Όλες οι συνομιλίες, αφήνουν στη μνήμη και στο στοχασμό, στην αναπόληση και στο συναίσθημα πολλά. Κι ετούτη με τον εγγονό μου η συνομιλία, μ’ εντυπωσίασε και την καταγράφω!

Αν ήταν στο χέρι μου και μπορούσα θά ‘θελα να γείρει πίσω η κλεψύδρα του χρόνου. Θά ‘θελα να ξαναζήσω την παλιά εκείνη εποχή τα χρόνια που οι άνθρωποι είχαν αγάπη, φιλαλληλία και αλληλοσεβασμό. Αναπολώ εκείνα τα χρόνια που είχανε αξι­οπρέπεια κι ευθιξία οι άνθρωποι. Ήταν αλλιώτικοι. Δεν έμοιαζαν με τους σημερινούς. Δίναν χαρά. Ναι γλυκοεγγονέ μου. Ναι Στέλιο μου.

– Γιατί παππού, αναζητάς συνέχεια τον παλιό καλό καιρό; Γιατί;

– Τον αναζητάω γιατί οι παλιοί τίμησαν στην πράξη την αγάπη, τη φιλία, το συνάνθρωπο, τη φι­λαλληλία.

– Φιλαλληλία τί σημαίνει παππού; Τί θέλει να πει η λέξη φιλαλληλία;

– Για την εποχή μας είναι απόμακρη και άγνω­στη αυτή η λέξη. Δεν την ξέρει ο πιο πολύς κόσμος. Φιλαλληλία σημαίνει αγάπη μέχρι αυτοθυσία για τον άλλο, το διπλανό μας, τον πλησίον μας. Αγάπη χωρίς ν’ αποζητάει. Μόνο να δίνει.

– Να ρωτήσω κάτι παππού; Γιατί συνεχώς προ­φέρεις και λες την εποχή, που ζούμε και δεν ισχυ­ρίζεσαι και δεν λες: Ευτυχώς, που την εποχή που ζούμε γιατί οι επιστημονικές γνώσεις έχουν πολ­λαπλασιαστεί. Έχουμε ενημερώσεις από internet όποτε θέλουμε και τόσες άλλες ανέσεις με την ανά­πτυξη της τεχνολογίας.

– Άκουσε Στέλιο. Ο κόσμος δεν είναι όπως τον αντιλαμβάνεσαι με τις πέντε αισθήσεις σου. Είναι όπως τον αντιλαμβάνεται η καλλιεργημένη κι έμπει­ρη λογική. Οι αισθήσεις, μας απατούν και για όλα δεν απαντούν.
Η τεχνολογία έλυσε πολλά προβλήματά μας. Έγι­νε ευλογία μας. Περισσότερο έγινε κατάρα απευχή μας! Έγινε η ζωή μας απρόσωπη, μαζικοποιημένη. Μας δημιούργησε αθεράπευτες ανάγκες. Αξια θαυμασμού τα επιστημονικά επιτεύγματα. Όμως πολλά είναι αχρείαστα επίφοβα και καταστροφικά. Έγινε έρμαιο των τεχνολογιών ο σύγχρονος άνθρωπος. Οι ευαισθησίες, η αγάπη και η αξιοπρέπεια, μέσα μας ανθίζουν. Δεν τα δίνουν οι τεχνολογικές ανα­καλύψεις. Όμως οι άνθρωποι έγιναν ψυχονευρωτι­κοί και αγχώδεις. Δεν έχουν χρόνο για επικοινωνία με τους άλλους.

Εγγονός: Δε τά ‘χω σκεφτεί ποτέ αυτά παππού. Εκείνο, που μου προξενεί εμένα κακή εντύπωση εί­ναι η τηλεόραση, που μας βομβαρδίζει καταιγιστικά με διαφημίσεις καταναλωτισμού. Είμαι δεκατεσσά­ρων ετών και το ζω και το βιώνω αυτό.
Την παραχαράσσουν τη γλώσσα μας όλες σχε­δόν οι διαφημίσεις στην Αγγλική και είμαστε στην Ελλάδα. Έχει επιβληθεί η τηλεόραση στον σύγχρονο άνθρωπο και γίναμε παθητικοί τηλεθεατές της δυ­στυχώς.

Παππούς: Ωραίες, επιτυχημένες οι παρατη­ρήσεις σου εγγονέ. Ας είσαι μικρός στην ηλικία. Έχεις κριτική κι ερευνητική σκέψη άξια θαυμασμού κι επαίνου. Εγώ θα προσέθετα, ότι η τηλεόραση μας απομόνωσε. Γίναμε φτωχοί στο διάλογο και στην επικοινωνία και δεν διαβάζουμε. Γνωρίζουμε λίγες λέξεις και είμαστε φτωχοί στο λεξιλόγιο. Η μάθηση έρχεται χορταστικά απ’ το βιβλίο και όχι από την παρέλαση οπτικών εικόνων όπως στην τηλεόραση.

