Ο Νίτσε με τον Υπεράνθρωπο σφράγισε ανεξίτηλα τη μοίρα και την ιστορία του αιώνα μας. Η θεωρία του Υπεράνθρωπου είναι μια θεωρία σκληρότητας. Πρέπει να λυτρωθούμε, διακηρύσσει ο Νίτσε, από την ηθική των δούλων και των αδυνάτων. Η αγάπη κατεβάζει τον άνθρωπο. Μόνο η σκληρότητα είναι δημιουργική. Και η σκληρότητα επιβάλλεται για την υπέρβαση του ανθρώπου και τη δημιουργία του Υπεράνθρωπου. «Ο Υπεράνθρωπος είναι πάνω από ηθικές δεσμεύσεις, δυνατός, σκληρός, γεμάτος δημιουργικότητα- περιφρονεί τα χλιαρά αισθήματα της αγάπης και της συμπόνιας και ποδοπατεί αδίστακτα τους ασθενείς».

Στο πορτρέτο αυτό εύκολα κανείς μπορεί ν’ αναγνωρίσει την εικόνα του αιώνα μας. Στην προσπάθειά μας να γίνουμε Υπεράνθρωποι καταντήσαμε απάνθρωποι και μισάνθρωποι. Αναζητώντας τον Υπεράνθρωπο παραμερίσαμε τον άνθρωπο, αφαιρέσαμε από αυτόν κάθε στοιχείο ηθικής, προκαλέσαμε άμβλυνση των ηθικών του μέτρων. Τον Υπεράνθρωπο εκφράζουν σήμερα πολιτικοί, κρατικοί και οικονομικοί μηχανισμοί, που λειτουργούν με γνώμονα τη μακιαβελλική λογική, ποδοπατώντας τα τελευταία ράκη της ηθικής, που μόνο σαν πρόσχημα για νέες ανήθικες πράξεις χρησιμοποιείται. Έτσι, στον καιρό μας αρχίζει να θεωρείται υποτιμητικό το να είναι κανείς ηθικός. Την ηθική έχει αντικαταστήσει η εξέλιξη. Εξέλιξη, όμως, εμφανίζει κι ο καρκίνος. Διαβάστε περισσότερα »

Τόσο φιλοσοφικά όσο και επιστημονικά η αστρολογία καταρρίπτεται. Ακόμη, χριστιανική ζωή και αστρολογία δεν συμβιβάζονται μεταξύ τους. Αυτό επισημαίνουν τόσο η Παράδοση της Εκκλησίας, όσο και η Αγία Γραφή. Από την στιγμή που ορίζουμε το Θεό ως οδηγό μας, παύει πλέον να ισχύει κάθε άλλη απόλυτη εξάρτηση από είδωλα, δεισιδαιμονίες και πεπρωμένο. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Επρόκειτο για θρησκοληψίες και πνιγηρή ζωή επί ειδωλολατρικού εδάφους. Ο Θεός μάς θέλει ελεύθερους και ρωμαλέους, όχι υποταγμένους σε αδιέξοδους και ψεύτικους ντετερμινισμούς. Οι πιστοί εμπιστεύονται στο θέλημα του παντοδύναμου Θεού και όχι στη μαγεία και δουλεία αστρολογικών υπολογισμών και αστερισμών, των οποίων άλλωστε οι ενδείξεις και οι θέσεις έχουν αλλάξει κατά πολύ από το παρελθόν, σύμφωνα και με τα πορίσματα της αστρονομίας. Εξάλλου, οι εσωτερικοί αστρολόγοι αντιμετωπίζουν την αστρολογία σαν πίστη, όχι σαν επιστήμη, και μάλιστα αποκρυφιστική, ΣΑΝ “ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ”. Στο ίδιο πλαίσιο, ο χριστιανός που έχει ουσιαστική σχέση με την αστρολογία, οφείλει να γνωρίζει ότι άγεται και φέρεται από μια προχριστιανική πλάνη, της οποίας το θρησκευτικό κοσμοείδωλο δεν ισχύει πλέον.

Διαβάστε περισσότερα »

(Λουκ. 13, 10-17)

«Ην δε διδάσκων εν μια των συναγωγών εν τοις σάββασι»

Είναι παρηγορητικό, αγαπητοί αδελφοί, ν’ ακούμε ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός την ημέρα του Σαββάτου -που στην παλαιοδιαθηκική Εκκλησία ήταν ό,τι η ημέρα της Κυριακής στην καινοδιαθηκική— δίδασκε τον λαό. Το ίδιο κάνουμε κι εμείς τώρα συγκεντρωμένοι εδώ, στον ιερό ναό, στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, δεκαεπτά αιώνες μετά την αναχώρησή Του από τη γη. Με τα σωματικά μας μάτια δεν Τον βλέπουμε. Τον βλέπουμε, όμως, με τα μάτια της πίστεως. Ακούμε τη διδασκαλία Του να εξαγγέλλεται μέσ’ από το ιερό Ευαγγέλιο. Τα γεγονότα που συνδέονται με την επίγεια παρουσία Του, καταγραμμένα με αγία απλότητα και ασυνήθιστη σαφήνεια από τους ιερούς ευαγγελιστές, ξετυλίγονται παραστατικά μπροστά μας. Μέσω των θείων Μυστηρίων αποκτούμε αδιάλειπτη κοινωνία με τον Κύριο. Μπορούμε να ενισχύουμε και να επεκτείνουμε αυτή την κοινωνία με τη διαρκή μνήμη Του, με διαγωγή σύμφωνη με τις αγίες εντολές Του, με τη συνεχή προσευχητική επίκλησή Του. Είναι αλήθεια: Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός βρίσκεται ανάμεσά μας. Δεν βρίσκεται μόνο για όποιον Τον αρνείται. Δεν πρόκειται για επινόηση τολμηρής φαντασίας. Δεν πρόκειται για πλάνη. Το είπε ο Ίδιος στους μαθητές Του: «Εγώ θα είμαι μαζί σας παντοτινά, ως τη συντέλεια του κόσμου». Όποιος δεν βλέπει τον Κύριο ανάμεσά μας, αυτός δεν είναι μαθητής Του. Διαβάστε περισσότερα »

Ὁ πασίγνωστος ἅγιος καὶ πολὺ μορφωμένος, μακαριστὸς Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος (1930-1989) διηγεῖτο ἀπὸ τὴν μεγάλη του ἐξομολογητικὴ ποιμαντικὴ πείρα τὸ ἑξῆς: Διαβάστε περισσότερα »

Μία κυρία στο Παρίσι πριν από λίγα χρόνια μου έλεγε ότι δεν τολμούσε να απαγγείλει την προσευχή αυτή μετά τα λόγια «ελθέτω η Βασιλεία Σου». Φοβόταν τόσο πολύ ώστε αν έλεγε στον Θεό έντιμα, «γενηθήτω το θέλημά Σου», τότε όφειλε να δεχθεί «όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή» με την ετοιμότητα να τα υπομένει χωρίς γογγυσμό, χωρίς μικροψυχία και τα παρόμοια. Πρόσφατα ένα άλλο πλάσμα μου έλεγε ακριβώς τα ίδια λόγια με σένα, σχετικά με το «και άφες ημίν… ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Διαβάστε περισσότερα »