Μ’ αγαπάς;

– Πολύ!

– Δώσ’ μου ένα φιλάκι!

Το εφτάχρονο κοριτσάκι έγειρε και φίλησε απαλά στο μέτωπο το μικρό της αδελφό. Ύστερα σαν μικρή μαμά έσυρε στοργικά τα σκεπάσματα ως το λαιμό και του ψιθύρισε στ’ αυτί:

– Σ’ αγαπώ! Καληνύχτα!

Έσβησε το φως, σκεπάστηκε με τις κουβέρτες κι έγειραν και τα δυο στην αγκαλιά του Μορφέα. Όχι παραπάνω από έξι ώρες. Λίγο πριν από το ξημέρωμα ξύπνησαν από τον υπόκωφο θόρυβο. Ύστερα ήρθε το ταρακούνημα. Τόσο δυνατό, που η μικρή καρδούλα της κόντευε να δραπετεύσει από τα μέσα της.

Δίχως να το σκεφτεί, όρμηξε δίπλα στο κρεβάτι του μικρού. Εκείνο δεν έβγαζε άχνα. Η φωνή του στάθηκε κόμπος στο λαιμό κι αρνιόταν να βγει.

Κουνήθηκαν κάμποσο και πριν προλάβει να σταματήσει ο χορός των Ρίχτερ η μεγάλη πολυώροφη πολυκατοικία έγειρε, έγειρε και άγγιξε το χώμα. Τώρα πάτωμα και ταβάνι είχαν σμίξει επικίνδυνα. Και τα δυο παιδιά βρέθηκαν ανάμεσα σε τόνους μπετόν και σε ατέλειωτα κυβικά από χώμα και σκόνη.

Διαβάστε περισσότερα »

Ἡ 9^η Φεβρουαρίου ἔχει ὁριστῆ ὡς Ἡμέρα Ἑλληνικῆς Γλώσσας. Ὅπως κατὰ τὴν ἑορτὴ ἑνὸς Ἁγίου λέμε «μνήμη Ἁγίου, μίμησις Ἁγίου», ἔτσι καὶ κατὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς γλώσσας μας, ἂς ποῦμε «μνήμη γλώσσας, μίμησις τῶν τρόπων της», καθ’ ὅσον ἡ γλώσσα –καὶ μάλιστα ἡ ἑλληνική, «ἡ μητέρα τῶν γλωσσῶν»- εἶναι φορέας ἀξιῶν, ἰδεωδῶν, προτύπων, ἐν τέλει πολιτισμοῦ, τρόπου καὶ στάσεως ζωῆς. Διαβάστε περισσότερα »

Ἡ αὐτεξούσια φύση τοῦ ἀνθρώπου ἐκδηλώνει τήν αὐτεξουσιότητά της μέ τήν ἑκούσια ἄσκηση, περιεχόμενο τῆς ὁποίας εἶναι (γιά τούς Χριστιανούς) οἱ ἐντολές τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἐμπειρική διδασκαλία τῶν Ἁγίων, γιά τούς ἑτεροθρήσκους τά δικά τους ἱερά βιβλία καί γιά τούς ἀθέους οἱ ἰδεολογίες ἤ τά φιλοσοφικά ρεύματα πού ἑλκύουν τό ἐνδιαφέρον τους. Διαβάστε περισσότερα »