Ἕνα πρόγραμμα «Ὀπτικῆς Ἀναγνωρίσεως Χαρακτήρων» γιὰ κείμενα γραμμένα στὴν πολυτονικὴ ἢ στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γραφὴ

Βλασφημία! Λέξη φοβερὴ, λέξη ποὺ προκαλεῖ ἀποτροπιασμό, λέξη ποὺ φανερώνει ἀσέβεια πρὸς τὸ Θεό.
Ἡ βλασφημία εἶναι ἔκφραση μίσους κατὰ τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀποτέλεσμα βρώμικης καρδιᾶς καὶ χαρακτηρίζει πονηρὴ ψυχή.

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Ε' Λουκά: Ομιλία περί ανθρωπαρεσκείας, ότι η ανθρωπαρέσκεια κατακρημνίζει τους ανθρώπους εις πολλά και μεγάλα αμαρτήματα

Ἄλλο ἡ Βοτανολογία καί ἄλλο ἡ Ὁμοιοπαθητική

Μέ μεγάλο ἐνδιαφέρον παρακολουθῶ τή συζήτηση σχετικά με τήν Ὁμοιοπαθητική στό περιοδικό «Ἐνοριακή Εὐλογία», διότι εἶναι ἕνα θέμα πού ὄντως διχάζει τό Ὀρθόδοξο πλήρωμα. Στην παρέμβασή μου παραθέτω κάποια στοιχεῖα-δημοσιεύσεις σχετικά μέ τήν ἀποτελεσματικότητα τῆς Ὁμοιοπαθητικῆς.

Κυριακή Z' Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου και Ομιλία περί του ότι ουδέν τω Θεώ ευπρόσδεκτον, εάν μη και την ψυχήν αυτώ αφιερώσωμεν, και περί του πώς γίνεται η τοιαύτη αφιέρωσις (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ι' 38-42, ια' 27-28)

- Η ιατρεία της αιμορροούσης και η εκ νεκρών ανάσταση της του Ιαείρου θυγατρός.
- Πολλοί είτε εξ απλότητος είτε εκ πονηρίας ονομάζουσι θαύματα και εκείνα, όσα πράγματι και αληθεία ουκ εισί θαύματα, αλλ' έργα της φύσεως σπάνια και δύσκολα. Το αληθές θαύμά εστιν έργον ουχί της φύσεως, αλλά της του Θεού δυνάμεως.
- Ποιά είναι τα αναγκαία για να εισακουστεί η δέησή μας προς τον Θεό;
- Γιατί ο Ιησούς, στην περίπτωση της αιμορροούσης, ρωτά ποιός Τον ακούμπησε ενώ γνωρίζει τα πάντα;
- Τί είδους δύναμη ήταν αυτή που εξήλθε από το ιμάτιον του Κυρίου Ιησού και εθεράπευσε την αιμορροούσα;
- Γιατί η γυναίκα αποκαλύπτει μόνη της την θεραπεία που έλαβε απ' τον Ιησού;
- Είναι σωστό να σεβόμαστε εκτός από τα λείψανα και τα ιμάτια των αγίων;
- Γιατί ο Ιησούς είπε ότι η νεκρά δεν απέθανε αλλά κοιμάται, ενώ πραγματικά είχε πεθάνει;
- Γιατί δεν ελάμβαναν την Χάριν του Χριστού και όλοι οι άλλοι που τον άγγιζαν λόγω του συνοστισμού;
- Γιατί ο Ιησούς μετά την ανάσταση της νεκρής, διέταξε να της δώσουν να φάει; Και γιατί ζητάει στους παρευρισκόμενους να μην φανερώσουν το θαύμα;
- Ο Θεός ενομοθέτησε τις προσευχές, τις νηστείες και τις εορτές, αλλά δεν τα ζήτησε από τους ανθρώπους ως εξωτερικά σημεία της ψυχικής τους διαθέσεως, αλλά ως αποδείξεις της ψυχής που είναι αφιερωμένη σε Αυτόν.
- Όταν ο άνθρωπος αφιερώσει την ψυχή του στον Θεόν, τότε αυτή με την δύναμη της Θείας Χάριτος οδηγεί το σώμα προς την υπηρεσία πάσης αρετής και αγαθοεργίας. Πώς όμως μπορεί ο άνθρωπος να αφιερώσει τον νουν, την καρδίαν και την ψυχήν του στο Θεό;
- Περί του θανάτου, της ζωής, της κρίσεως, της κολάσεως και της δόξης.
- Η κτίσις βοηθός στον άνθρωπο για να στοχαστεί την παντοδυναμία τού Θεού.
- Πώς μποροούν οι εν τω κόσμω άνθρωποι να αφιερώσουν όλον το νου τους στο Θεό, όταν προσηλώνονται στο επάγγελμα και τις εργασίες που απαιτούνται για να ζήσουν;

Διαβάστε την ερμηνεία και τον λόγο από το "Κυριακοδρόμιο των τεσσάρων Ευαγγελιστών", του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 2ος, σελ. 70 - Έκδοσις 1840)

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής ΣΤ' Λουκά: Ομιλία περί συκοφαντίας, και τίνι τρόπω δει απολογείσθαι κατά των συκοφαντούντων ημάς

Κυριακή ΣΤ' Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Λουκ. η' 27-39)

- Τί δηλώνουν τα λόγια "Εκ χρόνων ικανών" και το "Δέομαί σου, μη με βασανίσης";
- Γιατί το δαιμόνιο οδηγούσε τον δαιμονιζόμενο στις ερημιές;
- Γιατί ο Ιησούς ρώτησε για το όνομα του δαιμονίου; Δε γνώριζε;
- Γιατί ο ένας ευαγγελιστής ομιλεί για λίμνη ενώ ο άλλος για θάλλασα;
- Γιατί οι παριστάμενοι, με την εκδίωξη των δαιμονίων, εφοβήθησαν;
- Γιατί ζήτησαν από τον Ιησούν να φύγει, ενώ ο ιαθείς άνθρωπος Τον παρακαλούσε να μείνει μαζί του;
- Γιατί ο Ιησούς είπε: "διηγού ὀσα εποίησέ σοι ο Θεός" και όχι "όσα εποίησά σοι εγώ";
- Ο ευεργέτης χρέος έχει να μην ζητή αμοιβή παρά του ευεργετηθέντος και ο ευεργετηθείς χρέος έχει να αγωνίζεται να ανταμείψη την ευεργεσία.
- Με ποιούς τρόπους οι άνθρωποι φαίνονται αχάριστοι προς τους ευεργέτες τους; Ποιά είναι η χειρότερη τάξη των αχαρίστων και ποιά είναι η αμαρτία τους; (αμαρτάνουν κατά της φύσεως, κατά του ορθού λόγου και κατά του Θεού).
- Ο Θεός έχει ανάγκη την ευχαριστία των ευεργετηθέντων και οργίζεται κατά των αχαρίστων; Εάν όχι, γιατί ζητεί την ευχαριστία και αγανακτεί με την αχαριστία;
- Με ποιό τρόπο οι άνθρωποι γίνονται αχάριστοι προς τον Θεό;
- Μήπως ο ασθενής, ο φτωχός, ο δυστυχής, δεν χρωστούν ευχαριστίας ανταπόδοση στον Θεό, γιατί δεν έλαβαν καμία ευεργεσία;

Διαβάστε την ερμηνεία και τον λόγο από το "Κυριακοδρόμιο των τεσσάρων Ευαγγελιστών", του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 2ος, σελ. 57 - Έκδοσις 1840)

Σεβ. Μητροπ. Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού Κύριλλος

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ κ. Κύριλλος ἀπηύθυνεν ἐγκύκλιον προς ὅλους τούς Ἐφημερίους τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς του, μέ τήν ὁποίαν ἀναδεικνύει τά πνευματικά προσόντα, τά ὁποῖα πρέπει νά ἔχουν οἱ Ἀνάδοχοι διά τό Ἱερόν Μυστήριον τοῦ Βαπτίσματος. Τό πλῆρες κείμενον τῆς ἐγκυκλίου ἔχει ὡς ἀκολούθως:

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Γ' Λουκά (B΄ Κορινθ. 9, 6-11)

- Ελεημοσύνη: νομοθεσία Θεού, αρετή αρεστή στο Θεό και δια αυτήν λαμβάνουμε πολλές ανταποδόσεις
- Ποιές παγίδες στείνει ο διάβολος στους ελεήμονες για να χάσουν τον μισθό τους από την άσκηση της αρετής;
- Για ποιά λύπη μιλούσε ο θείος απόστολος όταν παρέδωσε τους περί ελεημοσύνης κανόνες; Ποιά λύπη μολύνει της ελεημοσύνης την θυσία;
- Η ντροπή ή η ενόχληση από πτωχόν μπορεί να αποτελούν αιτίες ελεημοσύνης; Είναι σε αυτές τις περιπτώσεις η ελεημοσύνη ευπρόσδεκτη από τον Θεό;
- Γιατί η ντροπή ως αιτία ελεημοσύνης είναι στην πραγματικότητα αδικία;
- Ποιά εντολή παραβαίνουμε όταν αιτία της ελεημοσύνης είναι η ενόχληση απ'τον πτωχόν;
- Η ελεημοσύνη δώρο Θεού που ανταποδίδουμε.
- Τί σημασία έχει η αιτία της ελεημοσύνης από την στιγμή που ο πτωχός παρηγορείται και η ανάγκη του καλύπτεται;
- Ποιός είναι ο πραγματικός σκοπός της ελεημοσύνης; 

Διαβάστε ολόκληρο τον λόγο από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 2ος, σελ. 5 - Έκδοσις 1840)

Ἡ λέξη προέρχεται ἀπὸ τὴν Ἀγγλικὴ «taboo» καὶ εἶναι ἐξευρωπαϊσμὸς ἀντίστοιχου Πολυνησιακοῦ ὅρου. Πρόκειται γιὰ κάθε πρόσωπο ἢ ἀντικείμενο ποὺ θεωρεῖται φορέας κάποιας ὑπερφυσικῆς δύναμης, λατρεύεται, ἀντικρίζεται μὲ δέος καὶ ἀπαγορεύεται νὰ τὸ πλησιάσουμε! Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἔννοια «ταμποὺ» ἦταν συνηθισμένη στοὺς πρωτογόνους.

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Β' Λουκά: Ομιλία περί του ότι άπαντες χρεωστούμεν γενέσθαι άγιοι και περί του πώς τοιούτοι γινόμεθα (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Β΄ Κορ.. στ' 16 - ζ΄ 1)

- Ο θεόπνευστος Παύλος παραγγέλει να γίνουμε άγιοι. Όχι μόνο οι μοναχοί και οι ασκητές, αλλά και όσοι ζούμε μέσα στο θόρυβο του κόσμου βυθισμένοι στις φροντίδες.
- Πώς όμως μπορεί κανείς να γίνει άγιος; Είναι κάτι το δύσκολο ή ακατόρθωτο;
- Μπορεί το σώμα να είναι καθαρό πάσης σωματικής αμαρτίας αλλά η ψυχή πλήρης πάσης ακαθαρσίας. Το αντίθετο ουδέποτε συμβαίνει. Δηλαδή, ουδέποτε το σώμα αμαρτάνει όταν η ψυχή καθαρεύη από των πονηρών εννοιών και αντικρούη και απωθή τις επιθυμίες του σώματος. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
- Πώς μπορούμε να εμποδίσουμε τον κακό λογισμό; Τα στάδια των λογισμών (προσβολή, συνηδυσμός, πάλη, συγκατάθεση).
- Μάταια προφασιζόμαστε άλλος μεν την νεότητα, άλλος δε το γήρας, άλλος μεν τον πλούτον, έτερος δε την πτωχείαν, άλλος το αξίωμα και άλλος την ιδιωτικήν κατάσταση. Μάταια προβάλουμε τις δυσκολίες για την ανάβαση της κλίμακας της αγιότητος. Όλες οι δικαιολογίες σβήνουν μπρος στα αγαθά που περιμένουν τους αγίους στον ουρανό.

Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 1ος, σελ. 301 - Έκδοσις 1840)

Κυριακή Β' Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου και Ομιλία περί της προς τους εχθρούς αγάπης

Ἐπειδὴ τὰ τελευταῖα χρόνια στὴ χώρα μας ἔχει γίνει ἀποϊεροποίηση τῆς ζωῆς μας, τὸ ὅλο κλῖμα ἐπηρέασε καὶ αὐτὴ τὴν στάση πολλῶν ἀνθρώπων ἔναντι τῆς Ἐκκλησιαστικῆς καί πνευματικῆς ζωῆς, μὲ ἀποτέλεσμα τὰ Ἱερὰ Μυστήρια νὰ θεωροῦνται ἁπλὲς τελετὲς ἢ κοινωνικὲς ὑποχρεώσεις.

AΣΧΕΤΩΣ ἐάν ὁρισμένοι ἐκκλησιαστικοί ταγοί δέν παραδέχονται ὅτι ὁ παπισμός ἀποτελεῖ αἵρεση, ὑπάρχουν ἄλλοι πού τεκμηριωμένα τονίζουν τό ἀντίθετο. Ἡ λεγόμενη «ἁγία ἕδρα», τό γνωστό Βατικανό, ἔρχεται σέ ὀξεῖα ἀντίθεση μέ τόν εὐαγγελικό χριστιανισμό. Ὁ Χριστός δίδαξε τήν ἀγάπη, την ταπείνωση, τήν ἄσκηση, τήν ἐγκράτεια, τή λιτότητα, τήν ἁπλότητα, τήν ἀδοξία καί ἀφάνεια. Τό πλούσιο κι ἐπηρμένο Βατικανό ἀποτελεῖ σίγουρα ἕνα θεοκρατικό κράτος. Τό καθεστώς του εἶναι δικτατορικό, καθαρά ἀπολυταρχικό καί μοναρχικό. Ἀποτελεῖ κράτος, μέ κυβέρνηση, ὁπλισμένη ἀστυνομία, μυστικές ὑπηρεσίες καί λοιπά. Ἔχει οἰκονομική ἰσχύ, διασυνδέσεις, διπλωματίες καί ὑψηλές γνωριμίες, ἐπηρεάζει τίς ἐξελίξεις ξένων χωρῶν. Μάλιστα ἔχει τράπεζα οἰκονομική, την ὁποία δέν ντρέπεται νά ὀνομάζει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!

8 Σεπτεμβρίου

...ἡ πανάμωμη Παρθένος, χωρὶς νὰ ἔχη γιά πόλη της τὸν οὐρανό, χωρὶς νὰ ἔχη γεννηθῆ ἀπὸ τὰ οὐράνια σώματα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ γῆ -ἀπό αὐτὸ τὸ ξεπεσμένο γένος, ποὺ ξέχασε τὴν ἴδια του τὴ φύση- καὶ κατὰ τὸν ἲδιο μὲ ὅλους τρόπο, μόνη αὐτὴ ἀπὸ ὅλους τούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν ἐποχῶν ἀντιστάθηκε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὡς τὸ τέλος σὲ κάθε κακία. Ἀπέδωκε ἔτσι στὸν Θεὸ ἀμόλυντη τὴν ὡραιότητα ποὺ χάρισε στὴ φύση μας καὶ χρησιμοποίησε, αὐτὴ μόνη, ὅλα τά ὅπλα καὶ ὅλη τὴ δύναμη ποὺ ἔβαλε μέσα μας. Μὲ τὸν ἔρωτα ποὺ εἶχε γιά τὸν Θεό, μὲ τὴ ρωμαλεότητα τῆς σκέψεώς της, τὴν εὐθύτητα τῆς θελήσεως καὶ τὴ μεγαλειώδη σωφροσύνη της ἔτρεψε σὲ φυγὴ κάθε ἁμαρτία κι ἔστησε τρόπαιο νίκης τέτοιο, ποὺ δὲν μπορεῖ μὲ τίποτε νὰ συγκριθῆ. Μὲ ὅλα αὐτὰ φανέρωσε τὸν ἂνθρωπο τέτοιον ποὺ ἀληθινὰ δημιουργήθηκε, φανέρωσε δὲ καὶ τὸν Θεό, τὴν ἂφατη σοφία καὶ τὴν ἀπέραντη φιλανθρωπία Του.

Από το Συναξάρι - Μνήμη του αγίου ιερομάρτυρος Αθανασίου ηγουμένου της μονής του Οσίου Συμεών του Στυλίτου εν Μπρεστ-Λιτόβσκ

5 Σεπτεμβρίου

Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος γεννήθηκε στὴν Βίλνα (σημερινὴ πρωτεύουσα τῆς Λιθουανίας) τῆς Μικρορωσίας τὸ 1596, τὸν ἴδιο χρόνο ποὺ ἔγινε στὸ Μπρὲστ - Λιτὸβσκ ἡ ψευδοένωσις μεταξὺ τῆς Ρώμης καὶ ὡρισμένων Ρώσων ἐπισκόπων. Υἱὸς εὐγενοῦς στὴν καταγωγὴ Λιθουανοῦ, ἀρκετὰ πτωχοῦ παρὰ ταῦτα, ἔλαβε εὐρεῖα καὶ σπάνια μόρφωσι γιὰ τὴν ἐποχή του. Ἦταν κάτοχος πολλῶν ξένων καὶ ἀρχαίων γλωσσῶν καὶ βαθὺς γνώστης τόσο τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὅσο καὶ τῶν φιλοσόφων καὶ θεολόγων τῆς Δύσεως.

Στίς διάφορες γκουρουϊστικές κινήσεις θά συναντήσει κάποιος τήν ὕπαρξη διαφόρων παραδόξων φαινομένων, πού ἐκ πρώτης ὄψεως ἐντυπωσιάζουν ἤ δέν ἑρμηνεύονται εὔκολα μέ τήν λογική. Τέτοια φαινόμενα εἶναι γνωστά στην Ἰνδουιστική θρησκευτικότητα ὡς Σίντις (Siddhis). Ὁ ὅρος Σίντις εἶναι σανσκριτικός ὅρος καί ἀναφέρεται στίς παραφυσικές καταστάσεις και τά ἀσυνήθιστα φαινόμενα, πού πραγματοποιοῦνται σέ προχωρημένο στάδιο στά πλαίσια τῆς Γιόγκα. Σ᾽ αὐτά ἀνήκουν ἡ διόραση, ἡ τηλεπάθεια, ἡ αἰώρηση, οἱ ὑλοποιήσεις, ἡ ἐξωσωματική προβολή κ.ἄ 1. Ἀντίστοιχα φαινόμενα ὑπάρχουν καί στό Βουδισμό.

Κορναράκης Ιωάννης, Ομότιμος Καθηγητής Ποιμαντικής Ψυχολογίας και Εξομολογητικής Πανεπιστημίου Αθηνών

Τὸ διαζύγιο, ὡς γεγονὸς διαρρήξεως μιᾶς, πρωταρχικῆς σημασίας γιὰ τὴν ὑπαρξιακὴ καταξίωση τοῦ ἀνθρώπου, συζυγικῆς διαπροσωπικῆς σχέσεως, πλήττει τὴν ἑνότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, σὲ μία σειρὰ ἁλυσιδωτῶν σχέσεων ἀτόμων ἐμπλεκομένων, οὕτως ἢ ἄλλως, συγγενικῶς μὲ τοὺς ἀρχικοὺς συντελεστὲς τῆς διαρρήξεως αὐτῆς!

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής ΙΒ' Ματθαίου

(«ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ», ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΔ´)
Ἀνάγκη μεγάλη εἶναι νὰ κυβερνᾷ κάποιος ὅπως πρέπει τὴν γλῶσσα του καὶ νὰ τὴν χαλιναγωγῇ. Γιατὶ, κάθε ἕνας κλίνει πολὺ στὸ νὰ τὴν ἀφήνῃ νὰ τρέχῃ καὶ νὰ ὁμιλῇ γιὰ ἐκεῖνα ποὺ δίνουν εὐχαρίστησι στὶς αἰσθήσεις μας· ἡ πολυλογία, τὶς περισσότερες φορές, προέρχεται ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια, ἀπὸ τὴν ὁποία, φανταζόμενοι ἐμεῖς πὼς γνωρίζουμε πολλά, καὶ ἰκανοποιώντας τὴ γνώμη μας, πιεζόμαστε μὲ πολλὲς ἐπαναλήψεις τῶν λόγων μας, νὰ τυπώσουε τὴν γνώμη μας αὐτὴ στὶς καρδιὲς τῶν ἄλλων, γιὰ νὰ τοὺς κάνουμε τὸν δάσκαλο, σὰν νὰ ἔχουν ἀνάγκη νὰ μάθουν ἀπὸ μᾶς· καὶ μάλιστα τὴν ἴδια ὑπερηφάνεια δείχνουμε ὅταν τοὺς διδάσκουμε χωρὶς αὐτοὶ νὰ μᾶς ρωτήσουν πρῶτα.

