Στην προς Εβραίους επιστολή το λυτρωτικό έργο του Κυρίου μας απεικονίζεται σαν το έργο της διακονίας του Μεγάλου Αρχιερέως. Ο Χριστός έρχεται στον κόσμο για να εκτελέση τη βουλή του Θεού. Εν αγίω Πνεύματι προσφέρει τον εαυτό του στον Θεό, προσφέρει το αίμα του εις άφεσιν ανθρωπίνων αμαρτιών, όλο το έργο του συντελείται μέσα στο Πάθος. Δια του αίματός του, του αίματος της Καινής Διαθήκης, εισέρχεται εις τους ουρανούς, εισέρχεται εις τα Άγια των Αγίων πίσω από το καταπέτασμα. Μετά την προσφορά του θανάτου στρέφεται με δόξα και τιμή και κάθεται στα δεξιά του Πατρός για πάντα. Η προσφορά της θυσίας αρχίζει στη γη, ενώ η ολοκλήρωσίς της στους ουρανούς, όπου ο Χριστός παρουσίασε και μας παρουσιάζει ακόμη ενώπιον του Θεού, σαν αιώνιος Αρχιερεύς. «Αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών», σαν ο Απόστολος και Αρχιερεύς της ομολογίας μας, σαν λειτουργός της αληθινής σκηνής και του πραγματικού θείου θυσιαστηρίου. Κοντολογής σαν Μεσίτης της Καινής Διαθήκης. Ο θάνατος του Χριστού ανεκάλυψε την αιώνια Ζωή, εφανέρωσε «τις δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος». Εν τω αίματι του Ιησού αποκαλύφθηκε η καινή και ζώσα οδός, σ’ εκείνο το αιώνιο Σάββατο, όταν ο Θεός αναπαύθηκε από τα μεγάλα του έργα.

Επομένως, ο θάνατος στον Σταυρό είναι μια προσφορά θυσίας.