Μετά την εκλογή του τόπου εξορίας του ιερού Χρυσοστόμου, ο Αττικός, άνθρωπος επιδέξιος, πήρε προφυλάξεις για το ταξίδι του φυλακισμένου αρχιεπισκόπου. Φοβούνταν ότι το πέρασμά του θα ξεσήκωνε την οργή ή τον οίκτο στους λαούς από τους οποίους θα περνούσε. Συμφώνησαν ν’ αποφύγουν τις πόλεις ανάμεσα στην Αραβισσό και την Πιτυούντα, κυρίως εκείνες, όπου γνώριζαν ότι θα συναντούσαν επισκόπους λιγότερο ή περισσότερο ευνοϊκούς στην υπόθεσή του και διοικητές πονετικούς. Έπειτα αποφάσισαν να μην ξαναπέσουν στο λάθος που διέπραξαν κατά την πρώτη του εξορία, δίνοντάς του φρουρά από πραιτωριανούς. Ο Χρυσόστομος είχε σαγηνεύσει τους αξιωματικούς κι αυτοί έγιναν περισσότερο υπηρέτες παρά φρουροί του. Ο Αττικός και ο Σεβηριανός συνεννοήθηκαν γι’ αυτό το θέμα με τον στρατιωτικό αρχηγό ή τον πραίτωρα, που τους έδωσε ό,τι επιθυμούσαν, ό,τι σκληρότερο και αγριότερο για την περίσταση. Στους δύο αξιωματικούς της φρουράς υποσχέθηκαν μια αξιόλογη προαγωγή, αν εκτελούσαν καλά την αποστολή τους. Άφησαν μάλιστα να εννοηθεί ότι τους ήταν εντελώς αδιάφορο αν θα έφθανε ο φυλακισμένος μέχρι την Πιτυούντα. Ο θάνατός του από τις ταλαιπωρίες του ταξιδιού θα ισοδυναμούσε με πλήρη εκτέλεση της αποστολής τους. Εξάλλου αυτό θα εξέθετε λιγότερο τον αυτοκράτορα. Οι άνθρωποι αυτοί βάδισαν βιαστικά προς το φρούριο της Αραβισσού. Έφθασαν στα μέσα ή στο τέλος του Ιουνίου του 407 μ.Χ.

Διαβάστε περισσότερα »