χρόνος

Ο άνθρωπος και ο χρόνος (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ο Τριαδικός Θεός, ως ο Δημιουργός του Σύμπαντος και του ανθρώπου, παρεμβαίνει με την Ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού Πατρός στον χρόνο. Διαβάστε περισσότερα »

Το πλήρωμα του χρόνου (Απόστολος Παπαδημητρίου)

Πριν από δύο περίπου χιλιάδες χρόνια ο Θεός έκρινε πως είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Τότε έστειλε τον υιό του τον μονογενή να γεννηθεί ως άνθρωπος για να μας λυτρώσει από την αμαρτία.

Ακούμε για αμαρτία σήμερα και μειδιούμε ειρωνικά. Σήμερα βιώνουμε την υπέρβαση της αμαρτίας, βιώνουμε την κοινωνική «απελευθέρωσή» μας. Σήμερα στον δυτικό κόσμο έχουμε τα κοινοβούλια που νομιμοποιούν ό,τι κάποτε ο χριστιανός αγωνιζόταν να αποφύγει επειδή, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Χριστού, είναι αμαρτωλό, δηλαδή αντικείμενο προς το θέλημα του Θεού! Έχουμε επί πλέον την Επιστήμη, όπως προτιμούμε να διακηρύσσουμε αντί του ορθού κάποιους επιστήμονες, εχθρούς του Χριστού, που υποκαθιστούν την παπική βιομηχανία συγχωροχαρτίων κατά τον Μεσαίωνα. Έχουμε, τέλος, τον καταιγισμό πληροφορίας, που μας βοηθά να ξεπεράσουμε τις όποιες δικές μας προκαταλήψεις και να μιμηθούμε τους πριν από μας «ελευθερωμένους». Ζούμε με τη θλιβερή ψευδαίσθηση ότι πορευόμαστε το δρόμο της προόδου και της ευημερίας! Διαβάστε περισσότερα »

Ομιλία εις το Ευαγγέλιον της Δ’ Κυριακής Νηστειών, περί καιρού (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Γιατί ο Ιησούς Χριστός, ενώ εγνώριζε, ρώτησε τον πατέρα πόσο καιρό πάσχει ο υιός του; Τι σημασία είχε πόσο καιρό έπασχε ο νέος;

– Ποιος καιρός είναι αρμόδιος για την ψυχικήν μας σωτηρία;

– Καμία αναβολή επιδέχονται της αρετής τα έργα, επειδή ο καιρός απατά και φεύγει.

– Η πολυκαιρία φέρει την συνήθειαν, η δε συνήθεια την έξιν, η δε έξις γίνεται άλλη φύσις σχεδόν αμετάβλητος. Διαβάστε περισσότερα »

Γιορτάζοντας τον άγνωστο χρόνο (Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος)

Χαρές, πανηγύρια και, παρά την οικονομική κρίση, πανάκριβα ρεβεγιόν ετοιμάζονται για την έλευση του νέου έτους. Γιορτάζουμε κάτι το προφανές, το νέο έτος των 365 ημερών, ενώ αγνοούμε παντελώς τον χρόνο, ως ένα αντικειμενικό και απτό υπαρξιακό ζήτημα. Ο τρόπος της ζωής μας είναι συνέπεια των όσων μας έφεραν πολιτισμικά η Αναγέννηση και η Γαλλική Επανάσταση, αλλά και τα πολλά και εγκληματικά λάθη της εκκοσμικευμένης Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Από τότε στον δυτικό τρόπο σκέψης και ζωής γιγαντώνεται η ανάπτυξη της αισθητικής και του αισθησιασμού και, αξιακά, παραφουσκώνονται οι τεχνολογικές δυνατότητες του ανθρώπου.

Διαβάστε περισσότερα »

Ο χρόνος και ο κόσμος τής φθοράς (Φώτης Κόντογλου)

Ἡ πιὸ φοβερὴ καὶ ἡ πιὸ ἀνεξιχνίαστη δύναμη στὸν κόσμο εἶναι ὁ Χρόνος, ὁ Καιρός. Καλὰ-καλὰ τί εἶναι αὐτὴ ἡ δύναμη δὲν τὸ ξέρει κανένας, κι ὅσοι θελήσανε νὰ τὴν προσδιορίσουνε, μάταια πασκίσανε. Τὸ μυστήριο τοῦ Χρόνου ἀπόμεινε ἀκατανόητο, κι ἂς μᾶς φαίνεται τόσο φυσικὸς αὐτὸς ὁ Χρόνος. Τὸν ἴδιο τὸν Χρόνο δὲ μποροῦμε νὰ τὸν καταλάβουμε τί εἶναι, ἀλλὰ τὸν νοιώθουμε μοναχὰ ἀπὸ τὴν ἐνέργεια ποὺ κάνει, ἀπὸ τὰ σημάδια ποὺ ἀφήνει πάνω στὴν πλάση. Ἡ μυστηριώδης πνοὴ του ὅλα τ’ ἀλλάζει. Δὲν ἀπομένει τίποτα σταθερό, ἀκόμα κι ὅσα φαίνονται σταθερὰ κι αἰώνια. Μία ἀδιάκοπη κίνηση στριφογυρίζει ὅλα τὰ πάντα, μέρα-νύχτα, κι αὐτὴ τὴν ἄπιαστη καὶ κρυφὴ κίνηση δὲ μπορεῖ νὰ τὴ σταματήσει καμμιὰ δύναμη. Τοῦτο τὸ πράγμα ποὺ τὸ λέμε Χρόνο, τὸ ἔχουμε συνηθίσει, εἴμαστε ἐξοικειωμένοι μαζί του, ἀλλιῶς θὰ μᾶς ἔπιανε τρόμος, ἂν εἴμαστε σὲ θέση νὰ νοιώσουμε καλὰ τί εἶναι καὶ τί κάνει. Ὅπως εἴπαμε, δουλεύει μέρα-νύχτα, αἰῶνες αἰώνων, ἀδιάκοπα, βουβά, κρυφά, κι ὅλα τ’ ἀλλάζει μὲ μία καταχθόνια δύναμη, ἄπιαστος, ἀόρατος, ἀνυπάκουος, τόσο, ποὺ νὰ τὸν ξεχνᾶ κανένας καὶ νὰ θαρρεῖ πὼς δὲν ὑπάρχει, αὐτὸς ποὺ εἶναι τὸ μόνο πράγμα ποὺ ὑπάρχει καὶ ποὺ δὲ μπορεῖ ἡ διάνοιά μας, μὲ κανέναν τρόπο, νὰ καταλάβει πὼς κάποτε δὲν θὰ ὑπάρχει, πὼς θὰ καταστραφεῖ, πὼς θὰ λείψει. Πῶς, ἀφοῦ αὐτὸ τὸ «κάποτε» εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χρόνος; Πῶς μπορεῖ νὰ φανταστεῖ κανένας πῶς κάποτε θὰ πάψει νὰ ὑπάρχει αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ «κάποτε»;

Διαβάστε περισσότερα »