Γίνεται και πάλι πολύς λόγος για τα «διαπλεκόμενα συμφέροντα» και ο σκυλοκαβγάς αυτός ανάμεσα στους πολιτικούς και τους λίγους αδηφάγους επιχειρηματίες, που έχουν υπό τον έλεγχό τους τα λε­γόμενα ΜΜΕ (Μαζικά Μέσα Ενημε­ρώσεως), δηλαδή τις τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα και τα έντυπα και παίρνουν όλα τα δημόσια έργα και τις κρατικές προμήθειες, έχει ξεπε­ράσει όλα τα όρια. Και της λογικής και της ηθικής του δημόσιου βίου. Ο λαός μένει, όπως πάντα, απ’ έξω. Αιώνιο θύμα και πληρώνει αγόγγυστα τα φαγοπότια των κυρίων αυ­τών, που εκμεταλλεύονται τα ερ­τζιανά κύματα, που είναι δημόσιον αγαθόν, χωρίς να πληρώνουν το παραμικρόν. Έως πότε όμως, θα συνε­χίζεται αυτή η τραγική κωμωδία; «Έως πότε ανέξομαι υμών;» (Ματθ. ιζ’ 17) είχε φωνάξει και ο Θεάν­θρωπος στους άπιστους Εβραίους.
Το πρόβλημα δεν είναι το αλι­σβερίσι, που γίνεται ανάμεσα στους πολιτικούς και τους επιχει­ρηματίες (δώσε μου έργα και προ­μήθειες, για να σου δώσω προβολή και προπαγάνδα), άλλα στο ότι έ­νας ολόκληρος λαός βομβαρδίζε­ται καθημερινά, από το πρωί ως το βράδυ, με τις πανάθλιες εκπομπές, τις πανάθλιες διαφημίσεις, τα ηλί­θια «σήριαλς» και προπαντός με τα τηλεοπτικά «παραθυράκια», από τα οποία φτύνουν κατάμουτρα τους τηλεθεατές, με την απαρά­δεκτη προπαγάνδα για τα δυο με­γάλα κόμματα, περιφρονώντας την νοημοσύνη και την ευαισθησία του κόσμου. Οι εκπρόσωποι των μι­κρών κομμάτων καλούνται κάπου -κάπου, δήθεν για να ακουστούν όλες οι απόψεις, ενώ στην πραγμα­τικότητα είναι ο μαϊντανός και τα στολίδια της αισχρής σαλάτας (διά­βαζε πλύση εγκεφάλου), που προσφέρουν στο «νοήμον κοινόν».
Στα προκλητικά αυτά «παρα­θυράκια», όπου οι προσκεκλημένοι προέρχονται από κομματικές λί­στες των κομμάτων, οι ίδιοι και οι ίδιοι πάντοτε, πέντε – δέκα από αυτούς, ενώ υπάρχουν τριακόσιοι εθνοπατέρες στο Κοινοβούλιον, είναι οι δήθεν μαχητικοί ρήτορες, που μπορούν να ξεγελάσουν τους τηλεθεατές. Και λένε συνήθως την προκλητική προπαγάνδα τους, με χίλιες ανακρίβειες και άλλες τόσες γενικότητες και κατά κανόνα λένε αυτά, που θέλουν και όχι αυτά, που τους ρωτούν.
Επίσης, σ’ αυτές τις τηλεοπτικές παραστάσεις, που θυμίζουν, κακήν «επιθεώρηση», δεινοπαθούν, όχι μόνον η κοινή λογική, η ακριβολο­γία, η γνώση και ο σεβασμός στην ευθυκρισία των πολλών, αλλά και η πάντιμη ελληνική γλώσσα και η πα­ράδοση του τόπου, όπου ο ένας ανταγωνίζεται τον άλλον, σε δήθεν προοδευτικότητα και δημοκρατι­κότητα. (Αυτοί λοιπόν εκπροσωπούν την Δημοκρατία; Οι πληρωμένοι προπαγανδιστές της ψευτιάς και των άνομων συμφερόντων;). Και το επίσης εξοργιστικόν θέαμα είναι η προσθήκη και δυο τριών «δημοσιογράφων», που τους ονο­μάζουν μάλιστα και «αναλυτές» και προσπαθούν να παραπλανήσουν τον δύστυχο λαό μας να ξαναψηφίση το ΠΑΣΟΚ και την Ν.Δ., λες και αν λείψουν αυτά τα δυο τσιράκια των ξένων συμφερόντων, θα χαθή ο τόπος. (Ω, θλιβερό κατάντημα της Χώρας των αγωνιστών και των Αγίων; Ποιος θα μας σώση από τους προστάτες μας;…).
