Το ντοκιμαντέρ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο 24ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, κερδίζοντας βραβείο κοινού, αλλά και σε άλλα φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μεταξύ των οποίων και στο 19th San Francisco Greek Film Festival, αποσπώντας την εύφημο μνεία της κριτικής επιτροπής.
Διαστροφικά έργα «τέχνης» (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)
Δημοσιεύθηκε στις 23 Μαρτίου, 2025
Με την έναρξη του ιερού Τριωδίου και της αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, κατά την οποία ο άνθρωπος καλείται να ενδοσκοπίση τα βάθη του «είναι» του και να πλησιάση περισσότερο τον Δημιουργό του Θεό, στην Εθνική Πινακοθήκη των Αθηνών φιλοξενείται έκθεση με τον τίτλο «η σαγήνη του αλλόκοτου». Σ᾽ αυτή την Έκθεση περιλαμβάνονται «έργα τέχνης» διαστροφικά και βλάσφημα για το Πρόσωπο του Θεανθρώπου Κυρίου, της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων.
Εξ αφορμής αυτού του θλιβερού γεγονότος θα ήθελα να παραθέσω κάποιες σκέψεις μου:
Είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα! (π. Βασίλειος Θερμός, ψυχίατρος παιδιών και εφήβων, πρώην καθηγητής Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών)
Δημοσιεύθηκε στις 23 Μαρτίου, 2025
Κατάντησε βαρετό. Μιλώ για την επανάληψη κάθε τόσο του ίδιου σκηνικού: ένας καλλιτέχνης σοκάρει προσβάλλοντας τα θεία και κάποιοι πιστοί εξεγείρονται. Αυτή τη φορά είχαμε και αυτοδικία. Η ενόχληση είναι εύλογη και καθολική, από όλους τους πιστούς Αλλά η άσκηση βίας αντιβαίνει προς τον ίδιο τον Χριστιανισμό – εκτός από το ότι χαρίζει στα έργα δημοσιότητα που αλλιώς δεν θα αποκτούσαν ποτέ.
Ένα από τα έργα του Χριστόφορου Κατσαδιώτη που καταστράφηκαν από τον βουλευτή Νίκο Παπαδόπουλο. Ο π. Βασίλειος Θερμός επισημαίνει πως «η ενόχληση είναι εύλογη και καθολική, από όλους τους πιστούς», ωστόσο τονίζει ότι «η άσκηση βίας αντιβαίνει προς τον ίδιο τον Χριστιανισμό – εκτός από το ότι χαρίζει στα έργα δημοσιότητα που αλλιώς δεν θα αποκτούσαν ποτέ». [ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΛΙΑΣ]
«Η σαγήνη τού Αλλόκοτου» και οι άγιοι (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)
Δημοσιεύθηκε στις 22 Μαρτίου, 2025
Δέν εἶμαι εἰδικός στήν μοντέρνα τέχνη, καί μάλιστα τήν σουρεαλιστική, διδάχθηκα τήν «Βυζαντινή τέχνη-ἁγιογραφία» ἡ ὁποία ἐκφράζει τήν ἐσωτερικότητα τοῦ ἀνθρώπου πού συνδέεται μέ τόν Χριστό. Ἡ συγκεκριμένη ἔκθεση τῆς Ἐθνικῆς Πινακοθήκης χαρακτηρίζεται ὡς «σαγήνη τοῦ Ἀλλόκοτου». Ἡ λέξη «ἀλλόκοτον» δηλώνει, κατά τό Λεξικό Liddell-Scott, «ὁ ἔχων ἀσυνήθη φύσιν ἤ μορφήν, παράδοξος, διάστροφος, κακοσχημάτιστος, τερατώδης».
