Πρόκειται για εθνική υπόθεση, που ξεπερνά τις κομματικές διαχωριστικές γραμμές. Εδώ και πολλά χρόνια, το σχολείο ασθενεί. Αυτή είναι μια διαπίστωση που κάνουν οι Γάλλοι καθημερινά. Τα παιδιά που αποφοιτούν από το Δημοτικό κατέχουν όλο και λιγότερο τη γαλλική γλώσσα. Πολλοί μαθητές της έκτης τάξης δεν ξέρουν ούτε να διαβάζουν. Οι ικανότητες της γραπτής τους έκφρασης υποβαθμίζονται. Όλες οι βασικές γλωσσικές γνώσεις, η ορθογραφία, το λεξιλόγιο, οι κλίσεις, η γραμματική και το συντακτικό, έχουν πληγεί.
Η κατάσταση είναι παρόμοια στα μαθηματικά: Οι απόφοιτοι του Δημοτικού δεν κατέχουν πλέον τις τέσσερις πράξεις, τη μέθοδο των τριών, τη διαίρεση, τους υπολογισμούς σε τρέχουσες μονάδες μέτρησης και τα βασικά στοιχεία της γεωμετρίας. Η μαθηματική σκέψη είναι σχεδόν υπό εξαφάνιση, έως το τέλος τουλάχιστον του Γυμνασίου.
Η ιστορία, η γεωγραφία και οι εγκυκλοπαιδικές γνώσεις δεν έχουν μείνει στο απυρόβλητο: Βασικές χρονολογίες της ιστορίας της χώρας μας και βασικά γεωγραφικά της στοιχεία παραμένουν άγνωστα στους μαθητές.
Γνωρίζουμε καλά τις αιτίες αυτής της υποβάθμισης:
Ένα πλήθος σκόρπιων μαθημάτων, η μυθοποίηση των «νέων τεχνολογιών» και ο πολλαπλασιασμός δράσεων προσχολικού τύπου (που καταλαμβάνουν πολύτιμο σχολικό χρόνο) υπονομεύουν τη συστηματική μάθηση βασικών γνώσεων, όπως τα γαλλικά και η αριθμητική, που παραμένουν αναντικατάστατα θεμέλια κάθε ουσιώδους μόρφωσης (έτσι, στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, περάσαμε, μέσα σε 30 χρόνια, από τις 15 στις 9 ώρες διδασκαλίας του γλωσσικού μαθήματος την εβδομάδα).
- Το έλλειμμα σε βασικές γνώσεις υποθηκεύει σε μεγάλο βαθμό την ικανότητα σκέψης και λήψης αποφάσεων. Προσοχή: Η ικανότητα πνευματικής προσήλωσης και η μνήμη έχουν αδυνατίσει λόγω ελλιπούς εξάσκησής τους!
- Καθώς οι βασικές γνώσεις δεν είναι πλέον κατακτημένες, η εργασία των καθηγητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δυσχεραίνεται αφόρητα, για να μην πούμε πως γίνεται αδύνατη. Αυτή η υποβάθμιση έχει καταλάβει πλέον και τα πανεπιστήμια, ενώ οι προπαρασκευαστικές τάξεις των «μεγάλων σχολών» έχουν επίσης πανικοβληθεί από την πτώση του επιπέδου γνώσεων και πνευματικής ωριμότητας των μαθητών τους.
Στη γλώσσα, τα μαθηματικά, την ιστορία, τη γεωγραφία και τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, οι φιλοδοξίες του προγράμματος αυτού και οι ώρες διδασκαλίας που θα τους διατίθενται δεν είναι δυνατόν να είναι κατώτερες απ’ ό,τι προσδοκούσαν οι ιδρυτές του δημοσίου σχολείου, τον 19ο αιώνα!
Αυτό το πρόγραμμα θα πρέπει να περιλαμβάνει οπωσδήποτε:
- Στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού: τη διδασκαλία της αλφαβήτου -από την αρχή κιόλας της διδασκαλίας της ανάγνωσης-, την κλιμακούμενη και ταυτόχρονη διδασκαλία και των τεσσάρων πράξεων της αριθμητικής.
- Για το τέλος της Ε’ Δημοτικού, τη συστηματική, άμεση και μεθοδική διδασκαλία της γλώσσας, της αριθμητικής και της γεωμετρίας: της γραμματικής, του απλού συντακτικού, των κλίσεων ονομάτων και ρημάτων, των υπολογισμών με ακεραίους, κλάσματα και δεκαδικούς. Χρειάζεται να διδάσκονται οι βασικές χρονολογίες της γαλλικής ιστορίας (και εκείνες της Ευρώπης), τα στοιχεία της γεωγραφίας της χώρας και βασικά στοιχεία των επιστημών.
Δάσκαλοι και καθηγητές οφείλουν να μπορούν να διδάσκουν σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους, τις ιδιαιτερότητες της τάξης τους και την εμπειρία τους. Οι επιθεωρήσεις καλό είναι να ασχολούνται μόνο με τα αποτελέσματα της διδασκαλίας αυτής.
Η κατάρτιση των εκπαιδευτικών χρειάζεται να αναθεωρηθεί εκ βάθρων: θα πρέπει να περιλαμβάνει, από τη μία, την εις βάθος διδασκαλία των επιστημών -καθώς το πρώτο πράγμα που οφείλει να κάνει ένας εκπαιδευτικός είναι να κατέχει εις βάθος την επιστήμη που διδάσκει- και από την άλλη, την παιδαγωγική τους κατάρτιση, που κυρίως επιτελείται πρακτικά, εντός των σχολείων, υπό την καθοδήγηση έμπειρων εκπαιδευτικών.
- Η φοίτηση στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού οφείλει να επαναλαμβάνεται αν το παιδί δεν μπορεί να διαβάζει στο τέλος του έτους.
- Χρειάζεται να οργανωθεί ένας μηχανισμός παρακολούθησης των γνώσεων στο τέλος του Δημοτικού, τουλάχιστο σε ό,τι αφορά στην ορθογραφία, την έκθεση και την επίλυση αριθμητικών προβλημάτων.
- Θα επιτρέψουμε λοιπόν στο σχολείο να εγκαταλείψει την παιδαγωγική του αποστολή υποκαθιστώντας το με επ’ αμοιβή υπηρεσίες;
- Θέλουμε να καταργήσουμε τον ρόλο του σχολείου στην κοινωνική κινητικότητα;
- Αποδεχόμαστε να εισέλθουμε σε μια περίοδο νέου σκοταδισμού;
Η υπόθεση που υποστηρίζουμε είναι διακομματική: Γκολικούς, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, αντίπαλους της παγκοσμιοποίησης, χριστιανοδημοκράτες και φιλελεύθερους, πιστούς και αγνωστικιστές, εκπαιδευτικούς και γονείς, μας συνδέει όλους η αγάπη μας για το σχολείο και μια κοινή θέληση: η επανίδρυση του δημόσιου σχολείου, η μετάδοση πλούσιων, σταθερών, συνεκτικών γνώσεων και η αποκατάσταση της ελευθερίας των διδασκόντων.