[1]Άγιος Νικόλαος Καβουρόπετρα, Αίγινα
“Σκορπισμένες στοὺς γύρω λόφους καὶ σὲ ὁλάκερο τὸ ἀγροτικὸ ἀμφιθέατρο ἀπίστευτα πολλὲς ἐκκλησιές.
Τὸ ἀπροσμέτρητο βάθος τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τοὺς οἴκους Θεοῦ ποὺ ἀνταμώνεις παντοῦ στὴν Ἑλλάδα, εἴτε στὰ λαγκάδια καὶ στὰ βουνὰ προσδιαβαίνεις εἴτε στὰ 3/4 τῆς ναυτικῆς χώρας τὰ θαλασσόβρεχτα, ὅπου στήριξε πάντα ὁ λαὸς τὴν πνευματικὴ ἀλήθειά του: ἵνα ειδῃς πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ Θεοῦ ἀναστρέφεσθαι, ἥτις ἐστὶν ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος, στύλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας.
Πίστη καὶ γλῶσσα, ξωμάχος καὶ ψαρὰς ἢ ναυτικός, τὰ δυὸ ἀρχικὰ κύτταρα τὰ ἀκατάλυτα, δεμένα σταυρωτὰ ὅπως τὸ λιοντάρι, ὁ ἄγγελος, τὸ μοσχάρι καὶ ὁ ἀετὸς ἀπάνω στὸ τετραβάγγελο ἢ ἀκόμα τὰ τέσσερα στοιχεῖα τὰ πρῶτα, τά πολυθρύλητα τέτταρα, πηγὲς ἀστέρευτες, στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο, πολύτρεχες νερομάνες ἑνὸς λαοῦ θεματοφύλακα μιάς ἀπὸ τὶς θαυμαστότερες θρησκεῖες καὶ γλῶσσες τοῦ κόσμου. […]
Βλέποντας τὰ ἀσβεστωμένα ξωκλήσια μας καὶ ξέροντας πώς, εἴτε μπαίνεις στὴν Ἁγιά-Σοφιὰ εἴτε στὸν αι-Γιώργη στὸ Ἀντικέρι, πνευματικὰ στὸ ἴδιο μέρος μπαίνεις, ἀναλογίζομαι τώρα ἀπὸ ἐδῶ μιὰ ἄλλη ὀρθόδοξη χώρα, ὄχι μικρὴ καὶ φτωχιά, ἀλλὰ μεγάλη καὶ πλούσια”.
Ζήσιμος Λορεντζάτος
Ἀπὸ τὸ βιβλίο Στου τιμονού το αυλάκι, εκδ. Δόμος
(Πηγή: Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία, Ιούνιος 2025)