Η συγκατοίκηση πριν το γάμο είναι μια διαδεδομένη συνήθεια. Την επιλέγουν τα ζευγάρια για να «γνωριστούν καλύτερα» και την αποδέχονται οι γονείς τους είτε κατ’ ανάγκην είτε ως ένα λογικό βήμα των παιδιών τους. Διαβάστε περισσότερα »

Η Νέου Τύπου αντιεπιστημονική, αντιπαιδαγωγική και αντoρθόδοξη Σεξουαλική αγωγή που προωθεί  το Υπουργείο για τα παιδιά μας.

ΜΗΝ παραχωρήσετε το αποκλειστικό σας δικαίωμα σε αντιπαιδαγωγικά προγράμματα, που θα τα εφαρμόσουν πάνω στα δικά σας παιδιά. ΜΗΝ επιτρέψετε να γίνουν πειραματόζωα!

Το νέο Πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, το οποίο στοχεύει στην αναβάθμιση του σχολείου, παρουσιάστηκε προ ημερών (22/04/20) από την Υπουργό κα Νίκη Κεραμέως, καθώς και από τους Υφυπουργούς κα Σοφία Ζαχαράκη και κ. Βασίλη Διγαλάκη. Το εν λόγω νομοσχέδιο αναρτήθηκε μάλιστα άμεσα προς δημόσια διαβούλευση.

Στο νομοσχέδιο αυτό περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, η ανάπτυξη Εργαστηρίων Δεξιοτήτων (άρθρο 1): Εισάγονται πιλοτικά νέες θεματικές στο υποχρεωτικό πρόγραμμα νηπιαγωγείων, δημοτικών και γυμνασίων από το επόμενο σχολικό έτος (2020–2021). Στόχος των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων είναι να ενισχυθεί η καλλιέργεια ήπιων δεξιοτήτων, δεξιοτήτων ζωής και δεξιοτήτων τεχνολογίας και επιστήμης (από κοινού «δεξιότητες του 21ου αιώνα») στους μαθητές, όπως και η βιωματική και ανακαλυπτική μάθηση. Τα εργαστήρια οργανώνονται σε 4 θεματικούς κύκλους (Ευ ζην, Περιβάλλον, Κοινωνική Ενσυναίσθηση και Ευθύνη, Δημιουργική Σκέψη και Πρωτοβουλία) και περιλαμβάνουν διάφορες επιμέρους θεματικές (ανά ηλικία), όπως π.χ. εθελοντισμός, σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, οικολογική συνείδηση, πρόληψη από εξαρτήσεις, επιχειρηματικότητα, πρόληψη και προστασία από φυσικές καταστροφές, αλληλοσεβασμός και διαφορετικότητα, ρομποτική, νέες τεχνολογίες κ.α. (1)

Με λίγα λόγια, το υπουργείο θα αναπτύξει «δεξιότητες ζωής» στα «παιδιά του 21^ου αιώνα» μέσα από το υποχρεωτικό μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης από το νηπιαγωγείο! Διαβάστε περισσότερα »

Στη Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών συνοψίζεται η ησυχαστική παρά­δοση της Εκκλησίας. Εραστές του θείου κάλλους, οι ιεροί νηπτικοί εισάγουν τον Χριστιανό στη μυστική και μυστηριακή οδό της θεογνωσίας· σε ένα πνευ­μα­τικό λειμώνα. Ευώδη άνθη αυτού του λειμώνα είναι η άσκηση, η εσω­τε­ρι­κή ησυχία, η μετάνοια, το κατά Θεόν πένθος, η χαρμολύπη, η νήψη, η αδιά­λει­πτη προσευχή, η καθαρή καρδιά και ο φωτισμένος νους. Εδώ σπανί­ζουν οι ηθικές προτροπές και παραινέσεις· προβάλλονται οι πνευματικοί νόμοι και κυριαρχούν οι περιγραφές εμπειρικών χαρισματικών κατα­στά­σε­ων. Ζώντας εντός της Εκκλησίας οι ιεροί νηπτικοί γίνονται κά­τοπτρα ακηλί­δωτα που αντιφεγγίζουν το φως του Χριστού, το φως του Αγίου Βαπτί­σματος. Ωστόσο, δεν αποκρύπτονται και οι πτώσεις των αγωνιστών, η μετάνοιά τους ίσως και η απώλειά τους. Διαβάστε περισσότερα »

Κάποια κοσμική συνωμοσία υφίσταται κατά του πλανήτη μας, επειδή πουθενά στο σύμπαν δεν πεθαίνει τίποτα εκτός από τη γη. Το νησί του θανάτου, το μοναδικό νησί του θανάτου στο οποίο κανείς πεθαίνει, να το, λοιπόν, το μουντό αστέρι μας! Και πάνω απ’ αυτό, γύρω του και κάτω απ’ αυτό, περιφέρονται αναρίθμητα δισεκατομμύρια αστέρια στα οποία δεν υπάρχει θάνατος, στα οποία τίποτα δεν πεθαίνει. Πανταχόθεν η άβυσσος του θανάτου πολιορκεί τον πλανήτη μας. Ποιός δρόμος είναι εκείνος που ξεκινά από τη γη και δεν αποπέφτει στην άβυσσο του θανάτου; Ποιο ον είναι εκείνο που δύναται να αποφύγει το θάνατο στη γη; Όλοι πεθαίνουν, τα πάντα πεθαίνουν σ’ αυτό το ανατριχιαστικό νησί του θανάτου. Δεν υφίσταται πιο λυπηρή μοίρα από αυτήν της γης, δεν υπάρχει πιο απελπιστική τραγωδία από αυτήν του ανθρώπου.

Γιατί δίνεται η ζωή στον άνθρωπο, όταν αυτός είναι πανταχόθεν εγκλωβισμένος από το θάνατο; Οι παγίδες του θανάτου έχουν απλώσει το δίκτυ τους παντού- στα μονοπάτια του ανθρώπου έχει επιβληθεί το σκότος. Ως πελώρια, πελώρια γλοιώδης αράχνη ο θάνατος έπλεξε πυκνά δίκτυα γύρω από το άσβεστο αστέρι μας και σ’ αυτά πιάνει τους ανθρώπους σαν αβοήθητες μύγες. Πανταχόθεν ανθρωποφάγες φρίκες κυνηγούν τον άνθρωπο, ενώ βρίσκεται αυτός σε αδιέξοδο, επειδή ο θάνατος τον εγκλώβισε από παντού.

Γιατί δίνεται η συνείδηση στον άνθρωπο, όταν αυτή παντού και στα πάντα βρίσκει το θάνατο; Γιατί δίνεται η αίσθηση στον άνθρωπο; Δεν είναι για να αισθανθεί ότι ο τάφος του είναι ο πατέρας του και τα σκουλήκια τα αδέρφια; «Θάνατον επεκαλεσάμην πατέρα μου είναι, μητέρα δε μου και αδελφήν σαπρίαν» (Ιωβ. 17, 14). Η συνείδηση είναι λυπηρό και φοβερό δώρο στον άνθρωπο, ωστόσο, πολύ περισσότερο λυπηρό και φοβερό δώρο είναι η μνήμη. Διαβάστε περισσότερα »