Βασίλειος Μπακογιάννης

Κλήρος και εκκοσμίκευση (Αρχιμ. Βασίλειος Μπακογιάννης)

«Ὁ Ἱερέας εἶναι ὁ ἀγγελιοφόρος, ὁ κήρυκας τοῦ θείου νόμου. Οἱ ἄνθρω­ποι ἀπό αὐτόν ζητοῦν νά μάθουν τόν θεῖον νόμον» (Μαλ. 2:7). Ἄν ὁ Ἱερέας δέν μιλήσει γιά ἁμαρτία, γιά μετάνοια, γιά σωτηρία, ποιός θά μιλήσει; Ἄν δέν μιλήσει γιά τό Χριστό, γιά τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του, ποιός θά μιλήσει; Ἄν δέν μιλήσει γιά πνευματικό ἀγώνα, γιά ἐγκράτεια, γιά νηστεία, γιά προσευχή, ποιός θά μιλήσει;
Ἡ ἐκκοσμίκευση, λοιπόν, τοῦ Ἱερέα δέν περιορίζεται μόνο στή «μοντέρνα» ἐξωτερική του ἐμφάνιση, ἡ ὁποία «ἀναγγέλει τά περί αὐτοῦ» (Σειράχ 19, 30), ἀλλά καί στό πῶς ἐργάζεται ὡς Ἱερέας, ὡς μεσίτης τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς, ἀλλά καί τοῦ ἀνθρώπου ἐν οὐρανοῖς. Διαβάστε περισσότερα »

«Πιστεύω και δεν φοβάμαι…» (Αρχιμ. Βασίλειος Μπακογιάννης)

Λένε πολλοί: «Πιστεύω στό  Χριστό, καί δέν φοβᾶμαι τόν κορωνοϊό, γι’ αὐτό καί στήν ἐκκλησία δέν βάζω μάσκα». Καί ὅσοι ὑποστηρίζουν τό ἀντίθετο, εἶναι ἄπιστοι; Μπορεῖ νά εἶναι περισσότερο πιστοί! Ποιός τό ξέρει; Διαβάστε περισσότερα »

Ναός, Ιερέας, Θ. Λειτουργία, Θ. Κοινωνία (αρχιμ. Βασίλειος Μπακογιάννης)

Ζοῦμε στή λεγόμενη  Νέα Ἐποχή. Καί Νέα Ἐποχή σημαίνει νέος τρόπος ζωῆς, νέο σκεπτικό, νέα ἤθη. Τό βλέπουμε καθημερινά, ἀκόμα καί μέσα στούς χώρους τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ ἔννοιες «Ναός», «Ἱερέας» «Λειτουργία», «Θ. Κοινωνία», πού στίς παλαιότερες ἐποχές προκαλοῦσαν δέος  στίς ψυχές τῶν χριστιανῶν μας,  σήμερα  ἔχουν καταντήσει ἔννοιες «ρουτίνα». Καί ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός π.  Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος (+1996) ἡ Νέα Ἐποχή δέν θά ἀδειάσει τίς ἐκκλησίες ἀπό κόσμο, ἀλλά αὐτόν τόν κόσμο πού πάει στίς ἐκκλησίες,  θά τοῦ ἀλλάξει τά μυαλά. Καί ἀπό ὅτι φαίνεται ὁ προφητικός του  λόγος ἐπαληθεύθηκε.Βιώνουμε πρωτόγνωρα πράγματα! Ἐνδεικτικά: Διαβάστε περισσότερα »

Σύντομα σχόλια στις Προηγιασμένες Θ. Λειτουργίες (πανοσιολ. αρχιμ. Βασίλειος Μπακογιάννης, ιεροκήρυξ Ι. Μ. Πατρών)

α. «Δει πάσαν την Τεσσαρακοστήν νηστεύειν ξηροφαγούντας» (Κανόνας Ν΄ της Λαοδικείας).
Έτσι (με ξηροφαγία, τρώγοντας ξηρούς καρπούς κατά τις 3 μ.μ.) νήστευαν παλιά οι χριστιανοί καθόλη την Μ. Τεσσαρακοστή. Μερικοί ξηροφαγούσαν μέρα παρά μέρα, δηλαδή Τρίτη και Πέμπτη! Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή παρέμεναν τελείως άσιτοι! (Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ομιλ. Δ, 6 εις Αδριάντας). Και ήταν φυσικό μέσα σε ένα τέτοιο ασκητικό κλίμα να ποθούν την Θ. Κοινωνία. Και έτσι καθιερώθηκαν οι εσπερινές Προηγιασμένες Θ. Λειτουργίες. Δηλαδή: Επειδή νήστευαν (έμεναν άνυδροι και άσιτοι) γι’ αυτό καθιερώθηκαν οι Προηγιασμένες. Άρα το ερώτημα, «αν μπορώ το πρωί να φάω κάτι, και να κοινωνήσω το απόγευμα στην Προηγιασμένη», είναι ξένο με το γράμμα και το πνεύμα και της Προηγιασμένης και της Μ. Τεσσαρακοστής.

Διαβάστε περισσότερα »

Περί του Μεγάλου Αγιασμού (Αρχιμ. Βασίλειος Μπακογιάννης, ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

1.  Ο Μ. Αγιασμός προήλθε από το νερό του Βαπτίσματος. Περιληπτικά: Οι χριστιανοί, βλέποντες τις θαυματουργικές του ιδιότητες, έπαιρναν από το αγιασμένο αυτό νερό,  ράντιζαν τα υπάρχοντά τους, και το κρατούσαν στο σπίτι τους σαν «ευλογία». Τούτο όλως ιδιαιτέρως γινόταν ανήμερα των Θεοφανείων. (Περισσότερα: Παν. Τρεμπέλα, «Μικρόν Ευχολόγιον» τ. Β σελ. 53-57). Διαβάστε περισσότερα »