Περιοδικό “Άρδην”

Μια διαφορετική ματιά στο πολυτονικό μέσα από προσωπική αφήγησι (Χρυσοστόμου Παπασπύρου, Χημικός Παν/μίου Αθηνών, Εκπαιδευτικός στο Ειδικό Λύκειο Κωφών & Βαρηκόων Αγίας Παρασκευής)

(Για τεχνικούς λόγους το κείμενο δημοσιεύεται στην μονοτονική γραφή. Όσοι επιθυμούν το παρόν κείμενο σε πολυτονική γραφή ας το ‘κατεβάσουν’ πατώντας εδώ: ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ PDF)

_______________

Στην πρόσφατη αντιπαράθεσι που έχει αναζωπυρωθή ανά­μεσα σε υποστηρικτές του πολυτονικού και υποστηρικτές του μονοτονικού διακρίνω μία εναγώνια απελπισία. Το κλίμα μοιάζει νά ‘χει πολωθή, και τα διάφορα επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα μοιάζουν να επαναλαμβάνωνται σαν ηχώ. Ισως και λίγη δόσι αμηχανίας, λες και δείχνει να χρωματίζη την πόλωσι με μία νότα μελαγχολίας. Μόνο άσπρο ή μαύρο; Μόνο ναι ή μόνον όχι στους τόνους και τα πνεύματα; Δεν θα το έθετα έτσι. Μπορούμε να ζωγραφίσουμε ένα το­πίο μέσα από μία απειρία προοπτικών, μπορούμε να λύσουμε ένα πρόβλημα μέσα από μία ποικιλία διαφορετικών προσεγγίσεων. Υπάρχουν και διαφορετικές ματιές. Οι προσωπικές αφηγήσεις είναι ανεκτίμητες, διότι αποκαλύπτουν διαφορετικές ματιές σε αντίστοιχες, διαφορετικές όψεις ενός θέματος. Οι προσωπικές αφηγήσεις δεν επιχειρούν ν’ αποδείξουν, απλά να δείξουν. Να δείξουν κάτι πέρα από τα αυτονόητα, πέρα από τα δεδομένα. Είμαι χημικός και γλωσσολόγος, ανήκοος από τα τρία μου χρόνια, εκπαιδεύω ανήκοους και βαρήκοους μαθητές εδώ και πάνω από είκοσι χρό­νια, και γράφω αυτή την αφήγησι στο πολυτονικό. Γιατί την γράφω; Όχι για να παρουσιάσω μία πραγματεία για το πολυτονικό. Ούτε για να προβάλω επιχειρήματα για τους τόνους και τα πνεύματα, προσπαθώντας να τα τεκμηριώσω με διάφορες γλωσσολογικές θέσεις. Δεν είναι εδώ ο κατάλληλος χώρος. Γράφω αυτή την αφήγησι έτσι αυθόρμητα, για να επικοινωνήσω ανθρώπινα με τους αναγνώστες, να μοιραστώ μαζί με άλλους ανθρώπους μία διαφορετική, προσωπική ματιά στο τι μπορεί να σημαίνη το πολυτονικό σε κάποιες ιδιαίτερες περιστάσεις, που κατά κανένα τρόπο δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν αυτονόητες, δεδομένες ή αντιπροσωπευτικές. Διαβάστε περισσότερα »

Διακήρυξη για την επανίδρυση του σχολείου (ΛΟΡΑΝ ΛΑΦΟΡΓΚ, ΜΑΡΚ ΛΕ ΜΠΡΙ, ΖΑΝ-ΠΙΕΡ ΝΤΕΜΑΓΙ, ΜΙΣΕΛ ΝΤΕΛΟΡ ΚΑΙ ΦΡΕΝΤΕΡΙΚ ΠΟΠΟ*)

Ερώτημα “Αλλης Οψεως”: Μήπως θα έπρεπε η παρακάτω διακήρυξη να αφορά και το Ελληνικό Σχολείο;

Διαβάστε περισσότερα »

1204, η διαμόρφωση του νεώτερου Ελληνισμού (Γεώργιος Καραμπελιάς)

Η πρώτη Αλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204. Σχόλιο του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιεροθέου, για το βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά.

(ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ)

Διαβάστε περισσότερα »

Η διατήρηση της ιστορικής συνείδησης ως πράξη αντίστασης (Δημήτρης Μπαλτάς, Δρ Φιλοσοφίας)

Εάν η μνήμη του ανθρώπου είναι κριτήριο της ταυτότητάς του, τότε η απώλεια της ιστορικής μνή­μης θα πρέπει να σημαίνει απώλεια και της ιστορικής ταυτότητας. Στο πλαίσιο της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας και εξ αιτίας της καταναλωτικής συνείδη­σης και της γενικότερης πολιτιστικής σύγχυσης, η ιστορική μνήμη διαγράφεται από την πολιτιστική και κοινωνική πραγματικότη­τα. Εν συνεχεία θα υποστηριχθεί ότι η διατήρη­ση της ιστορικής συνείδησης είναι κυρίως μία πρά­ξη αντίστασης απέναντι στις ως άνω κυρίαρ­χες αντιλήψεις των καιρών μας. Διαβάστε περισσότερα »

Ήταν Έλληνες οι Βυζαντινοί;

Ηχογραφημένες ομιλίες (mp3) από ημερίδα του περιοδικού ‘Άρδην’ για την Αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο

Διαβάστε περισσότερα »