Συνέντευξη του σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου στην Μαρία Παπουτσάκη.

* Πώς και από ποιους καθορίζονται οι υποψήφιοι για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο;

– Είναι και δική μου απορία και απορία πολλών ιεραρχών που παρακολουθούν σιωπηλά όλη αυτή τη συζήτηση για τη διαδοχολογία, σε μια περίοδο που ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος δίνει τη μάχη του για τη ζωή ή τη μάχη του στη διαδικασία του θανάτου. Προκαλεί αλγεινή εντύπωση όλη αυτή η κινητοποίηση, ιδιαιτέρως αυτών που τιμήθηκαν από τον αρχιεπίσκοπο. Πέραν αυτού προκαλούνται πολλά ερωτήματα: Ποιοι και πώς και γιατί προβάλλουν μερικά ονόματα και αποκλείουν άλλους; Υπάρχουν εξωσυνοδικά κέντρα που προβάλλουν συγκεκριμένα πρόσωπα ή οι φερόμενοι ως υποψήφιοι αυτοπροβάλλονται με ποικίλους τρόπους; Και αν μεν διάφορες τάσεις αρχιερέων προβάλλουν κάποιον υποψήφιο που νομίζουν ότι θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της θέσεως, έχει καλώς. Αν, όμως, η αφετηρία είναι η προσωπική φιλοδοξία και τα συμφέροντα, τότε εκκοσμικεύεται και το μέγιστο γεγονός της εκλογής αρχιεπισκόπου. Οπότε θα ισχύει ο λόγος του σοφού Ηρακλείτου ότι η οίηση είναι «ιερά νόσος».

* Ποια είναι τα απαιτούμενα προσόντα και ποιος ιεράρχης τα έχει για να προκριθεί;

– Δεν μου αρέσει να μιλώ για εκλογή αρχιεπισκόπου, όταν ο θρόνος δεν είναι κενός. Δεν θέλω να επαναληφθούν λάθη που έγιναν στο παρελθόν. Γι’ αυτό θα ήθελα να σας απαντήσω για το πώς νομίζω ότι πρέπει να είναι ο εκάστοτε αρχιεπίσκοπος. Πρέπει να έχει βαθιά αίσθηση της θέσεώς του στην Εκκλησία, ότι δεν μπορεί να εξασκεί εθναρχικό ρόλο, αφού ζούμε σε ελεύθερη και δημοκρατική χώρα, ότι πρέπει να αντιμετωπίζει τα κοινωνικά θέματα με θεολογική και εκκλησιαστική προοπτική, που είναι διάφορη από τον ρόλο των πολιτικών, ότι δεν πρέπει να ασχολείται με την εξωτερική πολιτική, ότι η Εκκλησία δεν μπορεί να είναι συγκροτημένη ως ένα αστικό κόμμα της δεκαετίας του ’70, ότι πρέπει να σέβεται απόλυτα την ελευθερία των αρχιερέων και να μη μεθοδεύει λύσεις, ότι οποιαδήποτε απόφαση της Ιεραρχίας δεν συμφωνεί με την άποψή του να μην την εκλαμβάνει ως ήττα του ή, αντίθετα, ως νίκη του, ότι δεν πρέπει να στήνονται «μηχανισμοί», ότι πρέπει να αλλάξει ο τρόπος εκλογής των αρχιερέων, ότι πρέπει να συνεργάζεται αρμονικά με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ότι δεν πρέπει να βλέπει γύρω του «εχθρούς» κ.λπ. Τελικά, κατάλληλος είναι εκείνος που δεν την επιδιώκει, που κάνει την διάκριση μεταξύ του «έχειν» την εξουσία και του «είναι» ο ίδιος, όπως έλεγε ο Εριχ Φρομ.

