Ὁ κάθε ἄνθρωπος, πορευόμενος σ᾽ αὐτὴν τὴν πρόσκαιρη ζωή, βρίσκεται συνεχῶς ἀντιμέτωπος μὲ ποικίλες δοκιμασίες καὶ προβλήματα, προερχόμενα εἴτε ἀπὸ τὸν ἑαυτό του εἴτε ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους του. Ὅλες αὐτὲς τὶς καταστάσεις καλεῖται νὰ τὶς ἀντιμετωπίσῃ μὲ ὑπομονή. Τί σημαίνει, ὅμως, ὑπομονή;
Η οντολογική υπομονή (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)
Δημοσιεύθηκε στις 15 Ιουνίου, 2024
Κυριακή των Αγίων πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου: «Τας μυστικάς του Πνεύματος σάλπιγγας, τους Θεοφόρους Πατέρας ανευφημήσωμεν» (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)
Δημοσιεύθηκε στις 14 Ιουνίου, 2024
Κυριακή των Αγίων Πατέρων, μία Κυριακή πριν τη μεγάλη εορτή της Πεντηκοστής, και εορτάζουμε τη μνήμη των 318 Αγίων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου η οποία συνεκλήθη στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. Εορτάζουμε αυτή τη Σύνοδο, για να δοθεί η έμφαση στη θεότητα του Ιησού Χριστού, μιας σπουδαίας αλήθειας για την Εκκλησία.
Το θαύμα της Αναλήψεως του Χριστού
Δημοσιεύθηκε στις 13 Ιουνίου, 2024
Ω, πόσο υπερένδοξο είναι το θαύμα της Αναλήψεως του Χριστού! Το σώμα του ανθρώπου θεάθηκε από τους αγγέλους, υψώθηκε υψηλότερα από τα Σεραφείμ και στάθηκε στα δεξιά του Πατέρα. Τι βάθος υπάρχει κάτω από τα πόδια του ανθρώπου και τι ύψος υπεράνω αυτού! Από την κόλαση κατευθείαν στον ουρανό. Από το σκότος ψηλότερα από τον ήλιο. Από τη φοβερή φυλακή στον τόπο της αιώνιας ανάπαυσης!
Πρέπει λοιπόν κι εμείς σήμερα, αδελφοί μου, μαζί με όλους τους αγγέλους να πανηγυρίσουμε, να χαιρόμαστε και να δοξάζουμε τον φιλάνθρωπο Θεό μας.
Ποιος είναι χριστιανός; (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)
Δημοσιεύθηκε στις 12 Ιουνίου, 2024
Πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι οἱ χριστιανοὶ εἶναι χριστιανοί, ὅταν σκέπτονται, καθένας μόνος του ἀλλὰ καὶ μεταξύ τους, ὡς σύνολο, ὅ,τι εἶναι «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», διότι αὐτὸ εἶναι τροφὴ αἰώνια γιὰ τὴν ἀνθρώπινη ψυχή. Ἡ ἀνθρώπινη σκέψη παραμένει ἀτελὴς καὶ ἀνολοκλήρωτη ὅσο δὲ μεταμορφώνεται μὲ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ σε Χριστοσκέψη και Θεοσκέψη. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο καὶ ὁ πόθος τῆς ἄγρυπνης χριστιανικῆς ψυχῆς καὶ ὁ στεναγμὸς της μέρα καὶ νύχτα μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὰ δάκρυα εἶναι ὁ ἑξῆς: Γλυκύτατε Κύριε, κάθε σκέψη μου μεταμόρφωσε τὴν σε Θεοσκέψη! Πανάγαθε Κύριε, κάθε αἴσθησή μου μεταμόρφωσε τὴν σε Θεοαίσθηση!
Άνθρωποι με μισή καρδιά (Βασίλης Καραποστόλης, Ομότ. Καθηγητής Πολιτισμού και Επικοινωνίας τού Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών)
Δημοσιεύθηκε στις 11 Ιουνίου, 2024
Πάει πολύς καιρός από τότε που οι Έλληνες ένιωσαν την ανάγκη να υμνήσουν κάτι.
Χωρίς αμφιβολία ορισμένα αισθήματα στις μέρες μας βαίνουν προς εξαφάνιση. Όπως μερικά είδη πεταλούδων ή πτηνών που, άλλοτε, πετούσαν ή χόρευαν στους αιθέρες. Πάρτε τον ενθουσιασμό. Υπάρχει άραγε κάτι περισσότερο σπάνιο από το να συνεπάρει την ψυχή του σύγχρονου ανθρώπου μια ιδέα, ένα πρόσωπο ή μια προοπτική; Οπωσδήποτε δεν λείπουν μερικά κεντρίσματα. Αλλά, μόλις δυναμώσουν, ο άνθρωπος του καιρού μας σαν να διστάζει, και προτιμά να προφυλαχθεί απέναντι σε ό,τι αρχικά τον ελκύει. Φοβόμαστε μήπως «χαθούμε» μέσα στο ίδιο μας το αίσθημα. Γιατί αυτό; Γιατί τα πάντα γύρω μας επιτάσσουν μια στάση αμυντική. Κάθε μέρα μάς εκπαιδεύει να αποτρέπουμε δεινά, κακουχίες, καταστροφές. Οφείλουμε να περιορίσουμε τη μόλυνση της ατμόσφαιρας και των υδάτων, να ελέγξουμε τις χρήσεις της πυρηνικής ενέργειας, να προλάβουμε τις μεταλλαγές ιών, να συγκρατήσουμε την ξενοφοβία, να χαλιναγωγήσουμε τη βία των ανηλίκων – μια ατελείωτη σειρά από ενέργειες που έχουν μπροστά τους πολύ καθαρότερα την εικόνα ενός «κακού» που δεν ξεριζώνεται, παρά ενός «καλού» που μπορεί κάπου να φυτευτεί.
