«Ὁ Ἱερέας εἶναι ὁ ἀγγελιοφόρος, ὁ κήρυκας τοῦ θείου νόμου. Οἱ ἄνθρω­ποι ἀπό αὐτόν ζητοῦν νά μάθουν τόν θεῖον νόμον» (Μαλ. 2:7). Ἄν ὁ Ἱερέας δέν μιλήσει γιά ἁμαρτία, γιά μετάνοια, γιά σωτηρία, ποιός θά μιλήσει; Ἄν δέν μιλήσει γιά τό Χριστό, γιά τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του, ποιός θά μιλήσει; Ἄν δέν μιλήσει γιά πνευματικό ἀγώνα, γιά ἐγκράτεια, γιά νηστεία, γιά προσευχή, ποιός θά μιλήσει;
Ἡ ἐκκοσμίκευση, λοιπόν, τοῦ Ἱερέα δέν περιορίζεται μόνο στή «μοντέρνα» ἐξωτερική του ἐμφάνιση, ἡ ὁποία «ἀναγγέλει τά περί αὐτοῦ» (Σειράχ 19, 30), ἀλλά καί στό πῶς ἐργάζεται ὡς Ἱερέας, ὡς μεσίτης τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς, ἀλλά καί τοῦ ἀνθρώπου ἐν οὐρανοῖς.
Ὅταν οἱ Δώδεκα Ἀπόστολοι εἶδαν, πώς ἡ μέριμνά τους γιά τούς φτωχούς, λειτουργοῦσε εἰς βάρος τῆς κυρίας τους ἀποστολῆς, εἶπαν: «Δέν εἶναι σωστό ἐμεῖς νά ἀφήσουμε τό κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί νά ἀσχολούμαστε μέ διανομές τροφίμων» (Πρ. 6:2). Φαντασθεῖτε τούς Δώδεκα Ἀποστόλους νά ἀσχολοῦντο (μόνο) μέ τίς διανομές τροφίμων! Φαντασθεῖτε τούς Ἱερεῖς καί Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας νά ἀσχολοῦνται (μόνο) μέ τέτοια πράγματα! ^[1]Ἐκκοσμίκευση! Ἀπαγοήτευση!
 
Ὁ ΣΤ’ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καθαιρεῖ τούς Ἱερεῖς, πού ἀναλαμβάνουν ὑποχρεώσεις, ἄσχετες μέ τό ἔργο τῆς Ἱερωσύνης. Τό ἐπαναλαμβάνει καί ὁ ΠΑ΄ (Ἁγίων Ἀποστόλων), παραθέτοντας καί τό λόγο τοῦ Κυρίου, «οὐδείς γάρ δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν, κατά τήν Κυριακήν παρακέλευσιν» (Μτ. 6:24). Δηλαδή, ὁ Ἱερέας θά πρέπει νά εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου ἀφιερωμένος στή σωτηρία τοῦ λαοῦ.
 
Ὁ καλός γιατρός δέν ἀφήνει τούς ἀσθενεῖς του, γιά νά ἀσχοληθεῖ μέ ἄλλα πράγματα, ὅσα καλά καί ἄν εἶναι αὐτά, ἀλλά τ’ ἀφήνει ὅλα στήν ἄκρη, καί ἀφοσιώνεται στή θεραπεία τῶν ἀσθενῶν του. Ἄν αὐτό ἰσχύει γιά τό γιατρό, πού ἔχει νά κάνει μέ τή θεραπεία τῶν θνητῶν σωμάτων, πόσο μᾶλλον, ἰσχύει γιά τόν Ἱερέα, πού ἔχει νά κάνει μέ τή θεραπεία τῶν ἀθανάτων ψυχῶν!
 
Ὁ Θεός ἔλεγε γιά τούς Ἱερεῖς, πού ἐγκατέλειπαν (πνευματικῶς) τό ποίμνιο: «Ἀλίμονο σέ Σᾶς, ὦ ποιμένες, πού ἀσχολεῖστε μέ μάταιες ὑποθέσεις, καί ἐγκαταλείψατε τό ποίμνιο!» (Ζαχ.11:17). Μπορεῖ νά ἦταν μέ τό ποίμνιο, νά συζητοῦσαν μαζί του, νά συνέτρωγαν, νά συνεργάζονταν σέ ποικίλα θέματα, ἀλλά μέχρι ἐκεῖ! Τίποτε τό πνευματικό! «Θά σᾶς κόψω τό χέρι μέ μαχαίρι, καί θά σᾶς βγάλω τό δεξί μάτι» (Ζαχ.11:17), τούς ἔλεγε, ἀπειλοῦσε (!) ὁ ἀγαθός Θεός! «Σύ, ὡς λαϊκός (λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος) φροντίζεις γιά τά θέματά σου. Ἄν τά τακτοποιήσεις καλῶς, δέν ἔχεις καμία εὐθύνη γιά τούς ἄλλους (πού δέν τά τακτοποίησαν καλῶς). Ὅμως, ὁ Ἱερέας, ἄν τακτοποιήσει καλῶς τά προσωπικά του θέματα, καί δέν φροντίσει ἐπιμελῶς (!) γιά τούς ἄλλους, θά ἀπέλθει εἰς τήν γέενναν τοῦ πυρός!».^[2]
 
Στίς μέρες μας ὑπάρχει τέτοια παρανόηση, ὥστε καλός κληρικός θεωρεῖται αὐτός πού ἀσχολεῖται μέ ἔργα κοινωνικά κ.λ.π., δηλαδή ἄσχετα μέ τήν ἱερή ἀποστολή τῆς Ἱερωσύνης του! Καί μέ τή «φόρα», πού πήραμε θά φθάσουμε στό σημεῖο νά λέμε ὅτι καλός κληρικός εἶναι αὐτός πού φροντίζει τά σκυλάκια..!   

____________________________

[1] Ὁ Ὅσιος Παϊσιος ὁ Ἁγιορείτης ἔλεγε (1979) σέ μιά παρέα Ἱερέων καί ὑποψηφίων Ἱερέων: «Ἄν ὁ Μ. Βασίλειος ζοῦσε στήν ἐποχή μας, δέν θά ἔκανε τή Βασιλειάδα, γιατί ἤδη ὑπάρχει πρόνοια ἀπό τό Κράτος. Στήν ἐποχή μας οἱ Ἱερεῖς θά πρέπει νά ἀφοσιώνονται στή νηστεία καί στήν προσευχή, γιά τή σωτηρία τοῦ ποιμνίου τους».
 
[2] Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁμιλία 86,4 εἰς τό κατά Ἰωάννη. P.G. 59: 471

(Πηγή ψηφ. κειμένου: anastasiosk.blogspot.com)