Περιοδικό “Ευθύνη”

Η σύγχρονη οικονομική κρίση ως πνευματικό πρόβλημα (Δημήτρης Μπαλτάς, Δρ Φιλοσοφίας)

Η σημερινή οικονομική κρίση δεν είναι ένα πρωτοφανές γεγονός. Είναι ίσως πιο τραγικό, επειδή ο άνθρωπος, ύστερα από τον β’ παγκόσμιο πόλεμο, πίστεψε ότι δημιούργησε ένα κόσμο διαρκούς αναπτύξεως, οικονομικής σταθερότητας, κοινωνικής ισορροπίας και πολιτικής ειλικρίνειας.
Στην παρούσα αναφορά θα φανεί ότι η οικονομική κρίση σήμερα, όπως και άλλοτε, δεν είναι πρόβλημα της οικονομίας, καθ’ όσον η πολιτική κρίση δεν είναι απλώς και μόνον πρόβλημα της πολιτικής. Αντιθέτως αποτελούν προβλήματα του πνεύματος, άλυτα μέχρι σήμερα, παρά την τεχνολογική ανάπτυξη που έχει συντελεσθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Επιπλέον θα επιχειρηθεί να προσδιορισθεί ποια είναι η δέουσα συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στην σημερινή οικονομική κρίση.

Διαβάστε περισσότερα »

Η κοινωνία της αδιαφορίας (Δημήτρης Μπαλτάς, Δρ Φιλοσοφίας)

Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ: «Νομίζουμε πως έχει μια αξία σήμερα, μέσα στη δύνη που προκαλεί η κρίση, να δούμε τι είναι αυτό που μπορεί να συνετέλεσε σ΄ αυτή την κατάσταση που βιώνει ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων, αλλά και πόσο υγιείς ήταν οι επιλογές μας εκτός κρίσης. Σε αυτόν τον προβληματισμό συμβάλει το παρακάτω παλαιότερο άρθρο».

Στην παρούσα αναφορά θα δείξω ότι από την αμφισβήτηση, την σχετικοποίηση και την απόρριψη εκ μέρους του μηδενιστικού πνεύματος, που καλλιεργήθηκε εντόνως τον 19ο αι., έχει οδηγηθεί ο σύγχρονος άνθρωπος, αλλά και εν γένει η σημερινή κοινωνία, στην ενσυνείδητη αδιαφορία απέναντι σε αξίες, σε θεσμούς και στα προβλήματα της καθημερινότητας. Θα σημειωθεί εκ προοιμίου ότι η αδιαφορία δεν συσχετίζεται μόνον με  την πολιτική απάθεια, όπως συνήθως επισημαίνεται, αλλά αφορά, επίσης, την ηθική συμπεριφορά, τις κοινωνικές σχέσεις, την θρησκευτικότητα και την οικολογική συνείδηση.

Διαβάστε περισσότερα »

Από την «κοινωνία τού θεάματος» στον «πολιτισμό τής εικόνας» (Δημήτρης Μπαλτάς)

Εἶναι γνωστή ἡ κριτική πού ἔχει ἀσκηθεῖ κατά καιρούς στήν λεγόμενη «κοινωνία τοῦ θεάματος», στό πολυπληθές τμῆμα τῶν παλαιοτέρων (λ.χ. τῆς ρωμαϊκῆς κοινωνίας) ἀλλά καί τῶν συγχρόνων (λ.χ. τῆς κοινωνίας τῶν Μ.Μ.Ε) κοινωνιῶν πού ἱκανοποιεῖται ἀπό τό θέαμα. Δυστυχῶς τίς περισσότερες φορές τό θέαμα χαρακτηρίζεται ἀπό πράξεις ὑποβιβασμοῦ, φανεροῦ ἤ συγκεκαλυμμένου, τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας. Ἐπειδή γίνεται λόγος γιά τόν «πολιτισμό τῆς εἰκόνας», στήν σημερινή κατάθεση θά διατυπώσω ὁρισμένες παρατηρήσεις πάνω σ’ αὐτήν τήν νέα κυρίαρχη ἀντίληψη, τάση καί πρακτική συμπεριφορά. Διαβάστε περισσότερα »

Πράκτορες Θανάτου (Kώστας Τσιρόπουλος)

Η οικονομική κρίση, που ξέσπασε και συνταράζει την οικουμένη ολόκληρη σήμερα, απογυμνώνει τον άνθρωπο της καταναλωτικής κοινωνίας από εκείνες τις πενιχρές – αλλά λυσσαλέα διαφημιζόμενες – βεβαιότητες που καλλιεργούν συστηματικά τα τελευταία χρόνια οι πολύμορφοι πράκτορες του πνευματικού μηδενισμού. Διαβάστε περισσότερα »

Να ζεις χάνοντας (Κώστας Ε. Τσιρόπουλος)

Μας έχει συνηθίσει ο κόσμος αυτός, που ήλθαμε μη γνωρίζοντας τίποτα, πως ζούμε για να κερδίζουμε και να απολαμβά­νουμε. Να κερδίζουμε σε πείρα, σε γνώ­ση, σε σοφία, να κερδίζουμε υλικά αγαθά, ανέσεις, απολαύσεις, ηδονές, να κερ­δίζουμε οπωσδήποτε, κι ας περνούν τα χρόνια του βίου μας. Και δεν έχουμε νιώσει πως την ίδια στιγμή που πιστεύ­ουμε πως κερδίζουμε, την ίδια ακριβώς στιγμή χάνουμε. Χάνουμε σε χρόνο, χάνουμε σε νιάτα, χάνουμε σε δυνάμεις και χάνουμε συγγενείς, φίλους και γνώρι­μους. Κι ωστόσο, δεν αποτολμούμε να συμπεράνουμε, σε κάποια κρίσιμη στρο­φή του βίου μας, πως ενόσω ζούμε κερ­δίζοντας, περνώντας ο καιρός, όλο και περισσότερα χάνουμε. Για να φτάσουμε σε μια βαθμιαία απογύμνωση που λέγε­ται «ωριμότητα», που είναι «γήρας», που σημαίνει έναν κλιμακωτό αποχαιρε­τισμό του κόσμου. Διαβάστε περισσότερα »