“Σταυρός είναι ο κοινός κλήρος των τέκνων του Θεού. Πρέπει να συνειδητοποιηθεί αυτό από όλους. Μην ξεγελιόμαστε και λέμε πως, επειδή ακολουθώ το Χριστό, όλα πρέπει να μου έρχονται δεξιά. Άμα κοιτάξτε τη ζωή των Αγίων, θα δείτε ότι όλα δεν τους έρχονταν δεξιά, αλλά σήκωναν και σηκώνουν οι άγιοι Σταυρό. Ο αγώνας, κατά των παθών και ο αγώνας για να φτιάξουν χαρακτήρα, για να γίνουμε άνθρωποι αρετής -κι αυτό πρέπει να είναι ο στόχος μας- θέλει πόνο και δάκρυ. Αυτό είναι ο Σταυρός.“

Γεννήθηκε στην Αροανία Καλαβρύτων και μεγάλωσε στα μαρτυρικά Καλάβρυτα, όπου ο πατέρας του έπεσε θύμα της να­ζιστικής θηριωδίας κατά το ο­λοκαύτωμα της 13ης Δεκεμβρί­ου 1943.

Μετά τον πόλεμο η οικογέ­νειά του εγκαταστάθηκε στην Πάτρα, όπου ο Λύσανδρος -τότε – Φάσσος μετά την περάτω­ση των θεολογικών του σπουδών ανέπτυξε πολύμορφη και πλούσια δράση ως κατηχητής, ιεροκήρυκας και εκπαιδευτι­κός.

Το έτος 1984 παραιτήθηκε από τη δημόσια εκπαίδευση για να υπηρετήσει την Εκκλησία από την υψηλή θέση της ιερωσύνης.

Ο π. Χριστόδουλος Φάσσος ανεδείχθη άξιος της κλήσεώς του, κατά πάντα ανέγκλητος, τύπος και υπόδειγμα των πι­στών «εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πίστει, εν αγνεία» (Α’ Τιμοθ. δ’, 12). Υπήρξε άνθρωπος ασκήσεως και προσευχής, ταπεινοφροσύνης και αγάπης, πνευματικής ζωής και δραστη­ριότητος. Εφτασε σε μεγάλα ύψη αρετής και αγιότητος.
Μετά την είσοδό του στον κλήρο υπήρξε ο απαράμιλλος λειτουργός που διατηρούσε το λειτουργικό τύπο στην αρχαία πιστότητά του χωρίς παρεκκλί­σεις. Οσοι αναζητούσαν τη γνησιότητα και ένα άλλο πνεύ­μα στην εκκλησιαστική ζωή έτ­ρεχαν όπου επληροφορούντο ότι θα λειτουργήσει. Ο λόγος του ήταν οικοδομητικός, μεστός από ευαγγελικά μηνύματα και θεολογική εγκυρότητα. Αλλά και σε κάτι άλλο υπήρξε υπό­δειγμα ιερέως και ευαγγελικού ανδρός· ότι δεν έπιασε στα χέ­ρια του χρηματικό αντιδώρημα για τη μνημόνευση νεκρών και ζώντων ή την τέλεση ιεροπραξιών.

Συγγραφεύς δόκιμος έργων πρακτικής Θεολογίας, άφησε πίσω του κείμενα, τα οποία χα­ρακτηρίζει η αγιογραφική εμ­βρίθεια, η πρωτοτυπία στην εκλογή του θέματος, η πληρότη­τα στη διαπραγμάτευσή του, η γλαφυρότητα του ύφους, ο επα­γωγικός και ψυχωφελής λόγος. Μέχρι της τελευταίας στιγμής της επίγειας ζωής του εξομολο­γούσε ασταμάτητα και συνέχιζε να γράφει ακλόνητος στο υ­ψηλό χρέος του και ακούρα­στος, παρά το ότι η επιδείνωση της υγείας του ήταν εμφανής προεξαγγέλλουσα το επερχόμε­νο τέλος.

***

Αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος Φάσσος (+ 14-8-1996)

Αφιέρωμα στη Μνήμη του

Συζητά ο Μητροπολίτης πρ. Πειραιώς κυρός Καλλίνικος 
με τον κ. Νικόλαο Μεσσαλά.

***

Ομιλίες του μακαριστού γέροντα:

«Υμείς εστε το φως του κόσμου»

Η στάμνα της Σαμαρείτιδος

Μετάνοια, ένας καινούργιος τρόπος ζωής

Ο Σταυρός του Κυρίου μας πηγή ζωής και σωτηρίας

«Κλίμαξ» αγίου Ιωάννου του Σιναίτου

Η σχέση μας και ο σύνδεσμός μας με τον Κύριο Ιησού

Η τραγικότητα της ανθρώπινης ελευθερίας

Η σωτήρια επαφή

Η τολμηρή αγάπη των Μυροφόρων

Το βαθύτερο νόημα της Αναστάσεως του Κυρίου

(Πηγή υλικού: anastasiosk.blogspot.com)