Το παιδί έχει δικαίωμα στη ζωή, έχει δικαίωμα να μεγαλώνει μαζί με τη μητέρα και τον πατέρα του, να γεννιέται ελεύθερο και όχι να αγοράζεται και να πωλείται. Το παιδί στο ομόφυλο ζευγάρι είναι το άφωνο μέλος μιας «συμφωνίας» στην οποία δεν θα συναινούσε ποτέ.

Παιδιά κατά παραγγελία…

Για την παραβολή του Ασώτου (Άγιος Κύριλλος, αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας)

[Λουκά 15, 11-32]
«Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους(:Ένας άνθρωπος είχε δύο γιους. Είπε λοιπόν ο μικρότερος γιος στον πατέρα του: “Πατέρα δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας που μου ανήκει”. Και ο πατέρας μοίρασε και στους δύο γιους την περιουσία. Ύστερα από λίγες μέρες ο νεότερος γιος μάζεψε όλα όσα του έδωσε ο πατέρας του και ταξίδεψε σε χώρα μακρινή. Εκεί διασκόρπισε την περιουσία του κάνοντας μια ζωή άσωτη και ακόλαστη. Όταν ο νεότερος γιος ξόδεψε όλα όσα είχε, έπεσε μεγάλη πείνα στη χώρα εκείνη, κι αυτός άρχισε να στερείται. Και ο άσωτος γιος εξαιτίας των στερήσεων και της πείνας του πήγε σ’ έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, ο οποίος τον προσέλαβε ως δούλο. Και τον έστειλε στα χωράφια του να βόσκει χοίρους)»[Λουκ.15,11-15].
«Ειπέ τη Εκκλησία» ως κανόνας ελέγχου († Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

ΚΑΝΩΝ ΕΛΕΓΧΟΥ
ΕΔΟΚΙΜΑΣΑΜΕΝ χαράν δια το άρθρον της «Αναπλάσεως» του Δεκ. ’74 υπό τον τίτλον «Ειπέ τη Εκκλησία». Ομολογούμεν, ότι δεν το ανεμέναμεν από ένα Περιοδικόν στρατευμένον εις την εκκλησια-στικήν ζωήν και εμπλεκόμενον αφεύκτως εις όχι πάντοτε ειρηνικούς αγώνας. Η ευάρεστος έκπληξίς μας αυξάνεται εκ του γεγονότος, ότι αυτό το «πνεύμα Θεού», που διαπνέει το άρθρον, απουσιάζει δυστυχώς από το μείζον μέρος του θρησκευτικού λεγομένου Τύπου εις την εποχήν μας.
Αστάθμητον είναι το κακόν, εγγίζον τα όρια εκκλησιαστικού και εθνικού εγκλήματος, που έχουν προκαλέσει ωρισμένα δημοσιογραφικά όργανα εκκλησιαστικής μορφής. Και εν τούτοις νομίζουν ότι «προσφέρουν λατρείαν τω Θεώ»!
Πόσον διαφορετική θα ήτο η εκκλησιαστική μας ζωή εάν ακολουθούσαμεν τα τρία στάδια του ελέγχου εξ αγάπης, περί ων ομιλεί ο Κύριος, (Ματθ. ιη’, 15-18) και δεν ενεδύαμεν τα πάθη μας υπό τον διαφανή μανδύαν του ζήλου υπέρ της πνευματικής ζωής της Εκκλησίας ή της κινδυνευούσης Ορθοδοξίας! Και πόσον θα επληροφορούσαμεν τας καρδίας εν χάριτι, εάν εμπνεώμεθα υπό αγάπης, δέους και ταπεινώσεως κατά τας εκδηλώσεις μας εν τη δημοσία διακονία μας, αντί να σκανδαλίζομεν τον λαόν και να «βλασφημήται το όνομα του Θεού δι’ ημάς» με την εμπάθειάν μας, λανθάνουσαν ή έκδηλον, που τόσον γίνεται απτή!
Διερωτάται κανείς, τι έχουν να ζηλεύσουν από την Ορθοδοξίαν μας, όσοι την απώλεσαν και όσοι την ζητούν, όταν προσφέρωμεν κακοποιημένην υπό των παθών μας μίαν Ορθοδοξίαν προβάλλουσαν ως διδασκάλους και προστάτας αυτής ανθρώπους, μη έχοντας ουδέ αυτήν την αρετήν των ειδωλολάτρων; Πως άλλωστε θα έλεγεν ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «κατήσχυναν ημάς παίδες Ελλήνων»;
Καταχωρίζομεν το θαυμάσιον αυτό κείμενον του αρθρογράφου, υποσημειουμένου υπό τα στοιχεία Δ.Γ.Σ., με την ελπίδα, ότι θα προβληματίση εκείνους δια τους οποίους εγράφη, και το οποίον θα προσυπέγραφεν ανέτως και όσιος ακόμη, αφού είναι γνωστόν, ότι «εν καρδίαις πραέων αναπαύσεται Κύριος».
«Εν όψει τού Τριωδίου και σχόλιο στον πρόσφατο νόμο περί γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου» (Σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος Χατζηνικολάου)

