Στο χρυσωρυχείο ούτε την πιο ασήμαντη φλέβα δεν θα δεχόταν να περιφρονήση κανένας κι ας προξενή πολύν κόπο η έρευνά της. Έτσι και στις θείες Γραφές δεν είναι χωρίς βλάβη να προσπεράσης ένα γιώτα ή μια κεραία. Όλα πρέπει να εξετάζωνται. Το άγιο Πνεύμα τα έχει πει όλα και τίποτα δεν είναι ανάξιο σ’ αυτές. Πρόσεξε λοιπόν τι λέει ο Ευαγγελιστής κι εδώ: Αυτό πάλι ήταν το δεύτερο σημείο που έκανε ο Ιησούς, πηγαίνοντας από την Ιουδαία στην Γαλιλαία. Και δεν πρόσθεσε βέβαια έτσι απλά τη λέξη «δεύτερο», αλλά τονίζει ακόμα περισσότερο το θαύμα των Σαμαρειτών. Δείχνει ότι, μόλο που έγινε και δεύτερο σημείο, δεν είχαν φτάσει ακόμα στο ύψος εκείνων που τίποτα δεν είδαν (των Σαμαρειτών) αυτοί που έχουν δει πολλά και θαυμάσει. Ύστερ’ απ’ αυτά ήταν εορτή των Ιουδαίων. Ποιά εορτή; Η εορτή της Πεντηκοστής, νομίζω, και ανέβηκε ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα. Συστηματικά τις γιορτές βρίσκεται στην πόλη. Απ’ τη μια για να φανή πως εορτάζει μαζί τους, απ’ την άλλη για να τραβήξη κοντά του τον απλό λαό. Γιατί αυτές τις μέρες γινόταν περισσότερη συρροή των πιο απλών. Υπάρχει στα Ιεροσόλυμα η προβατική κολυμβήθρα, Βηθεσδά με το Εβραϊκό όνομά της, με πέντε στοές. Σ’ αυτές ήσαν πεσμένοι άρρωστοι πλήθος – κουτσοί, τυφλοί, ξηροί, που περίμεναν την ταραχή του νερού. Τί σημαίνει αυτός ο τρόπος της θεραπείας; Τίνος μυστηρίου κάνει υπαινιγμό; Αυτά δεν έχουν γραφή απλά και τυχαία αλλά εικονίζει και υποτυπώνει όσα ανάγονται στο μέλλον. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τον υπερβολικά παράξενο, όταν συνέβαινε ολότελα απροσδόκητα, δε θα κατάστρεφε μέσα στις ψυχές των πολλών τη δύναμη της πίστης. Ποιό είναι λοιπόν αυτό που εικονίζει;

Διαβάστε ολόκληρο το πολυτονικό κείμενο πατώντας εδώ