Οἱ δαίμονες χρησιμοποιοῦν τὰ ὄνειρα γιὰ νὰ ἐνοχλήσουν καὶ νὰ πληγώσουν τὶς ἀνθρώπινες ψυχές. Μὲ παρόμοιο τρόπο οἱ ἄπειροι στὸν πνευματικὸ ἀγώνα Χριστιανοὶ ποὺ δίδουν σημασία στὰ ὄνειρα κάνουν κακὸ στὸν ἑαυτό τους. Εἶναι, ἔτσι, σημαντικὸ νὰ διακρίνουμε τὴν ἀκριβῆ σημασία τῶν ὀνείρων σὲ κάποιο πρόσωπο ποὺ ἡ φύση του δὲν ἔχει ἀνανεωθεῖ μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής ΙΑ' Ματθαίου

- Ο ζήλος γεννάται εκ της αγάπης, διευθύνεται υπό της διακρίσεως και στηρίζεται υπό της υπομονής και σταθερότητος

Ἐρώτηση: Ὁ φύλακας Ἄγγελος στὸν κάθε ἄνθρωπο δίδεται ἀπὸ τὸν Θεὸ κατὰ τὴν ἐμψύχωση ἢ στὸ μυστήριο τῆς Βαπτίσεως;

«Ως εμψύχω Θεού κιβωτώ ψαυέτω μηδαμώς χειρ αμυήτων. χείλη δε πιστών τη Θεοτόκω ασιγήτως φωνήν του αγγέλου αναμέλποντα, εν αγαλλιάσει βοάτω: Όντως ανωτέρα πάντων υπάρχεις, Παρθένε αγνή». «Εσένα που είσαι ζωντανή κιβωτός του Θεού, ας μη σε αγγίζει ολότελα χέρι άπιστο, αλλά χείλια πιστά ας ψάλλουνε δίχως να σωπάσουνε τη φωνή του αγγέλου (ο υμνωδός θέλει να πει τη φωνή του αρχαγγέλου Γαβριήλ, που είπε «ευλογημένη συ εν γυναιξί») κι ας κράζουνε: «Αληθινά, είσαι ανώτερη απ’ όλα Παρθένε αγνή».

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Ι' Ματθαίου
- Ο Χριστός πρωτότυπο παράδειγμα πάσης αρετής και τελειότητος. Παράδειγμα αναμαρτησίας, αληθείας και ειλικρινείας. Παράδειγμα ταπεινοφροσύνης, μακροθυμίας, πραότητος, ανεξικακίας. Παράδειγμα δικαιοσύνης, υπερτέλείας αγάπης και ευσπλαχνίας.
- Ο πιστός άνθρωπος όσο αγιώτερο παράδειγμα έχει, τόσο θεοπρεπέστερα εργάζεται το έργο του.
- Πώς λοιπόν ο απόστολος Παύλος αντικατέστησε τον εαυτό του αντί του Χριστού ως παράδειγμα λέγοντας: "Μιμηταί μου γίνεσθε; Γιατί δεν παραγγέλει τη μίμηση του αρχετύπου που είναι ο Χριστός; Είναι αποτέλεσμα υπερηφάνειας αυτό;
Διαβάστε ολόκληρο τον λόγο από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 1ος, σελ. 215 - Έκδοσις 1840)

«ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον».
Ρωτήσανε τόν Γέροντα Παΐσιο, γιατί κάποιοι πού συναντοῦν δυσκολίες αὐτοκτονοῦν. Καί ὁ Γέροντας ἀπάντησε, ὅτι αἰτία εἶναι ὁ ἐγωισμός, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ στήν ἀπελπισία [2]. Ὁ διάβολος ψιθυρίζει στό αὐτί τοῦ ἀνθρώπου «ἐν καιρῷ θλίψεως» ὅτι ὅλα τελείωσαν κι ὅτι δέν μπορεῖ νά κάνει τίποτε πιά γιά τό πρόβλημά του. Αὐτό ὅμως εἶναι ἕνα μεγάλο ψέμμα τοῦ διαβόλου, πού μᾶς πολεμᾶ μέ τό ἰσχυρότερο ὅπλο του, τήν ἀπελπισία.

Ἕνα ἀπὸ τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου, πού δείχνει τὴν θεότητά Του, τὴν μεγαλειότητα καὶ τὴν δύναμίν Του, εἶναι ἡ Μεταμόρφωσίς Του. Δι’ αὐτὴν ὁμιλοῦν οἱ τρεῖς πρῶτοι Εὐαγγελισταί, ὁ Ματθαῖος, ὁ Μάρκος καὶ ὁ Λουκᾶς, καθὼς καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς αὐτόπτες Μαθητές τοῦ  Κυρίου, ὁ Πέτρος.
Τὰ ὅσα λέγουν, ἀκούονται κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν τῆς ἑορτῆς (6 Αὐγούστου) καὶ μᾶς μεταφέρουν εἰς τὸ ὅρος Θαβώρ, ἐπί τοῦ ὁποίου κατὰ τὴν παράδοσιν ἔλαβε χώραν τὸ γεγονὸς τῆς Μεταμορφώσεως.

Ἡ μεγάλη γιορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου μᾶς δίνει τὴν ἀφορμὴ νὰ θυμηθοῦμε τὰ λόγια του Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; Τὰ ρήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, ἀπ’ ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ, ὁ δὲ πατὴρ ὁ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα. Πιστεύετέ μοι ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί. εἰ δὲ μή, διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ πιστεύετέ μοι» (Ἰωάν. 14, 10-11).

11/9/88, Μονὴ Βατοπαιδίου
Σεμνοπρεπεστάτη Μ.,
ἡ Χάρις τοῦ Χριστοῦ μας μετὰ τοῦ πνεύματός σου.
Πῆρα τὸ γράμμα σου καὶ διάβασα τὸ περιεχόμενο μὲ προσοχή. Ἀξιέπαινα εἶναι ὄχι τὰ θέματα καθ’ ἑαυτὰ ποὺ προβάλλετε ὅσο ἡ καλή σας θέληση καὶ ἀπόφαση γιὰ ἀκριβεστέρα ἐν Χριστῷ ζωὴ καὶ περὶ τούτου πάντοτε εὔχομαι ἀτελείωτη προκοπή.

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Η' Ματθαίου: Ομιλία περί του, τἰνα τα πείθοντα, ότι η εις Χριστόν πίστις εστίν αληθής και θεοπαράδοτος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Α΄ Κορ.. 1, 10-17)

Τέσσερις τρόποι υπάρχουν για να πεισθεί κανείς στα θελήματα κάποιου άλλου: δύο καλοί και επαινετοί δηλαδή η μαρτυρία και η απόδειξις & δύο κακοί και επίμεμπτοι δηλαδή η δυναστεία και η απάτη.
Κανένας όμως από αυτούς τους τρόπους δεν ενήργησε εις το κήρυγμα του ευαγγελίου.
Οι πιστεύσαντες εις το ευαγγελικό κήρυγμα δεν επίστευσαν ούτε από πολλές μαρτυρίες, ούτε από αποδείξεις, ούτε με τη βία, ούτε με εξαπάτηση. Κι αυτό γιατί όταν ξεκίνησαν οι απόστολοι να κηρύττουν δεν υπήρχε πλήθος μαρτύρων να μαρτυρήσουν τα περί του Ιησού Χριστού. Λίγοι οι απόστολοι για ολόκληρη την οικουμένη. Θα μπορούσαν βέβαια οι λίγοι να πείσουν τους πολλούς με λόγο αποδεικτικό ή με την τέχνη της ρητορικής και της ευφράδειας του λόγου. Όμως ποια μαθηματική απόδειξη ή σοφιστική τέχνη ή διαλέκτου ευφράδεια ή ρητορική τέχνη είχε ο λόγος των αποστόλων; Ήσαν αγράμματοι και όσα εκήρυτταν ήταν μωρία για τους Εθνικούς και σκάνδαλο για τους Ιουδαίους.
Αλλά μήπως άσκησαν βία; Μήπως εφοβέρισαν, μήπως εφόνευσαν; Κανένα τέτοιο περιστατικό δεν μαρτυρείται ούτε από τους εχθρούς του Χριστού. Αντιθέτως οι ίδιοι εδιώχθησαν, εβασανίσθησαν και θανατώθηκαν.
Μήπως, τέλος, εξαπάτησαν υποσχόμενοι πλούτο, δόξα ή ηδονή; Ούτε αυτό συνέβη γιατί αυτοί εδίδασκαν όχι τα αρεστά στα πάθη, αλλά πτωχεία, ταπείνωση, μαρτύρια, παθήματα ακόμα και θάνατο για την πίστη του Κυρίου.
Από τα προηγούμενα προκύπτει ότι καμία δύναμη κοσμική δεν θα μπορούσε να μετατρέψει μυριάδες ανθρώπους -πάσης τάξεως και καταστάσεως- και να δεχθούν μια τέτοια νομοθεσία και να υπομείνουν βάσανα, παιδευτήρια ακόμα και τον θάνατον. Μόνο ενεργούσα υπερφυσική δύναμις στο κήρυγμα των αποστόλων θα έπειθε τις καρδιές των ακροατών.
Μόνο εσκοτισμένος και ανόητος νους δεν μπορεί να διακρίνει ότι το αποτέλεσμα του κηρύγματος των αποστόλων ήταν τέτοιο λόγω της συνέργειας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Διαβάστε ολόκληρο τον λόγο από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 1ος, σελ. 191 - Έκδοσις 1840)

[Εἰσήγησις Πρωτοπρ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν, στήν ΗΜΕΡΙΔΑ: "ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ: ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ"; ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 19-5-2012]

Ἡ πεῖρα τῶν δεκαετιῶν, πού κουβαλῶ στούς ὢμους μου, ἡ ἐπί 42 συναπτά ἒτη διακονία μου στόν χῶρο τῆς Παιδείας καί, κυρίως, ἡ κατά τήν τριετία τῆς κοσμητείας μου (2004-2007) συνεχής ἐπαφή καί -συνήθως- θηριομαχία μου μέ ὑπεύθυνα στελέχη τῆς διανόησης καί τῆς πολιτικῆς, μέ ἒχουν πείσει, ὃτι ὑπάρχει, κυρίως στούς χώρους αὐτούς, μόνιμη ἡ διάθεση νά διακοπεῖ κάθε σχέση τοῦ Λαοῦ μας μέ τήν παράδοση καί τήν ταυτότητά μας. Στὀ πλαίσιο αὐτῆς τῆς ἐπιδίωξης ἐντάσσεται καί ἡ ἒξωση τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό τά Προγράμματα τῆς Ἐκπαίδευσής μας. Αὐτό  δηλαδή, πού οἱ ἄλλοι Ὀρθόδοξοι ἀδελφοί μας, ἒζησαν στό Σοβιετικό καθεστώς τους, ἀπειλεῖ ἐμᾶς μέσα στήν Ἑνωμένη Εὐρώπη τοῦ ἐνθεΐζοντος Φραγκισμοῦ.
Εἰς πεῖσμα ὃμως ὃλων τῶν τεκταινομένων εἰς βάρος τοῦ Μ.τ.Θ., ἀκόμη καί ἀπό ἐπαγγελματίες Θεολόγους, θά τολμήσω νά μιλήσω γιά τήν ἐθνική σημασία τοῦ μαθήματος, γνωρίζοντας ὃτι ἰσχύει καί γιά τόν ὁμιλοῦντα, ὁ σχετιζόμενος μέ παρόμοιες περιπτώσεις λόγος τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου: «Καί δόξω καταγέλαστος εἶναι τῶν τοιούτων ἐπιλαμβανόμενος». Ὃπως ὃμως ἐκεῖνος, θά συγχωρηθεῖ νά ἐπαναλάβω καί ἐγώ: «Ἀλλ᾿ ὃμως οὐ παύσομαι λέγων»...

Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμενος Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους
Η πιλοτική εφαρμογή του νέου Προγράμμστος Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών κατά το σχολικό έτος 2011-2012 δημιουργεί δικαιολογη­μένα αντιδράσεις. Το νέο μάθημα των θρησκευτικών δεν έχει πια Ορθόδοξο Χριστιανικό χαρακτήρα, δεν βοηθεί τους μαθητάς να γνωρίσουν την Χριστια­νική τους Πίστη, δεν οικοδομεί την θρησκευτική, την εθνική και την πολιτισμι­κή ταυτότητα των ελληνοπαίδων, θεολόγοι και άλλοι επιστήμονες που εκπροσωπούν θεολογικούς και εκπαιδευτικούς φορείς αγωνιούν και διαμαρτύρονται επί δεκαετίες τόσο για την ενδεχόμενη κατάργησι του μαθήματος των θρησκευτικών στην δημόσια εκπαίδευσι όσο και για την μετατροπή του σε θρησκειολογικό...

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Ζ' Ματθαίου
(Ρωμ. 15, 1-7)
- Γιατί ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ζητά από τον Πατέρα του να είναι ενωμένοι όσοι πιστεύουν εις Αυτόν;
- Αφού δεν μπορούμε να είμαστε ένα κατά το σώμα και την ψυχή, με ποιόν τρόπο μπορούμε εμείς οι άνθρωποι να είμαστε ένα;
- Η ταυτότης της γνώμης, της διαθέσεως της καρδιάς και της θελήσεως, γεννά την μεταξύ των ανθρώπων αληθινή και ειλικρινή αγάπη.
- Η ετεροφροσύνη γεννά την διχόνοια, την φιλονικία και τον χωρισμό.
- Η ασυμφωνία των φρονημάτων γεννά αιρέσεις.
- Η ομοφροσύνη -για την οποία εδεήθη ο μονογενής Υιός του Θεού- είναι χάρισμα υπό του Θεού, άνωθεν πεμπόμενον εις όσους Αυτός ευδοκήσει.
- Βαστάζουμε τον θυμόν και την οργήν όσων μας υβρίζουν, όπως μας διδάσκει ο Κύριός μας; Βαστάζουμε τον φθόνο και το μίσος όσων μας συκοφαντούν; Υποδεχόμαστε τον προδότη μας όπως υποδέχθηκε ο Κύριός μας τον Ιούδα; Εμείς ούτε έναν πικρό λόγο δεν μπορούμε να υποφέρουμε! Πώς λοιπόν θα γίνουμε μέτοχοι του θείου δώρου της ομοφροσύνης; Και εστερημένοι της ομοφροσύνης πώς θα δούμε ομόνοια στις πόλεις μας, στα σπίτια μας, στο περιβάλλον μας; Μόνο σκάνδαλα αλληλομαχίες, πολέμους και χίλια άλλα δυστυχήματα.
- Η ομόνοια στηρίζει και την πολιτική διοίκηση. Μήπως βρισκόμαστε μπροστά στη βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του έργου των πολιτικών;
Διαβάστε ολόκληρο τον λόγο από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 1ος, σελ. 179 - Έκδοσις 1840)

Ὁ Τίμιος Σταυρός τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ γιά κάθε χριστιανό, ἔκφραση ἀστείρευτης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τό πλάσμα του (Ἰωαν 3, 14-15. 12, 32-33. Κολ 1, 20),  καύχημα τῆς κατά Χριστόν ἀθλήσεως του (Γαλ 6, 14) καί ἀνίκητο ὅπλο κατά τῶν διαβολικῶν ἐπιβουλῶν.

Ἐπιστολή σέ πνευματικό του παιδί
Ένας συνάδελφός σου σού ἐπαναλαμβάνει συνεχῶς: "ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ!" Καί αἰσθάνεσαι σά νά σέ χτυπᾶ μέ μαστίγιο.
Κι ἐσύ ἀγωνιᾶς γιά τήν ψυχή του καί τή ζωή του. Καί καλά σκέφτεσαι.
Ἄν δέν ὑπάρχει ὁ Ζῶν κι ὁ Παντοδύναμος Θεός κι ἄν δέν εἶναι ἰσχυρότερος ἀπό τό θάνατο, τότε ὁ θάνατος εἶναι ὁ μοναδικός κυρίαρχος.
Καί ἡ κάθε ζωντανή ὕπαρξη δέν εἶναι παρά ἕνα κλωτσοσκούφι τοῦ θανάτου. Ἕνα ποντικάκι στό στόμα τῆς γάτας.

(Κατὰ τὸ Μητροπολίτη Κιέβου Ἀντώνιο Χραποβίτσκυ)

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η    Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
Π Α Υ Λ Ο Σ

Ομιλία περί του, ότι τα λόγια του Παύλου στηρίζουσι τους εναρέτους και ποιούσιν αναπολογήτους τους αμαρτωλούς (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ρωμ. Β' 10-16)

Ο ἄνθρωπος τῆς σύγχρονης κοινωνίας μοιάζει μέ μία μηχανή, ἡ ὁποία φαίνεται νά ἔχει ἀπορρυθμισθεῖ. Ἀσθμαίνει, ταλαιπωρεῖται, ἀγωνιᾶ, φοβᾶται, ἀγχώνεται, συγκρούεται. Θεοποιεῖ τήν ἁμαρτία καί δικαιολογεῖ συνεχῶς τήν ὅλο καί αὐξανόμενη κακία, πού δημιουργεῖται μέσα στή ζωή του. Εἶναι ἄρρωστος πνευματικά καί τό χειρότερο ἀγνοεῖ τήν ἀρρώστια του. Θά ἤθελα στή συνέχεια νά ἀναφερθῶ ἀφ’ ἑνός σ’ αὐτή τήν πνευματική ἀπορρύθμιση καί ἀφ’ ἑτέρου στήν πνευματική ρύθμιση. Ἄλλωστε, ἡ ζωή, γιά νά ἔχει νόημα, πρέπει νά εἶναι πνευματικά ρυθμισμένη.
(Πηγή: Παγκύπρια Ένωση Γονέων)

Δεν πέρασαν ακόμη επτά μέρες, από τότε που γιορτάσαμε την ιερή πανήγυρη της Πεντηκοστής, και πάλι μας πρόφθασε χορός μαρτύρων ή καλύτερα στρατιά μαρτύρων και παράταξη, που δεν είναι καθόλου κατώτερη από τη στρατιά των αγγέλων, την οποία είδε ο πατριάρχης Ιακώβ, αλλά είναι ίδιας αξίας και τάξης με αυτή. Γιατί μάρτυρες και άγγελοι διαφέρουν μόνο στα ονόματα, στα έργα τους όμως ταυτίζονται. Στον ουρανό κατοικούν οι άγγελοι, στον ουρανό και οι μάρτυρες. Αιώνιοι και αθάνατοι είναι εκείνοι, το ίδιο θα γίνουν και οι μάρτυρες. Αλλ᾽ εκείνοι έλαβαν και ασώματη φύση; Και τι σημασία έχει αυτό; Γιατί οι μάρτυρες, αν και έχουν σώμα, όμως είναι αθάνατο ή καλύτερα και πριν από την αθανασία ο θάνατος του Χριστού στολίζει τα σώματά τους περισσότερο από την αθανασία. Δεν είναι τόσο λαμπρός ο ουρανός, που στολίζεται με το πλήθος των αστεριών, όσο είναι τα σώματα των μαρτύρων, που στολίζονται με το λαμπρό αίμα των τραυμάτων. Ώστε επειδή πέθαναν γι᾽ αυτό και είναι ανώτεροι, και βραβεύτηκαν πριν από την αθανασία παίρνοντας τα στεφάνια από την ώρα του θανάτου τους.

Τό πιό μεγάλο πρόβλημα πού ἀντιμετωπίζει ἡ χώρα μας σήμερα καί θά ἔχῃ πολλές συνέπειες γιά τό μέλλον, εἶναι δυστυχῶς τό μεταναστευτικό, τό ὁποῖο παρά τίς ὅποιες συζητήσεις καί προβληματισμούς, παραμένει ἄλυτο. Ὅλη ἡ Ἑλλάδα τό ἀντιμετωπίζει, ἐξαιρέτως ὅμως κάποιες πόλεις πού λόγῳ τῆς γεωγραφικῆς τους θέσης εἶναι πύλες εἰσόδου, ἤ ἐξόδου, ὅπως εἶναι ἡ δική μας πόλη ἡ Πάτρα.

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής της Πεντηκοστής

(Πράξ. 2, 1-11)

- Η πίστις ούτε το νου αναγκάζει, ούτε την θέληση βιάζει. Ενώ η απόδειξη αναγκάζει το νου για να πεισθεί και επομένως αρπάζει την εξουσία της θελήσεως.
- Τα πιστευόμενα ως υπερφυή και υπερούσια δεν επιδέχονται υλικές αποδείξεις γι' αυτό όποιος πιστεύει γίνεται μακάριος.
- Εάν η απόδειξη μας έπειθε να πιστέψουμε θα πιστεύαμε αναγκαστικώς και όχι προαιρετικώς.
- Το ότι υπάρχουν πράγματα που δεν κατανοούμε δεν σημαίνει ότι αυτά δεν υπάρχουν.
- Παραλληλισμός του λόγου και της τριαδικότητος του Θεού.
- Είναι λάθος να ζητούμε φυσική απόδειξη για τα υπέρ φύσιν και βεβαιότητα αισθητή για τα υπέρ την αίσθησιν.
- Η αγιότητα των αποστόλων εγγύηση αλήθειας όσων εμαρτύρησαν και έγραψαν.
- Όσο ο άνθρωπος μελετά τα θεία λόγια της Αγίας Γραφής τόσο ο νους του φωτίζεται και κατανοεί τα θεία πράγματα. Μάταιη η κατανόηση δια του νου των θείων πραγμάτων χωρίς την πίστη.

