«Μακάριοι οἱ Πεινῶντες και διψῶντες την δικαιοσύνην,

ὅτι αὐτοί χορτασθήσονται» (Ματθ. Ε΄. 6)

Ἀπό τό βιβλίο «Πνευματικές Νουθεσίες»

Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα

(ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν)

Πνευματική ἀφροσύνη

Γιά νά διαφωτισθεῖς πάνω στό ζήτημα πού σέ βασανίζει, μελέτησε τά Ὑπομνήματα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στά ἱερά Εὐεγγέλια*.

Ἀπό μένα τώρα ἄκουσε συνοπτικά τά ἑξῆς:

Ἡ πίστη εἶναι ἀληθινά δῶρο. Ἕνα δῶρο, πού ἀποκτήσαμε μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου. Ἕνα δῶρο ὅμως, πού Ἐκεῖνος δέν μᾶς ἀναγκάζει ν᾿ ἀποδεχθοῦμε. Τό γεγονός λοιπόν αὐτό δέν καταργεῖ τήν ἐλευθερία μας – ἀλλά οὔτε καί τήν εὐθύνη μας. Ὁ Θεός δέν μᾶς ζητάει μόνο πίστη. Ζητάει καί ἔργα. Ὁπωσδήποτε, προηγεῖται πάντα ἡ χάρη Του, ἡ ὁποία, μέ τή φωνή τῆς συνειδήσεώς μας, μᾶς καλεῖ στό δίκαιο καί στήν ἀρετή. Γι᾿ αὐτό ἀκριβῶς, ἐπειδή στή χάρη Του ὀφείλουμε τά πάντα, δέν ἔχουμε κανένα λόγο νά ὑπερηφανευθοῦμε, εἴτε γιά τήν πίστη μας εἴτε γιά τά ἔργα μας. Τί ἔλεγε ὁ ἀπόστολος Παῦλος; «Χάριτι Θεοῦ εἰμι ὅ εἰμί» (Α΄ Κορ. 15. 10).

Ὁ Θεός, χρησιμοποιώντας τή συνείδησή μας, μᾶς καλεῖ στό ἀγαθό. Ὅταν ὅμως ἐμεῖς θεληματικά ἀρνούμαστε νά τό κάνουμε, Ἐκεῖνος σέβεται τήν ἐλευθερία μας καί ἐπιτρέπει νά γίνει τό θέλημά μας.

Ἀλλά τότε, ἀλλοίμονο, ὁ νοῦς μας σκοτίζεται, ἡ θέλησή μας ἐξασθενεῖ, καί πέφτουμε σέ ἀναρίθμητες ἁμαρτίες. Παράλληλα, οἱ καρποί τοῦ Πνεύματος (βλ. Γαλ. 5. 22-23) ἀφαιροῦνται ἀπό μᾶς, καί χορηγοῦνται σ᾿ ἐκείνους πού ἀκολουθοῦν τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ. Θυμήσου τί ἔγινε στήν παραβολή τῶν ταλάντων (Ματθ. 25. 28-29)...

Ἡ μετάνοιά μας εἶναι ἀληθινή καί γνήσια, ὅταν ἀποφασίζουμε νά μήν ξαναγυρίσουμε ποτέ στήν ἁμαρτία μας. Ἄν δέν πάρουμε σταθερά αὐτή τήν ἀπόφαση, ἡ μετάνοιά μας εἶναι κάτι χειρότερο ἀπό ἄχρηστη. Συνεχίζοντας τή διάπραξη μιᾶς ἁμαρτίας – ὡς «κύων ἐπιστρέψας ἐπί τό ἴδιον ἐξέραμα καί ὗς λουσαμένη εἰς κύλισμα βορβόρου» (Β΄ Πέτρ. 2. 22) - , ἐνῶ ἔχουμε ἤδη ἀναγνωρίσει ὅτι εἶναι ἁμαρτία, καί ἐνῶ ἐλεγχόμαστε ἐσωτερικά γι᾿ αὐτή, φαίνεται πώς ὑπολογίζουμε παράλογα στήν ἀπέραντη συγχωρητικότητα τοῦ Θεοῦ. Καί ἡ ἀφροσύνη μας αὐτή εἶναι τόσο καταδικάσιμη, ὅσο σχεδόν καί ἡ ἀντίθετή της κατάσταση, ἡ ἀπελπισία.

* Στήν Ἑλλάδα ἔχουν κυκλοφορήσει (κείμενο καί νεοελληνική μετάφραση) ἀπό τίς Πατερικές Ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς» (Θεσσαλονίκη) στά Ἅπαντα τοῦ Ἁγίου, καί περιλαμβάνονται στούς τόμους 8-14.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτηςhttp://HristosPanagia3.blogspot.com