φιλανθρωπία

“Η φιλανθρωπία του Θεανθρώπου Χριστού δεν έχει όρια και τέλος!” (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Προ της ελεύσεως του Σωτήρος Χριστού εις τον επίγειόν μας κόσμον, ημείς οι άνθρωποι ηξεύραμεν μόνον τον θάνατον· και ο θάνατος ημάς. Κάθε τι το ανθρώπινον ήτο διαπεποτισμένον με τον θάνατον, αιχμαλωτισμένον και κατανικημένο απ’ αυτόν.

Ο θάνατος μάς ήτο πλησιέστερος και από τον εαυτόν μας και περισσότερον πραγματικός από ημάς τους ιδίους· δυνατώτερος ασυγκρίτως δυνατώτερος, από κάθε άνθρωπον χωριστά και από όλους τους ανθρώπους μαζί.

Η γη ήτο μία φρικαλέα φυλακή του θανάτου και ημείς ανίσχυροι δέσμιοι και δούλοι του (Πρβλ. Εβρ. 2, 14-15). Μόνον με την έλευσιν του Θεανθρώπου Χριστού «η ζωή εφανερώθη»· εφανερώθη «η ζωή η αιώνιος» εις τους απηλπισμένους θνητούς, τους αθλίους δούλους του θανάτου, ημάς (πρβλ. 1 Ιωάνν. 1, 2). Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή Ε’ Λουκά: Για την παραβολή του πλούσιου και του Λαζάρου (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

[Λουκά 16, 19-31]

«Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς (: Υπήρχε κάποιος πλούσιος άνθρωπος, ο οποίος φορούσε βασιλικά ενδύματα. Απέξω φορούσε ένα μάλλινο κόκκινο και πανάκριβο ρούχο και από μέσα φορούσε λευκό χιτώνα πολυτελή από λεπτό αιγυπτιακό λινάρι. Και διασκέδαζε σε πλούσια συμπόσια κάθε μέρα με μεγαλοπρέπεια)» [Λουκ. 16, 19]. Θα ρωτούσε ίσως κάποιος : «Άραγε, σύμφωνα με την ευαγγελική ιστορία, η οποία λέγει ότι ο φτωχός πήγε στον τόπο της ανάπαυσης, ενώ ο πλούσιος στην κόλαση, έχουν ήδη γίνει αυτά, και κληρώθηκε ανταπόδοση αντάξια στον καθένα, ή με αυτά που λέγει ο Κύριος παριστάνει την εικόνα της μελλοντικής κρίσεως; Αλλά βέβαια», θα συνέχιζε τον συλλογισμό του, «επειδή αναφέρει τον Λάζαρο, πραγματικά έγινε και πραγματοποιήθηκε. Και γιατί δεν είπε ‘’κάποιος φτωχός άνθρωπος’’, αλλά είπε ‘’Λάζαρος’’; Μήπως για να δείξει με την ονομασία ότι αυτά έγιναν πραγματικά και αληθινά και δεν είναι παραβολή;». Διαβάστε περισσότερα »

Ένας επίκαιρος λόγος

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, περίοδος κατά την οποία διασχίζει, έστω φευγαλέα, τον νου μας η σκέψη ότι έχουν κάτι να μας πουν για τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους. Ευκαίρως λοιπόν παραθέτουμε δύο μικρά αποσπάσματα από Ομιλίες του Μεγάλου Βασιλείου και του Αστερίου, επισκόπου Αμασείας. Αφορούν σε εκείνους που νομίζουν ότι όλη κι όλη η ιστορία είναι τα πράγματα που κατέχεις, είτε πλούτος είτε εξουσία.

Καταλαβαίνουμε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο ο λόγος αυτός να φθάσει στα συμπόσια της νέας πλουτοκρατίας, ή να αγγίξει την καρδιά των σημερινών αισχροκερδών και τοκογλύφων. Έχουμε όμως βέβαιη την ελπίδα ότι θα αγγίξει τους νέους, τουλάχιστον εκείνους που έχουν όραμα, πίστη και φρόνημα, ώστε να συνοδέψουν τη μωρία στην τελευταία της κατοικία. Γένοιτο!

christmas

Διαβάστε περισσότερα »

Από το υστέρημα στο απόθεμα – Αυτό που δεν έχουν οι Ευρωπαίοι (Καραποστόλης Βασίλης, καθηγητής Πολιτισμού και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών)

Από τα πιο στέρεα στηρίγματα της ελληνικής κοινωνίας ήταν μέχρι πριν από μερικά χρόνια η ικανότητα να σκεπάζει τις ίδιες της τις πληγές. Το πόσοι και ποιοι έχαναν στον καθημερινό αγώνα για το υστέρημα, δεν φαινόταν και πολύ καθαρά. Αναμφίβολα, σε μερικές περιπτώσεις η ανημποριά ήταν εξόφθαλμη, από μακριά διακρινόταν το μέρος εκείνο του πληθυσμού που του ήταν αδύνατο να ορθοποδίσει μετά τα πλήγματα που είχε υποστεί. Διαβάστε περισσότερα »

Ο άγιος Παΐσιος προστάτης φτωχών και ορφανών – Αντιαιρετικοί αγώνες (Ιερομόναχος Ισαάκ)

Όταν ήταν στη Μονή Στομίου Κονίτσης ο Γέροντας, εκτός από τα κτισίματα μεριμνούσε συγχρόνως και για όσους είχαν ανάγκη. Και αυτοί ήταν πολλοί. Στα χωριά της Κόνιτσας υπήρχε τότε μεγάλη φτώχεια, εγκατάλειψη, δυστυχία. Ο Γέροντας συγκέντρωνε ρούχα, χρήματα, τρόφιμα και φάρμακα, τα έκανε δέματα και τα έστελνε σε ανθρώπους που στερούνταν. Στο έργο της φιλανθρωπίας είχε ως βοηθούς ευλαβείς γυναίκες. Όσες είχαν την διάθεση τις έστελνε να υπηρετούν άτομα ανήμπορα, κυρίως γεροντάκια, που δεν είχαν κανένα συγγενή κοντά τους. Διαβάστε περισσότερα »