Διαβάστε ολόκληρο τον λόγο από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 1ος, σελ. 99 - Έκδοσις 1840)

1. Είναι μεγάλα, αγαπητοί, και ξεπερνούν κάθε ανθρώπινη λογική τα χαρίσματα που μας δώρησε σήμερα ο φιλάνθρωπος Θεός. Γι᾿ αυτό λοιπόν ας χαιρόμαστε όλοι μαζί και χορεύοντας από χαρά ας υμνήσομε τον Κύριό μας. Γιατί η σημερινή ημέρα είναι για μας εορτή και πανήγυρη. Όπως δηλαδή η μία εποχή διαδέχεται την άλλη και το ένα ηλιοστάσιο το άλλο, έτσι ακριβώς και στην Εκκλησία η μία εορτή διαδέχεται την άλλη και μας πηγαίνουν από τη μία στην άλλη. Πριν από λίγες ημέρες λοιπόν εορτάσαμε το σταυρό, το πάθος, την ανάσταση, ύστερα από αυτά την ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στον ουρανό. Σήμερα όμως συναντήσαμε την ίδια την κορυφή των αγαθών, φθάσαμε στη μητρόπολη των εορτών, βρισκόμαστε στην πραγματοποίηση της υπόσχεσης του Κυρίου. «Γιατί αν εγώ φύγω», λέγει, «θα σας στείλω άλλον Παράκλητο και δε θα σας αφήσω ορφανούς» (Ιω. 16, 7).

Διάλεξα ένα κομμάτι από το Ευαγγέλιο, από την Αγία Γραφή, και ιδιαίτερα το «Πάτερ ημών», γιατί νομίζω είναι η πιο χαρακτηριστική προσευχή, εφ᾿ όσον είναι «Κυριακή» προσευχή, η προσευχή που μας έδωσε ο Κύριος.
Και νομίζω ότι ο Κύριος μας δίδαξε την προσευχή που Εκείνος έκανε, μας έδωσε τη ζωή που Εκείνος έζησε και μας δίδαξε τον ίδιο τον εαυτόν Του· κι αυτό είναι η αλήθεια του Ιησού Χριστού. Και όπως μας είπε άλλη φορά «Εγώ ειμί η άμπελος, υμείς τα κλήματα» (Ιω. ιε´ 5)· όπως η σχέση του κλήματος και της αμπέλου είναι μια σχέση οργανική και αθόρυβα προχωρά ο χυμός της αμπέλου προς τα κλήματα, έτσι και ο Κύριος μας έδωσε όλη την ύπαρξή Του, οπότε, μέσα στην προσευχή αυτή - αν την κάνουμε συνειδητά και αν την ζούμε - νομίζω ότι ζούμε εν Χριστώ Ιησού.
Αλλά ας αρχίσουμε να διαβάζουμε την προσευχή αυτή και νά την παρακολουθούμε φράση προς φράση.

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἀνήκει στίς πλέον ἐπιφανεῖς καί ἐξέχουσες πατερικές προσωπικότητες. Ὑπῆρξε σύν τοῖς ἄλλοις ὁ ἀνυπέρβλητος ἑρμηνευτής τῆς Ἁγίας Γραφῆς, «ὁ γάρ τῶν τοῦ Θεοῦ ἀποῤῥήτων σοφός ὑποφήτης» κατά τόν ἅγιο Ἰσίδωρο τόν Πηλουσιώτη (PG 78, 288 Β).
Τό ἑρμηνευτικό του ἔργο εἶναι μοναδικό μέσα στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τόσο γιά τόν ὄγκο του, ὅσο καί γιά τό βάθος, τόν πλοῦτο, τό ρεαλισμό καί τή σαφήνειά του (Βλ. H. F. von Campenhausen,Griechische Kirchenvater, 8η ἔκδ, 1993, σ. 137. B. Altaner - A. Stuiber, Pαtrologie, Sonderausgabe, 1993, σ. 324). Ὁ ἱερός Χρυσόστομος δέν ὑστέρησε φυσικά καί στήν ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἐναντίον τῶν διαφόρων αἱρετικῶν. Ἡ πτυχή αὐτή τοῦ ἔργου του μαρτυρεῖται μέ σαφήνεια καί στίς ἑρμηνευτικές του παρατηρήσεις σέ διάφορα χωρία τῆς Ἁγ. Γραφῆς, πού διαστρέβλωναν οἱ αἱρετικοί τῆς ἐποχῆς του.

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής των Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου: Ομιλία περί του των εκκλησιαστικών προεστώτων χρέους (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ἰω. 9, 1-5)

Ὅλη αὐτή τήν περίοδο πού διανύομε τώρα, ἐπεκτεινομένη σέ πενήντα ἡμέρες, ἑορτάζομε τήν ἀπό τούς νεκρούς ἀνάστασι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος μας ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, δεικνύοντας μέ αὐτή τήν παράτασι τήν ὑπεροχή της ἀπέναντι στίς ἄλλες ἑορτές. ῎Αν καί βέβαια αὐτή ἡ περίοδος τῶν ἡμερῶν περιλαμβάνει καί τήν ἐπέτειο μνήμη τῆς ἐπανόδου στούς οὐρανούς, ἀλλά καί αὐτή δεικνύει τή διαφορά τοῦ ἀναστάντος Δεσπότου πρός τούς ἀνθρώπους ἐκείνους πού κατά καιρούς ἔχουν ἀναβιώσει.

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής του Παραλύτου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. 9, 32-42)

- Ποιά ήταν η αιτία που η Ταβιθά επιλέχθηκε από τους Αποστόλους για να αξιωθεί της χάριτος και εξαιρέσεως της αναστάσεώς της;
- Η χάρις της ελεημοσύνης υπερβαίνει την χάριν πάσης θυσίας!
- Η ελεημοσύνη δεν είναι δωρεά όπως νομίζουν κάποιοι. Είναι δάνειο. Ποιός είναι εγγυητής αυτού του δανείου;
- Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος, που έχει άπειρα χρέη προς τον Θεόν, διά της ελεημοσύνης να καθιστά τον Θεό χρεώστη;
- Ποιές είναι οι ανταποδόσεις της ελεημοσύνης; Ποιοί ωφελούνται από την ελεημοσύνη;
- Για ποιά άλλη αρετή υπεσχέθη ο Θεός τόσες ανταμοιβές όσες υπεσχέθη για την ελεημοσύνη;

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Κοριθ. Α΄ ἐπιστολή του (κεφ. ιβ΄ 7-11) ἀναφερόμενος στά ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διδόμενα πνευματικά χαρίσματα, λέγει ὅτι δέν ἐπιθυμεῖ νά ἔχουν ἄγνοια οἱ Κορίνθιοι σχετικῶς μέ αὐτά. Γι᾿αὐτό προβαίνει σέ ὡρισμένες ἐπεξηγήσεις. Αὐτές σήμερα μᾶς εἶναι πολύτιμες, διότι πάντοτε ὑπάρχουν ἀναλογικά παρόμοιες  περιστάσεις μέ τήν ἐποχή ἐκείνη καί ἔτσι πάντοτε διδασκόμαστε ὥστε νά πορευώμαστε ὀρθόδοξα καί νά μή πλανώμαστε.

Εἶναι γνωστή ἡ κριτική πού ἔχει ἀσκηθεῖ κατά καιρούς στήν λεγόμενη «κοινωνία τοῦ θεάματος», στό πολυπληθές τμῆμα τῶν παλαιοτέρων (λ.χ. τῆς ρωμαϊκῆς κοινωνίας) ἀλλά καί τῶν συγχρόνων (λ.χ. τῆς κοινωνίας τῶν Μ.Μ.Ε) κοινωνιῶν πού ἱκανοποιεῖται ἀπό τό θέαμα. Δυστυχῶς τίς περισσότερες φορές τό θέαμα χαρακτηρίζεται ἀπό πράξεις ὑποβιβασμοῦ, φανεροῦ ἤ συγκεκαλυμμένου, τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας. Ἐπειδή γίνεται λόγος γιά τόν «πολιτισμό τῆς εἰκόνας», στήν σημερινή κατάθεση θά διατυπώσω ὁρισμένες παρατηρήσεις πάνω σ’ αὐτήν τήν νέα κυρίαρχη ἀντίληψη, τάση καί πρακτική συμπεριφορά.

Ἡ ραγδαία ἐξελισσόμενη τεχνολογία, ὑπόσχεται σήμερα τὰ πάντα. Ἀπ’ τὸ ὅτι θὰ κάνει καλύτερη τὴν καθημερινότητά μας, ὡς τὸ ὅτι θὰ διαμορφώσει πρὸς χάριν μας ἕνα καλύτερο κόσμο. Μὲ ἀνέσεις, ἀγαθά, ἀπολαύσεις, ὑγεία, μακροζωία… Τέτοια! Λειτουργεῖ κάπως σὰν μεσσίας, ποὺ ὑπόσχεται νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν δική της «γῆ τῆς ἐπαγγελίας»!
Δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ πολλοί, ὄχι μόνο δὲν ἔχουν καμμιὰ ἐπιφύλαξη γι΄ αὐτήν, ἀλλὰ καὶ ἀφήνονται στὶς ἐξελίξεις της, ζοῦν γι΄ αὐτές, λατρεύουν – λὲς – τὴν ἴδια, κάνουν καὶ δίνουν τὰ πάντα, γιὰ νὰ ἀποκτήσουν τὰ προϊόντα της καὶ νὰ ζήσουν τὰ ἐπιτεύγματά της!

«Ἀληθινὴ κι᾿ ὄχι ψεύτικη χαρὰ νοιώθει μονάχα ὅποιος ἔχει τὸν Χριστὸ μέσα του, κ᾿ εἶναι ταπεινός, πρᾶος, γεμάτος ἀγάπη. Ἀληθινὴ χαρὰ ἔχει μονάχα ἐκεῖνος ποὺ ξαναγεννήθηκε στὴν ἀληθινὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Κι᾿ αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ χαρὰ βγαίνει ἀπὸ καρδιὰ ποὺ πονᾶ καὶ θλίβεται γιὰ τὸν Χριστό, καὶ βρέχεται ἀπὸ τὸ παρηγορητικὸ δάκρυο τὸ ὁποῖο δὲν τὸ γνωρίζουνε οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, κατὰ τὸν ἅγιο λόγο ποὺ εἶπε τὸ στόμα τοῦ Κυρίου: «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται» (Ματθ. ε´ 4), «Καλότυχοι ὅσοι εἶναι λυπημένοι, γιατὶ αὐτοὶ θὰ παρηγορηθοῦνε.» Κι᾿ ἀλλοῦ λέγει:… «Καλότυχοι ὅσοι κλαῖτε τώρα, γιατὶ θὰ γελάσετε.» (Λουκ. στ´ 21).

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής των Μυροφόρων
(Πράξ. 5, 12-20)
- Ποιές ήταν οι αιτίες όπου τόσοι πολλοί, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, επίστευσαν στον Χριστό μετά την Ανάστασή Του;
- Πώς ενεργούν οι αρετές κάποιων ανθρώπων σε άλλους πιστούς ανθρώπους και πώς σε απίστους;
- Τί ήταν αυτό που συγκινούσε τους ακροατές των Αποστόλων και συνεργούσε στον φωτισμό τους;
- Πώς αποδεικνύεται η αγάπη των Αποστόλων στον Ιησού Χριστό;
- Πού φαίνεται το μεγαλείο της ανεξικακίας των αποστόλων;
- Πώς ενεργούμε εμείς όταν κάποιος αδικήσει τους ηγαπημένους οικείους μας ή βλάψει τους φίλους μας;
- Οι Απόστολοι αφιέρωσαν όλες τους τις δυνάμεις για να ευεργετήσουν τους εχθρούς και διώκτες και φονείς του Ιησού Χριστού, νουθετώντας και διαδάσκοντάς τους.
- Πώς αντέδρασαν οι Απόστολοι στις διώξεις τους.
- Πώς αντιδρούμε εμείς όταν επιχειρούμε να ευεργετήσουμε κάποιον και αυτός ανταποδίδει κακία;
- Πώς η αρετή της ανεξικακίας έγινε η αιτία της σωτηρίας μας;
- Αιτία πάντων των κακών στον κόσμο η απουσία ανεξικακίας από τις καρδιές μας, όπου την θέση της πήρε η μνησικακία και το πνεύμα εκδικήσεως.
- Ποιός είναι Αυτός που μπορεί να φυτεύσει στις καρδιές των ανθρώπων την αρετή της ανεξικακίας;
Διαβάστε ολόκληρο τον λόγο από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 1ος, σελ. 36 - Έκδοσις 1840)

Εἶναι γνωστό, ὅτι ὁ Ναζισμός ἀνήκει στίς πλέον ἐγκληματικές ἰδεολογίες, πού γνώρισε ἡ παγκόσμια ἱστορία. Στό παρόν ἄρθρο μας, ἐρχόμαστε νά παρουσιάσουμε συνοπτικά, πῶς οἱ Ναζί τοποθετήθηκαν ἀπέναντι στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου τόσο σέ ἰδεολογικό ἐπίπεδο, ὅσο καί σέ πρακτικό, στό πῶς δηλαδή προσπάθησαν να ἐπιβάλλουν τίς ἰδέες τους.

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής του Αντιπάσχα (Θωμά)
(Πράξ. 5, 12-20)
- Τα δύο είδη ζήλου: Ο θεϊκός και ο δαιμονικός. Πού "κατοικεί" ο καθένας από αυτούς;
- Υπάρχει ζήλος ευπρόσδεκτος και ζήλος αποτρόπαιος για τον Θεό;
- Ποιός είναι ο αδιάκριτος ζήλος και πώς γεννάται;
- Πότε ο ζήλος μας μπορεί να προξενήσει βλάβη;
- Πολλές φορές ο ζήλος μας όχι μόνο αδιάκριτος είναι, αλλά και υπό των παθών μας μεμολυσμένος.
- Η υπερηφάνεια, ο φθόνος και η δοξομανία είναι πολλές φορές η αφετηρία του ζήλου μας.
- Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε ποιος είναι ζήλος θεϊκός, ποιος δαιμονικός, ποιος διακριτικός και ποιος αδιάκριτος; Πόσο εύκολο είναι αυτό;

Ἔρχομαι νά καταβάλλω χωρίς ἄλλο τήν ὀφειλή μου. Γιατί κι ἄν εἶμαι φτωχός ὅμως θέλω νά ἀποσπάσω βίαια τήν εὐγνωμοσύνη σας. ῎Εδωσα τήν ὑπόσχεση νά σᾶς φανερώσω τήν ἀπιστία τοῦ Θωμᾶ καί τώρα ἔρχομαι νά τήν ἐκπληρώσω. Τίς πρῶτες ὀφειλές πρῶτα βιάζομαι νά ἐξοφλῶ, γιά νά μή μέ πνίξουν οἱ τόκοι πού μαζεύονται. Συνεργαστῆτε καί σεῖς στήν καταβολή τοῦ χρέους μου καί ἱκετέψετε τό Θωμᾶ, νά βάλη στά χείλη μου τό ἅγιο χέρι του, πού ἄγγιξε τήν πλευρά τοῦ Κυρίου, νά νευρώση τή γλῶσσα μου, γιά νά σᾶς ἐξηγήση ὅσα ποθῆτε. Κι ἐγώ παίρνοντας θάρρος ἀπό τίς πρεσβεῖες τοῦ ἀποστόλου καί μάρτυρα Θωμᾶ διαλαλῶ τήν πρώτη του ἀπιστία καί τήν ὕστερη ὁμολογία, πού εἶναι τῆς ᾿Εκκλησίας κρηπῖδα καί θεμέλιο.

ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙ
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
«Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾍδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν, καί σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τόν Αἴτιον» (Κανών τοῦ Πάσχα).
Νίκησε ὁ Χριστός μέ τόν Σταυρό Του τόν θάνατο καί ἐμεῖς γευόμαστε τίς ἀπαρχές τῆς νέας ζωῆς πού ἐξέβλυσε ἀπό τήν λογχευθεῖσα πλευρά Του.
Ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία καί δοξολογεῖ τόν Αἴτιο τῆς νέας βιοτῆς μας, διότι ὁ Χριστός εἶναι ὅλος ἡ ζωή μας, εἶναι ἡ Αἰώνιος Ζωή μας.
Νικήθηκε ὁ θάνατος, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ νέα ζωή, ἀλλά ἐμεῖς δέν εἴμα­στε οὔτε πάντοτε οὔτε ὅλοι μέτοχοι αὐτῆς τῆς ζωῆς. Περιφέρουμε δυστυχῶς τόν θάνατο, στόν βαθμό πού τόν φέρουμε μέσα μας.

Ἡ εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως στὴν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει δύο τύπους: Ὁ ἕνας εἶναι ἡ κάθοδος τοῦ Χριστοῦ στὸν Ἅδη, ὁ δεύτερος εἰκονογραφικὸς τύπος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ εἰκονίζει ἄλλοτε τὸν Πέτρο καὶ τὸν Ἰωάννη στὸ κενὸ Μνημεῖο καὶ ἄλλοτε τὸν ἄγγελο ποὺ «ἐπὶ τὸν λίθο καθήμενος» ἐμφανίστηκε στὶς Μυροφόρες.

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής του Πάσχα
(Πράξεις των Αποστόλων κεφ. α' 1-9)
- Ποιές είναι οι δύο δημιουργίες του Θεού;
- Ποιά είναι η σχέση της πρώτης μέρας δημιουργίας και της ημέρας της Αναστάσεως του Χριστού;
- Γιατί εορτάζεται κάθε Κυριακή η Ανάστασις;
- Θεμέλιον της πίστεως η Ανάστασις του Κυρίου.
- Ποιά εἰναι της Αναστάσεως τα σύμβολα στην Παλαιά Διαθήκη και ποιές οι προφητείες;
- Οι φανερώσεις και τα θαύματα του Ιησού Χριστού μετά την Ανάσταση, μια από τις πολλές αποδείξεις ότι ανέστη εκ των νεκρών.
Διαβάστε ολόκληρο τον λόγο από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 1ος, σελ. 12 - Έκδοσις 1840)

Ἐκεῖνος πού χθές, μέσα στήν ἄπειρη συγκατάβασί Του, δέν ἐκαλοῦσε νά τόν βοηθήσουν οἱ λεγεῶνες τῶν Ἀγγέλων, λέγοντας στόν Πέτρο, ὅτι εἶναι στό χέρι μου νά παρατάξω τώρα ἀμέσως, περισσότερες ἀπό δώδεκα λεγεῶνες Ἀγγέλων (Ματθ. κστ´ 53), σήμερα κατέρχεται μέ τόν θάνατό Του κατά τοῦ ἅδου καί τοῦ θανάτου, τοῦ τυράννου, ὅπως ταιριάζει σέ Θεό καί Κυρίαρχο, ἐπί κεφαλῆς τῶν ἀθανάτων καί ἀσωμάτων στρατευμάτων καί τῶν ἀοράτων ταγμάτων, ὄχι μέ δώδεκα μόνο λεγεῶνες, ἀλλά μέ μύριες μυριάδες καί χίλιες χιλιάδες Ἀγγέλων, Ἀρχαγγέλων, Ἐξουσιῶν, Θρόνων, Ἐξαπτερύγων, Πολυομμάτων, οὐρανίων ταγμάτων, τά ὁποῖα, ὡς Βασιλέα καί Κύριό τους, προπέμπουν, δορυφοροῦν καί τιμοῦν τόν Χριστό. Ὄχι, ὅτι συμμαχοῦν καί συμπολεμοῦν μαζί Του. Ὄχι, ποτέ! Γιατί ἀπό ποιά συμμαχία ἔχει ἀνάγκη ὁ παντοδύναμος Χριστός; Τόν συνοδεύουν γιατί χρωστοῦν πάντοτε καί ποθοῦν νά εἶναι κοντά στόν Θεό τους.

Μὲ ῥωτᾶς, σεβαστὴ ἀδελφή, γιά τοὺς τρεῖς χιτῶνες μὲ τοὺς ὁποίους ἦταν ντυμένος καὶ σκεπασμένος ὁ Κύριος κατά τὸ διάστημα ἀρκετῶν ὡρῶν τή Μεγάλη Παρασκευή. Γιατὶ ὁ Πιλᾶτος τὸν ἔντυσε μὲ πορφυρὸ χρῶμα; Γιατὶ ὁ Ἡρώδης τὸν ἔντυσε μὲ λευκὸ χρῶμα; Καὶ γιατὶ οἱ ἐκτελεστὲς ἐπίσης λίγο πρὶν Τὸν θανατώσουν Τὸν ἔντυσαν πάλι μὲ τὸν δικὸ Του χιτῶνα;
Ὅλα ὅσα συνέβησαν κατά τή διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ ἔχουν μεγάλη σημασία, ὅλα ἀποκαλύπτουν κάποια ἀλήθεια καὶ χρησιμεύουν ὡς δίδαγμα στούς ἀνθρώπους. Κάποια ἀπὸ αὐτὰ τὰ διδάγματα εἶναι ἄμεσα καὶ ἐμφανῶς ἀντιληπτά, ἐνῶ κάποια ἄλλα εἶναι ἔμμεσα καὶ μὲ παραστάσεις πού χρήζουν ἑρμηνείας. Τὸ σκέπασμα τοῦ Χριστοῦ μὲ τρεῖς χιτῶνες ἀνήκει σ’ αὐτὴν τή δεύτερη κατηγορία διδαγμάτων.

