Εορτάσαμε με χαρά πνευματική τη μνήμη των δύο κορυφαίων Αποστόλων του Χριστού μας, των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Πέτρου και Παύλου. Είναι τόσο μεγάλη η προσφορά τους στην Εκκλησία του Χριστού, στην ανθρωπότητα, ώστε κανείς πρέπει να έχει Χρυσοστομικό στόμα για να μπορέσει αξίως να τους εγκωμιάσει.
Για τους αγίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)
Δημοσιεύθηκε στις 29 Ιουνίου, 2021
Η διαίσθηση, τα όνειρα και τα συμπεράσματα του λογικού μας. Η αληθινή κρίση. Η προσευχή για τους ασθενείς. (Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)
Δημοσιεύθηκε στις 28 Ιουνίου, 2021
Για την Κυριακή των Αγίων Πάντων (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)
Δημοσιεύθηκε στις 25 Ιουνίου, 2021
Σήμερα η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει την μνήμη πάντων των Αγίων, όσοι από κτίσεως κόσμου γεννήθηκαν και αγίασαν, και μέχρι συντελείας του αιώνος όσοι θα αγιασθούν. Η εορτή αυτή είναι η μεγαλύτερη από όλες τις εορτές (εκτός των Δεσποτικών), διότι δεν εορτάζει ένας Άγιος ούτε δέκα ούτε εκατό ούτε χίλιοι ούτε δύο χιλιάδες ή εκατό χιλιάδες, αλλά εκατομμύρια. Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής που αναγιγνώσκεται κατά τον εορτασμό τού Γενεσίου τού Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)
Δημοσιεύθηκε στις 24 Ιουνίου, 2021
(Ρωμ. 13, 11 έως 14, 4)
[Υπομνηματισμός των χωρίων 13, 11-14 από την προς Ρωμαίους επιστολή του αποστόλου Παύλου (ομιλία ΚΕ΄ του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου)]
«Η υποχώρηση των κλασσικών σπουδών είναι αποτέλεσμα πνευματικής οκνηρίας» (Andrea Marcolongo, Φιλόλογος – συγγραφέας)
Δημοσιεύθηκε στις 23 Ιουνίου, 2021
Άρθρο που πρωτοδημοσιεύτηκε στη Le Monde.
Μεταφράζει από τα γαλλικά ο Αλέξανδρος Μπριασούλης
Η πρόσφατη κατάργηση των ελληνικών και λατινικών ως υποχρεωτικών μαθημάτων στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον δεν μου προκαλεί μόνο δυσαρέσκεια, αλλά και βαθιά ανησυχία. Δεν είναι απλά ένα φαινόμενο των καιρών μα, περισσότερο, το σύμπτωμα μιας αρρώστιας. Δεν πρόκειται για κάτι που σχετίζεται αποκλειστικά με τις κλασσικές σπουδές, αλλά με την ικανότητά μας να δεχτούμε τη σκέψη. Είναι η απόρριψη της συζήτησης, να τι διακυβεύεται σ’ αυτή την ιστορία. Στη γενικότερη αυτή υποκρισία, που απαιτεί τον σεβασμό όλων, δεν μπορεί πλέον κανείς να εκφράσει τη γνώμη του. Καμιά σκέψη όμως δεν μπορεί να είναι ουδέτερη. Αυτό είναι που μας υπενθυμίζουν οι αρχαίες γλώσσες, μας επιτρέπουν να διαμορφώσουμε τη σκέψη μας για να μπορούμε να λέμε όχι.
