Είδαμε στο 1ο μέρος του άρθρου μας ποια πρέπει να είναι η γνήσια χριστιανική ζωή σύμφωνα με τον π. Αιμιλιανό Σιμωνοπετρίτη, ο οποίος σχολίασε κείμενα του αγίου Μαξίμου του Ομολογητή. Ο λόγος του όμως φάνηκε σαν να απευθύνεται μόνο στους μοναχούς, ενώ στην πραγματικότητα αφορά, όπως είπαμε, κάθε άνθρωπο. Πώς φαίνεται αυτό; Θα καταφύγουμε στην θεολογία του π. Συμεών Κραγιόπουλου, ο οποίος καταδεικνύει με ενάργεια ότι η αναζήτηση της χάρης δεν είναι ζήτημα απλά μοναχικό, αλλά αφορά, όπως είπαμε, κάθε χριστιανό.

π. Συμεών Κραγιόπουλος: Χριστιανοί τον 21ο αιώνα; (Δημήτρης Γ. Ιωάννου)

Εξάρτηση από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια

Κλέβει τις ζωές των παιδιών
Σύντομη αναφορά στο ιστορικό τής λειτουργικής Αναγέννησης (Πρωτοπρ. Ιωάννης Κ. Φωτόπουλος, Νομικός-Θεολόγος)

Μεταξύ αὐτῶν ἦταν ὁ βενεδικτῖνος Prosper Gueranger, ὁ ἐμπνευστής τής «λειτουργικῆς κινήσεως», ὁ ὁποῖος στά μέσα τοῦ 19ου αἰῶνος θέλησε νά ἀναβιώσει στή συνείδηση τῶν λατίνων πιστῶν τήν ἀγάπη στή λατρεία καί τή συμμετοχή ὅλων στή λειτουργική ζωή. Μή βρίσκοντας ἐρείσματα γιά τό σκοπό του στό ρωμαϊκό τυπικό, μελέτησε μέ τή βοήθεια καί ἄλλων θεολόγων, τήν ὀρθόδοξη λατρευτική ζωή καί πρό πάντων τήν ὀρθόδοξη λειτουργία. Σκοπὸς του νά ἐμπλουτίσει τή λατινική λειτουργία, νά ἑλκύσει τούς λατίνους πιστούς καί νά τούς ἑνώσει μέ τόν «παγκόσμιο ποιμένα» χωρίς νά λησμονεῖ τόν κυριώτερο στόχο του, τήν ὑποταγή τῶν ὀρθοδόξων στόν Πάπα. Αὐτό θα ἐπετυγχάνετο μέσῳ συγκλίσεων λατινικῆς καί ὀρθοδόξου λατρείας ἡ ὁποία δῆθεν στήν πρωτοχριστιανική της μορφή ἦταν ἀδογμάτιστη. Αὐτός καί οἱ ἄλλοι πρωτεργάτες τῆς «λειτουργικῆς κινήσεως» μέσῳ σεμιναρίων λειτουργικῆς καί ἱδρύσεως μοναστηριῶν, πολλές φορές καί σέ ὀρθόδοξες χῶρες, πάλεψαν μέ ὄχημα τήν δῆθεν ἄψογη τέλεση τῆς ὀρθοδόξου λατρείας, νά ἑλκύσουν στόν Παπισμό τούς ὀρθοδόξους. Ἡ λειτουργική κίνηση ἀπό τά μέσα ὡς τά τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος ἐπεκτάθηκε ἀπό τή Γαλλία πρός τήν Ἀγγλία, τή Γερμανία, τό Βέλγιο. Στό Βέλγιο στό πλαίσιο τῆς λειτουργικῆς κινήσεως ὁ Lambert Beauduin ἀνέπτυξε δράση τή πρώτη δεκαετία τοῦ 20ου αἰῶνος μέ ἔκδοση ἑνὸς περιοδικοῦ καί σχετικῶν βιβλίων, μέ τέλεση είδικῶν λειτουργιῶν γιά τά μέλη τῆς «Κινήσεως» ἀκόμη καί στά δάση, μέ διαλέξεις καί συνέδρια. Στόχος ἡ πρόκληση ἐνδιαφέροντος τῶν ρωμαιοκαθολικῶν γιά τή λειτουργία, καί ἡ προσπάθεια νά δημιουργηθεῖ ὁμοιομορφία στή λειτουργική ζωή Ὀρθοδοξίας καί παπισμοῦ γιά νά έπιτευχθεῖ ἡ ἕνωση. Αὐτό τό πνεῦμα κυριάρχησε καί στίς ἄλλες χῶρες. Δέν ἐνδιέφερε τούς παπικούς ἡ Ὀρθοδοξία. Τοὺς ἄρεσε ἡ λειτουργική της τάξη καί τή χρησιμοποιοῦσαν αὐθαίρετα συνδέοντάς την μέ τή λατινική λατρεία σάν μέσο προσηλυτισμοῦ. Γιά ὅλη αὐτή τήν προσπάθεια τῆς «λειτουργικῆς κινήσεως», ἐπειδὴ ἀπουσίαζε ἡ Θεία Χάρις, ἐπιστρατεύθηκε ἕνας ἄκρατος συναισθηματισμός.
Κυριακή Ζ’ Ματθαίου: Η καταγωγή της Ευχής τού Ιησού και η αξία της (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Ματθ. 9, 27-35]
Επιτρέπεται να ορκιζόμαστε; (Μαντζαρίδης Γεώργιος Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Ὁ Ὅρκος