Θεία Εὐχαριστία
Ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ Ἡσαΐας, περιγράφει στὸ βιβλίο του μίαν ἐκπληκτικὴ ἐμπειρία του, ἕνα ἀποκαλυπτικὸ ὅραμα. Εἶδε, μᾶς λέει, τὸν Θεὸ νὰ κάθεται σ᾿ ἕνα θρόνο ψηλό, πλημμυρισμένο ἀπὸ δόξα. Γύρω ἀπὸ τὸν θεϊκὸ αὐτὸ θρόνο, στέκονταν ἄγγελοι καὶ ἔψαλλαν τὸν γνωστὸ ὕμνο: «Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ». Ὁ Ἡσαΐας παρακολουθοῦσε μὲ ἔκπληξη καὶ θαυμασμό. Σὲ κάποια στιγμὴ εἶπε: «Ὢ ταλαίπωρος ἐγώ! Ἔχω συγκλονιστεῖ ὁλόκληρος! Γιατὶ ἐνῶ εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς καὶ ἔχω ἀκάθαρτα χείλη καὶ κατοικῶ μέσα σὲ λαὸ ποὺ ἔχει ἐπίσης ἀκάθαρτα χείλη, ἀξιώθηκα νὰ δῶ τὸν βασιλιὰ Κύριο Σαβαώθ». Μόλις εἶπε αὐτὰ τὰ λόγια, ἕνας ἄγγελος πῆρε μὲ μιὰ λαβίδα ἕνα ἀναμμένο κάρβουνο, τὸ ἔβαλε στὸ στόμα τοῦ Ἡσαΐα καὶ τοῦ εἶπε: « Νὰ αὐτὸ τὸ ἀναμμένο κάρβουνο ἄγγιξε τὰ χείλη σου καὶ θὰ ἀφαιρέσει τὶς ἀνομίες σου καὶ θὰ καθαρίσει τὶς ἁμαρτίες σου». Ὁ Ἡσαΐας πῆρε μεγάλη δύναμη ἀπὸ τὴ φωτιὰ αὐτὴ ποὺ τὸν ἄγγιξε καὶ ξεκίνησε τὴν μεγάλη ἀποστολή του.
Αὐτὸ τὸ ἐκπληκτικὸ γεγονὸς συμβολίζει τὸ μυστήριο τῆς θείας εὐχαριστίας, ποὺ μεταγγίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ πῦρ τῆς θεότητος. Εἶναι ὁ ἀνεκτίμητος θησαυρὸς ποὺ κατέχουν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἀλλὰ ποὺ δυστυχῶς τὸν ἀγνοοῦν ἢ τὸν περιφρονοῦν.

Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ: «Είμαστε έτοιμοι να πιούμε το ποτήριο που πρώτος ο Χριστός ήπιε; Εάν η απάντηση είναι θετική, τότε στο κείμενο που ακολουθεί θα διαβάσετε την λύση στο πρόβλημα των θλίψεων που προκαλούνται και από την σημερινή κρίση».
Δύο ἀγαπημένοι μαθητές ζήτησαν ἀπό τόν Κύριο θρόνους δόξης
– Αὐτός τούς ἔδωσε τό Ποτήριό Του (Μτ. κ΄, 23).
Τό Ποτήριο τοῦ Χριστοῦ εἶναι οἱ ὀδύνες.
Σέ ὅσους τό πίνουν ἐδῶ στή γῆ, τό Ποτήριο τοῦ Χριστοῦ ὑπόσχεται μετοχή στή Βασιλεία τῆς χάρης τοῦ Χριστοῦ· προετοιμάζει γι’ αὐτούς τίς καθέδρες τῆς ἐπουράνιας αἰώνιας δόξης.
Στεκόμαστε σιωπηλοί μπροστά στό Ποτήριο τοῦ Χριστοῦ, δέν μπορεῖ κανείς οὔτε νά παραπονεθεῖ γι’ αὐτό, οὔτε νά τό ἀπορρίψει· γιατί Αὐτός πού μᾶς ἔδωσε ἐντολή νά τό γευτοῦμε, πρῶτος ὁ Ἴδιος τό ἤπιε.

Ἐπιστολή στόν σιδερὰ Ῥαντοσάββα Ι., γιά τὸν προδότη Ἰούδα
Ῥωτᾶς: «Θὰ συγχωρηθεῖ, ἄραγε, στόν Ἰούδα ἡ ἁμαρτία τῆς προδοσίας τοῦ Διδασκάλου καὶ Κυρίου του Ἰησοῦ Χριστοῦ;». Δὲν γνωρίζω γιά ποιό λόγο σὲ ἐνδιαφέρει κάτι τέτοιο. Γιά μᾶς ἀποτελεῖ τή μεγαλύτερη μέριμνα αὐτό, τὸ νά μὴν προδώσουμε ἐμεῖς τὸν Χριστὸ μὲ τίς ἀνομίες μας. Καὶ ἀκόμα πιὸ σημαντικό• τό πῶς νά σώσουμε τίς ψυχὲς μας. Γιατὶ δές, τὸ ῥολόι τῆς ζωῆς μας μετράει γοργὰ τὶς μέρες καὶ τὶς ὦρες ὑπενθυμίζοντάς μας τὴν ἐπικείμενη ἔξοδο ἀπὸ τοῦτο τὸν κόσμο. Ὅλοι ἐμεῖς θὰ βρεθοῦμε ἐνώπιον τοῦ αἰώνιου Κριτή, ὁ Ὁποῖος θὰ ἐκφέρει τὴ δίκαιη Κρίση Του γιά ὅλα ἐκεῖνα πού πράξαμε στή ζωὴ μας, ἐνώπιον ὅλων τῶν οὐρανίων ἀνθρώπων.

Πρόσεξε δέ ὅτι παντοῦ δέν ἀπαιτεῖ ἀμέσως αὐτά πού ἐνεπιστεύθη. Διότι εἰς τήν παραβολήν τοῦ ἀμπελῶνος (Ματθ. 21, 33), ἀφοῦ τόν παρέδωκεν εἰς τούς γεωργούς, ἀπεδήμησε. Καί ἐδῶ ἐνεπιστεύθη τά τάλαντα καί ἀπεδήμησε. Διά νά μάθῃς μ᾽ αὐτό τήν μακροθυμίαν Του. Ἐγώ δέ νομίζω ὅτι λέγοντας αὐτά ὑπαινίσσεται καί τήν Ἀνάστασιν. Μόνον πού ἐδῶ δέν ἀναφέρονται πλέον γεωργοί καί ἀμπελών, ἀλλά ὅλοι εἶναι ἐργάται. Διότι δέν ἀναφέρεται μόνον στούς ἄρχοντας, οὔτε στούς Ἰουδαίους, ἀλλά σέ ὅλους. Καί ἐκεῖνοι μέν πού προσφέρουν ὁμολογοῦν μέ εὐγνωμοσύνη καί τά ἰδικά τους, ἀλλά καί ὅσα τούς ἔδωκεν ὁ δεσπότης. Ἔτσι ὁ μέν ἕνας λέγει: «Κύριε, πέντε τάλαντα μοῦ ἔδωσες», ὁ δέ ἄλλος λέγει «δύο», δεικνύοντες ὅτι ἀπό Ἐκεῖνον ἔλαβαν τό κεφάλαιον τῆς ἐργασίας των, καί Τοῦ ἀναγνωρίζουν μεγάλην χάριν, καί ἀποδίδουν τό πᾶν εἰς Αὐτόν.

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής των Βαΐων (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)
(Προς Φιλιππησίους Παύλου Επιστολή κεφ. δ' 4-9)
- Πώς μπορούμε να ακολουθήσουμε το πρόσταγμα του Αποστόλου Παύλου, να χαιρόμαστε αδιάκοπα, όταν είμαστε περικυκλωμένοι από πλήθος κακών και θλίψεων;
- Για ποιά χαρά μιλάει ο Απόστολος και ποιός μπορεί να έχει αυτή τη χαρά;
- Ποιά κακά είναι βαρύτερα; Αυτά που προξενεί η φύσις ή αυτά που προξενεί η προαίρεσις;
- "Η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται΄ η δε υπομονή, δοκιμήν΄ η δε δοκιμή, ελπίδα΄ η δε ελπίς ου καταισχύνει"
- Πώς, ενώ κατά την διδασκαλία του Παύλου οι ενάρετοι χαίρονται πάντοτε, έχουμε περιπτώσεις στην Αγία Γραφή αντίθετες;
- Αρετή και κοσμική λύπη είναι πράγματα ασυμβίβαστα.
- Μπορεί να συνυπάρξει Θεός και λύπη;
- Μάταια οι άνθρωποι αναζητούμε την χαρά εις τα κοσμικά πράγματα. Εις τον πλούτον, εις τους προβιβασμούς, εις τα αξιώματα, εις τις διασκεδάσεις, εις τις τροφές και τα ποτά. Όλα αυτά για λίγο ευφραίνουν και έπειτα γεμίζουν την ψυχήν πίκρα. Η αμαρτία προξενεί βραχύτατη ηδονήν, όταν όμως ολοκληρωθεί φέρει φόβον, ντροπή και έλεγχο.

Διαβάστε ολόκληρο τον λόγο από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 2ος, σελ. 304 - Έκδοσις 1840)

Ὁ Τεκτονισμὸς/Μασονία εἶναι ἐμβόλιμο μέγεθος στὴν ἑλληνορθόδοξη κοινωνία, ποὺ παρασιτεῖ στὸ σῶμα της, μὲ συνέπειες ὀδυνηρὲς γιὰ τὴν συνοχὴ καὶ ταυτότητά της. Τὸ σημαντικότερο: Ὁ Τεκτονισμὸς εἶναι τοκετὸς ξένων ὠδίνων, ξένος τελείως πρὸς τὴν ταυτότητα τοῦ Γένους/Ἔθνους μας, καὶ μάλιστα στὴν οὐσία του μὴ συμβατὸς μὲ αὐτήν. Ἔτσι, ἐνεργεῖ τὸν ἰδεολογικὸ διαμελισμὸ τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, κυρίως στὰ «ὑψηλότερα» κοινωνικὰ στρώματά της, συμβάλλοντας στὴ διαιώνιση καὶ τὸ βάθεμα τοῦ ἰδεολογικοῦ μας διχασμοῦ. Ἡ δράση του (ἀπὸ τὸν 18ο αἰώνα) στὸν δικό μας γεωγραφικὸ χῶρο ἐθεμελίωσε τὴν βεβαιότητα ὅτι ἡ Μασονία ταυτίζεται μὲ τὸν ἀποκρυφισμὸ καὶ τὴν σκοτεινότητα λειτουργίας καὶ ἐνέργειας, κάτι ποὺ ὑποστασιώνεται στὴ γνωστὴ στὰ Ἰόνια Νησιὰ καὶ ἀπαξιωτικὴ γιὰ κάποιον διατύπωση’ «σὰν μασόνος»...

Ἡ ἁγία μας ἐκκλησία ἀπὸ τὴν ἵδρυσή της εἶναι ἡ μάννα, ποὺ ταΐζει τὰ τέκνα της οὐράνια τροφή, γιὰ νὰ γίνουν ὅμοια μὲ τὸν Πατέρα τους. Ἡ τροφὴ αὐτὴ εἶναι τὸ ἴδιο τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ δύναμη τῶν θαυμάτων, εἶναι ἀκόμα τὸ παράδειγμα τῶν μαρτύρων.
Πέρα, ὅμως, ἀπ’ αὐτὰ ἤ μᾶλλον στὴν πράξη πρὶν ἀπ’ αὐτὰ εἶναι ὁ λόγος. Ὁ λόγος κατηχεῖ, διδάσκει ἀλλὰ καὶ τελετουργεῖ τὴ Θεία Λειτουργία καὶ ὅλα τὰ μυστήρια.

Η ομιλία του π. Ζαχαρία πραγματοποιήθηκε στις 16/2/2012 στον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέα στο Πλατύ Αγλαντζιάς

- Η Εκκλησία Σώμα Χριστού. Ο Χριστιανός μέλος του Σώματος. Ο Χριστός η Κεφαλή.

Αποστολικό ανάγνωσμα Γ' Κυριακής των Νηστειών: Ομιλία περί μετανοίας και περί της παντοδυνάμου μεσιτείας του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Προς Εβραίους Παύλου Επιστολή κεφ. δ' 14 - ε' 6)

- Σε όλα τα σημεία της Αγίας Γραφής βλέπουμε ότι ο πολυεύσπλαγχνος Θεός προσκαλεί τους αμαρτωλούς σε μετάνοια και υπόσχεται την εξάλειψη των αμαρτιών και την σωτηρία της ψυχής αυτών.
- Ο Θεός δέχεται τους μετανούντας περιχαρώς και συγχωρεί τα αμαρτήματά τους πανευσπλάγχνως.
- Αμφιβάλλεις ότι εάν προσέλθης προς τον Θεόν εν μετανοία και εξομολογήσει, λαμβάνεις την άφεσιν των αμαρτιών και της ψυχής σου την σωτηρίαν;
- Ποιός είναι ο αρμόδιος καιρός για να ζητήσουμε το έλεος του Θεού;
Διαβάστε ολόκληρο τον λόγο από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 2ος, σελ. 269 - Έκδοσις 1840)

Αποστολικό ανάγνωσμα Β' Κυριακής των Νηστειών: Ομιλία περί των αμελούντων της ψυχικής αυτών σωτηρίας και ότι οι τοιούτοι ευλόγως συνετάχθησαν υπό του αποστόλου μετά των παραβατών και παρηκόων (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως

(Προς Εβραίους Παύλου Επιστολή κεφ. α' 10 - β' 3)
- Γιατί αυτοί που δεν εργάζονται την αρετή και αμελούν την σωτηρία της ψυχής τους καταδικάζονται, έστω κι αν δεν παραβαίνουν τις εντολές του Θεού και δεν παρακούουν τα θεία προστάγματα;
-Ποιές εντολές παραβαίνει αυτός ο οποίος δεν φροντίζει για την ψυχική του σωτηρία;

Διαβάστε ολόκληρο τον λόγο από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 2ος, σελ. 254 - Έκδοσις 1840)

ήτοι πόσον αμαρτάνει, όστις καταφρονεί της νηστείας τους νόμους, και πόσον καρποφορεί της νηστείας η αρετή, και πόση η υπό Θεού υπέρ αυτής ανταπόδοσις

Αποστολικό ανάγνωσμα Α΄ Κυριακής των Νηστειών - Ορθοδοξίας
(Εβρ. ια' 24-26, 32-40)
- Τί είναι η αμαρτία; Ποιά είναι η πρώτη εντολή του Θεού και γιατί αυτή δεν γράφτηκε στις πλάκες του νόμου;
- Η εντολή της νηστείας μήπως δεν έχει ισχύ σήμερα;
- Σχετίζεται η νηστεία με τον μαρασμό των παθών;
- Φθείρει η νηστεία το σώμα;
- Διατί ο Ιησούς ενήστευσε;
- Η νηστεία κίνημα και καρπός του Αγίου Πνεύματος.
- Η νηστεία καταβιβάζει απ' ουρανού τους αγγέλους προς υπηρεσίαν των ανθρώπων!
- Αυτός που δεν νηστεύει μιμητής του χοϊκού ανθρώπου. Αυτός που νηστεύει μιμητής του επουρανίου ανθρώπου.
Νηστεύσωμεν ουν, αδελφοί, προθύμως την τεσσαρακονθήμερον νηστείαν κατά μίμησιν του υπέρ ημών νηστεύσαντος τεσσαράκοντα ημέρας, και τεσσαράκοντα νύκτας, ίνα καταξιωθώμεν μετά παρρησίας ακατακρίτως εορτάσαι το άγιον πάσχα, και προσκυνήσαι αυτόν αναστάντα εκ νεκρών, απολαύσαι δε και της θείας αυτού βασιλείας, χάριτι αυτού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ω η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν.
Διαβάστε τον λόγο από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 2ος, σελ. 242 - Έκδοσις 1840)

(Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)
(Προς Ρωμαίους Παύλου Επιστολή κεφ. ιγ΄ 11 - ιδ΄ 20)
- Η κατάκρισις είναι αδικία και ανομία μεγάλη
- Πώς αδικούμε αυτόν που κατακρίνουμε;
- Όταν κατακρίνουμε τον συνάνθρωπό μας, κατακρίνουμε τον Πλάστη μας, Κριτή μας και Σωτήρα μας.
- Πώς κανείς πλήρης ελαττωμάτων, παθών και αμαρτιών τολμά να κρίνει ως αμαρτολόν το πλάσμα του Θεού;
- Γιατί η κατάκρισις είναι παράβασις πάντων των ευαγγελικών νόμων;
- Γιατί η κατάκρισις μας καθιστά αναπολόγητους έμπροσθεν του Κυρίου;
- Είναι η κατάκρισις χαλινός της αμαρτίας; Μπορεί να γιατρέψει κανείς το κακόν δια τουκακού; Μπορεί να προέλθει κάτι καλό από την κατάκριση;
- Πότε και με ποιον τρόπο μπορεί κανείς να ελέγξει τον αδελφό του; Πότε αυτός ο έλεγχος είναι ευάρεστος στον Κύριον;
Διαβάστε απόσπασμα του λόγου από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 2ος, σελ. 232 - Έκδοσις 1840)

Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης
(Α΄ Κορ. η' 8 - θ' 2)
Επειδή την ερχόμενη εβδομάδα ανοίγουν της εγκράτειας τα προπύλαια και είναι εβδομάδα προκαθάρσιμος και της νηστείας πρόδρομος, για αυτό προβάλλει την Κυριακή στους πιστούς η αγία του Θεού εκκλησία το μέρος της επιστολης του Παύλου περί των τροφών.
- Τα 3 είδη της κοιλιοδουλείας: α) λαιμαργία, β) γαστριμαργία, γ) αδδηφαγία
- Γιατί η κοιλιοδουλεία εκτός από το σώμα βλάπτει και την ψυχή.
- "Παχεία γαστήρ λεπτόν ου τίκτει νόα"
- Γιατί ο απόστολος ονόμασε εχθρούς του σταυρού τους κοιλιόδουλους
[από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 2ος, σελ. 220 - Έκδοσις 1840)]

Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης

(Προς Κορινθίους Παύλου Α΄ Επιστολή κεφ. στ΄, 12 - 20)

(Ερμηνεία της Προς Εβραίους επιστολής του Αποστόλου Παύλου Κεφ. 12, στ. 07-09)
Παιδεία δίχως γνώση Θεού μπορεί να είναι επιτυχής;
Έχει πόνο η παιδεία; Πότε ο πόνος γίνεται κάλλος;
Ο Θεός δεν είναι αίτιος κακών (Μ. Βασίλειος)
Η αγάπη, η ελευθερία και η θυσία: τα βασικά μεγέθη της αληθινής παιδείας.
Πού οφείλεται η αγωνία των ανθρώπων για τα πράγματα του κόσμου; Η πρόνοια του Θεού.
Πώς σηκώνει ένας λαός τον "σταυρό" του;
Η αξιολόγηση του προσώπου του Μ. Αλεξάνδρου από την Αγία Γραφή.
Η αμαρτία αιτία του πόνου. Η μετάνοια η άρση του.
Τί όπλα πρέπει να χρησιμοποιούν οι Χριστιανοί εναντίον του "εχθρού"; "Γόνατα" ή "πέτρες";
Μήπως εμείς είμαστε η λύση για τον συνάνθρωπό μας; Τον πεινασμένο, τον άνεργο κλπ.
Η παιδαγωγία δεν μπορεί να ασκείται κατά το δοκούν. Η παιδεία κρίνεται εκ του αποτελέσματος στον παιδαγωγούμενο. Τί αποτέλεσμα είχαμε στην κοινωνία μας από την παιδεία χωρίς Χριστό;

Μιά ἀπό τίς πιό διαδεδομένες ἰδέες τοῦ ἀντιχριστιανικοῦ φαινομένου τῆς «Νέας Ἐποχῆς» (New Age), πού προβάλλεται κατά τρόπο συστηματικό ἀπό τήν τηλεόραση και τά ποικίλα κοσμικά περιοδικά σχετικά μέ τήν μετά θάνατον ζωή, εἶναι ἡ πλάνη τῆς μετενσάρκωσης.
Σέ δημοσκόπηση, πού δημοσιεύθηκε σ’ ἑβδομαδιαῖο περιοδικό, ἔνθετο μεγάλης ἀθηναϊκῆς ἐφημερίδας (ΝΕΑ. Ταχυδρόμος. Αρ. 264/19-3-2005) ἀναφέρεται σύν τοῖς ἄλλοις , ὅτι τό 33% τῶν Ἑλλήνων ἀποδέχεται τήν ἀντιχριστιανική ἰδέα τῆς μετενσάρκωσης.
Τό ἐν λόγῳ ποσοστό ἀναδεικνύει γιά μιά ἀκόμα φορά τό μεγάλο ἔλλειμα ἐπαρκοῦς κατήχησης και γνώσης τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας, πού παρατηρεῖται στους χριστιανούς μας, μέ φυσική συνέπεια, οἱ νεοεποχίτικες και ἀντιχριστιανικές ἀντιλήψεις νά διαβρώνουν σιγά-σιγά, ὕπουλα και μεθοδευμένα τό φρόνημα τῶν Ὀρθοδόξων.

Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης

(Κολ. γ' 4-11)

Γιατί η πλεονεξία είναι ειδωλολατρεία;
Οργίζεται ο Θεός;
Υπάρχει διαφορά μεταξύ θυμού και οργής;
Ποιός είναι ο παλαιός άνθρωπος και ποιός ο νέος;
Ποιόν άραγε σκοπό είχε ο Παύλος προβάλλων τον Έλληνα και τον Ιουδαίο, τον περιτετμημένο και τον απερίτμητον, τον βάρβαρο και τον Σκύθη, τον δούλο και τον ελεύθερο;
Διαβάστε το πολυτονικό κείμενο από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 2ος, σελ. 138 - Έκδοσις 1854).

Περί του ήθους του Παπαδιαμάντη

O Παύλος Νιρβάνας αφηγείται το παρακάτω περιστατικό, όταν τράβηξε την γνωστή φωτογραφία του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Επιστολή καθηγητού χειρουργικής στον "Ορθόδοξο Τύπο" για το ζήτημα των μεταμοσχεύσεων

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος πονάη γιὰ τὸν συνάνθρωπο του, ὁ Θεὸς κατὰ κάποιον τρόπο συγκινεῖται, χαίρεται, γιατὶ ὁ ἄνθρωπος αὐτός, μὲ τὴν ἀγάπη ποὺ ἔχει, συγγενεύει μαζί Του, καὶ τοῦ δίνει θεία παρηγοριά. Ἀλλιῶς δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀντέξη τὸν πόνο γιὰ τὸν συνάνθρωπό του.

Δὲν εἶναι ἀξιοπερίεργο τὸ ὅτι στέλνουμε τὰ παιδιά μας στὸ σχολεῖο νὰ μάθουν γράμματα καὶ τέχνες καὶ ἐξαντλοῦμε ὅλες μας τὶς δυνατότητες γιὰ τὴν ἐπιτυχία αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ καὶ δὲν ἐνδιαφερόμαστε νὰ τὰ ἀναθρέψουμε συγχρόνως καὶ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ;

Ὅλοι τοῦτο τὸν καιρό, μιλοῦν ἤ μᾶλλον παραμιλοῦν γιὰ τὴν οἰκονομική κρίση. Εἶναι δέ, τέτοιος ὁ τρόπος πού ἀναφέρονται σ΄ αὐτή, πού νομίζει κανείς, ὅτι γι' αὐτή, εὐθύνονται κάποιοι συγκεκριμένοι ἄρχοντες ποὺ σέ συνεργασία μέ ξένες καί ἀντίχριστες δυνάμεις μᾶς τήν ἐπέβαλαν.
Ἀς μοῦ ἐπιτραπεῖ λοιπόν νά κάνω κάποιες ἐπισημάνσεις ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ.

Ομιλία περί του ότι ο Χριστός εστιν η ειρήνη ημών και ότι αυτός εστιν ο δοτήρ της αληθινής ειρήνης και ότι υπόσχεται και ο κόσμος ειρήνην, πλην άλλη εστί η ειρήνη του κόσμου και άλλη η του Θεού (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)
Ομιλία εις τον Απόστολο της ΙΓ' Κυριακής του Λουκά
(Προς Εφεσίους Παύλου Επιστολή κεφ. β', 14 - 22)
Διαβάστε το πολυτονικό κείμενο από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 2ος, σελ. 77 - Έκδοσις 1840)

Κάθε φορά που μιλάμε για τον «σύγχρονο άνθρωπο» αναφερόμαστε με καμάρι στην πρόοδο και στα επιτεύγματά του. Και είναι αλήθεια ότι τις τελευταίες δεκαετίες έγιναν άλματα προόδου σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Από την καθημερινότητά μας μέχρι τις πιο σύνθετες δράσεις της ζωής μας τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα και πιο απλά χάριν στην πρόοδο που ο «σύγχρονος άνθρωπος» πέτυχε μετά από πολυετείς προσπάθειες και αγώνες. Βέβαια λησμονούμε...

Ο Χριστιανισμός ως Ορθοδοξία δεν αναφέρεται σε «αξίες» -καρπό ανθρώπινης αξιολόγησης, αλλά σε «αγιοπνευματικές αρετές», καρπό του Αγίου Πνεύματος μέσα στην «καθαρὰν καρδίαν» (Ψαλμ. 50, 12) του ανθρώπου. Αυτό λέγει ο Απ. Παύλος. «Ο δε καρπός του Πνεύματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ. 5, 22). Με αυτή την έννοια η πρώτη χριστιανική «αξία» είναι η αγάπη, που πραγματώνεται ως ανθρωπιά, φιλανθρωπία.

Ομιλία εις τον Απόστολο της Ζ' Κυριακής του Λουκά (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Αυτή η πληροφορία γίνεται βάλσαμον θεραπευτικόν πάσης οδύνης και θλίψεως (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)
Ομιλία εις τον Απόστολο της Ε' Κυριακής του Λουκά
(Β' προς Κορινθίους Παύλου Επιστολή ια' 31 - ιβ΄ 9)
Από πού γνωρίζουμε ότι ο Θεός επέτρεψε την θλίψη μας;
Γιατί επιτρέπει ο Θεός τις θλίψεις και τις συμφορές;
[από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 2ος, σελ. 18 - Έκδοσις 1854)]

Αφιερώνεται εις τους πολυτέκνους, οι οποίοι δημιουργούν και την υγιεστέραν ενδοοικογενειακήν κοινωνίαν

Ἡ ἄσεμνη ἐνδυμασία τῶν γυναικῶν - Ὅταν χαθεῖ ἡ αἰδὼς (ἡ ντροπή) ἀπὸ τὶς γυναῖκες - Στὸ ἑξῆς νὰ πάψεις νὰ βάφεσαι

Το χειρότερο πράγμα για τους ανθρώπους είναι ο θάνατος: το να γίνω λάσπη, να μεταβληθώ σε σκουλήκια, σε πηλό! Αξίζει τάχα να είναι κανείς άνθρωπος; Γιατί να σε αγαπήσω, Θεέ μου, αφού αύριο θα μεταβληθώ σε σκουλήκια και πηλό;

Μία υποθετική συζήτηση με τους Πατέρες.
Ομιλία που έγινε την 15/11/2009, στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου, της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας.

Τι σημαίνει Ινδικτιών.
Γιατί ο Σεπτέμβριος θεωρείται αρχή του Εκκλησιαστικού έτους.
Μνήμη τῶν ἁγίων ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΩΝ καί ΑΜΜΟΥΝ τοῦ διακόνου καί διδασκάλου αὐτῶν.

Αγ. Νικόλαος Καβάσιλας
Kανείς νομίζω δεν αγνοεί ότι σπουδαιότερος αγώνας ρητορικής εγκωμιαστικού λόγου δεν μπορεί να υπάρξη από αυτόν εδώ, εάν βέβαια ήθελε προσπαθήσει κανείς να τηρήση τα καθιερωμένα και πρέποντα. Εγώ προσωπικά δυσκολεύομαι τόσο περισσότερο να επιδιώξω στην προκειμένη περίσταση τον πρέποντα λόγο, όσο νομίζω ότι όλοι μεν οι άνθρωποι οφείλουν ασφαλώς αυτό τον άθλο των εγκωμίων προς την Παρθένο, πλην όμως ούτε είναι καν δυνατόν να ελπίζουν ότι θα ανταποκριθούν με τα εγκώμιά τους στο μεγαλείο της πραγματικότητας. Γι' αυτό ακριβώς δεν είναι δυνατόν να μας κατηγορήσουν για τόλμη. Γιατί πού υπάρχει τόλμη; Το να καταπιάνεται βέβαια κανείς με υψηλά θέματα και να εγκαταλείπη την προσπάθεια εμπρός στο ενδεχόμενο μιας ήττας δεν θα ήταν λογικό. Πράγματι κανείς απολύτως δεν θα μπορούσε να κατηγορήση όσους υστέρησαν στον αγώνα τον οποίο κανείς δεν είναι δυνατόν να κερδίση. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να χαρακτηρισθή υποχώρηση ή ήττα ό,τι είναι έκτος ευθύνης και κατηγορίας; Αφού λοιπόν προσήρμοσα το λόγο με τις δυνάμεις μου, θα πλέξω το εγκώμιο της Παρθένου, προσθέτοντας ότι δεν το επιχειρώ αυτό για να κάμω γνωστές στους ακροατές τις χάριτες της Παρθένου που τυχόν αγνοούν, γιατί δεν υπάρχει κανείς που θα μπορούσε ν' αγνοή το κοινό αγαθό, αλλά για να κάμω, με την ανάμνηση της αιτίας της σωτηρίας μου, καλύτερη την ψυχή, σε όσους βέβαια είναι τούτο δυνατόν, αφού θυμηθώ και τη δική μου σωτηρία. Γιατί γι' αυτόν ακριβώς το λόγο μου φαίνεται ότι όλοι ύμνησαν την Παναγία και δεν υπάρχει κανείς που να μην έκαμε αυτόν τον αγώνα, επιτυγχάνοντας βέβαια άλλος λιγώτερο και άλλος περισσότερο το σκοπό του. Γιατί είναι πολυύμνητη η Παρθένος όχι μόνο αφότου γεννήθηκε, αλλά και πριν ακόμη χαρισθή στους ανθρώπους.

Τώρα με την Χάριν της θα ομιλήσωμε περί της εξόδου και της Μεταστάσεως αυτής από τον παρόντα κόσμον εις την αιώνιον Βασιλείαν του Υιού της. Είναι όντως φαιδρά και χαρμόσυνος για την ακοήν των φιλοθέων η τοιαύτη διήγησις.

Τον Σεπτέμβριο κάποιου έτους στο ογκολογικό τμήμα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου επικρατεί μεγάλη αναστάτωση. Ο μικρός Δημητράκης ζητούσε επειγόντως τον ιερέα του Νοσοκομείου. Ήθελε οπωσδήποτε να κοινωνήσει. Ήταν 13 ετών. Ενάμιση περίπου χρόνο βρισκόταν στην συγκεκριμένη κλινική. Ένας μικρός πονοκέφαλος τον οδήγησε εκεί. Οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο του εγκεφάλου. Η καταγωγή του ήταν από το Φίερι της Αλβανίας. Οι γονείς του αβάπτιστοι. Έμεναν αρκετά χρόνια στην Πάτρα.

"Ράδιο Παράγκα". Ραδιοφωνική Εκπομπή στο σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος. 3/11/2002

Ημείς οι Ορθόδοξοι δεν λατρεύομεν τας Εικόνας, ούτε τους Αγίους, ούτε τους Αγγέλους, ούτε αυτήν την Παναγίαν Μητέρα του Κυρίου. Μόνον τον εν Τριάδι Θεόν λατρεύομεν. Τον Πατέρα, τον Υιόν και το Αγιον Πνεύμα. Τιμώμεν και δοξάζομεν τους Αγίους, τους Αγγέλους, και περισσότερον πάντων την «Τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ», την Αειπάρθενον και Παναγίαν Μητέρα του Σωτήρος μας, αλλά λατρείαν δεν απονέμομεν ούτε εις τα πρόσωπά των ούτε εις τας Εικόνας των. Αλλο η τιμή και ο σεβασμός και άλλο η λατρεία.

Η παρούσα ομιλία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (ΛΕ') εκφωνήθηκε κατά τη λειτουργία της Μεταμορφώσεως.
Το θείο φως αν και άκτιστο, δεν είναι το ίδιο με την ουσία του Θεού...
Το φως μερίζεται βέβαια σύμφωνα με την αξία αυτών που το δέχονται, αλλά άλλοι λαμβάνουν πολύ, άλλοι λίγο, άλλοι καθόλου και άλλοι λαμβάνουν μέρος τώρα και μέρος ύστερα. Αλλ' όμως η ουσία δεν είναι κοινή σε Θεό και ανθρώπους. Το φως είναι καρπός της τριαδικής θεότητας από τη μία τρισυπόστατη φύση...

Ανοικτή επιστολή σχετικά με τις Μεταμοσχεύσεις οργάνων από χαρακτηρισμένους «εγκεφαλικά νεκρούς» δότες 

Τα γλυκά βράδια του Δεκαπενταύγουστου ψάλλονται στις Εκκλησίες μας εναλλάξ οι δύο κατανυκτικοί Παρακλητικοί Κανόνες, ο Μικρός και ο Μέγας. Δυο ύμνοι πασίγνωστοι, δημοφιλείς, που έχουν καταστεί ηδύτατο «άκουσμα και λάλημα» των ελληνοφώνων Ορθοδόξων, ταπεινή εξομολόγηση αμέτρητων ψυχών, θρηνητική και παρακλητική αναφορά του πληρώματος των πιστών στην Κυρία και Δέσποινα του κόσμου, την Υπεραγία Θεοτόκο. Ο δεύτερος από τους Κανόνες αυτούς, ο και Μέγας ονομαζόμενος, είναι ποίημα του Αυτοκράτορα της Νικαίας Θεοδώρου B΄ του Λασκάρεως, του Βασιλιά που τίμησε και ύμνησε όσο λίγοι την Παναγία.

Δυσκολίες στην τεκνοποιία - Περιπτώσεις ατεκνίας - Η αξιοποίηση της ατεκνίας

Εἶναι γνωστό πόσο ἀνθεῖ διεθνῶς ἡ βιομηχανία καλλυντικῶν καί πόσα ξοδεύει ὁ γυναικεῖος κόσμος στά λεγόμενα ‘ἰνστιτοῦτα αἰσθητικῆς’. Καί ὅλα αὐτά, γιά νά καταπολεμηθῆ ὁ μεγάλος «ἐχθρός»: ...οἱ ρυτίδες καί ἡ φυσική φθορά τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος!
Ἡ ἁγία ὁσιομάρτυς Παρασκευή, τῆς ὁποίας τήν μνήμη γιορτάζουμε στίς 26 Ἰουλίου, ἦταν μιά νέα κοπέλα· καί θά ἦταν πολύ φυσικό νά ἐνδιαφερόταν γιά τήν ὀμορφιά της. Ἐπειδή ὅμως εἶχε χωνέψει καλά ὅτι ἡ ὀμορφιά τοῦ σώματος ἔχει... ἡμερομηνία λήξεως, γι’ αὐτό φρόντιζε - πρῶτα ἀπό ὅλα - γιά τήν ὀμορφιά, πού δέν μαραίνεται: τἠν ὀμορφιά πού χαρίζουν οἱ ἀρετές καί ἡ ὁλόψυχη ἀγάπη πρός τόν Χριστό. Ἡ καρδιά της εἶχε «τρωθῆ» ἀπό τό κάλλος καί τόν πόθο τοῦ Χριστοῦ.

Μοναχός π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης

Από τα προβλήματα των μεταμοσχεύσεων

Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά ούχ υμείς μάλλον διαφέρετε αὐτών;» (Ματθ. 6, 26-27)

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της ζωής των ανθρώπων, είναι και η μέριμνα προς εξασφάλιση των αναγκαίων υλικών αγαθών, που απαιτούνται δια την ζωή των ανθρώπων. Ο άνθρωπος μεριμνά και φροντίζει, με ζήλο και πόθο και προσπάθεια, για την τροφή του, το ποτό του, το ένδυμά του, την κατοικία του, τις υλικές ανάγκες του γενικά. Και βέβαια, μια λογική φροντίδα και μέριμνα, είναι κάτι το φυσιολογικό και δεν το απαγορεύει ο Θεός. Εφ’ όσον έχουμε σώμα με υλικές ανάγκες και μάλιστα ο Θεός μας έπλασε έτσι, ώστε να εξαρτώμεθα και από τα υλικά αγαθά, απαιτείται ο άνθρωπος να φροντίζει και να ενδιαφέρεται δια τα προς το ζην.

Οι κυβερνήσεις ορισμένων κρατών της Ε.Ε., προκειμένου να αντιμετωπίσουν την δραματική μείωση του αριθμού εθελοντών δωρητών οργάνων σώματος, κατέστησαν δωρητές σώματος όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες τους, δια νόμου, και από την γέννησή τους!

- ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΠΟΥ ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΕΙΡΑΣΜΟ
- ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΣΕ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΛΛΕΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ
- ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΔΕΛΦΟ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΟ, ΠΟΥ ΤΟΝ ΒΑΣΑΝΙΖΑΝ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ, ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥΣΑΝ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ

Ο καλλωπισμός φθείρει την ψυχήν
Το κάλλος, η ομορφιά, είναι και ωραίο και καλό. Δημιουργός του κάλλους είναι ο ίδιος ο Θεός. Όπου κι αν στρέψουμε τη ματιά μας θ’ αντικρύσουμε την ομορφιά και τη σοφία του Θεού. Στον ουρανό, στη γη, στα βουνά, τις θάλασσες, τα πουλιά, τα λουλούδια... Παντού. Στο κάθε μας βήμα. Την κάθε στιγμή. Όλα πλασμένα «καλά λίαν».

Για το δόγμα της Αγίας Τριάδος, εκτός από τας ρητάς μαρτυρίας της Καινής Διαθήκης, έχομεν και υπαινιγμούς εις την Παλαιάν Διαθήκην. Ένας από αυτούς τους υπαινιγμούς είναι και η εμφάνισις του Θεού εις τον Αβραάμ υπό την μορφήν τριών ανδρών.

Ο Πατέρας μας αγάπησε τόσο, που μας έδωσε τον Υιό Του. Αλλά και ο Ίδιος ο Υιός θέλησε και ενσαρκώθηκε κι έζησε μαζί μας στη γη. Κι οι Άγιοι Απόστολοι και ένα πλήθος ανθρώπων είδαν τον Κύριο κατά σάρκα, αλλά δεν τον εγνώρισαν όλοι ως Κύριο. Σ᾿ εμένα δε, τον γεμάτον αμαρτίες, δόθηκε από το Αγιο Πνεύμα να γνωρίσω πως ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός.
Ο Κύριος αγαπά τον άνθρωπο και εμφανίζεται σ᾿ αυτόν, όπως ο Ίδιος ευδοκεί. Και η ψυχή, όταν δη τον Κύριο, ευφραίνεται ταπεινά για την ευσπλαγχνία του Δεσπότη και δεν μπορεί πια ν᾿ αγαπήση τίποτε άλλο τόσο, όπως αγαπά τον Δημιουργό της. Κι αν ακόμα όλα τα βλέπη κι όλους τους αγαπά, όμως πάνω απ᾿ όλους θα αγαπά τον Κύριο.
Η ψυχή γνωρίζει αυτή την αγάπη, δεν μπορεί όμως να την μεταδώση με λόγια, γιατί γνωρίζεται μόνο με το Άγιο Πνεύμα.

Πεντήκοντα ημέρας μετά το Πάσχα η Εκκλησία μας εορτάζει την Πεντηκοστήν εις ανάμνησιν της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος επί τους αγίους Μαθητάς του Κυρίου. Η επιφοίτησις αυτή έγινε την ημέραν που οι Ιουδαίοι εώρταζον την εορτήν της Πεντηκοστής. Οι Ιουδαίοι με την εορτήν αυτήν ηυχαρίστουν τον Θεόν δια την συγκομιδήν των σιτηρών. Δια τούτο η Πεντηκοστή ελέγετο και εορτή του θερισμού ή των πρώτων καρπών. Κατά τους χρόνους όμως του Κυρίου είχε και άλλην σημασίαν. Ήτο εορτή αναμνηστική της παραδόσεως υπό του Θεού του Νόμου εις τον Μωϋσήν, που έγινε την 50ήν ημέραν μετά το Πάσχα.

