ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΙΕΡΙΣΣΟΥ, ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ & ΑΡΔΑΜΕΡΙΟΥ

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΝΕΩΝ

«Η ΑΓΙΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΚΥΛΙΝΑ»

ΣΤ΄ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΝΕΩΝ

28 ΙΟΥΛΙΟΥ-3 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2008

ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Τό θέμα τῆς ΣΤ΄ Λειτουργικῆς Συνάντησης «Τό Μυστήριο τοῦ θανάτου στό φῶς τῆς Ἀναστάσεως», ἦταν ἡ αἰτία τῆς ἐπιτυχίας καί τῆς μεγάλης προσέλευσης νέων ἀπ΄ ὅλη τήν Ἑλλάδα.

Κατά τήν συνάντηση ἀναλύθηκαν καί μελετήθηκαν ἀπό τούς νέους ἡ Ἑξόδιος Ἀκολουθία καί ἄλλες ἐπιμνημόσυνες Ἀκολουθίες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Ἡ συνάντηση διήρκεσε ἑπτά (7) ἡμέρες καί συμμετεῖχαν νέοι ἀπό τήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν καί τίς Μητροπόλεις: Ἱερισσοῦ, Κασσανδρείας, Ξάνθης, Σιατίστης, Δημητριάδος, Κορίνθου, Καισαριανῆς,  Ἐλευθερουπόλεως, Νεαπόλεως & Σταυρουπόλεως.

Οἱ νέοι παρακολούθησαν ὅλες τίς ἀκολουθίες τοῦ εἰκοσιτετραώρου (Ὄρθρο, Θεία Λειτουργία, Ἑσπερινό, Ἀπόδειπνο, Χαιρετισμούς) καί συμμετεῖχαν ψάλλοντας, διαβά-ζοντας καί διακονώντας στό ναό. Ἀσχολήθηκαν μέ τά λειτουργικά ἔθιμα παρασκευῆς Πρόσφορου, Κολλύβων, Θυμιάματος καί κατασκευῆς Κομποσχοινίου.

Πραγματοποίησαν τόν περίπλου τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί συμμετεῖχαν στήν ἑορτή τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου στόν Μητροπολιτικό Ναό Ἀρναίας καί στή συνέχεια παρεκάθησαν σέ τράπεζα πού παρέθεσε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ κ. Νικόδημος στό Έπισκοπεῖο. Ἐπισκέφτηκαν τό Λαογραφικό Μουσεῖο Ἀρναίας, τήν Ι.Μ. Ἁγίου Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ, παρακολούθησαν τρισδιάστατη (3D) προβολή γιά τό Ἅγιον Ὄρος στό Κέντρο Πολιτισμοῦ Ἱερισσοῦ καί ἐπισκέφτηκαν τό Μετόχι τῆς Μονῆς Χιλιανδαρίου στήν Ἱερισσό.

Οἱ εἰσηγήσεις πάνω στό κεντρικό θέμα «Τό Μυστήριο τοῦ θανάτου στο φῶς τῆς Ἀναστάσεως» ἦταν οἱ ἐξῆς:

• Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ κ. Νικόδημος «Ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν».
• Ὁ Αἰδ/τος π. Κωνσταντῖνος Πλευράκης «Ἐρμηνεία τοῦ Ἀμώμου (11 Ψαλμοῦ)»
• Ὁ Ἀρχιμ. Σωφρόνιος Γκουτζίνης «Ἐρμηνεία Ἀποστόλου καί Ευαγγελίου τῆς Νεκρωσίμου Ἀκολουθίας»
• Ὁ Παν/τος Ἀρχιμ. Βενέδικτος Νεοσκητιώτης «Τά Μνημόσυνα προεικόνιση τῆς Ἀναστάσεως»
• Ὁ Παν/τος Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Μαϊδώνης «Ἑρμηνεία τῶν τροπαρίων τῆς νεκρωσίμου Ἀκολουθίας»

Μέ βάση τις εἰσηγήσεις μετά ἀπό συζήτηση κατέληξαν στά παρακάτω πορίσματα:

Π Ο Ρ Ι Σ Μ Α Τ Α

Α.΄ΘΕΟΛΟΓΙΑ

• Ὁ Θεός εἶναι Ζωή καί δέν εἶναι αἴτιος τοῦ θανάτου.
• Ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε μέ τή δυνατότητα νά μείνει θνητός ἤ ἀθάνατος.