Στήν συγκεκριμένη ἔκθεση τῆς Ἐθνικῆς Πινακοθήκης ἐκτίθενται 80 χαρακτικά καί ὀξυγραφίες τοῦ Ἱσπανοῦ ζωγράφου καί χαράκτη Φρανσίσκο Γκόγια (Francisco Goya) (1746-1826) καί «ἕνα θεματικό ἀφιέρωμα στήν ἑλληνική τέχνη μέ τίτλο Ἡ Σαγήνη τοῦ Ἀλλόκοτου. Στήν ὁμαδική ἔκθεση περιλαμβάνονται ἔργα δέκα καλλιτεχνῶν πού ἀπό διαφορετικές ἀφετηρίες ἐναγκαλίζονται καί εἰκονίζουν τό ἀλλόκοτο, τό ὑβριδικό, καί τό γκροτέσκο». Ὅπως ἀναφέρεται σέ σχετική παρουσίαση τῆς ἔκθεσης, τά ἔργα πού παρατίθενται «πραγματεύονται τήν σχέση τοῦ εὔμορφου μέ τό ζωόμορφο, τό ἀνθρωπόμορφο μέ τό ζωόμορφο» καί τά χαρακτηριστικά «διακρίνονται ἀπό τήν ἀληθοφάνεια τοῦ τερατώδους, τήν πειστικότητα τοῦ παραλόγου, τήν ἕλξη τοῦ ἀποτρόπαιου».
Τόν τελευταῖο καιρό διάβασα διάφορα κείμενα, τόσο γιά τόν ζωγράφο καί χαράκτη Γκόγια (Goya) ὅσο καί γιά τά ἔργα πού φιλοξενοῦνται αὐτήν τήν περίοδο στήν Ἐθνική Πινακοθήκη, μέ ἀφορμή τήν ἔκθεση καί τή βίαιη παρέμβαση ἑνός βουλευτή σέ ἔργα πού ἀποδόμησαν τά χαρακτηριστικά τῶν ἁγίων.
Γ’ Κυριακή Νηστειών: Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)
Δημοσιεύθηκε στις 21 Μαρτίου, 2025
Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἰοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Καθώς προχωρᾶμε τίς ἑβδομάδες τῆς Μ. Σαρακοστῆς, μποροῦμε να ποῦμε μὲ αὐξανόμενη αἴσθηση εὐγνωμοσύνης καὶ χαρᾶς, με μιά αἴσθηση γαλήνης καὶ χαρᾶς τά λόγια τοῦ Ψαλμοῦ «Ἡ ψυχή μου θα ζήσει, και μ’ εὐγνωμοσύνη θα δοξάζει τὸν Κύριο».
Τήν πρώτη ἑβδομάδα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς εἴδαμε τήν ὑπόσχεση τῆς σωτηρίας δοσμένη ἀπό τὴν Π. Διαθήκη νὰ ἐκπληρώνεται: ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, ἡ σωτηρία ἔρχεται κι ὅσα ἐλπίζουμε εἶναι δυνατά. Μετά τὴν δεύτερη ἑβδομάδα ἔχουμε τὴν διακήρυξη ἀπό ὅλους τούς Ἁγίους τῆς Χριστιανοσύνης ὅτι ὁ Θεός ὄχι μόνο κατοίκησε ἀνάμεσα μας. ἀλλά καί (ἐξεχύθη πάνω μας) μᾶς πλημμύρισε ἡ χάρις Του, μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἀλλά καὶ σέ κάθε ἀνθρώπινη ψυχή ἕτοιμη να δεχθεῖ Ἐκεῖνον, τὴν παρουσία Του, τὸ μεταμορφωμένο σέ Ἅγιο Πνεῦμα δῶρο, πού μᾶς κάνει νὰ κοινωνοῦμε ὅλο και πιό βαθιά (οὐσιαστικά) μὲ τόν ζώντα Θεό, μέχρι να γίνουμε μιά μέρα μέτοχοι τῆς θείας φύσης.
Καὶ σήμερα, ἄν ἀναρωτηθοῦμε «ἀλλά πῶς; Πῶς θα συγχωρηθοῦμε, πῶς τὸ κακό θὰ ἀναιρεθεῖ;» – ἕνα βῆμα μᾶς φέρνει βαθύτερα στήν εὐγνωμοσύνη, βαθύτερα στὴν χαρά, βαθύτερα στὴν σιγουριά, ὅταν σκεφτόμαστε, ὅταν ἀτενίζουμε τον Σταυρό.