Η εορτή της Αναλήψεως είναι το επισφράγισμα του λυτρωτικού έργου του Χριστού και το θριαμβευτικόν επιστέγασμα των όσων έπραξεν ο Κύριος υπέρ των ανθρώπων. Όπως λέγει το Κοντάκιον της εορτής: «Την υπέρ υμών πληρώσας οικονομίαν και τα επί γης ενώσας τοις επουρανίοις, ανελήφθης εν δόξη Χριστέ ο Θεός ημών, ουδαμόθεν χωριζόμενος, αλλά μένων αδιάστατος και βοών τοις αγαπώσί σε· Εγώ ειμι μεθ΄ υμών και ουδείς καθ᾿ υμών». Ο Χριστός δηλαδή, που είναι Θεός μας, ανελήφθη εν δόξη, όταν συμφώνως προς το θείον σχέδιον συνεπλήρωσε και ωλοκλήρωσε τα όσα υπέρ ημών έπραξεν. Αυτά ήνωσαν την γην με τον ουρανόν, τους ανθρώπους με τον Θεόν. Η Ανάληψις δεν εσήμαινε βεβαίως και χωρισμόν του Κυρίου από τους ηγαπημένους Του Μαθητάς. Με αυτούς ο Διδάσκαλος παρέμεινεν ηνωμένος συμφώνως προς την υπόσχεσίν Του: «Και ιδού εγώ μεθ᾿ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν» (Ματθ. 28, 20).
Το έργον του Κυρίου μετά την Ανάληψίν Του εις τους ουρανούς συνέχισε και συνεχίζει η Εκκλησία. Αυτή, με την δύναμιν που της έδωκεν ο Ιδρυτής της, διδάσκει, θαυματουργεί, αγιάζει και σώζει τους πιστούς. Οι πιστοί είναι δια της Εκκλησίας και εις την Εκκλησίαν ηνωμένοι με τον Αρχηγόν των.

Εις το τεύ­χος μη­νός Φε­βρου­α­ρί­ου 2011 του πε­ρι­ο­δι­κού «Εφη­μέ­ρι­ος», ε­δη­μο­σι­εύ­θη άρ­θρον του ανα­πλη­ρω­τού Κα­θη­γη­τού του Α.Π.Θ. κ. Πα­να­γι­ώ­του Σκαλ­τσή, υ­πό τον τίτ­λον: «Ιω­άν­νης Φουν­τού­λης και μυ­στι­κή Λα­τρεία». Ε­πι­τρέ­ψα­τέ μου, πα­ρα­κα­λώ, να εκ­θέ­σω επ’ αυ­τού, ό­σον δύ­να­μαι ε­πι­γραμ­μα­τι­κώς, κά­ποι­ες α­πό­ψεις. Σε­βό­με­νος τον χώρον του πε­ρι­ο­δι­κού, θα πε­ρι­ο­ρι­σθώ μό­νον εις τις κυ­ρι­ώ­τε­ρες α­να­κρί­βει­ες του εν λό­γω άρ­θρου, ι­κα­νές, κα­τά την άπο­ψίν μου, να δη­μι­ουρ­γή­σουν λαν­θα­σμέ­νες αν­τι­λή­ψεις.

Στις 14 Ιουνίου του 1964, μία εβδομάδα αφότου κατέθεσε τη διπλωματική του εργασία, ο π. Σεραφείμ Ρόουζ έγραψε στους γονείς του αυτό το γράμμα με σκοπό να τους εξηγήσει τους λόγους για το σχέδιό του.

Ο Νόμος του Θεού δεν καταδικάζει μονάχα την πορνεία και τη μοιχεία αλλά και την ομοφυλοφιλία. Στην Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε: «Και μετά άρσενος ου κοιμηθήση κοίτην γυναικείαν, βδέλυγμα γαρ εστι» (Λευιτ. ΙΗ΄ 22). Να μη έχεις σαρκική σχέση με άντρα, σαν να είναι γυναίκα, γιατί αυτή η πράξη είναι μισητή και σιχαμερή.

Στο χρυσωρυχείο ούτε την πιο ασήμαντη φλέβα δεν θα δεχόταν να περιφρονήση κανένας κι ας προξενή πολύν κόπο η έρευνά της. Έτσι και στις θείες Γραφές δεν είναι χωρίς βλάβη να προσπεράσης ένα γιώτα ή μια κεραία. Όλα πρέπει να εξετάζωνται. Το άγιο Πνεύμα τα έχει πει όλα και τίποτα δεν είναι ανάξιο σ' αυτές. Πρόσεξε λοιπόν τι λέει ο Ευαγγελιστής κι εδώ: Αυτό πάλι ήταν το δεύτερο σημείο που έκανε ο Ιησούς, πηγαίνοντας από την Ιουδαία στην Γαλιλαία. Και δεν πρόσθεσε βέβαια έτσι απλά τη λέξη «δεύτερο», αλλά τονίζει ακόμα περισσότερο το θαύμα των Σαμαρειτών. Δείχνει ότι, μόλο που έγινε και δεύτερο σημείο, δεν είχαν φτάσει ακόμα στο ύψος εκείνων που τίποτα δεν είδαν (των Σαμαρειτών) αυτοί που έχουν δει πολλά και θαυμάσει. Ύστερ' απ' αυτά ήταν εορτή των Ιουδαίων. Ποιά εορτή; Η εορτή της Πεντηκοστής, νομίζω, και ανέβηκε ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα. Συστηματικά τις γιορτές βρίσκεται στην πόλη. Απ' τη μια για να φανή πως εορτάζει μαζί τους, απ' την άλλη για να τραβήξη κοντά του τον απλό λαό. Γιατί αυτές τις μέρες γινόταν περισσότερη συρροή των πιο απλών. Υπάρχει στα Ιεροσόλυμα η προβατική κολυμβήθρα, Βηθεσδά με το Εβραϊκό όνομά της, με πέντε στοές. Σ' αυτές ήσαν πεσμένοι άρρωστοι πλήθος - κουτσοί, τυφλοί, ξηροί, που περίμεναν την ταραχή του νερού. Τί σημαίνει αυτός ο τρόπος της θεραπείας; Τίνος μυστηρίου κάνει υπαινιγμό; Αυτά δεν έχουν γραφή απλά και τυχαία αλλά εικονίζει και υποτυπώνει όσα ανάγονται στο μέλλον. Μ' αυτόν τον τρόπο, τον υπερβολικά παράξενο, όταν συνέβαινε ολότελα απροσδόκητα, δε θα κατάστρεφε μέσα στις ψυχές των πολλών τη δύναμη της πίστης. Ποιό είναι λοιπόν αυτό που εικονίζει;

Αμέτρητες φορές λέμε εγώ και θεωρούμε πασίδηλη την έννοιά του. Έτσι πολύ εύκολα προχωράμε πιο πέρα. Όμως εδώ κρύβεται κάτι το άγνωστο που μας αφορά άμεσα. Ανάγκη λοιπόν να ρωτήσουμε. Τί είναι το λεγόμενο εγώ; Ποιός λέγει εγώ; Αν δεν προσδιορίσουμε ποιός λέγει εγώ δεν μπορούμε να μελετήσουμε τον εαυτό μας δεν μπορούμε να βελτιωθούμε γιατί πάντα θα μας διαφεύγει η απάντηση στα ερωτήματα ποιός θα βελτιωθεί; ποιός θα μάθει; ποιός θα ερευνήσει; Αλήθεια ποιοί είμαστε; Ποιός αναρωτιέται ποιός είναι; (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ)

Οι εικόνες για την Εκκλησία δεν είναι διακοσμητικά στοιχεία, όπως συμβαίνει στην Δύση. Είναι δόγμα και μέσα αναγωγής προς σωτηρία των ψυχών μας. Η σωτηρία μας όμως μπορεί να επιτευχθεί μόνον με την ορθή πίστη που αποδεικνύεται με την τήρηση της παραδόσεως και των πατερικών διδαχών.

Το μεγαλύτερο γεγονός της ιστορίας: Η Ανάσταση του Χριστού είναι το μεγαλύτερο γεγονός μέσα στην ιστορία. Είναι αυτό που διαφοροποιεί τον Χριστιανισμό από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία. Οι άλλες θρησκείες έχουν αρχηγούς θνητούς, ενώ κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Αναστημένος Χριστός. «Ανάσταση του Χριστού» σημαίνει θέωση και ανάσταση της ανθρώπινης φύσεως και ελπίδα της θέωσης και ανάστασης της δικής μας υποστάσεως. Αφού βρέθηκε το φάρμακο, υπάρχει ελπίδα ζωής.

«ΕΞΗΓΟΡΑΣΑΣ ημάς εκ της κατάρας του νόμου τω τιμίω σου αίματι· τω Σταυρώ προσηλωθείς και τη λόγχη κεντηθείς, την αθανασίαν επήγασας ανθρώποις, Σωτήρ ημών δόξα σοι» (Κάθισμα ΙΕ΄ Αντιφώνου Μ. Παρασκευῆς).

«...Και ιδού δύο εξ αυτών ήσαν πορευόμενοι εν αυτή τη ημέρα εις κώμην απέχουσαν σταδίους εξήκοντα από Ιερουσαλήμ, η όνομα ᾿Εμμαούς ... Και εγένετο εν τω ομιλείν αυτοὺς και συζητείν και αυτὸς ο Ιησούς εγγίσας συνεπορεύετο αυτοίς...» (Λουκ. κδ΄, 13-15)

Όταν είδε ο Θεός, τον κόσμο, που δημιούργησε, είδε ότι είναι καλός και μάλιστα, όταν τον είδε μετά τη δημουργία του ανθρώπου, ο κόσμος ήταν "καλός λίαν", πολύ ωραίος.
Μέσα στα "λίαν καλά" της δημιουργίας, ασφαλώς και η γονική λειτουργία των ανθρώπων. Κι επειδή η θέα του καλού κόσμου του Θεού κινεί τον άνθρωπο στη δοξολογία του Θεού, η δωρεά αυτή του Θεού στον άνθρωπο να γίνεται γονιός είναι αιτία χαράς, ισόβιας χαράς, δηλαδή ευτυχίας.

Απομαγνητοφωνημένη (με κάποιες τροποποιήσεις) ομιλία, εις την Θεολογικήν Σχολήν Αθηνών, μετά την τέλεσιν της Ακολουθίας του Μ. Αποδείπνου, τη Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή του έτους 1988.

Υ­πήρ­χεν εις την Κων­σταν­τι­νού­πο­λιν κά­ποιο αν­δρώ­ον μο­να­στή­ρι­ον λε­γό­με­νον του Α­βάσ­σου. Η ο­νο­μα­σία του αυ­τή ί­σως να προ­έρ­χε­ται από το ό­νο­μα του κτί­το­ρος, ό­μως ήταν α­φι­ε­ρω­μέ­νον εις την Υ­πε­ρέν­δοξον Δέ­σποι­ναν η­μών, την Θε­ο­τό­κον, η ο­ποία εκεί ονο­μά­ζε­ται «Α­βασ­σι­ώ­τισ­σα» και ε­πι­τε­λεί πάμ­πολ­λα θαύ­μα­τα. Συ­νή­θι­ζαν λοι­πόν ό­λοι οι καλ­λί­φω­νοι ψάλ­ται να με­τα­βαί­νουν ε­κεί, δια την αγρυ­πνί­αν του «Α­κα­θί­στου», ως λέ­γε­ται. Προ­κα­λού­σαν όμως θό­ρυ­βον και με­γά­λην ανα­τα­ρα­χήν εις το μο­να­στή­ρι­ον. Οι μο­να­χοί θέ­λον­τες, κα­τά την τά­ξιν, να δι­α­φυ­λά­ξουν την κα­τά­νυ­ξιν της α­γί­ας Τεσ­σα­ρα­κο­στής, α­γα­να­κτού­σαν. Το έ­θος ό­μως ήτο πα­λαι­όν, και οι μο­να­χοί δεν εί­χαν τι να κά­μουν.

Ομιλία του αρχιμανδρίτη π. Βασιλείου Γοντικάκη που έλαβε χώρα το 1993 στις Βρυξέλλες με θέμα "Η Μεγάλη Εβδομάδα". 

Ομιλία του γέροντα στην Κύπρο.

Από τον πόλεμον των παθών

Όποιος ελέγχει τον εαυτό του, είναι προσεκτικός στα λόγια του. Ούτε πολυλογεί, ούτε αργολογεί. Ούτε πολυμιλάει, αλλ’ ούτε απερίσκεπτα βγαίνουν απ’ τα χείλη του τα λόγια που λέει.

Ο Σατανάς, ψεύτης και ανθρωποκτόνος απ’ αρχής, μετασχηματίζεται και σε άγγελο φωτός. Στόχος του είναι να καταστρέѱει την δημιουργία του Θεού.
Ο υποκριτής άνθρωπος, θύμα του αρχεκάκου όφεως, ενώ είναι λύκος, παρουσιάζεται σαν δήθεν πρόβατο, για να ξεγελάσει και να εκμεταλλευθεί τον συνάνθρωπο.
Ο σημερινός πολιτισμός, η σύγχρονη τεχνολογία και με ένα λόγο, το φρόνημα, που στις ημέρες μας καλλιεργείται και παραδίδεται από γενιά σε γενιά, είναι μεταλλαγμένο και αφύσικο. Του λείπει ο Χριστός. Καταντά ά-Χριστο. Είναι δρόμος χωρίς Φως, Αλήθεια, και Ζωή.

Ομιλία του γέροντα πραγματοποιήθηκε στις 23-3-1997 στην Βέροια υπό την φιλοξενία του Σεβασμ. Μητροπολίτου Παντελεήμονος.

Αυτή η ασήμαντη εξωτερικώς γιαγιά δέχθηκε χαρίσματα από τον Χριστό που μόνο μεγάλοι Αγιοι είχαν. Κατέβαζε με τις προσευχές της τον ουρανό και τους Αγίους κάτω, συνομιλούσε με την Θεοτόκο, έβγαινε από το σώμα της και με την ψυχή της ταξίδευε σε Παράδεισο και κόλαση, φθάνοντας σε μέτρα απίστευτα για την εποχή μας. Γιαγιά Λαμπρινή πρέσβευε υπέρ ημών...

Σεβ. Μητροπ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίου

1. Η πίστη μας, αγαπητοί μου, έχει ιερά κείμενα και αυτό είναι το μεγαλείο της. Ιερώτατο δε κείμενο, ανώτερο όλων των άλλων, είναι η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη. Το βιβλίο αυτό είναι θεόπνευστο και έχει την θέση του πάνω στην Αγία Τράπεζα, εκεί που έχει την θέση του και το Αγιο Ποτήριο. Και όπως κοινωνούμε από το Αγιο Ποτήριο το Σώμα και το Αίμα του σαρκωθέντος στην κοιλία της Αγίας Θεοτόκου Υιού του Θεού, έτσι, λέγουν οι Πατέρες, κοινωνούμε και από την Αγία Γραφή τον λόγο του Θεού. Την Αγία Γραφή πρέπει να την αγαπήσουμε και να την κάνουμε το πολυφίλητο καθημερινό μας ανάγνωσμα.

Όταν το 1988 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Το χρονικό του χρόνου» (“Α Brief History Of Time”) του Stephen Hawking, κανείς δεν µπορούσε να φανταστεί την τεράστια κυκλοφορία που θα είχε. Έξι εκατοµµύρια αντίτυπα πωλήσεις, εννέα εκατοµµύρια συνολικά σε κυκλοφορία. Είναι γεγονός ότι η επιστηµονική δραστηριότητα του Hawking, παρά τη βαριά του µυοπάθεια, προκαλεί µεγάλη εντύπωση. Δύσκολα ὅµως αυτό θα εξηγούσε την πώληση έξι εκατοµµυρίων αντιτύπων ενός επιστηµονικού βιβλίου που, παρά την εκλαΐκευσή του, είναι αρκετά δυσνόητο (το πιο διαδεδοµένο και λιγότερο διαβασµένο επιστηµονικό βιβλίο, είπαν µερικοί!). Η εµπορική επιτυχία αποδίδεται από πολλοὺς στις αναφορές του συγγραφέα στον Θεό. Εάν το βιβλίο δεν περιείχε µεταφυσικές προεκτάσεις, ελάχιστοι θα το αγόραζαν. «Ο Θεός εκτόξευσε το βιβλίο του Hawking στην λίστα των bestsellers» παρατήρησε αρθρογράφος της «Guardian»

Οι παραβολές δεν κινούνται στο ψυχολογικό επίπεδο, ούτε αποσκοπούν στην ψυχολογική μας εξέλιξη και αποκατάσταση και την εξ αυτών προερχόμενη αυτοδικαίωσή μας, η οποία είναι συνήθως καρπός της αυταπάτης και των ψευδαισθήσεων. Οι παραβολές αποτελούν παραστάσεις της Βασιλείας του Θεού. Μας ομιλούν για την αγάπη του Θεού και Πατρός προς τα πλάσματά του, και για την προετοιμασία, την αναγωγή, και τη μετάθεση του ανθρώπου σε μιαν άλλη κατάσταση. Έτσι κινούν ταυτόχρονα την ελπίδα μας. Δεν μπορούμε να δούμε την παραβολή του ασώτου, όπως και όλες τις παραβολές, σαν απλές καθημερινές ιστορίες. Ωστόσο διατηρούν τον βαθύ ανθρώπινο χαρακτήρα τους. Στην παραβολή αυτή μας γίνεται γνωστή η δικαιοσύνη του Θεού, το περιεχόμενο της δικαιοσύνης του. Καμιά βία, καμιά εκδικητικότητα, καμιά απαίτηση ικανοποίησης δεν υπάρχει στον πατέρα, αλλά διατρανώνεται η αγάπη και η καλοσύνη του.

Από το βιβλίο "Collectanea", εκδ. Δόμος, 2009

Στη Βιβλική και θεολογική ορολογία, η λέξη «κόσμος» έχει δύο έννοιες. Η μία αναφέρεται στο σύνολο της δημιουργίας, δηλαδή στο σύμπαν. Η άλλη αναφέρεται στις εγκόσμιες δυνάμεις του κακού, που εχθρεύονται και πολεμούν το έργο του Θεού.

Ένα ρήμα που είχε, απροσδόκητα, πολύ υψηλά ποσοστά χρήσης τις μέρες της κρίσης του Δεκεμβρίου 2008 ήταν το ρήμα "αφουγκράζομαι" και η προτρεπτική υποτακτική να αφουγκραστούμε τα παιδιά. Να σημαίνει κάτι άραγε τούτη η λεξιλογική και συντακτική επιλογή; Νομίζω πως όσοι την έκαναν εννοούσαν ή υπονοούσαν ότι τα παιδιά έχουν μέσα τους την αλήθεια, είτε την εκφράζουν καθαρά είτε την ψελλίζουν αδέξια, και αν στήσουμε προσεκτικά το αυτί μας θα την ακούσουμε, θα τη συλλάβουμε.

Παραινέσεις του Μεγάλου Αντωνίου εκ της Φιλοκαλίας των Ιερών Νηπτικών. Από το βιβλίο "Ο Μέγας Αντώνιος", Εκδόσεις Β. Ρηγοπούλου.

Ομιλία στο πανεπιστήμιο Κύπρου (1994)
Μετάνοια και Ταπείνωση (Β) 

Οι σύγχρονες παιδαγωγικές θεωρίες θέλουν τους γονείς να είναι φίλοι με τα παιδιά από τη βρεφική ακόμα ηλικία, να κατεβαίνουν στο επίπεδο των παιδιών για να τα προσεγγίζουν καλύτερα, να μην τα μαλώνουν για να μην τους δημιουργούν ψυχικά τραύματα και γενικότερα προτείνεται μία ελευθερία και χαλάρωση στην πειθαρχία των παιδιών για να αισθάνονται ελεύθερα και όχι καταπιεσμένα.

Φθάσαμε στο σημείο όσα προ 30ετίας και κάτι εθεωρούντο ευνόητα, να θεωρούνται σήμερα ακατανόητα, διότι όσα διδάσκονται τα παιδιά στο σχολείο, λόγω αλλεπαλλήλων εκπαιδευτικών αβελτηριών, είναι κατά το πλείστον ανόητα.
Ο Αϊνστάιν είχε πει ότι παιδεία είναι αυτό που μας μένει όταν ξεχάσουμε όλα όσα μάθαμε στο σχολείο. Δηλαδή, η ευαισθησία, η καλλιεργημένη φαντασία και κυρίως η γύμναση του νοός, που μαθαίνει το παιδί όχι με τι, αλλά πως να σκέπτεται. Σήμερα αυτό που μένει στα παιδιά όταν φεύγουν από το σχολείο αλλά και όταν μένουν σ’ αυτό είναι μια απέχθεια, με τις ελάχιστες φυσικά τιμητικές εξαιρέσεις. Διότι το σχολείο σκοτώνει ό,τι ωραιότερο και ό,τι ιερώτερο τα παιδιά έχουν μέσα τους.

Τελευταία γίνεται πολύ λόγος για "νεοπατερική σύνθεση", για "μεταπατερική θεολογία", για "θεολογία της συνάφειας" και λοιπά φιλόδοξα και κενόδοξα λυπηρά ευφυολογήματα ορισμένων, που επιθυμούν να επικρατήσουν, να πρωτοτυπήσουν και να διαφοροποιηθούν. Όλα αυτά δημιουργούν εκπλήξεις, απορίες, λογισμούς και σκέψεις. Μερικές από αυτές συνοπτικά και ταπεινά παρακάτω θα παρουσιάσουμε, αφού ξανατονίσουμε μερικές γνωστές εκκλησιαστικές θέσεις.

