πόνος

Ο πόνος (Αρχιμ. Σιλουανός, Καθηγούμενος Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου Μαυρομματίου)

Ένα θέμα που απασχολεί όλους μας είναι ο πόνος. Όταν είμα­στε υγιείς και όλα είναι καλά στη ζωή μας, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την αξία τού πόνου και εξετάζουμε τον πόνο θεω­ρητικά. Ο πόνος, όμως, είναι πολύ ευεργετικός για τον άνθρωπο· τον μεταμορφώνει. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει βαθιά μόνος του πώς πρέπει να πλησιάσει τον Θεό και πώς πρέ­πει να αναζητήσει τη μεταμόρφωση την εσωτερική, τη δική του. Διαβάστε περισσότερα »

Το νόημα των θλίψεων εις την ζωήν μας (Γέροντας Ιωσήφ Σπηλαιώτης – Κουτλουμουσιανός)

Πολλάκις ερωτώμεθα περί πόνου, ποίαν θέσιν και σημα­σίαν έχει εις την ζωήν τού ανθρώπου είτε γενικώς είτε μερι­κώς, ιδίως δε εις τας ημέρας μας, όπου φαίνεται, ότι πλεονάζει. Και τούτο μεν έχει λεπτομερώς ερμηνευθή υπό των Πατέρων μας, ώστε να μη γεννάται καμμία απορία, αλλ’ επειδή το πατερικόν πνεύμα δεν είναι τόσον προσιτόν εις τα κοινωνικά στρώ­ματα, όπου και η δοκιμασία τού πόνου πλεονάζει, αναφέρομεν συντόμως κάτι σχετικόν με το ενδιαφέρον αυτό θέμα προς παρηγορίαν τών ενδιαφερομένων.

Διαβάστε περισσότερα »

«Δεν θέλω οι αγαπημένοι μου να υποφέρουν»: Η Ευθανασία και η θλίψη της ανίατης ασθένειας (Laura Kizior)

Σε κανέναν δεν αρέσει η αρρώστια, ούτε ο πόνος. Μας δυσαρεστεί, μας αλλάζει το πρόγραμμα και μας φέρνει αντιμέτωπους με το τέλος μας πάνω στη γη. Η κοσμική μας κοινωνία εξάλλου έχει αποφασίσει ότι δεν πρέπει να γίνεται ανεκτός κάθε άσκοπος πόνος και ταλαιπωρία. Οι συνάνθρωποι με καταληκτικές ασθένειες όπως όλοι ομολογούν, αξίζουν μεν τη φροντίδα και τη συμπόνια, αλλά καθώς η ευθανασία κερδίζει αποδοχή στην κοινωνία, η συμπόνια έχει αρχίσει να σημαίνει ότι αντί να βοηθήσουμε τον άρρωστο άνθρωπο να μην υποφέρει επιλέγουμε τον χρόνο του θανάτου του. Διαβάστε περισσότερα »

Η υπομονή (Άγιος Τύχων, αρχιεπίσκοπος Βορονέζ και Ζαντόνσκ)

Πρόλογος

ΣΤΗ ΖΩΗ μας οἱ δοκιμασίες ἐναλλάσσονται μέ τίς χαρές. Ὁ ἄνθρωπος κυοφορεῖται μέ πόνους καί γεννιέται μέ ὠδίνες. Τό κλάμα εἶναι ἡ πρώτη ἐγκόσμια ἐκδήλωση τοῦ νεογνοῦ, πού συνεχίζει τήν ἐπίγεια πορεία του μέ ἱκανοποιήσεις ἀλλά καί μέ ἀπογοητεύσεις, μέ πανηγυρισμούς ἀλλά καί μέ πένθη, μέ ἠρεμία ἀλλά καί μέ ἀναστατώσεις, μέ χορτασμό ἀλλά καί μέ πείνα, μέ εὐτυχία ἀλλά καί μέ δυστυχία. Ἔτσι κυλᾶ ὅλος ὁ ἀνθρώπινος βίος, γιά νά τελειώσει μέ τήν ἀρρώστια, τά γηρατειά καί τόν θάνατο.

Ὁ ἄπιστος ἄνθρωπος καταβάλλεται ἀπό τίς δοκιμασίες. Ἄν, μάλιστα, αὐτές εἶναι πολύ μεγάλες, ἀπελπίζεται καί καμιά φορά φτάνει ὥς τήν αὐτοχειρία. Ὁ πιστός, ὅμως, γνωρίζοντας τήν αἰτία τῶν δοκιμασιῶν ἀλλά καί τήν ὠφέλειά τους −τήν ψυχική καλλιέργεια μέσω τῆς ὑπομονῆς καί τήν κληρονομιά τῆς οὐράνιας βασιλείας−, τίς ἀντιμετωπίζει σωστά καί τίς ἐκμεταλλεύεται σωτήρια, σύμφωνα μέ τίς παραινέσεις τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ἰακώβου: «Νά χαίρεστε, ἀδελφοί μου, ὅταν δοκιμάζεστε ἀπό ποικίλους πειρασμούς· γιατί πρέπει νά ξέρετε ὅτι μέσα ἀπό τή δοκιμασία τῆς πίστεώς σας γεννιέται ἡ ὑπομονή» (Ἰακ. 1:2-3). Καί εἶναι «μακάριος ὁ ἄνθρωπος πού δέχεται μέ ὑπομονή τίς δοκιμασίες, καθώς, ἄν τίς ὑποστεῖ μέ ἐπιτυχία, θά κερδίσει τό στεφάνι τῆς αἰώνιας ζωῆς» (Ἰακ. 1:12).