Δυστυχῶς διάλεξε τόν θάνατο. Ὁ Χριστός μέ τήν Ἀνάστασή του χάρισε τή

         ζωή. Μακριά ἀπό τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει ζωή.

o Διά τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχει κοινωνία ζώντων καί κεκοιμημένων.  

o Ἡ στάση μας σ’ αὐτή τή ζωή καθορίζει τήν κατάστασή μας μετά θάνατον

        «Ἐν τῷ Ἀδῃ οὐκ ἔστι μετάνοια».

o Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί ἡ κοινή Ἀνάσταση τῶν ἀνθρώπων εἶναι τό

         κεντρικό μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας.

o Ὁ θάνατος εἶναι ὄντως μυστήριο πού φωτίζεται ἀπό τόν Χριστό καί ἀντιμετωπίζεται μέ τήν συνειδητή συμμετοχή στήν Ἐκκλησία.        

o Ὁ θάνατος εἶναι ἔχθρός, ἀλλά μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἔχασε τήν

        δύναμή του. Ἀπό τήν στάση μας ἀπέναντι στή ζωή ἐξαρτᾶται καί ἡ στάση μας

ἀπέναντι στόν θάνατο.

o Εἶναι ἀνάγκη ἡ Ἐκκλησία στήν κατήχησή της νά ἀναφέρεται καί στό θέμα τοῦ θανάτου.

o Ἡ μνήμη τοῦ θανάτου εἶναι μεγάλη ἀρετή γιά τόν χριστιανό.

o Οἱ χριστιανοί πενθοῦν καί κλαῖνε γιά τόν θάνατο τῶν προσφιλῶν τους

        προσώπων, ὅμως δέν πρέπει νά λυποῦνται ὡς οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα. Πρέπει νά

ἐπανέρχονται σέ κανονική ζωή διδασκόμενοι  ἀπό τόν μεγάλο δάσκαλο, τόν

        θάνατο, κατά τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό.

o Ὁ Ἄμωμος (118 Ψαλμός) εἶναι Ὕμνος πρός τόν Ἰησοῦ Χριστό, τήν ὄντως ζωή.

Ὁ ὕμνος αὐτός συνοδεύει τήν ψυχή στή πορεία προς τήν αἰωνιότητα. 

Β.΄ ΚΗΔΕΙΑ-ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ-ΠΕΝΘΟΣ

· Σέ πολλές περιπτώσεις ἐξαιτίας τοῦ ὑπερβολικοῦ πένθους παρατηρεῖται λατρεία τῶν νεκρῶν μέ τήν καθημερινή ἐνασχόληση μ’ αὐτούς.

· Ἡ νεκρώσιμος ἀκολουθία καί τά ἔθιμα γύρω ἀπό τήν ταφή βοηθούν στή σωστή διεργασία τοῦ πένθους καί τῆς θλίψης.

· Τό πένθος πρέπει νά ἐκφράζεται. Οὕτε τά συναισθήματα νά καταπιέζονται, οὔτε νά δημιουργοῦνται ἀρρωστημένες καταστάσεις ὑπερβολικοῦ καί παρατεταμένου πένθους.

· Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη ἀπό τόλμη γιά νά ἀντιμετωπίσει κατάματα τό θάνατο.

· Ἡ κοινωνία μας πλήττεται ἀπό τήν ἄρνηση ἐκδήλωσης τῶν ἀρνητικῶν συναισθημάτων, τοῦ θυμοῦ καί τῆς θλίψης, μέ ἀποτέλεσμα τήν ἐκδήλωση τῆς κατάθλιψης. Αὐτός εἶναι ἕνας αἱρετικός τρόπος ζωῆς πού ἔχει εἰσβάλλει ἀπό τους παπικούς καί προτεστάντες πουριτανούς μέ ὀδυνηρές συνέπειες.

· Ὁ ἀσπασμός τοῦ νεκροῦ βοηθᾶ στή συνειδητοποίηση τοῦ χωρισμοῦ. Εἶναι ἡ ὥρα τῆς συγχώρεσης ἀπό τούς ὑπόλοιπους χριστιανούς. Δυστυχῶς ἡ βιομηχανία κηδειῶν δέν ἀφήνει νά γίνει ἄνετα ὁ ἀσπασμός.

· Ἡ ὕπαρξη του τάφου παρηγορεῖ τούς συγγενεῖς τοῦ νεκροῦ πού τόν ἐπισκέπτεται, τόν φροντίζουν καί ἐκφράζουν τήν ἀγάπη τους.

· Ἡ ἐκκλησιαστική ταφή εἶναι ἔνδειξη σεβασμοῦ πρός τόν νεκρό.

· Γιά τούς χριστιανούς ὁ Πανάγιος Τάφος, ὁ Τάφος τῆς Ἀναστάσεως, εἶναι πηγή ζωῆς, αἰτία τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως,. Τό δέ ἄναμμα τοῦ Ἁγίου Φωτός ἀπό τόν Ὀρθόδοξο Πατριάρχη εἶναι ἐπιβεβαιωτικό ὅτι «ζωή ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε».