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΒ' ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΕΩΣ ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ ΔΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Υπόμνημα Μητροπολίτου Γλυφάδας κ. Παύλου προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος για τις "συναφειακές", "μεταπατερικές" και άλλες "θεολογικές" αναζητήσεις σε συνέδριο της Θεολογικής Ακαδημίας του Βόλου

«Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. ιβ΄ 13), διακηρύσσει ο άγιος Απόστολος Παύλος. Επομένως και η Ορθόδοξη πίστη, ως «άπαξ παραδοθείσα τοις αγίοις πίστις» (Ιούδα 3), παραμένει σταθερή και αναλλοίωτη μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Βέβαια, κάθε άνθρωπος είναι μια μοναδική και ανεπανάληπτη προσωπικότητα, που προσλαμβάνει και βιώνει την ἲδια πάντοτε εξ Αποκαλύψεως παράδοση με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Και τούτο είναι και φυσικό και καλό: Ο Χριστιανισμός δεν είναι ένας ισοπεδωτικός και ομοιόμορφος τρόπος ζωής, αλλά αντίθετα σέβεται πλήρως την ανθρώπινη ελευθερία, αρκεί βεβαίως αυτή να μη εκτρέπεται από την Ορθόδοξη πίστη και να μη εκπίπτει σε αίρεση.
Έτσι, και κάποιες τάσεις, που ανέκαθεν παρουσίαζε αλλά και σήμερα παρουσιάζει η Χριστιανική Θεολογία είναι καλές και άγιες, καθότι αναδεικνύουν την ιδιαιτερότητα των ανθρωπίνων προσώπων. Όμως, οι ιδιαίτερες αυτές προτιμήσεις δεν πρέπει επ’ ουδενί να απολυτοποιούνται και να αναπτύσσονται εις βάρος της όλης («της καθολικής») αλήθειας της Εκκλησίας, διότι τότε καταντούν κακοδοξία και αίρεση. Τέτοιες τάσεις, κατ’ αρχήν καλές, έχει να επιδείξει και η σύγχρονη Ορθόδοξη Θεολογία.

Mια φορά, πρόσφατα, σε βαγόνι, έτυχε ν’ ακούσω ολόκληρη πραγματεία για τον αθεϊσμό. Ο ομιλητής ήταν ένας κύριος από εκείνους τους κοσμικούς και τεχνοκρατικούς κύκλους, που κατά τα άλλα είχε τη σκυθρωπή, αλλά αρρωστημένη δίψα για ακροατές.

Παϊσίου - Πορφυρίου - Σωφρονίου (Αγιορείτη Μοναχού Ησαΐα)

Η μεγάλη είδηση που καθημερινά ευαγγελίζεται στον κόσμο ο χριστιανισμός, είναι ότι ένα πράγμα αξιολογείται πλήρως ως προς την αξία του, αν κρίνεται όχι κατά τα εξωτερικά φαινόμενα, αλλά κατά την ουσία του.
Να αξιολογείτε τα πράγματα, όχι ανάλογα με το χρώμα και το σχήμα τους, αλλά ανάλογα με το νόημά τους. Να αξιολογείτε τον κάθε άνθρωπο όχι κατά την ιδιότητα και την περιουσία του, κατ’ όψιν δηλαδή, αλλά κατά την καρδιά του – εκεί, όπου τα αισθήματα, ο νους και η βούλησή του ενώνονται.
Με αυτό το μέτρο (που αποτελεί πάντοτε ένα νέο δίδαγμα για τον κόσμο), εκείνος που εξωτερικά είναι υποδουλωμένος δεν είναι δούλος, και εκείνος που έχει εξωτερική -σωματική- ελευθερία, δεν είναι ελεύθερος.

Διάλεξα αυτή την παράδοξη φράση σαν τίτλο, διότι δια μέσου της παραδοξότητάς της μπορεί να εμβάλλει σε σκέψεις. Διότι μπορεί να προκαλέσει έναν αναστοχασμό δραστηριοτήτων του παρελθόντος, που είχαν ποιότητα, που αγαπήθηκαν αλλά που όμως εκδιώχθηκαν από την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα μέσα από διάφορες διαδικασίες. Μια από αυτές τις διαδικασίες ήταν και η «εκσυγχρονιστική»:

"Στην ουσία της, η εν Ελλάδι οικονομική κρίση δεν είναι παρά η κρίση εκείνης της νοοτροπίας η οποία είχε καταξιώσει ως «ζωή» τη «μαγκιά»: Της νοοτροπίας ότι προκύπτει απλό να γίνει ένα άτομο ή μια κοινωνία οικονομικά επιτυχημένη - αρκεί μοναχά να καταστεί ηθικά… ασυνείδητη".

Ενοχλεί γενικά τον άνθρωπο η σκέψη ότι αυτό που είναι, αυτό που έχει, το οφείλει στους "πατέρες" στις γενεές που πέρασαν. Θέλει να αισθάνεται την ανάγκη να βεβαιώνη την δική του ύπαρξη, να αυτοβεβαιώνεται, να χαίρεται την δική του συμβολή. Μικροχαρής η στάση αυτή...

«Eν τούτῳ γινώσκετε το πνεύμα του Θεού· παν πνεύμα ο ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού εστι· και παν πνεύμα ο μη ομολογεί τον Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού ουκ έστι· και τούτό εστι το του αντιχρίστου ο ακηκόατε ότι έρχεται και νυν εν τω κόσμω εστιν ήδη». (Ιωάννου Α΄ 4:2)

Στην πραγματικότητα όλα τα πνεύματα καταλήγουν σε δύο είδη: σ’ εκείνα που είναι από τον Θεό και σ’ εκείνα που είναι από τον διάβολο. Από τον Θεό είναι εκείνα που αναγνωρίζουν και ομολογούν ότι ο Ιησούς είναι ο ενσαρκωμένος Θεός Λόγος, Κύριος και Σωτήρας· ενώ από τον διάβολο είναι εκείνα που δεν Τον αναγνωρίζουν.

«Εσύ που πήρες την απόφαση να γίνεις δάσκαλος, έτσι κι έτσι έχεις δώσει, ως τώρα, πολλές εξετάσεις. Θυμήσου, προτού ν’ αρχίσεις την δουλειά σου, να κάμεις και μια τελευταία εξέταση, όχι μπροστά σε επιτροπές και καθηγητές, παρά μονάχος, ολομόναχος με τον εαυτό σου. Ρίξε μια ματιά στην ψυχή σου και κοίταξε: Καίει εκεί μέσα άσβηστη κι ασάλευτη η λαχτάρα για τον άνθρωπο; Τότε πάει καλά κι ευλογημένη η απόφασή σου. Αν όμως βρεις πως όλος ο πόθος σου είναι πότε να ελευθερωθείς απ’ αυτόν και συλλογίζεσαι μόνον πως και πότε θα πλουτίσεις, τότε άλλαξε το ταχύτερο απόφαση, εν όσω είσαι ακόμη νέος, γιατί βρίσκεσαι σε στραβό δρόμο. Ό,τι ελπίζεις, δεν θα σου το φέρει το επάγγελμά σου. Κι ο ίδιος το βλέπεις, η Πολιτεία δεν είναι γενναία στους μισθούς της… Αν όμως η ψυχή σου μοιάζει κάπως με την ψυχή της Μάνας, που κι όταν το γεννήσει το παιδί εξακολουθεί, με την αδιάκοπη τρεμούλα και λαχτάρα, ολοένα να το δημιουργεί και να το φτιάχνει, τότε να είσαι βέβαιος, πως δεν θα γκρεμισθείς από τα ύψη, που ανέβασες τον εαυτό σου με την απόφασή σου να γίνεις δάσκαλος και τη ζωή σου θα περάσεις ανθρωπινά… Σαν την ψυχή της Μάνας πρέπει κι η δική σου ψυχή να είναι υπό αδιάκοπη λαχτάρα φλογισμένη. Τότε πήγαινε με θάρρος μπροστά, αλλιώς γύρισε πίσω, επειδή η ζωή σου θα είναι πάντα δυστυχισμένη».

Ο όρος «καταναλωτική κοινωνία», που συχνά συμπληρώνεται ή εναλλάσσεται με τον όρο «κοινωνία της αφθονίας», καθιερώθηκε για να προσδιορίσει τη μεταβιομηχανική κοινωνία, στην οποία η απόκτηση υλικών αγαθών, κυρίως αναλώσιμων, που ικανοποιούν αποκλειστικά τις αισθήσεις του ανθρώπου -όπως είναι, για παράδειγμα, τα είδη ρουχισμού, διατροφής και ψυχαγωγίας - προβάλλεται ως αξία , σχεδόν εξ ίσου σημαντική με την αξία της ίδιας της ζωής. Οι πολίτες αυτής της κοινωνίας χαρακτηρίζονται ως καταναλωτές, στους οποίους, η αντίστοιχη καταιγιστική και συνεχής διαφήμιση των προϊόντων αυτών, καταλήγει στο να επιφέρει μια πειθαναγκαστική πλύση του εγκεφάλου τους, που τελικώς αλλοιώνει την κρίση τους τόσο, ώστε να μεταφράζουν αδιακρίτως όλες τις επιθυμίες τους σε ανάγκες.

"Η κατάφαση στον τρόπο της ευκολίας και η απώθηση του τρόπου του σταυρού αποτελούν τις μήτρες εκείνες που γέννησαν στην πατρίδα μας την κρίση, είναι εκείνες που μαρτυρούν ποιοι είναι εκείνοι που κρύβονται πίσω από αυτή την αθλιότητα: είμαστε εμείς οι ίδιοι...".

Μετά από την μπόρα την δαιμονική, θα έλθη η λιακάδα η Θεϊκή.

Ο συγγραφέας Στέλιος Ράμφος με το νέο του βιβλίο "Το αδιανόητο τίποτα. Φιλοκαλικά ριζώματα του νεοελληνικού μηδενισμού" αμφισβητεί τη φιλοκαλική προσφορά!
Διαβάστε την βιβλιοκρισία του π. Μωυσή που έγραψε για την "Χριστιανική Βιβλιογραφία"

Μια διδαχή του Αγ. Κοσμά του Αιτωλού περί της αληθινής πατρίδος των Χριστιανών. Απλή και συμπυκνωμένη όλη η πατερική διδασκαλία, που έχει την δύναμη να σοφίσει τον άνθρωπο.
Διαβάστε ολόκληρο το απόσπασμα από το βιβλίο "Κοσμά του Αιτωλού Διδαχές" (και βιογραφία) υπό Ιω. Μενούνου, εκδόσεις "ΤΗΝΟΣ"

Σήμερα με την Χάρη του Θεού και την ευχή του Γέροντα θα μιλήσουμε για την συμβολή της μητέρας στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

Ομιλία π. Μωϋσή αγιορείτου με αφορμή την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (8/3/2010).
Σεμινάρια Ορθοδόξου Πίστεως.
Ενορία Αγίας Παρασκευής Αττικής.
Με την ευλογία της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και του πρωτοπρεσβυτέρου Κυριακού Τσουρού.
Εις μνήμην Πατρός Αντωνίου Αλεβιζοπούλου

Ο θάνατος του Θεού είναι ένα από τα κεντρικά θέματα όχι μόνο της σύγχρονης δυτικής φιλοσοφίας και λογοτεχνίας, αλλά και της ίδιας της θεολογίας. Τα τελευταία χρόνια γράφτηκαν χιλιάδες σελίδες σχετικές μ᾽ αυτό, ανέβηκαν έργα στο θέατρο, γυρίσθηκαν ταινίες, το θέμα ξέφυγε από τα μελετητήρια των ειδικών και απασχολεί το ευρύτερο κοινό. Το σύντομο αυτό δοκίμιο έχει σκοπό να δώσει, στην αρχή μια γενική ενημέρωση και μια ερμηνεία για το φαινόμενο, και να προσπαθήσει στη συνέχεια, αφού το τοποθετήσει με βάση τα ορθόδοξα κριτήρια, να σκιαγραφήσει τη συμβολή, που θα μπορούσε να προσφέρει η Ορθοδοξία συμμετέχοντας στη σχετική συζήτηση.

Ομιλία που εκφωνήθηκε στα πλαίσια της ημερίδος "Οι Ιεροί Κανόνες ισχύουν σήμερα;", που διοργάνωσαν οι Ιεροί Ναοί Κοιμήσεως Θεοτόκου και Αγίου Κοσμά Αιτωλού Αμαρουσίου. Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009 στο Πνευματικό Κέντρο του Ι. Ν. Αγίου Κοσμά Αιτωλού με ομιλητές: τον Πρωτ. Ι. Φωτόπουλο με θέμα: "Ιερά Παράδοση και ιεροί Κανόνες", τον Πρωτ. Γ. Διαμαντόπουλο με θέμα: "Η νηπτικὴ θεολογία ως προϋπόθεση ερμηνείας των Ι. Κανόνων", τον Αρχιμ. Σαράντη Σαράντο με θέμα: "Θεραπευτικὴ των Ιερών Κανόνων", και τον Πρωτοπρ. Λάμπρο Φωτόπουλο με θέμα: "Σχέση Ι. Κανόνων και κοσμικών νόμων".

Όσο καθαρίζεται ο άνθρωπος από τα πάθη, τόσο αποκτά τη δυνατότητα της αληθινής κοινωνίας με το Θεό και τα άλλα ανθρώπινα πρόσωπα.
Όσοι βλέπουν τον άνθρωπο ρομαντικά και εξωτερικά μεταθέτουν το κακό από τα πρόσωπα στην κοινωνία, γι’ αυτό και πρεσβεύουν ότι η βελτίωση της κοινωνίας θα φέρει και βελτίωση των προσώπων. Αλλά οι Ορθόδοξοι χωρίς να αρνούμεθα τη σημασία της κοινωνικής επιδράσεως στα πρόσωπα, δίνουμε την προτεραιότητα στη μεταμόρφωση του προσώπου δια της μετανοίας και της Θ. Χάριτος.
Είναι μεγάλη πλάνη να θέλουμε να αλλάξουμε την κοινωνία χωρίς να αγωνισθούμε, να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύουμε ότι η αλλαγή μερικών κοινωνικών θεσμών θα φέρει και την αλλαγή των ανθρώπων χωρίς μετάνοια.

ομιλία - Κυριακή του τυφλού (9/5/2010)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία - Κυριακή του τυφλού (9/5/2010)

Από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της εποχής μας είναι και τα σκουπίδια. Όσο περισσότερα σκουπίδια παράγει και πετάει ένα άτομο, μία πόλη, ένα κράτος, τόσο περισσότερο ανεβασμένο είναι το βιοτικό του επίπεδο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ευημερία του. Δείγμα πολιτισμού και ευημερίας θεωρούνται τα σκουπίδια.

• Ο θεσμός του πνευματικού αναδόχου στην Εκκλησία και νηπιοβαπτισμός.
• Υποχρεώσεις του ανάδοχου μετά τη βάπτιση.
• Τι προϋποθέσεις πρέπει να πληρεί κανείς ώστε να γίνει πνευματικός ανάδοχος (νονός/νονά);
• Πόσοι μπορεί να είναι οι ανάδοχοι;
• Μπορούν μικρά παιδιά να γίνονται ανάδοχοι;
• Πνευματική αναδοχή και συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας.
• Βάπτιση ενηλίκων και πνευματική αναδοχή.
• Διακόνισσες και βάπτιση.
• Ένας διά Χριστόν σαλός για τη βάπτιση και το γάμο.
• Θεία μετάληψη νηπίων, παράδειγμα και πνευματική αναδοχή.
• Τι πρέπει να κάνει ένας ανάδοχος πριν από την βάπτιση;
• Κριτήρια επιλογής αναδόχων.
• Ο ρόλος του ανάδοχου κατά την βάπτιση.
• Λεπτομέρειες επιλογής αντικειμένων της βάπτισης (ρούχα, σταυρός, λαμπάδα).
• Ωραιοποίηση και ιερότητα στην Εκκλησία.
• Το πρώτο μπάνιο του παιδιού μετά τη βάπτιση.
• Συμβουλές για δώρα προς βαπτισιμιούς/ες.

Η μορφή του Θεού όπως μας την παρουσιάζει η αγία Γραφή, είναι η μορφή ενός πατέρα που επαγρυπνεί πάνω στα δημιουργήματά του και μεριμνά για τις ανάγκες τους. «Οι οφθαλμοί πάντων εις σε ελπίζουσι, και συ δίδως την τροφήν αυτών εν ευκαιρία. Ανοίγεις συ την χείρα σου και εμπιπλάς παν ζώον ευδοκίας (Ψαλμ. 144, 15). Και στον προοιμιακό ψαλμό που διαβάζουμε στον εσπερινό –τον 103- λέγει' «Πάντα προς σε προσδοκώσι, δούναι την τροφήν αυτών εις εύκαιρον δόντος σου αυτοίς, συλλέξουσι» (Ψαλμ. 103, 27). Αυτή η άγρυπνη φροντίδα του Θεού για τον άνθρωπο και ολόκληρη την δημιουργία, το πατρικό ενδιαφέρον και η μέριμνα που λαμβάνει, στη γλώσσα της θεολογίας ονομάζεται θεία πρόνοια. Η θεία πρόνοια εκδηλώνεται με κάθε τρόπο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ας δούμε ειδικώτερα αυτές τις εκδηλώσεις της.

Ομιλία που εκφωνήθηκε σε Αντιαιρετικό Σεμινάριο της Ι. Μητρ. Γλυφάδας, τη Δευτέρα 22-2-2010 στο Πνευματικό Κέντρο του Ασκληπιείου Βούλας.
(Διάρκεια: 1:17:07)

Το πρόβλημα της θέσεως του λειτουργού και των πιστών κατά την τέλεσιν της θείας Ευχαριστίας δύναται να εύρη ικανοποιητικὴν απάντησιν, όταν αυτό τεθή εντός του γενικωτέρου πλαισίου της λατρευτικής τοποθετήσεως των χριστιανών.

Αρχιμ. Νικοδήμου Μπαρούση, Ηγουμένου Ιεράς Μονής Χρυσοποδαριστίσσης Νεζερών

Προ ολίγων ημερών (30.04.2010) υπό του ηλεκτρονικού πρακτορείου εκκλησιαστικών ειδήσεων romfea.gr εδημοσιεύθη άρθρον υποστηρίζον την «μετάφραση» των λειτουργικών κειμένων και ειδικότερον ότι δια την εφαρμογήν της δεν απαιτείται συνοδική έγκρισις. Η γνώμη δε αυτή εστηρίχθη μεταξύ άλλων επί ιστορικών στοιχείων αντληθέντων από του Οδοιπορικού της Αιθερίας, εις την ελληνικήν έκδοσιν του οποίου παραπέμπεται ο αναγνώστης (Οδοιπορικόν των Αγίων Τόπων και Σινά, εκδ. «Τήνος», 1989, σ. 105)
Επί της συγκεκριμένης όμως παραπομπής απαιτούνται ορισμένες διευκρινίσεις προς σχηματισμόν πληρεστέρας αντιλήψεως των πραγματικών διαστάσεων του όλου θέματος και αποφυγήν παρανοήσεων.

Ομιλία που πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος της Ιεράς Μητρ. Γλυφάδας.

Ομιλία του γέροντα με θέμα "Η Ευχαριστιακή Ζωή"

Ομιλία του π. Βασίλειου Γοντικάκη που πραγματοποιήθηκε το 2002 στη Θεολογική σχολή της Θεσσαλονίκης με θέμα: "Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς".

Υπάρχουν τρεις γενικοί τρόποι για να λέμε ψέματα και να είμαστε ψευδόμενοι, γράφει ο αββάς Δωρόθεος.

Ομιλία που εκφωνήθηκε στα πλαίσια της ημερίδος "Οι Ιεροί Κανόνες ισχύουν σήμερα;", που διοργάνωσαν οι Ιεροί Ναοί Κοιμήσεως Θεοτόκου και Αγίου Κοσμά Αιτωλού Αμαρουσίου. Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009 στο Πνευματικό Κέντρο του Ι. Ν. Αγίου Κοσμά Αιτωλού με ομιλητές: τον Πρωτ. Ι. Φωτόπουλο με θέμα: "Ιερά Παράδοση και ιεροί Κανόνες", τον Πρωτ. Γ. Διαμαντόπουλο με θέμα: "Η νηπτικὴ θεολογία ως προϋπόθεση ερμηνείας των Ι. Κανόνων", τον Αρχιμ. Σαράντη Σαράντο με θέμα: "Θεραπευτικὴ των Ιερών Κανόνων", και τον Πρωτοπρ. Λάμπρο Φωτόπουλο με θέμα: "Σχέση Ι. Κανόνων και κοσμικών νόμων".

Η κατάθλιψη είναι μια πάθηση, που ταλαιπωρεί πολλούς ανθρώπους στην εποχή μας. Ανθρώπους που είτε πάσχουν οι ίδιοι από κατάθλιψη, είτε έχουν να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψη κάποιου αγαπημένου τους προσώπου, που επίμονα αρνείται ή αδυνατεί να κάνει κάτι, προκειμένου να βοηθήσει τον εαυτό του.

