Κλήμεντος Ζέντεργολμ († 1878)

Ἱερομονάχου τῆς Ὄπτινα

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Μετάφρασις ἐκ τοῦ ρωσσικοῦ ὑπὸ τοῦ

μοναχοῦ Διοδώρου (Λαριόνωφ)

Εἰσαγωγή, σχόλια, ἐπιμέλεια ὑπὸ τῶν πατέρων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χρυσοποδαριτίσσης - Νεζερῶν

ΑΝΘΗ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ ΙΑ΄ (11)

Ἐκδόσεις «ΤΗΝΟΣ»

Ἐν Ἀθήναις ͵ϐϑ΄ (2009)

Oἱ ἕως σήμερον ἀσχοληθέντες μετὰ τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου Ἕλληνες ἐσχημάτισαν, νομίζω, τὴν ἐντύπωσιν ὅτι μετὰ τοὺς τρεῖς πρώτους βιογράφους του, τὸν ἅγιον Ἀθανάσιον τὸν Πάριον, τὸν ἱερομόναχον Εὐθύμιον (παραδελφὸν τοῦ Ἁγίου ἐκ τοῦ κελλίου τῶν Εἰσοδίων, «τῶν Σταυρουδάδων», πλησίον τῶν Καρυῶν -Ἁγίου Ὄρους), καὶ τὸν ἐκ Δημητσάνης Ἰβηρίτην μοναχὸν Ὀνούφριον (Κουντούρογλου), τέταρτος βιογράφος του ἦταν ὁ μακαριστὸς γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης. Ὅμως, διαβάζοντες τὴν ἀπαντητικὴν ἐπιστολὴν τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Ἀλεξίου Α΄ πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην Ἀθηναγόραν, διαπιστώνομεν μετ’ ἐκπλήξεως ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας ἀναγνωρίζει τὸν ἅγιον Νικόδημον ὡς Πατέρα καὶ Διδάσκαλον καὶ τῆς σλαβοφώνου Ὀρθοδοξίας, δι’ αὐτὸ καὶ σπεύδει νὰ καθιερώσῃ τὴν ἱερὰν αὐτοῦ μνήμην ὡς ἁγίου καὶ τῆς ρωσσικῆς Ἐκκλησίας.

Εὐλόγως λοιπὸν προκύπτει τὸ ἐρώτημα, πῶς οἱ Ρῶσσοι ἐγνώριζαν τὸν ἅγιον Νικόδημον, ἐφ’ ὅσον, ἐξ ὅσων ἠξεύρομεν, οἱ πρῶτοι ἐκεῖνοι Βίοι δὲν μετεφράσθησαν ἢ τοὐλάχιστον δὲν ἐξεδόθησαν εἰς τὴν ρωσσικήν; Τὴν ἀπορίαν ὅμως ταύτην λύει ἀμέσως τὸ γεγονὸς ὅτι, εἰς τοὺς Ἕλληνας, ἐλάνθανεν ἕνας Βίος τοῦ Ἁγίου, μεγάλης κυκλοφορίας μεταξὺ τῶν Ρώσσων, ὁ ὁποῖος συνεγράφη εἰς τὴν περίφημον Μονὴν τῆς Ὄπτινα, ὑπὸ τοῦ ἱερομονάχου Κλήμεντος Ζέντεργολμ, καὶ ἐξεδόθη τὸ πρῶτον εἰς τὴν Μόσχαν τὸ 1865.

…

(Απόσπασμα εισαγωγής του βιβλίου υπό του Αρχιμ. Νικοδήμου Μπαρούση, Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Χρυσοποδαριτίσσης Νεζερών, σελ. 11-13)