Είναι πολλά αυτά που μαρτυρούν ότι, στον σύγχρονο δυτικό κό­σμο, η θεμελιακή ικανότητα του ανθρώπου να προβαίνει σ’ ενέργειες σε συμφωνία με τους σκοπούς που ο ίδιος θέ­τει υφίσταται συνεχείς κλονισμούς. Οι εν­δοιασμοί πληθαίνουν, οι αποφάσεις πελαγοδρομούν. Μια αρρώστια βαθιά, κυττα­ρική, φαίνεται πως πλήττει τα κίνητρα για δράση. Το σαράκι που κατατρώει, έτσι κι αλλιώς, τη συνείδηση και τη ρωτάει κατά διαστήματα: «ποιος ο λόγος να θέλου­με αυτό ή εκείνο;», «προς τι οι προσπά­θειες μας;», αυτό το βασανιστικό μικρό­βιο που μολύνει με αναστολές τις επιθυμί­ες και τις πράξεις, έχει γίνει πιο διαβρωτι­κό παρά ποτέ. Διαβάστε περισσότερα »

Σχετικά πρόσφατα, στις αρχές του 2011, Βρε­τανοί γιατροί, με δηλώσεις τους, επανέφεραν στη δημοσιότητα το θέμα της αγοροπωλησίας ανθρωπίνων οργάνων και την εκδοχή της νο­μιμοποίησής της. Ο Nadey Hakim χειρουργός-μεταμοσχευτής και ο Sir Peter Bell πρώην αντιπρόεδρος του Βασιλι­κού Κολλεγίου των Χει­ρουργών της Αγγλίας, πρότειναν να ανοίξει η συ­ζήτηση για τη νομιμοποί­ηση της αγοράς ανθρωπίνων οργάνων, με την πεποίθηση ότι η οικονομική ανταμοιβή θα μει­ώσει δραστικά την έλλειψη οργάνων προς με­ταμόσχευση. Ο Bell, μάλιστα, προτείνει το ποσό των 50.000 έως 100.000 ευρώ ως λογική αμοιβή για ένα νεφρό, όσο δηλαδή κοστίζουν δύο χρόνια αιμοκάθαρσης. Ένας άλλος Βρετα­νός, ο John Harris, καθηγητής βιοηθικής στο πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, που εδώ και χρόνια αρθρογραφεί υπέρ της νομιμοποίησης της αγοράς οργάνων, προτείνει η αγορά να γί­νεται κάτω από αυστηρούς όρους και ο αγοραστής να είναι το Εθνικό Σύστημα Υγείας, το οποίο και θα διαθέτει τα όργανα στους κατάλ­ληλους δότες. Σε πρόσφατες δηλώσεις του στην εφημερίδα Indepentent, μεταξύ άλλων είπε: «η πληρωμή δεν μηδενίζει τον αλτρουισμό. Οι γιατροί δεν φροντίζουν λιγότερο τους ασθενείς επειδή πληρώ­νονται, και στο σημερινό σύστημά μας όλοι πληρώ­νονται εκτός από τους δότες». Κάποιος blogger σχολίασε: «είναι φανερό, ότι όντας κάποιος βιοηθικός, μικρή σχέση έχει με το να είναι ηθι­κός». Διαβάστε περισσότερα »