Έρευνα του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (κατά τη σχολική χρονιά 2008-09) σε μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Κοζάνης (Γυμνάσιο, Λύκειο, ΕΠΑΛ) και καθηγητές φιλολόγους, καταδεικνύει ότι η διαδεδομένη χρήση των greeklish (= ανάμειξη ελληνικών και αγγλικών λέξεων) ξεκινά από το Δημοτικό και οδηγεί στην αύξηση των ορθογραφικών λαθών στα γραπτά του σχολείου. Οι μαθητές παραλείπουν τον τονισμό, τα σημεία στίξης, χρησιμοποιούν αγγλικά σημεία στίξης, συνδυάζουν ελληνικά και λατινικά γράμματα στην ίδια λέξη, κάνουν ορθογραφικά λάθη (π.χ. ο αντί για ω), φωνητικά λάθη (κυρίως στους φθόγγους π.χ. κσ αντί για ξ), καθώς, επίσης, σύντμηση λέξεων (π.χ. tespa αντί τέλος πάντων, tpt αντί για τίποτα, dld αντί για δηλαδή κ.ά.).

Ομιλία του του αρχιμανδρίτη π. Βασιλείου Γοντικάκη στην πολυτεχνική σχολή της Θεσσαλονίκης το 1983

Νέο τεύχος από το περιοδικό "Έρεισμα". Έκδοσις υπό των πατέρων της Ιεράς Μονής Χρυσοποδαριτίσσης Νεζερών.

α) Η χριστιανική θεία λατρεία είναι λατρεία υπερκόσμιος
β) Ο ασκητικός χαρακτήρ της θείας λατρείας
γ) Ο μυστηριακός χαρακτήρ της θείας λατρείας
δ) Ο ιερατικός χαρακτήρ της χριστιανικής λατρείας

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ απέστειλε επιστολήν προς τον κ. Δημήτριον Χατζηνικολάου, Αναπληρωτήν Καθηγητήν Οικονομικών Επιστημών εις το Πανεπιστήμιον Ιωαννίνων, δια της οποίας του απαντά επί του περιεχομένου επιστολής, η οποία εδημοσιεύθη εις τον «Ο.Τ.» δια το «Πάτριον Ημερολόγιον». Εις την επιστολήν αυτήν ο Μητροπολίτης Πειραιώς υποστηρίζει ότι: Ο συγκρητιστικός Οικουμενισμός και ο άκριτος ζηλωτισμός αποτελούν όψεις του αυτού νομίσματος της πλάνης. Παραλλήλως ο Πειραιώς εξηγεί, διατί δεν διακόπτει το μνημόσυνον των Οικουμενιστών, ενώ δικαιολογεί μερικώς την συμπεριφοράν του Οικουμενικού Πατριαρχείου (παρά το γεγονός ότι διαφωνεί), το οποίον ευρίσκεται υπό την αιχμαλωσίαν του βαθέος Κεμαλικού Κράτους και επιζητεί στήριξιν εις τα διεθνή fora. Ολόκληρον το κείμενον της επιστολής έχει ως ακολούθως:

Μεγάλο, πολύ μεγάλο και σπουδαίο είναι ένα ζήτημα που δεν του δώσανε σχεδὸν καθόλου προσοχή οι περισσότεροι Έλληνες. Κι αυτό είναι το ότι από καιρό αρχίσανε κάποιοι δικοί μας κληρικοί να θέλουν και να επιδιώκουν να δέσουν στενές σχέσεις με τους παπικούς, που επί τόσους αιώνες μας ρημάξανε. Γιατί, στα αληθινά, δεν υπάρχει πιο μεγάλος αντίμαχος της φυλής μας, κι επίμονος αντίμαχος, που, σώνει και καλά, θέλει να σβήσει την Ορθοδοξία. Οι δεσποτάδες που είπα πως τους έπιασε, άξαφνα κι αναπάντεχα, ο έρωτας με τους Λατίνους, λένε πως το κάνουνε από «αγάπη». Μα αυτό είναι χονδροειδέστατη δικαιολογία και καλὰ θα κάνουνε να παρατήσουνε αυτά τα ροσόλια της «αγάπης», που την κάνανε ρεζίλι. Ο διάβολος, άμα θελήσει να κάνει το πιο πονηρό παιγνίδι του, μιλά, ο αλιτήριος για αγάπη. Ό,τι είπε ο Χριστός, το λέγει κι αυτός κάλπικα, για να ξεγελάσει. Τώρα, στα καλά καθούμενα, τους ρασοφόρους μας στην Πόλη, τους έπιασε παροξυσμός της αγάπης για τους Ιταλιάνους, που στέκουνται, όπως πάντα, κρύοι και περήφανοι και δεν γυρίζουνε να τους δούνε αυτούς τους «εν Χριστώ αδελφούς», που όσα τους κάνανε από τον καιρὸ των Σταυροφόρων ίσαμε τώρα, δεν τους τάκανε μήτε Τούρκος, μήτε Τάταρος, μήτε Μωχαμετάνος. Ίσως και οι δικοί μας να κάνουν από παρεξηγημένη καλωσύνη.

Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη την Κυριακή 16-04-1989 της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας.

Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στις 15-3-1987 στον Αγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης, από τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Γρηγορίου, Αγίου Όρους.

Ραδιοφωνική εκπομπή "Ράδιο Παράγκα" 22/10/2000

Στην εκπομπή συμμετέχουν:

Οι καθηγητές της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ιωάννης Παπαδόπουλος, κ. Νικόλαος Κατσιλάμπρου, κ. Αθανάσιος Αβραμίδης, ο υπεύθυνος σε θέματα αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Κασσανδρείας, π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης, ο γραμματέας της επιτροπής αιρέσεων της Ιεράς Συνόδου, π. Κυριακός Τσουρός, ο Καθηγητής της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο μάθημα της νευρολογίας, κ. Σταύρος Μπαλογιάννης, παρέμβαση γυναίκας ιατρού, πρώην βελονίστριας, ο χειρουργός ιατρός κ. Εμμανουήλ Παναγόπουλος, ο ιατρός παθολόγος κ. Χάρης Ζαχαρόγιαννης, ο διδάκτωρ ορθοπεδικής κ. Νικόλαος Ζωγάκης και ο ιατρός νεφρολόγος κ. Παναγιώτης Κίκιλης.

α) Η ενορία ως κέντρο της ευχαριστιακής συνάξεως (π. Βασίλειος Γοντικάκης)

β) Η εν Χριστώ ενότητα της ενορίας, στην καθημερινή ζωή (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Ομιλίες που πραγματοποιήθηκαν στην Κύπρο στις 26/6/2004

Στα πλαίσια του 2ου Συνεδρίου του Δήμου Αθηναίων "Η Ελλάδα στον Κόσμο: Βυζαντινές Σπουδές" (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 25-27 Ιουνίου 2009) και στην ενότητα "Η συνέχεια του Βυζαντίου και οι φορείς επιβίωσής του" παρουσιάστηκε από τον αρχιμ. Βασίλειο Ιβηρίτη (Γοντικάκη) το θέμα "Σύγχρονος μοναστικός βίος".

Ένα ερωτηματολόγιο περί της «μεταφράσεως» λειτουργικών κειμένων

Ως μη ώφειλεν, επανέκαμψε το ζήτημα του τρόπου της αναγνώσεως των ευχών εις την θείαν Λειτουργίαν. Καίτοι είναι γνωστὸν πλέον ότι όλοι οι Πατέρες και οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας ανεγίνωσκον εκ πεποιθήσεως τις ευχές μυστικώς, δηλαδή εις επήκοον μόνον των συλλειτουργών, εν τούτοις κάποιοι επιμένουν εθελοτυφλούντες να υποστηρίζουν το αντίθετον, επικαλούμενοι μάλιστα δύο γνωστούς καθηγητάς της λειτουργικής, τους μακαριστούς ήδη Παναγιώτην Τρεμπέλαν και Ιωάννην Φουντούλην. Όμως η μαρτυρία των σεβαστών καθηγητών, αν και επ’ ουδενὶ είναι ισοστάσιος των αγίων Πατέρων, ουδόλως δικαιώνει αυτούς, διότι:

Ομιλία που πραγματοποιήθηκε στην Πανελλήνια Ένωση Γονέων, στην Αγία Παρασκευή του ομωνύμου προαστίου Αθηνών, την Παρασκευή 20/2/2009.

Διάλεξις η οποία εδόθη εις την αίθουσαν της "Αρχαιολογικής Εταιρείας" την 24ην Νοεμβρίου 2008, επί τη συμπληρώσει 50 χρόνων από της ιδρύσεως της Πανελληνίου Ορθοδόξου Ενώσεως.

Δρ. Δημ. Γρ. Τσάκωνας, Καθηγητού της Χριστ. Κοινωνιολογίας εν τω Ορθοδ. Θεολογ. Ινστιτούτω Παρισίων

Ο Δωρικός Έφηβος ετραυματίσθη από την εισβολήν της Χριστιανικής Γραμματείας. Προς τον Έφηβον αντιστοιχεί ο Έρως. Ο Χριστιανισμός εκόμισε την Αγάπην επί της οποίας ανηγέρθη το Δέος προς τον Θεόν.
Του ερώντος τέκνον είναι το αισθητόν κάλλος, η συμμέθεξις προς την ύλην δια της οποίας εξασφαλίζεται η ανάτασις προς το ιδεώδες. Ο Έρως συνυπάρχει με το Αντικείμενον, είναι η ορμή της συνευρέσεως με πλαστικάς αξίας, σημαίνει προσπάθειαν κατακτήσεως του ποθουμένου, όπερ ίσταται μακράν.

"200ή επέτειος από τη γέννηση του Δαρβίνου και έτσι το 2009 ονομάστηκε και Ετος Δαρβίνου". Με αφορμή αυτό το γεγονός, δημοσιεύουμε σήμερα το παρακάτω άρθρο.

Ποικίλα δημοσιεύματα, κατά καιρούς, υπεραμύνονται της "Θεωρίας της εξελίξεως" ως συμβατής με την πατερική ανθρωπολογία, απορρίπτοντας ταυτοχρόνως την αντι-εξελικτική ερμηνεία της δημιουργίας του ανθρώπου ως "παπική θεωρία", και άρα "αντιπατερική και αντορθόδοξη". Το ζήτημα βεβαίως είναι τεράστιο και γι' αυτό θα αρκεσθώ να διατυπώσω μόνον κάποιους προβληματισμούς.

Όπως όλοι γνωρίζουμε και ζούμε, η Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία, το Σώμα δηλ. του Χριστού, είναι Εκκλησία των Μυστηρίων.
Το πρώτο από τα μυστήρια, το εισαγωγικό μυστήριο, που μας εισάγει και μας κάνει οργανικά μέλη της Εκκλησίας, είναι το μυστήριο του Βαπτίσματος.

του Πρεσβ. Ευθυμίου Μουζακίτη, εφημέριου Ι.Ν. Αγ. Κοσμά Αιτωλού Αμαρουσίου

Από το βιβλίο "Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού" σελ. 165, εκδ. Παπαδημητρίου.

Αν ευκολύνεστε να μου καταθέσετε την άποψή σας για ορισμένες απορίες σχετικά με κάποιες συνήθειες των μελών των αδελφοτήτων:

Δεν υπάρχουν ισχυρότεροι μαγνήτες και θελκτικότεροι εξουσιαστές και ποθεινότερες αλυσίδες για την καρδιά του ανθρώπου, από τις ηδονές των πέντε αισθήσεων. Πόσο αρεστές και πόσο βλαβερές είναι! Και ο καλύτερος ρήτορας δεν θα μπορούσε να παρουσιάσει ποτέ την κακία τους και την βλάβη που προξενούν στην ψυχή. Αν ο διάβολος μας έδινε το φαρμάκι του με κάποιο πικρό βότανο, δεν θα το πίναμε. Επειδή όμως μας το δίνει με το μέλι των ηδονών, το παίρνουμε ευχάριστα.

Η καθιερωμένη, εδώ και χρόνια, «Εβδομάς Εξωτερικής Ιεραποστολής»* διοργανώθηκε και πάλι από την Αποστολική Διακονία με την ευλογία της Ιεράς Συνόδου. Ποιοί είναι οι σκοποί αυτής της εβδομάδος; Το ερώτημα είναι ουσιαστικό και πρέπει να τεθεί κάτω από το στόχαστρο της ματιάς του ιεραποστολικού ταξιδευτή.

Κριτική αξιολόγησις του «επί της ηθικής των Μεταμοσχεύσεων» κειμένου

Η Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης και Τυρνάβου, στα πλαίσια του αντιαιρετικού σεμιναρίου  ενημέρωσης του ποιμνίου της για την "Νέα Εποχή", διοργάνωσε ειδική εκδήλωση-ομιλία την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007, στο "Χατζηγιάννειο" Πνευματικό Κέντρο Λαρίσης, με ομιλητή τον λόγιο μοναχό π. Αρσένιο Βλιαγκόφτη, εκδότη του Ορθοδόξου περιοδικού "ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ", ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: "Βασικές θέσεις της Νέας Εποχής. Ορθόδοξη αντιμετώπιση"

Δεν είμαι ρομαντικός. Δεν είμαι καθόλου ρομαντικός. Δεν μ’ αρέσει να φαντάζομαι. Τα νηπτικά κείμενα των πατέρων της Εκκλησίας δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για τη φαντασία. Μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε δρόμους πλάνης. Ούτε και τα όνειρα μπορούν να στηρίξουν το ρεαλισμό της ορθόδοξης βιοτής.

Εκπομπή Ράδιο Παράγκα (11/11/2001) (Διάρκεια: 2h 39 ' 4''): Αντιπαραβολή της Ορθόδοξης Συμβουλευτικής με τις ανορθόδοξες συμβουλευτικές όπως αστρολογία, μέθοδος silva κ.α.
Ακούγονται η κα Ανδριανή (ψυχολογία), ο κ. Ηλίας (αστρολογία), η κα Σπυριδούλα (silva mind control), η κα Φιλία, ψυχολόγος, master συμβουλευτικής Πανεπιστημίου Καλιφόρνιας.
Επίσης ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ Καναδά, π. Λάμπρος Καμπερίδης, ο ηγούμενος της Ι.Μ. Τατάρνης, π. Δοσίθεος, ο καθηγητής παιδαγωγικού κ. Κωνσταντίνος Αλατόπουλος, η κα Ρέα (αιρετική συμβουλευτική), η κα Αναστασία (άλλες συμβουλευτικές), η κα Τσουρού (ψυχολογική συμβουλευτική) και η ψυχολόγος κα Μήνα Πετινούδη.

Στο μπαμπά όλων των εποχών
Στο μπαμπά των παιδιών των σταυροφόρων
Στο μπαμπά των παιδιών όλων των ιμπεριαλιστών
Στο μπαμπά της νέας τάξης πραγμάτων
Στο μπαμπά του Ευρωπαίου Ορθοδόξου

(Πηγή: www.floga.gr)

Μεγάλη εντύπωση μας προκάλεσε η είδηση ότι ο Δήμος Αμαρουσίου φιλοξενεί στις 31 Οκτωβρίου 2007 στις αίθουσές του το Σύλλογο ΕΥΤΟΚΙΑ.  Συγκεκριμένα θα μιλήσει ο Γάλλος μαιευτήρας, συγγραφέας και ποιητής Frederick Leboyer. Γνωρίζει άραγε ο κος δήμαρχος, ο κος Πατούλης, τι είδους σύλλογος είναι η ΕΥΤΟΚΙΑ; Ο κος Πατούλης τυγχάνει να είναι ένας πολύ σοβαρός επιστήμονας και γιατρός ο οποίος, μάλιστα, πολλές φορές έδωσε δημοσίως καίριες απαντήσεις σε διαφόρους εκπροσώπους των λεγομένων εναλλακτικών θεραπειών.  Θέλουμε, λοιπόν, να πιστεύουμε ότι ο κος  δήμαρχος και το επιτελείο του δεν είναι ενημερωμένο για τους πραγματικούς σκοπούς τού εν λόγω Συλλόγου και ότι οι της ΕΥΤΟΚΙΑΣ επέλεξαν να πλησιάσουν τον κο Πατούλη και να βρούν βήμα απ’ αυτόν αφ’ ενός μεν για να λάβουν μια σχετικώς επίσημη αναγνώριση και αφ’ ετέρου την «συμμαρτυρία» ενός διακεκριμένου γιατρού που ως δήμαρχος δεν διστάζει να τους φιλοξενήσει.

Και πάλι φέτος, βρισκόμαστε στην είσοδο του νέου χρόνου. Και πάλι στεκόμαστε στο κατώφλι της νέας χρονιάς, γεμάτοι ελπίδες και όνειρα για τις μέρες που θ’ ακολουθήσουν. Οι ευχές παίρνουν και δίδουν. «Χρόνια πολλά», «Καλή χρονιά», «Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος». Κι όλος ο κόσμος περιμένει μία αλλαγή προς το καλύτερο. Με αφορμή τις ευχές αυτές και τις ελπίδες που έχει ο κόσμος για μία ευτυχισμένη νέα χρονιά, για μία χρονιά όλο χαρά, για μία χρονιά χωρίς θλίψεις και βάσανα, θα ήταν καλό σήμερα να προβληματιστούμε ποιο είναι πράγματι το νόημα της λέξεως ευτυχία. Πώς επιτυγχάνεται άραγε η ειρήνη, η ευφορία, η ψυχική ηρεμία, η αισιοδοξία, η συνεχής και αμείωτος χαρά; Και ποια πράγματι είναι η βαθύτερη έννοια των λέξεων αυτών, που τόσο συχνά τις χρησιμοποιούμε στις ευχές μας και τις έχουμε κάνει καραμέλα;

Εκπομπή Ράδιο Παράγκα 10/11/1991 (Διάρκεια: 2h 34' 22'')
Ποιά είναι η ιστορία, η φιλοσοφία και ο σκοπός των Πολεμικών Τεχνών; Τί σημασία έχουν οι τελετουργικές πράξεις και τα σύμβολα; Ποιά είναι η σύνδεσή τους με τις ανατολικές θρησκείες, τον βουδισμό, τον ταοϊσμό και την γιόγκα; Τί είναι η κένωση; Ποιά η σχέση τους με τον εσωτερισμό, τον διαλογισμό, τον αποκρυφισμό, τη μαγεία και πως συνδέονται με την θεοσοφιστική διδασκαλία της Ελενας -Πέτροβα Μπλαβάτσκυ; Μιλούν δάσκαλοι και αθλητές διαφόρων συστημάτων.
(Πηγή: www.floga.gr)

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και Νίκος Καζαντζάκης. Οι δύο πόλοι της παιδείας.
Το μυστήριο του Θεού δεν ανοίγει τις πύλες στην παληκαριά του θράσους, αλλά στην συστολή του δέους!

Ομιλία του Αρχ. Γεωργίου Καψάνη, Καθηγούμενου της Ι.Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους, στο Ηράκλειο της Κρήτης τον Οκτώβριο του 1997

Μορφές ευθανασίας. Προσεγγίσεις στο δικαίωμα ή όχι του ανθρώπου για ευθανασία και η σύνδεσή της με την διαδικασία των μεταμοσχεύσεων και της ευγονικής.

Εκπομπή "Ράδιο Παράγκα" Ιανουαρίου 1992.

Συμμετέχουν: ο καθ. Δογματικής της Θεολογικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών κ. Νικόλαος Μητσόπουλος, ο ομότ. καθηγητής Παθολογίας του Παν/μίου Αθηνών κ. Γεώργιος Δαϊκος και ο καρδιολόγος-παθολόγος επίκ. καθηγητής του Παν/μίου Αθηνών κ. Αθανάσιος Αβραμίδης.

Παρεμβαίνουν: ο καθ. της Θεολογικής Σχολής του παν/μίου Θεσ/νίκης κ. Βασίλειος Γιούλτζης, ο βουλευτής και τέως πρόεδρος του Δικηγ. Συλλόγου Αθηνών κ. Φώτης Κουβέλης, η διευθύντρια Ανοσολογίας του Εθνικού Κέντρου Ιστοσυμβατότητας του Γεν. Νοσ/μείου Αθηνών κα Αικατερίνη Σταυροπούλου και ο γραμ. της Ιεράς Συνόδου π. Κων/νος Καραϊσαρίδης

Ποιος θα μπορούσε να φαντασθεί ότι στο λυκόφως του 20ου αιώνος (τότε που κυκλοφόρησε το βιβλίο), ο καυχώμενος για τη μόρφωσή του άνθρωπος, θα έφθανε στο θλιβερό σημείο να επιστρέψει σε παλαιές μορφές προλήψεων και δεισιδαιμονιών!

Κριτική στο βιβλίο "Ελεύθεροι από το γονιδίωμα - Προσεγγίσεις Ορθόδοξης Βιοηθικής" του κέντρου Βιοϊατρικής Ηθικής & Δεοντολογίας.

'...εγώ ειμι ο ποιμήν ο καλός. Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων (Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, Κεφ. 10, Στ. 11);

Από την εκπομπή "Ράδιο Παράγκα" του π. Κωνσταντίνου Στρατηγ