ενότητα

Η ενότης της Εκκλησίας και ο σύγχρονος χριστιανικός κόσμος (Ιερομόναχος Λουκάς Γρηγοριάτης)

Οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔζησαν σέ βάθος τό μυστήριο τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό ἐβίωσαν βαθύτατα τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, καί γι’ αὐτό κατενόησαν τήν σημασία καί τήν ἀπόλυτη ἀναγκαιότητα τῆς ἑνότητός της. Σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τους καί ἐμεῖς πιστεύουμε καί ὁμολογοῦμε «Εἰς Μίαν Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν». Ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας φανερώνεται στό δόγμα, στήν Εὐχαριστία, στήν ἁγιότητα. Διαβάστε περισσότερα »

Αποστολικό ανάγνωσμα ΚΕ΄ Κυριακής: Ομιλία περί του, ότι η μεταξύ των ανθρώπων συμφωνία εστίν η πηγή πάσης ευτυχίας, και της αιωνίου σωτηρίας η πρόξενος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εφ. 4, 1-7)

 

  • Γιατί είναι δύσκολο να συμφωνήσουν οι άνθρωποι μεταξύ τους;
  • Με ποιον τρόπο μπορούν να ξεπεραστούν τα εμπόδια για την ένωση των ανθρώπων;
  • Κανείς άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος ελαττωμάτων. Πώς λοιπόν μπορεί να υπάρξει ενότητα;
  • Ποιο είναι το αίτιο του παροξυσμού και του χωρισμού;
  • Ο απόστολος Παύλος διδάσκει “εν σώμα και εν πνεύμα”.
  • Πότε μπορεί να υπάρξει ειρήνη και ομόνοια;
  • Έχει όρια η ανοχή προς τον άλλον; Εάν ναι, ποια είναι αυτά;
  • Μπορεί η κακία να “κατοικεί” πλησίον της αρετής;
  • Μπορεί η ανοχή να είναι και αρετή και αμαρτία;
  • Ποιοι λόγοι καθιστούν τον άνθρωπο αδιάφορο;
  • Ποια αμαρτήματα προξενεί η αδιαφορία;
  • Υπάρχει εντολή ή νόμος που να εμποδίζει την αδιαφορία ως αμαρτία;

Διαβάστε περισσότερα »

Φωνή Αγιορειτών Πατέρων: “Άνθρωποι μίσους δεν είναι γνήσιοι χριστιανοί”

Ιανουάριος 1946: Σε συνθήκες, όπου το αίμα έρεε χωρίζοντας τον αδερφό από τον αδερφό, οι Πατέρες του Άθου, συντάκτες του κειμένου, ζητούσαν την ειρήνευση και την συναδέλφωση.Δεκέμβριος 2012: Ας ελπίσουμε ότι δεν θα έχουμε ταραγμένες μέρες στο άμεσο μέλλον στην πατρίδα μας και να χρειαστεί ανάλογη έκκληση.

Διαβάστε περισσότερα »

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Ζ’ Ματθαίου: Ομιλία περί ομονοίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ρωμ. 15, 1-7)

– Γιατί ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ζητά από τον Πατέρα του να είναι ενωμένοι όσοι πιστεύουν εις Αυτόν;

– Αφού δεν μπορούμε να είμαστε ένα κατά το σώμα και την ψυχή, με ποιόν τρόπο μπορούμε εμείς οι άνθρωποι να είμαστε ένα;

– Η ταυτότης της γνώμης, της διαθέσεως της καρδιάς και της θελήσεως, γεννά την μεταξύ των ανθρώπων αληθινή και ειλικρινή αγάπη.

– Η ετεροφροσύνη γεννά την διχόνοια, την φιλονικία και τον χωρισμό.

– Η ασυμφωνία των φρονημάτων γεννά αιρέσεις.

– Η ομοφροσύνη -για την οποία εδεήθη ο μονογενής Υιός του Θεού- είναι χάρισμα υπό του Θεού, άνωθεν πεμπόμενον εις όσους Αυτός ευδοκήσει.

– Βαστάζουμε τον θυμόν και την οργήν όσων μας υβρίζουν, όπως μας διδάσκει ο Κύριός μας; Βαστάζουμε τον φθόνο και το μίσος όσων μας συκοφαντούν; Υποδεχόμαστε τον προδότη μας όπως υποδέχθηκε ο Κύριός μας τον Ιούδα; Εμείς ούτε έναν πικρό λόγο δεν μπορούμε να υποφέρουμε! Πώς λοιπόν θα γίνουμε μέτοχοι του θείου δώρου της ομοφροσύνης; Και εστερημένοι της ομοφροσύνης πώς θα δούμε ομόνοια στις πόλεις μας, στα σπίτια μας, στο περιβάλλον μας; Μόνο σκάνδαλα αλληλομαχίες, πολέμους και χίλια άλλα δυστυχήματα.

– Η ομόνοια στηρίζει και την πολιτική διοίκηση. Μήπως βρισκόμαστε μπροστά στη βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του έργου των πολιτικών; Διαβάστε περισσότερα »