* Πώς γίνεται η «άγρα» ψήφων από τους υποψηφίους και πώς σχολιάζετε αυτά που ακούγονται για «παζάρια» για συμφωνίες κ.λπ.;

– Δεν γνωρίζω προσωπικά, διότι δεν συμμετέχω σε τέτοιες διαδικασίες, αφού δεν μου το επιτρέπει η θεολογική μου συγκρότηση και το εκκλησιαστικό μου ήθος. Αλίμονο αν η ψήφος για την εκλογή αρχιεπισκόπου και αρχιερέων τίθεται σε μια τέτοια εμπορεύσιμη διαδικασία, στο «δούναι» και «λαβείν». Σε μια τέτοια περίπτωση θα ισχύει το απόφθεγμα του σοφού Αριστίππου που μου υπενθύμισε αυτές τις ημέρες ένας αγαπητός φίλος: «ο εν αμίλλαις πονηραίς αθλιώτερος ο νικήσας».

* Πώς σχολιάζετε δημοσκοπήσεις, όπως αυτή που έγινε πρόσφατα μεταξύ λαϊκών για τον «καταλληλότερο ιεράρχη» που μπορεί να γίνει αρχιεπίσκοπος;

– Είναι και αυτό ένα από τα πρωτόγνωρα γεγονότα και δείχνει πώς εκκοσμικεύεται η Εκκλησία. Δεν μπορώ να αρνηθώ την ανάγκη των δημοσκοπήσεων για κοινά γεγονότα του βίου μας, ούτε την αγαθή πρόθεση αυτών που τις παραγγέλλουν. Αλλά πρέπει να τηρούνται σαφείς προδιαγραφές, όπως ότι η δημοσκόπηση πρέπει να γίνεται μεταξύ του εκλεκτορικού σώματος, καθώς επίσης να μην «μπλοκάρονται» οι ερωτώμενοι σε μερικά, επιλεγμένα από εξωσυνοδικά κέντρα, πρόσωπα. Επειτα, πώς θα κριθεί η καταλληλότητα ενός ιεράρχη; Διερωτώμαι: Η λεγόμενη «αναγνωρισιμότητα» συμβαδίζει με τη σοβαρότητα και την εκκλησιαστική ευπρέπεια;

* Πόσο επηρεάζουν οι πολιτικοί την εκλογή;

– Ασφαλώς ενδιαφέρονται και οι πολιτικοί για το θέμα, γιατί έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι κληρικοί πρέπει να μένουν στο έργο τους που είναι διαφορετικό από το έργο των κομμάτων. Η Εκκλησία δεν πρέπει να εισέρχεται στη διαίρεση της κοινωνίας για να τη συντηρεί, αλλά πρέπει να την υπερβαίνει. Η Εκκλησία δεν είναι «μικρομάγαζο» κανενός, αλλά ένας χώρος που αγκαλιάζει όλους, όπως η μάνα τα παιδιά της, ακόμη και τα πιο δύστροπα.

* Επηρεάζει το Φανάρι;

– Δεν γνωρίζω εάν το Πατριαρχείο θα θελήσει να επηρεάσει την εκλογή του αρχιεπισκόπου, αλλά το σίγουρο είναι ότι μια τάση αρχιερέων θα θελήσει να μην επαναληφθούν οι συγκρούσεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο που αποτελούν πολυτέλεια για την εποχή μας. Θα ήταν «έγκλημα» αν συνεχισθούν οι συγκρούσεις ή οι αψιμαχίες με το Πατριαρχείο. Ο εκάστοτε αρχιεπίσκοπος, ως πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου, πρέπει να σέβεται το εκκλησιαστικό συνοδικό σύστημα, να τιμά το Πατριαρχείο, να σέβεται τον πατριάρχη, και να συνεργάζεται μαζί του για όλα τα φλέγοντα διορθόδοξα ζητήματα.

(Πηγή: "ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" – 20/01/2008)

Διαβάστε περισσότερα κείμενα του Σεβασμιωτάτου πατώντας εδώ