Γεννήθηκε στίς 10 Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 1936 στό Φλάμπουρο Ἐλασσῶνος. Οἱ γονεῖς του ἦταν ὁ Γεώργιος Παπακυριᾶκος καί ἡ Δέσποινα Γερογιάννη. Στίς 9 Δεκεμβρίου τοῦ 1956 παντρεύτηκε μέ τήν Εὐθυμία Ζήνδρου. Ἔζησε ὅλα τά χρόνια στό χωριό πού γεννήθηκε, ἐκτός ἀπό τήν περίοδο τῶν ἐτῶν 1946-1949, πού τότε σάν παιδάκι 10 χρονῶν ἐγκαταστάθηκαν στήν Καλλιθέα, λόγῳ Ἐμφυλίου πολέμου. Τό 1950 ἐπέστρεψε στό Φλάμπουρο. Ἀπό τό Φλάμπουρο χρειάστηκε νά ξαναφύγη, ὅταν πῆγε νά ὑπηρετήση τήν στρατιωτική του θητεία γιά δύο χρόνια. Παρουσιάστηκε στήν Σύρο. Πῆγε ἔπειτα στό Χαϊδάρι στήν Ἀθήνα γιά ἐκπαίδευση στίς διαβιβάσεις καί ἔπειτα πῆρε μετάθεση στόν Λαγκαδᾶ. Τό ἐπάγγελμά του ἦταν ἀγρότης. Ὅλο ὄργωνε, στήν ἀρχή μέ τά ἄλογα καί μετά πῆρε τρακτέρ. Τόν Αὔγουστο τοῦ 1964 ἔγινε ἀγροφύλακας καί ἔμεινε σ’ αὐτό τό ἐπάγγελμα 6 χρόνια καί 3 μῆνες. Στίς 7 Νοεμβρίου 1970 ἡμέρα Σάββατο χειροτονήθηκε διάκονος στήν Ὀλυμπιάδα. Τήν ἑπομένη, ἡμέρα 8 Νοεμβρίου τοῦ 1970 ἡμέρα Κυριακή καί ἑορτή τῶν Ταξιαρχῶν, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στό Φλάμπουρο.
Ανακοίνωση Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου, για την πρόταση νόμου «Ψευδοθεραπείες μεταστροφής…»
Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει καὶ οὔτε ἐπιθυμεῖ νὰ ἔχει τὴ δυνατότητα ἐπιβολῆς τῆς θέσης της στοὺς ἀνθρώπους. Ὁ εὐαγγελικὸς λόγος εἶναι σαφής: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν…». Διατηρεῖ ὡστόσο τὸ δικαίωμά της νὰ ἐκφέρει ἄποψη καὶ νὰ συμβουλεύει τοὺς πιστούς.
Η εποχή της Νεωτερικότητας και η Υπακοή (Δημήτρης Γ. Ιωάννου)
Ζούμε στην εποχή του μοντέρνου και του μεταμοντέρνου. Ποια πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι σε αυτή την εποχή; Αποδεχόμαστε την νεωτερικότητα, στην σημερινή, προωθημένη της μορφή ή αποφασίζουμε να σταθούμε απέναντι σε αυτήν; Σε αυτό το ερώτημα θα απαντήσουμε, βασιζόμενοι στην θεολογία ενός σύγχρονου φιλοκαλικού -τολμώ να πω- Πατέρα της Εκκλησίας, του π. Συμεών Κραγιόπουλου. Διαβάστε περισσότερα »
Οι πατέρες και η ταυτότητα φύλου των παιδιών τους
Η σταθερή παρουσία ενός πατέρα που αγαπά, φροντίζει και υποστηρίζει τα παιδιά του, είναι η καλύτερη ασπίδα προστασίας απέναντι στη λαίλαπα της ιδεολογίας του φύλου και στις κακές επιδράσεις του περιβάλλοντος.
Μνησικακία, φθόνος, υποκρισία (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)
Η μνησικακία είναι ένα ολέθριο πάθος – δηλητήριο της ψυχής και σαράκι του νου, διαρκή αμαρτία και άυπνη παρανομία το ονομάζει ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος. Το πάθος αυτό συντηρεί στη μνήμη μας το κακό που μας έκανε, πραγματικά ή φανταστικά, κάποιος συνάνθρωπός μας και μας παρακινεί σε εκδίκηση. Ο μνησίκακος, όπως επισημαίνει ο Σολομών, οδηγείται στον πνευματικό θάνατο, γιατί είναι παραβάτης του θείου νόμου, του νόμου της αγάπης (Παροιμ. 12:28· 21:24).
Διαβάστε περισσότερα »
