Ε’ Κυριακή Νηστειών

Λόγος την Ε’ Κυριακή των Νηστειών για τη συνένωση της νηστείας με την ευσπλαχνία και την προσευχή (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Αγαθόν προσευχή μετά νηστείας και ελεημοσύνης και δικαιοσύνης» (Τωβίτ 12:8)

«Είναι καλό πράγμα η προσευχή, όταν συνοδεύεται από τη νηστεία, την ελεημοσύνη και τη δικαιοσύνη», είπε ο αρχάγγελος Ραφαήλ στον Τωβίτ. Μεγάλο, πράγματι, καλό είναι μια τέτοια νηστεία! Είναι μεγάλο καλό για τους αμαρτωλούς, καθώς αποτελεί τη μοναδική θύρα εξόδου από τη σαρκική κατάσταση και εισόδου στη σωτήρια μετάνοια. Είναι μεγάλο καλό και για τους δικαίους, καθώς αποτελεί το πιο ισχυρό πνευματικό τους όπλο. Μ’ αυτό το όπλο στα χέρια διατηρούν την ψυχική και σωματική τους αγνότητα ως το τέλος τής επίγειας διατριβής τους. Θεμέλιο της προσευχής τους είναι η νηστεία και θεμέλιο της νηστείας τους η ευσπλαχνία. Προσεύχονται με πίστη και λαμβάνουν όλα όσα ζητούν. Διαβάστε περισσότερα »

Ε’ Κυριακή των Νηστειών: Ομιλία περί μετανοίας (Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων Ηλίας Μηνιάτης)

Η ακόλουθη ομιλία είναι προϊόν της ρητορικής δεινότητος του επισκόπου Κερνίτσης και Καλαβρύτων Ηλία Μηνιάτη του Κεφαλλήνος, ο οποίος θεωρείται «νέος Χρυσόστομος», λόγω του περιεχομένου των λόγων του, αλλά και λόγω της φυσικής του ευφραδείας. Εγεννήθη στο Λυξούρι το 1669 και εκοιμήθη το 1714, εις ηλικίαν μόλις σαράντα πέντε ετών. Εκήρυξε στην Βενετία, όπου και εσπούδασε, στην Κέρκυρα, στην πατρίδα του Κεφαλληνία, στην Ζάκυνθο και επί επταετίαν εις τον Πάνσεπτον Πατριαρχικόν ναόν του Αγίου Γεωργίου, εις Κωνσταντινούπολιν. Εκεί μάλιστα διωρίσθη επισήμως υπό του Πατριάρχου Γαβριήλ του Γ’ Ιεροκήρυξ της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Από τους ολίγους λόγους του που διεσώθησαν, αντιλαμβάνεται κανείς την δύναμίν των, την απήχησι που είχαν και το πόσον το δουλεύον Γένος εις Τούρκους και Βενετούς, εστερήθη ενός τόσον παραμυθητικού και παρηγορητικού κηρύγματος. Οι ομιλίες του έγιναν το πνευματικόν εντρύφημα των Ορθοδόξων επί μακρού χρόνου διάστημα έως της σήμερον, απαριθμούσαι πολλάς εκδόσεις. Τώρα εκδίδομεν μεταγλωττισμένους εις το σημερινόν γλωσσικόν ιδίωμα προς ευχερεστέραν κατανόησιν τρεις ομιλίας αυτού περί Μετανοίας, περί Εξομολογήσεως και περί θείας Μεταλήψεως, εκφωνηθείσας εις περιόδους Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η επιλογή δεν έγινε τυχαίως. Πιστεύομεν ότι όποιος έχει ειλικρινή μετάνοιαν, καθαράν εξομολόγησιν και εν συναισθήσει θείαν των Αχράντων Μυστηρίων Μετάληψιν, ευρίσκεται πορευόμενος την Οδόν της Σωτηρίας της εν Χριστώ Ιησού, ώ η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν. (Ηγούμενος Δοσίθεος, Ιερά και Σταυροπηγιακή της Παναγίας Τατάρνης Μονή)

Διαβάστε περισσότερα »

Ε’ Κυριακή Νηστειών (Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας) († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής.