Όσον για τους παρουσιαστές αυτών των αηδιαστικών εκπομπών (ποιόν να πιάσης και ποιόν να αφήσης;), όπου μαζεύονται οι ενταλμένοι προπαγανδιστές (δεν τους ονο­μάζουν συντροφιά συνομιλητών, αλλά «πάνελ», για να δείξουν πόσον ξενόδουλοι και ξενολάτρες και εχ­θροί της γλώσσας είναι οι τηλεοπτι­κοί μας φορείς), μας θυμίζουν την λαϊκή έκφραση: «Άρπα τον έναν, και χτύπα τον άλλον»! Δεν χρειάζε­ται να αναφέρουμε ονόματα, γιατί όλοι το ίδιο είναι. Βαρύγδουποι, εισαγγελικοί χωρίς αντίλογο, γνώ­στες και τιμητές των πάντων και οδηγούν πάντα την συζήτηση εκεί, που θέλει η προπαγάνδα του κανα­λιού τους. Τους αρέσει μάλιστα να προκαλούν φραστικές αψιμαχίες και εντάσεις μεταξύ των διαλεκομένων, χάριν της «ακροαματικότητος, που προσελκύει περισσότερες δια­φημίσεις. Και όταν κάποιος προσπα­θεί να πη μια φράση η μιαν άποψη, που δεν συμφέρει στην προπαγάν­δα του καναλιού τους, τότε αρχίζει να χειρονομή και να φωνάζη «λυ­πάμαι, δεν έχω άλλον χρόνον» και τα παρόμοια. H πλύση εγκεφάλου έχει γίνει, όπως γίνεται από όλα τα κανάλια της λεγόμενης ελεύθερης και ιδιωτικής τηλεοράσεως.
Χρόνια και χρόνια είχαμε το κρα­τικό μονοπώλιο και την αηδία της απαράδεκτης κομματικής προπα­γάνδας του κυβερνώντος κόμμα­τος. Όταν εμφανίστηκε η δήθεν ελεύθερη τηλεόραση τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα. Τώρα; Φθάσαμε στο «μη χειρότερα» και ο λαός βογγά και κανείς δεν του δί­νει σημασία… Τι πρέπει να γίνη; Θα συνεχίσουμε να έχουμε σκυμμένο το κεφάλι στο θηρίο των διαπλεκομένων συμφερόντων; Θα ζήσουμε σαν ραγιάδες, όπως τον καιρό της τουρκοκρατίας, που πάνω από τα κεφάλια των Ρωμιών υπήρχε η γιαταγάνα των Αγαρηνών. Σήμερα, φαίνεται ότι η γιαταγάνα του Μουχαμέτη πήρε την μορφή τηλεο­πτικής συσκευής και μπήκε και μας φυλάκισε όλους μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Μήπως πρέπει να ξαναπούμε τον στίχον του Ρήγα Φεραί­ου από τον «Θούριό» του:
—«Ως πότε παλληκάρια θα ζού­με στα στενά» της τηλεοράσεως αυτού του βρώμικου εμπορίου «δώσε μου, για να σου δώσω»;
Βρισκόμαστε σε μια πολλαπλώς κρίσιμη ώρα με μεγάλα προβλήματα και πολλούς κινδύνους. Σπαράσσονται τα «διαπλεκόμενα συμφέ­ροντα» και ταλαιπωρείται για άλλη μια φορά ο λαός μας με τους σκυλοκαβγάδες τους, όπου τους συνεχί­ζουν για να αρπάξουν όχι κόκκαλα, που τα δίνουν στο λαό, άλλα τα καλά φιλέττα. Αυτοί έμαθαν μια ζωή να τρώνε χωρίς να δουλεύουνε. Άλλοι δουλεύουν γι’ αυτούς. Και με κάθε εξουσία βρίσκουν τον τρόπον να συνεννοηθούν και να ζουν την άκοπη και πολυέξοδη ζωή τους, εις βάρος των πολλών, που λαχανιά­ζουν να βρουν λεφτά, για να πλη­ρώνουν τους αμέτρητους λογαρια­σμούς (Φως, νερό, τηλέφωνο, δη­μόσιοι και δημοτικοί φόροι), στους οποίους προστέθηκαν τώρα οι λο­γαριασμοί της κινητής τηλεφωνίας, των πλαστικών καρτών και οι δόσεις των δανείων κ.λπ.
