Γεννήθηκε το 1891 στο Βαρώσι της Αμμοχώστου της Κύπρου, που σήμερα είναι κατεχόμενο. Η οικογένεια της ήταν πολύ φτωχή. Είχε άλλα τέσσερα αδέλφια. Η ίδια ήταν η μικρότερη. Ορφάνεψε από μάννα, όταν ήταν πολύ μικρή. Ο Κωνσταντίνος Ψαράς που ήταν χήρος με δύο παιδιά ζήτησε σε γάμο την αδελφή της Μηλιά. Η Μηλιά του έβαλε σαν όρο να πάρη μαζί της και την δεκάχρονη τότε Βασιλική και το δέχθηκε. Η Βασιλική μεγάλωσε τα δύο ορφανά και άλλα επτά παιδιά που έκανε η αδελφή της με τον Κωνσταντίνο. Όλα τα παιδιά την αγαπούσαν περισσότερο από την μάννα τους, γιατί κι αυτή τα αγαπούσε πολύ.
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Βασιλική Κουζάρη, μια χριστιανή αγωνίστρια που ήξερε μόνο το καλό
Δημοσιεύθηκε στις 3 Αυγούστου, 2023
Ομιλία περί συνειδήσεως και υπακοής (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)
Δημοσιεύθηκε στις 2 Αυγούστου, 2023
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος φυλάξη ὑπακοὴν ἀπόλυτον πρὸς τὴν συνείδησίν του, καὶ ἐφαρμόζη ὅ,τι τοῦ ὑποδεικνύει ἐκείνη, παύει καὶ αὐτὴ νὰ τὸν ἐλέγχη. Ὄχι ὅτι ἐξασθένησε ἡ φωνή της, ἄλλα διότι διὰ τῆς καλῆς ὑπακοῆς, δὲν ἔχει ἡ συνείδησις κάτι νὰ ἐλέγξη.
Περί ψυχικών νόσων († Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
Δημοσιεύθηκε στις 1 Αυγούστου, 2023
– Γέροντα, εἶναι γνωστὸ πὼς ἕνα ποσοστὸ ψυχιάτρων θεωρεῖ ὼς αἴτιο μερικῶν ψυχασθενειῶν τὴν έγκράτεια κατὰ τὴ νεανικὴ ήλικία. Τὶ μποροῦμε νὰ τοὺς ἀπαντήσουμε;
Ε, δεν πειράζει! (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)
Δημοσιεύθηκε στις 30 Ιουλίου, 2023
Ἕνα «νέο πνεῦμα» ἐπιχειρεῖ νὰ ἐπιβληθεῖ στὶς μέρες μας, καλοί μου φίλοι, ποὺ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὶς ἀξεπέραστες Ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις μας. Κι ἐμεῖς ἀπροβλημάτιστοι τελείως, ὅπως καὶ καθόλου ἐνημερωμένοι, τὶς ἀκολουθοῦμε. Δυστυχῶς! Κι ἂν μᾶς πεῖ κάποιος κάτι ἢ καὶ γιὰ νὰ τὰ ἔχουμε καλὰ καὶ μὲ τὴ συνείδησή μας ἐφαρμόζοντας αὐτά, λέμε: Ἔ, δὲν πειράζει! Δὲν ἔγινε καὶ τίποτα! Δὲν χάλασε ὁ κόσμος! Ἀλλὰ περὶ τίνος πρόκειται; Δέστε …
Κυριακή Η’ Ματθαίου: Ομιλία περί ελπίδος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)
Δημοσιεύθηκε στις 30 Ιουλίου, 2023
(Ματθ. ιδ’ 14-22)
– Κάθε ψυχὴ ἀνθρώπου ἔχει ἀπὸ τὸν Θεὸν τῆς ἐλπίδος τὴν δύναμη.
– Οἱ ἄνθρωποι διαστρέφουμε τὸ δῶρο τῆς ἐλπίδος ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ Θεὸς καὶ ἀντὶ νὰ ἐλπίζουμε σὲ Αὐτόν, ἐλπίζουμε στοὺς ἀνθρώπους, στὰ χρήματα, τὰ ὑλικὰ πράγματα, τὰ ἀσθενή, τὰ φθαρτά, τὰ μεταβλητὰ καὶ πρόσκαιρα. Γιατὶ οἱ ἄνθρωποι τὸ κάνουν αὐτό;
– Οἱ ἐπὶ τὸν Θεὸν ἐλπίζοντες, οὐδέποτε μένουσιν ἐστερημένοι τῶν δωρεῶν Αὐτοῦ.
– Ἡ ἐλπὶς θυγάτηρ γνησία τῆς πίστεως.
– Ὁ ἄπιστος μὴν ἔχοντας ἐλπίδα στὸν Θεό, δὲν βρίσκει παρηγορία στὶς θλίψεις του. Διαβάστε περισσότερα »
