«Του βίου την θάλασσαν, υψουμένην καθορών, των πειρασμών τω κλύδωνι, τω ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι· ανάγαγε εκ φθοράς την ζωήν μου Πολυέλεε».
Ο υμνογράφος της Εκκλησίας, φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, έρχεται να μας μιλήσει και να μας εκφράσει, μέσω αυτού του ειρμού, ότι ο βίος κάθε ανθρώπου είναι μια θάλασσα, και αυτή η θάλασσα πότε έχει γαλήνη, πότε αρχίζει να έχει λίγη τρικυμία, πότε δυναμώνει κι αποκτά μποφόρ και πότε πότε γίνεται άκρως απειλητική στο να καταποντιστούν όχι μόνο βάρκες και καΐκια, αλλά και υπερωκεάνια. Κάθε άνθρωπος που ζει σ’ αυτή τη ζωή πλέει στη θάλασσα του βίου. Κι επομένως, εφόσον πλέει στη θάλασσα, είναι πάρα πολύ φυσικό και επόμενο να συναντήσει όλες αυτές τις αλλοιώσεις που η μια διαδέχεται την άλλη σε όλη τη ζωή του ανθρώπου. Διαβάστε περισσότερα »