Θα μπορούσε να ρωτήση κανείς: Και τι κάνει το περίφημον «Ε.Σ.Ρ.» (Έθνικόν Συμβούλιον Ραδιοτηλεοράσεως), το οποίον «εγγράμματοι» τηλεπαρουσιαστές το λένε «Εσω-ρού». Ουσιαστικώς τίποτε. Διότι λέ­γεται μεν «ανεξάρτητη αρχή», αλλά τα μέλη της είναι διορισμένα από τα κόμματα. Καταλαβαίνετε λοιπόν την καινούρια αυτή κωμωδία των «ανεξαρτήτων αρχών», πόσον ανε­ξάρτητες και αποτελεσματικές εί­ναι. Ούτε βέβαια και για την τηλεο­πτική κριτική μπορεί να γίνη σο­βαρός λόγος, γιατί έχει πνεύμα παρεΐστικο και κυρίως γιατί οι ιδιο­κτήτες των καναλιών είναι κατά πλει­οψηφία και ιδιοκτήτες των εντύπων. Έτσι ας μη περιμένουμε άλλοι να μας βοηθήσουν και να μας προστα­τεύσουν από την καθημερινή αυτή πλύση εγκεφάλου, που κάνουν στον λαό μας και υπηρετούν, όλες οι ηγεσίες δυστυχώς, την προώθη­ση και την επιβολή της Παγκοσμιοποιήσεως και της Νέας Τάξεως Πραγμάτων στην χώρα μας…
Κάναμε μια σύντομη αναφορά στο εξοργιστικό φαινόμενο με τα «τηλεοπτικά παραθυράκια», που υποτιμούν την νοημοσύνη του κό­σμου, άλλα και την αισθητική των ανεπτυγμένων ανθρώπων, όταν εμφανίζονται οι αξύριστοι κήνσωρες της δημόσιας ζωής τύπου Κακαουνάκη και Τριανταφυλλόπουλου, όπως και του «προοδευτικού» Κουνελάκη, για να μη αναφέρω και άλλους γραφικούς του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου. Πολ­λά, πάρα πολλά θα μπορούσαν να αναφερθούν για το κακό, το κάκιστο πρόγραμμα όλων των τηλεοπτικών καναλιών και την ασέβεια, που δεί­χνουν στον κόσμο, ακόμα και για τις ώρες ενάρξεως των προγραμμά­των, που καθυστερούν αφόρητα και για την επιλογή των ταινιών και όλα τα σκουπίδια των ξένων αγορών και το εκνευριστικό κουτσουμπολιό για μερικούς «καλλιτέχνες» του συ­στήματος, που μπαίνουν και στα δελτία των ειδήσεων, ως σοβαρά γεγονότα, εάν λόγου χάριν απέκτη­σε εγγόνι ο τάδε ή ο δείνα.
Μένουμε, όμως, στο θέμα των «παραθύρων», γιατί έχουν ξεπεράσει κάθε όριον και πρέπει να σταμα­τήσουν να κοροϊδεύουν και να προσβάλλουν τον κόσμο, πριν να τους σιχαθή όλους και να κλείση οριστικά το «χαζοκούτι», όπως το βάφτισε ο λαός μας. Και αυτό είναι μια λύση που πολύ την συνιστούμε, σαν άμυνα και ευχόμαστε ολόψυχα, γιατί από τότε, που άρχισε να λειτουργή η τηλεόραση στην Ελλάδα, έπεσε το γενικό επίπεδο της ζωής, αφού μας επιβάλλει την τηλεοπτική «αλήθεια» και «εξουσία» και «πρα­γματικότητα». Καιρός είναι να σηκωθή και πάλι το επίπεδο και το φρόνημα του λαού μας. Κλείστε τις τηλεοράσεις, για να πάψουν να σας φτύνουν κάθε βράδυ. Ας κάνουμε όλοι «παθητική αντίσταση», όπως έκανε παλαιότερα ο Γκάντι και έδιω­ξε τους Άγγλους αποικιοκράτες από την Ινδία. Καιρός είναι να διώ­ξουμε κι εμείς αυτούς, που μας φτύνουν από τα «παραθυράκια» της τηλεοράσεως. Κλείστε την, έστω και δοκιμαστικά και θα δήτε πόσον θα ανασάνετε και θα νοιώσε­τε καλύτερα. Κλείστε έξω από το σπίτι σας, αυτούς, που δεν σας σέ­βονται ακόμα και μέσα στο ίδιο το σπίτι σας. Κλείστε τις τηλεοράσεις. Αυτή είναι η απάντησή μας.

(ΠΗΓΗ: ‘Ορθόδοξος Τύπος’ 12/11/2004)