Η σημερινή ρήξη στο συνεχές της διαπαιδαγώγησης δεν έχει προσωρινό χαρακτήρα. Η σταδιακά αυξανόμενη αντικατάσταση γονέων και σχολείου, ως φορέων αγωγής, από τις οθόνες έχει σημαντικές αρνητικές συνέπειες –πέρα από την υγεία των νέων αυτή καθαυτήν– στη νοητικο-ψυχοκοινωνική τους οργάνωση
Shutterstock / CreativeProtagon
Εξακολουθούν οι γονείς και το σχολείο να διαπαιδαγωγούν τα παιδιά και τους εφήβους ή άλλες «δυνάμεις» παρεμβάλλονται όλο και συχνότερα στη θεμελιώδη σχέση μεταξύ γενεών, με απρόβλεπτα αποτελέσματα για το μέλλον; Βιώνουμε ενδεχομένως μια βίαιη ρήξη στο πολιτισμικό συνεχές της διαπαιδαγώγησης ή κάτι τέτοιο αποτελεί απλώς εντύπωση των μεγαλύτερων;
Καθημερινά, ΜΜΕ και Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης προβάλλουν περιστατικά βίας και παραβατικότητας με πρωταγωνιστές όλο και νεαρότερα αγόρια και κορίτσια. Έτσι, δημιουργείται η αίσθηση ότι πολλοί γονείς και εκπαιδευτικοί αδυνατούν πλέον να ασκήσουν θετική παιδαγωγική επίδραση σε παιδιά και εφήβους. Πως «τρέχουν πίσω από τα γεγονότα» και τις αρνητικές συμπεριφορές των νέων, προσπαθώντας «να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα», αδυνατώντας να τους διαπαιδαγωγήσουν σε κλίμα σεβασμού και εμπιστοσύνης. Επιπλέον, συχνά ακούμε για πλήρη αδυναμία «συνεννόησης» μεταξύ γονέων και σχολείου, ενώ όσοι εκπαιδευτικοί εξακολουθούν να επιμένουν στον ρόλο τους, δηλώνουν ότι συναντούν συχνά την άρνηση των γονέων να οριοθετήσουν τα παιδιά τους, σύμφωνα με αυτονόητους κανόνες συμβίωσης και εξασφάλισης περιβάλλοντος μάθησης.
