Μυροφόρες εἶναι οἱ γυναῖκες ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸ Κύριο μαζὶ μὲ τὴ Μητέρα του, ἔμειναν μαζί της κατὰ τὴν ὥρα τοῦ σωτηριώδους πάθους καὶ φρόντισαν νὰ ἀλείψουν μὲ μύρα τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου.
Ο ριζοσπαστικός χαρακτήρας τού Χριστιανισμού (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ)
Δημοσιεύθηκε στις 27 Απριλίου, 2023
Τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ δὲν προέρχεται ἀπὸ τὸν κόσμο οὔτε συμβιβάζεται μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου. Ἐπιπλέον ὅμως τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ δὲν κηρύσσεται συνήθως ἀκέραιο στὸν κόσμο οὔτε ἐφαρμόζεται ἢ ἐφαρμόστηκε ποτὲ στὶς πραγματικές του διαστάσεις ἀπὸ τὴν ἀνθρωπότητα ἢ ἀπὸ κάποιον λαὸ μέσα στὴν ἱστορία. Τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ βιώθηκε ἀπὸ τοὺς ἁγίους προσωπικὰ καὶ ἐφαρμόστηκε ὥς ἕνα βαθμὸ μέσα στὴν Ἐκκλησία, καὶ ἰδιαίτερα μέσα στοὺς κόλπους τοῦ μοναχισμοῦ.
Το φιλόπονο θαυμάζειν και η κινητροποιός ισχύς του προσωπικού λόγου (Νίκος Τουλαντάς)
Δημοσιεύθηκε στις 26 Απριλίου, 2023
Τίθεται από πολλούς το αρνητικού προσήμου ζήτημα της σύγχρονης νοο- και βιο-τροπίας να αποφεύγει την φιλοπονία, να ζει φυγόπονα.
Το μέτρο είναι για τους μετρίους; (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)
Δημοσιεύθηκε στις 25 Απριλίου, 2023
Γραμμένο σὲ τοῖχο, καλοί μου φίλοι, σίγουρα ἀπὸ νεανικὸ χέρι. Λέει: «Τὸ μέτρο εἶναι γιὰ τοὺς μετρίους»! Προφανῶς θέλει νὰ πεῖ ὅτι γιὰ τοὺς ἔξυπνους, τοὺς ἄριστους, τοὺς ἀνώτερους, εἶναι ἡ παντελὴς ἔλλειψη κάθε μέτρου. Καὶ βέβαια ἡ μὴ ὕπαρξη κανενὸς ὁρίου, φραγμοῦ καὶ κανόνων. Δηλαδὴ ἡ ἀσυδοσία! Ὡραῖο σὰν εὐφυολόγημα, ὄχι ὅμως καὶ σὰν πεποίθηση. Καὶ τοῦτο γιατί δὲν ἔχει καμμία σχέση τὸ μέτρο μὲ τὸ μέτριο. Ἀπεναντίας τὸ μέτρο εἶναι ἐκεῖνο ποὺ διακρίνει ἕνα ὥριμο, ἕνα λογικό, ἕνα σπουδαῖο, ἕνα σοφὸ ἄνθρωπο. Καὶ γιατί αὐτό; Ἀλλ’ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους…
Το μυστήριο της ζωής (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)
Δημοσιεύθηκε στις 24 Απριλίου, 2023
Ἡ ζωὴ πάνω στὴ γῆ ἕλκει τὴν καταγωγή της ἀπὸ τὸν οὐρανό· ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἕλκει τὴν καταγωγή της ἀπὸ τὸν Θεό. Τὰ ἀκρορρίζια τῆς ζωῆς κάθε ἀνθρώπινου ὄντος καὶ ὅλων τῶν ἀνθρώπων μαζὶ εἶναι βυθισμένα στὰ ἄπειρα βάθη τοῦ οὐρανοῦ καὶ στὰ πανάγια βάθη τῆς Τρισηλίου Θεότητας. Τὸ μυστήριο τῆς ζωῆς, καὶ τοῦ πιὸ μικροῦ καὶ τοῦ πιὸ μεγάλου καὶ τοῦ πιὸ ἁπλοῦ καὶ τοῦ πιὸ σύνθετου ὄντος πάνω στὴ γῆ, στὴν οὐσία του εἶναι ἅγιο, οὐράνιο, ἔλλογο (Χριστοκεντρικό), τριαδικό. Ζῶντας κάθε ζωντανὸ ὅν εἶναι συνεχῶς σὲ σύνδεσμο μὲ τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς, κάθε ζωῆς —τὸν Θεὸ Λόγο. Ἀλλὰ σὲ κάθε ὅν, ἀνάλογα μὲ τὰ μέτρα του, ἔχει δοθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ μέτρο τῆς ζωῆς. Κάθε ὅν μὲ τὸ δικό του τρόπο βιώνει καὶ ἀναπτύσσει τὴ λογικότητά του μαζὶ μὲ τὴν ὕπαρξή του. Τὰ πιὸ σύνθετα ὄντα βιώνουν τὴ λογικότητά τους συνθετότερα καὶ δραματικότερα, καὶ τὰ συνθετότατα μὲ τρόπο συνθετότατο. Ἀναμφίβολα τὸ πιὸ σύνθετο ὅν πάνω στὴ γῆ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, γι’ αὐτὸ βιώνει τὴ ζωή του καὶ πιὸ δραματικά. Καὶ ἐὰν μὲ συνέπεια ὁ ἄνθρωπος παρακολουθήσει τὰ ἀχνάρια τοῦ μυστηρίου τῆς ζωῆς του, αὐτὴ ἀναπόφευκτα τὸν ἕλκει στοὺς ὑψηλότερους καὶ ἐπουράνιους κόσμους, στὸν Θεὸ καὶ στὰ τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ μὲ κανέναν τρόπο δὲν εἶναι σὲ θέση ὁ ἄνθρωπος νὰ ἑρμηνεύσει τὴ ζωή του καὶ τὴ ζωὴ γενικὰ πάνω στὴ γῆ χωρὶς τὸν Θεὸ καὶ τὸ Χριστό.
