Και να γίνει παράδειγμα του πώς πρέπει να γίνει ο γιος του και τι είδους άνθρωπο πρέπει να παντρευτεί η κόρη του

Είναι γνωστό πως οι πατέρες έχουν σημαντικούς ρόλους στην ανατροφή των παιδιών τους. Μέσα στα πολλαπλά και δύσκολα καθήκοντά τους είναι και τούτο: Να τα προστατεύσουν από τους διαδικτυακούς κινδύνους, από τους επιτήδειους, την πορνογραφία και τις παγίδες σωματικής και ψυχικής υγείας που κρύβει ο ψηφιακός κόσμος.

Δεν είναι πάντα εύκολο. Ωστόσο υπάρχουν μπαμπάδες ικανοί να αναγνωρίζουν τους κινδύνους, να μπαίνουν στα «χαρακώματα», να απαντούν σε δύσκολα ερωτήματα, μπαμπάδες που ίσως να κάνουν και λάθη, αλλά δεν εγκαταλείπουν! Μαθαίνουν, συνεχίζουν και στηρίζουν τα παιδιά τους όσο χρειάζεται.

Πώς το καταφέρνουν αυτό; Ας δούμε πως ενεργούν αυτοί οι γονείς σύμφωνα με έρευνα της ιστοσελίδας «Defend Young Minds»*

Διαβάστε περισσότερα »

Ένα από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια του καλοκαιριού ήταν η «επιχείρηση τριαντάφυλλο», έτσι την είχαμε βαφτίσει και ήταν οργανωμένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Κάναμε «επιδρομές» σε αυλές σπιτιών και κόβαμε τριαντάφυλλα, ενώ ένας κρατούσε τσίλιες. Μετά φτιάχναμε με σπάγκο ένα πρόχειρο μπουκέτο και το προσφέραμε στη γιαγιά, που έσκαγε στα γέλια.

Άλλες φορές, σε άλλες απογευματινές επιδρομές, ψάχναμε για σύκα, σκαρφαλώναμε ψηλά στο δέντρο, γιατί τα χαμηλά κλαδιά τα είχαν ξετινάξει – όλοι το ξέρουν άλλωστε ότι τα κλεμμένα σύκα είναι τα πιο γλυκά.

Ήταν καλοκαίρια χωρίς οθόνες, ούτε μικρές ούτε μεγάλες. Όλες οι περιπέτειες των διακοπών ήταν πραγματικές, είχαν σάρκα και οστά, τις ζούσαμε, στις παραλίες με τις χρωματιστές κροκάλες, στα αμπέλια του παππού και στο καλύβι, στην πλατεία του χωριού τα βράδια, που κάναμε ουρά για σουβλάκι.

Πιθανότατα εάν είχαμε τάμπλετ να το κρατούσαμε κι εμείς με τις ώρες, ευτυχώς όμως δεν είχαμε. Ευτυχώς. Κι έτσι ζούσαμε καλοκαίρια ατόφιας, αδιατάρακτης ευτυχίας, βιώναμε την κάθε μέρα με ένταση και συγκινήσεις.

Διαβάστε περισσότερα »

[Α΄Κορ. 9, 2-12]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 4-9-1994

Ο Παύλος, αγαπητοί μου, αγαπούσε πολύ τους Κορινθίους. Εντούτοις, ήταν η Εκκλησία εκείνη, που της χάρισε βέβαια δύο μεγάλες επιστολές, με θέματα τέτοια όμως που έδειχναν ότι πολύ οι Κορίνθιοι τον είχαν λυπήσει. Και αιτία ήταν άλλοτε οι διχοστασίες τους, άλλοτε η στάση τους απέναντι εις τον αιμομίκτη συμπατριώτη τους, για την οποία υπόθεση είπε ο Παύλος: «Και δεν επενθήσατε; Και μένετε ψυχροί και αδιάφοροι;». Άλλοτε η υποτίμηση που του έκαναν, έναντι άλλων εργατών του Ευαγγελίου: «Ο Απολλώς; Α, είναι καλύτερος από τον Παύλο!». Άλλοτε ότι δεν ήταν ο Παύλος ἐκ τῶν ὑπέρ λίαν Ἀποστόλων. Επειδή –ακούσατε- ηργάζετο χειρονακτικά! Που είναι η σημερινή αποστολική περικοπή κ.ο.κ. Ένα σωρό θέματα, που τα καταγράφει στις επιστολές του και δείχνει πόσο εκείνος μεν τους αγαπούσε, εκείνοι δε διαρκώς τον ελύπιζαν. Γι’ αυτό κάπου λέει: «Πλατύνθητε, ὦ Κορίνθιοι». «Πλατύνατε την καρδιά σας, ω Κορίνθιοι. Εγώ ένας, δεν χωρώ μες στην καρδιά σας, σεις όλοι χωράτε μες στην καρδιά μου». Με πικρία τα έγραφε αυτά και με παράπονο ο Παύλος.

Έτσι, γράφει, από τη σημερινή αποστολική περικοπή: Διαβάστε περισσότερα »