Ὁ Κύριος, ἄλλωστε, μᾶς διαβεβαίωσε: «Μέ τήν ὑπομονή σας θά σώσετε τίς ψυχές σας» (Λουκ. 21:19). «Ὅποιος ὑπομένει ὥς τό τέλος, αὐτός θά σωθεῖ» (Ματθ. 10:22). Ὁ Ἴδιος, μάλιστα, μᾶς ἔδωσε κορυφαῖο παράδειγμα ὑπομονῆς καί μακροθυμίας: «Τίς λοιδορίες δέν τίς ἀνταπέδιδε καί, ὅταν ἔπασχε, δέν ἀπειλοῦσε· ἐμπιστευόταν τόν δίκαιο Κριτή» (Α΄ Πέτρ. 2:23). Γι’ αὐτό ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προτρέπει νά Τόν μιμηθοῦμε: «Ἀναλογιστεῖτε Αὐτόν πού ὑπέμεινε τόση ἐχθρότητα ἐναντίον Του ἀπό μέρους τῶν ἁμαρτωλῶν, γιά νά μήν ἀποκάμετε καί χάσετε τό θάρρος σας» (Ἑβρ. 12:3). «Νά ὑπομένετε ὅπως ὁ Χριστός» (Β΄ Θεσ. 3:5). «Ἄν ὑπομένουμε, μαζί Του καί θά βασιλεύσουμε» (Β΄ Τιμ. 2:12).

Εὔλογα, λοιπόν, ἀποφαίνεται ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὅτι «τίποτα δέν εἶναι ἰσάξιο τῆς ὑπομονῆς. Αὐτή εἶναι ἡ βασίλισσα τῶν ἀρετῶν, τό θεμέλιο τῶν κατορθωμάτων, τό γαλήνιο λιμάνι, ἡ εἰρήνη μέσα στούς πολέμους, ἡ γαλήνη μέσα στή φουρτούνα, ἡ ἀσφάλεια μέσα στίς ἐπιβουλές, ἡ δύναμη πού κάνει τόν ἄνθρωπο πιό στέρεο κι ἀπό διαμάντι».

Ὁ “Χρυσόστομος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας”, ὁ ἅγιος Τύχων ὁ Θαυματουργός (1724-1783), ἀρχιεπίσκοπος Βορονέζ καί Ζαντόνσκ, μᾶς διδάσκει μέσ’ ἀπό τίς ἑπόμενες σελίδες ποιά εἶναι ἡ ἀληθινή ὑπομονή, πῶς ἀποκτᾶται καί πῶς ἑδραιώνεται στήν ψυχή, ποιά εἶναι ἡ δύναμή της καί ποιοί οἱ καρποί της, μέ ποιά μέσα ἐνισχύεται καί ἀναπτύσσεται. Πιστεύουμε ὅτι οἱ νουθεσίες του θά ὠφελήσουν κάθε φιλόθεο ἀναγνώστη, πού θέλει ν’ ἀκούσει κάποτε τόν Κύριο νά τοῦ λέει: «Ἐπειδή τήρησες τόν λόγο μου κι ἔδειξες ὑπομονή, γι’ αὐτό κι ἐγώ θά σέ διαφυλάξω, ὅταν θά ἔρθει ἡ ὥρα τοῦ τελικοῦ πειρασμοῦ, πού θ’ ἀποτελέσει τή μεγάλη δοκιμασία γιά τόν κόσμο, γιά ὅλους τούς κατοίκους τῆς γῆς» (Ἀπ. 3:10).

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

Διαβάστε περισσότερα »

Ερώτηση στον Θεό (Άγιος Μακάριος της Όπτινα)

-Ἐσύ, ποὺ μὲ τὴν ἀνείπωτη καλοσύνη Σου μᾶς δημιούργησες, πές μας, γιατί γέμισες τὴ ζωή μας μὲ θλίψη; Τὸ ἔλεός Σου δὲν σὲ κάνει νὰ λυπᾶσαι γιὰ αὐτὰ ποὺ ὑποφέρουμε; Γιατί μοῦ παραχωρεῖς τὴν ὕπαρξη καὶ ἀργότερα τὴν παίρνεις μὲ ἕναν ὀδυνηρὸ θάνατο; Διαβάστε περισσότερα »