(Β’ Κορ. α’ 21 – β’ 4)

– Γιατί εμείς δεν θρηνούμε για τις προσωπικές μας αμαρτίες, ενώ ο απ. Παύλος είχε τόση θλίψη και στεναχωρία καρδίας για τις αμαρτίες των Κορινθίων;

– Η κατάνυξις θυγάτηρ της αγάπης. Από πού όμως πληροφορούμαστε ότι η αγάπη γεννά την κατάνυξη και τα δάκρυα;

– Χωρίς κατανύξεως ουκ έστι μετάνοια, χωρίς μετανοίας ουκ εστιν αμαρτημάτων συγχώρησις, χωρίς συγχωρήσεως αμαρτιών ουκ έστι σωτηρία. Γιατί ποιός είναι αναμάρτητος;

– Η κατάνυξη είναι κλειδί που ανοίγει την θύρα του ελέους και της ευσπλαχνίας του Θεού.

– Η θυσία της κατανύξεώς σου, και η προσφορά των δακρύων σου, τόσην δύναμιν έχει, ώστε μεταβάλλει και αυτήν του Θεού την απόφασιν!

– Η κατάνυξις μεταβάλη την δικαιοσύνη του Θεού σε έλεος.

– Αλλά με ποιό τρόπο θα γίνουμε κατανυκτικοί; Είναι ο ίδιος για όλους;


Διαβάστε ολόκληρη την
ομιλία από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", του
Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 1ος, σελ. 267 – Έκδοσις 1840), πατώντας εδώ