Γ.΄ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΝΗ

· Τά μνημόσυνα πρέπει νά γίνονται Σάββατο διότι ὅταν τελοῦνται τήν Κυριακή καλύπτεται τό Ἀναστάσιμο Μήνυμα τῆς Κυριακῆς.

· Εἶναι ὡφέλιμη καί γιά τόν κεκοιμημένο καί γιά τους συγγενεῖς ἡ τέλεση τῶν ἐπιμνημόσυνων ἀκολουθιῶν (τρίτα, ἕνατα, σαράντα, χρόνος, τρία χρόνια, ψυχοσάββατα κλπ.)

· Στά μνημόσυνα πρέπει ἀπαραίτητα νά προσφέρονται κόλλυβα ἀπό σιτάρι, τό ὁποῖο συμβολίζει τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν κατά τόν Ἀπ. Παῦλο.

· Δέν χρειάζονται πολυτελεῖς κηδείες καί τάφοι. Ἡ προσευχή καί ἡ ἐλεημοσύνη βοηθοῦν τήν ψυχή.

· Ἡ προσευχή στίς ἐπιμνημόσυνες ἀκολουθίες νά εἶναι συνειδητή, καί ὄχι φολκλορική συμμετοχή.

· Ἀντίσταση στήν ἐκκοσμίκευση τῶν τελετῶν γιά τούς νεκρούς.

· Ἀντίσταση στήν ἐμπορευματοποίηση τῶν κηδειῶν ἐκ μέρους ἀσυνείδητων κληρικῶν καί γραφείων κηδειῶν.

· Εἶναι ἀντίθετη στήν χριστιανική συμπεριφορά ἡ ἀπομάκρυνση τῶν πενθούντων ἀπό τήν λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί τόν ἐκκλησιασμό τῆς Κυριακῆς.

· Οἱ συγγενεῖς τῶν νεκρῶν νά μή θεωροῦν αἰτία θανάτου τόν Ζωοδότη Χριστό, οὔτε νά ξεπέφτουν σε δεισιδαιμονίες καί ὑπερβολική ἐνασχόληση μέ τήν κατάσταση μετά θάνατον.

· Ἀρρωστημένη ἐνασχόληση μέ τά ἐσχατολογικά ὁδηγεῖ σε πλάνη. Νά ἀρκούμεθα σέ ὅσα ὁ Κύριος μᾶς ἀπεκάλυψε καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς ἐξήγησαν.

· Χρειάζεται προσοχή γιά νά μήν δίνουν οἱ χριστιανοί σημασία στίς παραψυχολογικές καί ἀποκρυφιστικές ἑρμηνεῖες τῶν ὁμάδων τῆς Νέας Ἑποχῆς γιά τά μετά θάνατον.

· Οἱ χριστιανοί νά μήν ἐμπλέκονται μέ μάγους, πνευματιστές καί ὁραματιστές πού προσφέρουν δῆθεν ἐπικοινωνία μέ τούς κεκοιμημένους.

· Ὑπάρχει ἀνάγκη νά μελετᾶμε τή νεκρώσιμο ἀκολουθία. Ὑπάρχουν Ὀρθόδοξα βιβλία, πού ἐρμηνεύουν τήν νεκρώσιμη ἀκολούθια, καί παρουσιάζουν τήν θεολογία περί  θανάτου καί μεταθανάτιου ζωῆς.

Δ.΄ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

· Ἡ καύση τῶν νεκρῶν προέρχεται ἀπό μιά μηδενιστική ἀντίληψη γιά τόν ἄνθρωπο, ὅτι ὁ ἄνθρωπος μέ τό θάνατό του ἐξαφανίζεται.

· Ἡ καύση στήν ἀρχαία Ἑλλάδα ἐπικρατοῦσε μόνο σέ κάποιες χρονικές περιόδους καί σέ κάποιες περιοχές. Εἶναι γεμάτη ἡ Ἑλλάδα ἀπό νεκροπόλεις, ἀρχαία νεκροταφεῖα μέ ἐπιβλητικούς τάφους.

· Ἡ καύση εἶναι προσβολή πρός τόν ἄνθρωπο καί ἀπανθρωπιά.

· Ἐάν ὑπήρχε καύση, δέν θά εἴχαμε τήν εὐλογία τῶν ἁγίων λειψάνων, πού μυροβλύζουν καί εἶναι πηγή ἁγιασμοῦ.

· Ἡ καύση τῶν νεκρῶν παρά τά νομιζόμενα εἶναι πιό δαπανηρή καί ἐπιβαρυντική γιά τό περιβάλλον.

Ε.΄ Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ!

· Ἠ ἐλπίδα στόν Ἀναστημένο Χριστό καί ἡ μνήμη τοῦ θανάτου εἶναι τό μήνυμα τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου πρός τόν Ἅγιο Σιλουανό «κράτα τόν νοῦ σου στόν Ἄδη καί μήν ἀπελπίζεσαι.»