Διαβάστε περισσότερα »

Ομιλία εις το Ευαγγέλιον της Ε’ Κυριακής Νηστειών, περί του ότι η αγάπη αχώριστος της ταπεινοφροσύνης (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Μάρκ. ι’, 32 – 45)

  • Γιατί ο Χριστός μαζί με το παράδειγμα της ταπεινοφροσύνης, δίδει και αυτό της υπερβολικής αγάπης;
  • Μπορεί κάποιος να είναι ταπεινός και να μην έχει αγάπη ή να αγαπάει χωρίς να είναι ταπεινός;
  • Με ποιον τρόπο μπορώ να καταλάβω πότε αγαπώ τον εαυτόν μου περισσότερο από τον πλησίον μου;
  • Ποια ήταν η αιτία της ταπεινώσεως του Ιησού Χριστού; Μόνο ο Χριστός είναι παράδειγμα ταπεινώσεως;
  • Τι θα συνέβαινε στον κόσμο, αν η αγάπη και η ταπείνωση ήταν για πάντα στην καρδιά όλων των ανθρώπων;
  • Ανωφελής πάσα αρετή χωρίς την αρετή της ταπεινοφροσύνης.

Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή Ε’ Νηστειών: Λόγος εις το «Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και ο Υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται εις χείρας αμαρτωλών» (Βασιλείου Επισκόπου Σελευκείας)

Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας. Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον Κεφ. ι’, 32 – 45
Τω καιρώ εκείνω, παραλαβών Ο Ιησούς τους δώδεκα μαθητάς, ήρξατο αυτοίς λέγειν τα μέλλοντα αυτώ συμβαίνειν, ότι ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και ο Υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται τοις αρχιερεύσι και γραμματεύσι, και κατακρινούσιν Αυτόν θανάτω, και παραδώσουσιν Αυτόν τοις έθνεσι, και εμπαίξουσιν αυτώ και μαστιγώσουσιν αυτόν και εμπτύσουσιν αυτώ και αποκτενούσιν αυτόν, και τη τρίτη ημέρα αναστήσεται. Και προσπορεύονται αυτώ Ιάκωβος και Ιωάννης υιοί Ζεβεδαίου λέγοντες, διδάσκαλε, θέλομεν ίνα ο εάν αιτήσωμεν ποιήσης ημίν. Ο δέ είπεν αυτοίς” τί θέλετε ποιήσαί με υμίν? Οι δέ είπον αυτώ, δός ημίν ίνα είς εκ δεξιών σου και είς εξ ευωνύμων σου καθίσωμεν εν τη δόξη σου. Ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς” ουκ οίδατε τί αιτείσθε. Δύνασθε πιείν το ποτήριον ο εγώ πίνω, και το βάπτισμα ο εγώ βαπτίζομαι βαπτισθήναι? Οι δέ είπον αυτώ, δυνάμεθα. Ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς, το μέν ποτήριον ο εγώ πίνω πίεσθε, και το βάπτισμα ο εγώ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε’ το δέ καθίσαι εκ δεξιών μου και εξ ευωνύμων ουκ έστιν εμόν δούναι, αλλ’ οις ητοίμασται. Και ακούσαντες οι δέκα ήρξαντο αγανακτείν περι Ιακώβου και Ιωάννου. Ο δέ Ιησούς προσκαλεσάμενος αυτούς λέγει αυτοίς” οίδατε ότι οι δοκούντες άρχειν των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών και οι μεγάλοι αυτών κατεξουσιάζουσιν αυτών’ ουχ ούτω δέ έσται εν υμίν, αλλ’ ός εάν θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται υμών διάκονος’ και ός εάν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος” και γάρ ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι, και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών.

Διαβάστε περισσότερα »