Εγγονός: Μπορεί να έχει αμαρτήματα η τηλεό­ραση, τρωτά. Έχει όμως και την καλή πλευρά. Μα­θαίνουμε πολλά από τον πλανήτη μας. Οι ειδήσεις από όλο τον κόσμο μέσω της τηλεόρασης φτάνει και στο τελευταίο απόμακρο χωριό της επαρχίας. Βοήθησε σε πολλά και η τηλεόραση και ο τεχνολο­γικός πολιτισμός τον άνθρωπο σε πολλούς τομείς της ζωής του.

Παππούς: Θα χαρώ ν’ ακούσω που τον ωφέλησε! Ανέφερε μερικά πλεονεκτήματα της τεχνολογι­κής εξέλιξης Στέλιο.

Εγγονός: Ανακάλυψε φάρμακα. Θεραπεύτηκαν νόσοι, αρρώστειες, που παλιά ήταν δυσίατες και ανίατες. Έγινε μακρόζωος ο άνθρωπος με τη χρήση των φαρμάκων. Οι άνθρωποι ζούνε καλύτερα βελτιώθηκαν οι βιοτικές συνθήκες τους. Τελειοποι­ήθηκαν τα μέσα συγκοινωνίας, επικοινωνίας. Μπο­ρώ να αναφέρω πολλά.

Παππούς: Συμφωνώ. Όλα είναι ορθά – σωστά, αυτά που ανέφερες. Μίλησες σαν να είσαι ώριμος και όχι παιδί δεκατεσσάρων χρονών. Εγώ τα εγκρί­νω απόλυτα αυτά. Η τεχνογνωσία ωφέλιμη είναι. Δεν αντιλέγω. Όμως ο άνθρωπος έγινε πιστός υπηρέτης της. Η καλοπέραση χωρίς ευαισθησίες και συμμερίζεσθαι για τον διπλανό μας είναι περιττή. Ο σημε­ρινός άνθρωπος είναι εγωκεντρικός. Αποβλέπει με τις ενέργειες και τις πράξεις να ανεβάσει το δείκτη ευμάρειας μόνο για τον εαυτό του και αδιαφορεί για παιδάκια, που δακρύζουν, γέροντες που αναστενά­ζουν, λαούς που πεινάνε και διψούνε. Έγινε πορωμένος και αδιάφορος να μη πω ανάλγητος για το φυ­σικό περιβάλλον, που καταστρέφεται ανεπανόρθωτα και για τον πλανήτη μας που μολύνεται κάθε μέρα κι επιβαρύνεται με ρυπογόνα και καπνογόνα. Δεν χαιρό­μαστε σήμερα. Ζούμε μια πρωτόγνωρη αβεβαιότητα και με τρόπο πάντων το χρήμα. Έχουμε συναισθημα­τική πτώχευση Στέλιο μου. Δυστυχώς αυτό είναι μια χειροπιαστή αλήθεια στις μέρες μας. Αλήθεια, που δεν αντιστρέφεται και εύκολα. Ευθυνόμαστε όλοι.

Εγγονός: Με έβαλαν σε βαθιές σκέψεις παπ­πού όλα αυτά, που μου ανέφερες. Τα περισσότερα, δεν τα γνώριζα. Εμένα με στενοχωρεί πολύ, που το φυσικό περιβάλλον ρυπαίνεται και καταστρέφεται και οι Μεγάλοι οι ιθύνοντες αδιαφορούν.
Πραγματικά ευθυνόμαστε όλοι. Λιγότερο όμως για το Φυσικό Περιβάλλον εμείς οι νέοι.

Παππούς: Η καρδιά κάθε πολιτισμού είναι και πρέπει να είναι ο πολιτισμός της καρδιάς μας. Οι ευαισθησίες να νομοθετούν και να ‘ναι ασφαλείς οδοδείκτες μας.

Εγγονός: Πόσο μου άρεσε η συζήτηση αυτή! Έμαθα και διδάχτηκα πολλά. Πάλι θα θίξουμε τέτοια θέματα παρόμοια παππού! Μου το υπόσχεσαι;

Παππούς: Ναι Στέλιο μου. Όποτε θέλεις. Είμαι στη διάθεσή σου και πάντα να συζητήσουμε αναλυ­τικά οποιοδήποτε θέμα. Σου το υπόσχομαι Στέλιο. Όποτε θέλεις.