Βρισκόμαστε στην καρδιά του μεγάλου μυστηρίου της ευσεβείας, του μυστηρίου τού Σταυρού, ενός μυστηρίου που κρύβει δόξα και που αποκαλύπτεται με δόξα. Η αΐδιος σοφία και η θαυμαστή Βουλή τού Θεού το συνέλαβαν με ακατανόητο ύψος και ανεξερεύνητο βάθος «προ χρόνων αιωνίων» [1]. Παρέμενε «σεσιγημένον» [2] και «αποκεκρυμμένον από των αιώνων» [3] στους κόλπους της Τριαδικής Θεότητας. Αποκαλύφθηκε με σκιώδη και αμυδρό τρόπο στους τύπους και τις προφητικές προεικονίσεις της Παλαιάς Διαθήκης. Εξηγήθηκε όμως με τρόπο ακριβή, σαφή και περίτρανο, όταν ήλθε το «πλήρωμα των καιρών» [4], η ένσαρκος παρουσία του Μονογενούς και συνάναρχου με τον Πατέρα Υιού του Θεού. Το μυστήριο αυτό περιέχει το φιλάγαθο σχέδιο του Θεού για τη δημιουργία τού κόσμου. Είναι η υπόθεση του Ευαγγελίου τού Χριστού για τη σωτηρία των ανθρώπων, και τελικά η εμπνέουσα δύναμη για την ατελεύτητη δοξολογία των ουρανών προς τον Σωτήρα και ευεργέτη Κύριο. Η αποκάλυψη λέει ότι, «ούτως ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν Αυτού τον Μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις Αυτον μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον» [5]. Αλλά και ο Υιός την ίδια αγάπη έχει για τον κόσμο. Δέχεται τον Σταυρό εκούσια και ελεύθερα ως εντολή και φανερώνει την άμωμη αγάπη Του ήδη από τη στιγμή τής εισόδου Του στην οικουμένη: «Ιδού ήκω… του ποιήσαι, ο Θεός, το θέλημά Σου» [6]. Διαβάστε περισσότερα »

[Υπομνηματισμός των εδαφίων: Ματθ. 26,47-56]   

«Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ Ἰούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθε, καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ (: και ενώ ο Ιησούς τους μιλούσε ακόμη, ιδού, ήλθε ο Ιούδας, ένας από τους δώδεκα. Και μαζί του ήλθε κι ένα μεγάλο πλήθος από ανθρώπους οπλισμένους με μαχαίρια και με ρόπαλα, τους οποίους είχαν στείλει οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού)» [Ματθ. 26, 47]. Διαβάστε περισσότερα »

Η τελευταία Λειτουργία, της Μεγάλης Τετάρτης, είναι η κατακλείς και το επιστέγασμα ολοκλήρου της περιόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Μας αποκαλύπτει τι θαυμαστά έργα ημπορεί να επιτελέσει η μετάνοια και πόσες παγίδες και πειρασμούς προξενεί, όταν απουσιάζει από την ζωή μας.

Το ζεύγος των γεγονότων της ημέρας είναι: Η αμαρτωλή γυναίκα και ο μαθητής του Κυρίου, ο Ιούδας, ο αρνητής της μετανοίας. Διαβάστε περισσότερα »

Στη Μαρία Ζ. που ρωτά… Διαβάστε περισσότερα »

Ο Χριστός είναι το πλέον αμφιλεγόμενο πρόσωπο στην ανθρώπινη ιστορία. Στο διάβα των αιώνων πολλοί υπέστησαν μαρτύρια και θυσιάστηκαν, για να μη τον αρνηθούν και πολλοί περισσότεροι πολέμησαν με πάθος τόσο τη διδασκαλία του, όσο και τους μαθητές του και όχι τους οπαδούς του, όπως τους χαρακτηρίζουν οι εχθροί του. Ο Χριστός δεν υπήρξε κήρυκας ιδεολογίας, αλλά κήρυκας τρόπου βιοτής. Πού οφείλεται η τόσο διαφορετική αυτή αντιμετώπισή του, που δεν έχει παρόμοιο; Από το προσκήνιο της ιστορίας παρέλασαν ηγεμόνες αδίστακτοι, που αιματοκύλισαν κοινωνίες με εκατομμύρια θύματα της φιλοδοξίας και απληστίας τους. Μετά τον θάνατό τους λησμονήθηκαν τάχιστα και μόνο οι ιστορικοί ασχολούνται με τον βίο και τα έργα τους. Ο Χριστός παραμένει στο προσκήνιο και μετά παρέλευση δύο χιλιάδων ετών υμνούμενος και βλασφημούμενος. Μάλιστα κατ’ έτος στις παραμονές της γιορτής του Πάσχα «βαθυστόχαστοι ερευνητές» φέρνουν στο φως νέα «ευρήματα» για να πολεμήσουν τον μεγάλο «μύθο» της ανθρώπινης ιστορίας, φιλοδοξώντας να κλείσουν τον φάκελο «Υπόθεση Ιησούς» στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Κάποιοι στο πρόσφατο παρελθόν, Διοκλητιανοί του 20^ου αιώνα, κήρυξαν άγριο διωγμό κατά των «ψυχιατρικά ασθενών», που εξακολουθούσαν να πιστεύουν σε Θεό κατά τον αιώνα της επιστήμης! Κάποιοι «συνεισέφεραν» στην ιστορική γνώση «αποδείξαντες» ότι ο Χριστός δεν υπήρξε ιστορικό πρόσωπο! Κάποιοι άλλοι «συνεισφέρουν» ακόμη στην αποκατάσταση της «ιστορικής αλήθειας»! Διαβάστε περισσότερα »