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ᾿ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Προσφιλῆ τέκνα ἐν Κυρίῳ καὶ ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μας,
Ὁ Μητροπολίτης σας καὶ ὅλοι οἱ ἐφημέριοι καὶ κληρικοὶ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας σᾶς εὐχόμαστε καλὸ καὶ εὐλογημένο Τριώδιο, τὸ ὁποῖο χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας ὡς «Πύλη τῆς Μετανοίας», ἐνῶ ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ἀποκαλεῖται «Ὁδὸς Μετανοίας». Σήμερα ξεκινοῦμε μία πορεία μετανοίας καὶ πνευματικῶν ἀγώνων. Ἡ μετάνοια κατέχει κεντρικὴ θέση στὴ ζωή μας ὡς πιστῶν, ἰδιαίτερα ὅμως βρίσκεται στὸ ἐπίκεντρο αὐτῆς τῆς περιόδου, μάλιστα φέτος ποὺ τὸ ξεκίνημά της συνδυάζεται μὲ τὰ γνωστὰ πρωτοφανῆ γεγονότα ποὺ ἔχουν προξενήσει ἐντάσεις, μεγάλη ἀπογοήτευση, πικρία καὶ βαθειὰ θλίψη στὶς καρδιές μας. Ἡ ἀφροσύνη, ὁ παραλογισμός, ἡ ἁμαρτία, ἡ ἠθικὴ ἐκτροπὴ στὸ ἀποκορύφωμά τους. Ὅλα αὐτὰ καὶ μὲ τὸν νόμο. Στὴν πατρίδα μας. Ποιός θὰ τὸ φανταζότανε αὐτό;
Μὲ μεγάλη ἀπορία, ὄχι ὅμως καὶ μὲ ἰδιαίτερη ἔκπληξη, γίναμε μάρτυρες προσφάτως μιᾶς ἀκατανόητης προσπάθειας μεθοδευμένης ψήφισης ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ κοινοβούλιο, μάλιστα μὲ τὴ σύμπραξη τελικῶς πέντε κομμάτων, τοῦ γάμου ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου καὶ τῆς συναφοῦς μὲ αὐτὸν δυνατότητος ἀποκτήσεως τέκνων, κάτι ποὺ προσβάλλει καίρια καὶ τὸν θεσμὸ τῆς οἰκογένειας, ἀλλὰ καὶ τὴν ἴδια τὴν ἀξία καὶ ἀξιοπρέπεια, τὴν ἱερότητα τοῦ ἀνθρώπου.
Ἔτσι φτάσαμε στὴ νομοθετικὴ ἐξίσωση τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας μὲ νέες μορφὲς συμβίωσης, ποὺ ἀντιβαίνουν παντελῶς στοὺς φυσικοὺς ὅρους καὶ τοὺς ψυχοκοινωνικοὺς νόμους καὶ ἀσεβοῦν στὸν νόμο τοῦ Θεοῦ, μὲ ἕωλα ἐπιχειρήματα ἠθικοῦ ἐπικαλύμματος ὑποστήριξης τῶν δικαιωμάτων τῶν προϊόντων αὐτῶν, δηλαδὴ τῶν δύστυχων παιδιῶν.
Ποτέ δεν θα τον συγχωρήσω (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Μνησικακία