ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΡΑΤΙΚΟ ΝΤΟΠΙΝΓΚ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ
ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ
Το
κρατικό πρόγραμμα ντόπινγκ της Ανατολικής Γερμανίας είναι το μεγαλύτερο έγκλημα
στην ιστορία του αθλητισμού. 16 χρόνια μετά την αποκάλυψή του, οι
αθλητές-πειραματόζωα δεν έχουν δικαιωθεί.
Οι
αυτουργοί παραμένουν ατιμώρητοι. Και τα «χημικά» ρεκόρ διατηρούν την…
εγκυρότητά τους.
Με
την βοήθεια του Γερμανού καθηγητή Βέρνερ Φράνκε, που
πρώτος έφερε την υπόθεση στο φως, το «Κ» (ένθετο περιοδικό της «Καθημερινής»)
ξανανοίγει τον φάκελο.
Είναι
πιο επίκαιρος από ποτέ.
Όταν τον Νοέμβριο ο «χορός των τεράτων» χτύπησε την
πόρτα της γερμανικής Δικαιοσύνης, οι Γερμανοί γύρισαν το βλέμμα τους αλλού. Έτσι
κι αλλιώς, το κράτος της Ανατολικής Γερμανίας, για χάρη του οποίου έγιναν τα
πιο απάνθρωπα επιστημονικά πειράματα στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού,
δεν υπάρχει πια. Ποιος να νοιαστεί για τα χιλιάδες ανύποπτα (τις περισσότερες
φορές) και ξεχασμένα σήμερα θύματα του προγράμματος «κρατικού» ντόπινγκ; Τα
«τέρατα», οι περίπου 190 αθλητές που ανέβαζαν κάποτε την ανατολικογερμανική
σημαία στον πιο ψηλό ιστό των ολυμπιακών σταδίων και που σήμερα πάσχουν από
σοβαρότατες ασθένειες λόγω της χρήσης αναβολικών, αποφάσισαν να μηνύσουν τον
φαρμακευτικό κολοσσό Jenapharm. Η -τότε κρατική,
σήμερα εξαγορασθείσα από την Schering- εταιρεία, όχι
μόνον παρήγαγε το διαβόητο αναβολικό Oral-Turinabol, αλλά στελέχη της μετείχαν και στα μυστικά συμβούλια
που αποφάσιζαν ποιος αθλητής θα έπαιρνε ποια ουσία. Η Jenapharm
δεν διαψεύδει τα παραπάνω, αλλά επιμένει πως δεν φέρει καμία ευθύνη: «Για όλα
φταίει το κομμουνιστικό σύστημα», λένε οι εκπρόσωποί της σήμερα...
Η δίκη ίσως να μη γίνει ποτέ, αφού οι δύο πλευρές
φαίνεται να φθάνουν σε συμβιβασμό. Το κάθε θύμα αναμένεται να λάβει γύρω στα
20.000 ευρώ - ήδη έχουν αποζημιωθεί με 2.000 έως 4.000 ευρώ ο καθένας και από
το γερμανικό κράτος, έπειτα από νόμο που ψηφίστηκε το 2002. Η λύση του
συμβιβασμού μοιάζει ιδανική για όλους: για τις Jenapharm
και Schering μια ήττα στα δικαστήρια θα ήταν ένα
τεράστιο πλήγμα στο γόητρο, αλλά και στην πορεία των μετοχών τους στο
χρηματιστήριο. Για τα θύματα που έχουν υποφέρει αφάνταστα τόσο καιρό (όχι μόνο
λόγω της υγείας τους, αλλά και λόγω της εχθρικής αντιμετώπισης που έχουν
συναντήσει από τα media της χώρας τους και τις
αθλητικές ομοσπονδίες - λες και ήταν οι ίδιοι υπεύθυνοι για το σκάνδαλο), μια
χρονοβόρα δίκη θα ήταν ίσως μια περιπέτεια που δεν θα άντεχαν. Τέλος, η
Γερμανική Ολυμπιακή Επιτροπή (ΝΟΚ) θέλει όσο τίποτε
άλλο να μείνει το όλο θέμα στο σκοτάδι. Γιατί αν ξυπνήσουν τα φαντάσματα του
παρελθόντος, ίσως να πρέπει να απολογηθεί για πολύ περισσότερα απ' όσα εύκολα
αποδεικνύονται από τα ντοκουμέντα της Στάζι που
αποκάλυψε το 1990 ο δρ Βέρνερ Φράνκε
και στα οποία στηρίζονται οι μηνυτές.
Σύμφωνα με τον δρα Φράνκε, «στη Γερμανία έχουμε μια παράδοση συγκάλυψης
της Ιστορίας. Το ίδιο έγινε και με τα εγκλήματα του Γ' Ράιχ. Εξήντα χρόνια
μετά, το μοναδικό βιβλίο που υπάρχει στη Γερμανία για τα εγκλήματα της Γκεστάπο
είναι γραμμένο από έναν Καναδό επιστήμονα...». Μετά το 1990, προπονητές και
επιστήμονες που αποδεδειγμένα μετείχαν στο πρόγραμμα «κρατικού» ντόπινγκ της ΛΓΔ προσλαμβάνονταν αμέσως από τις αθλητικές ομοσπονδίες
της ενωμένης πλέον Γερμανίας...
Οι αποκαλύψεις του δρος Φράνκε προκάλεσαν σάλο, κυρίως μετά την κυκλοφορία του
βιβλίου που έγραψε η σύζυγος του, Μπριγκίτε Μπέρεντοκ, το 1991 με τον τίτλο «Ντόπινγκ - από την έρευνα
στην απάτη». Η Μπέρεντοκ διέφυγε το 1958 από την
Ανατολική Γερμανία στη Δυτική και ως πρώην αθλήτρια που είχε ζήσει από κοντά
τον εφιάλτη του προγράμματος «κρατικού» ντόπινγκ αφιερώθηκε -μαζί με τον
σύζυγο της- στη μάχη κατά των αναβολικών. «Εγώ
δεν είμαι μόνο αυτός που το 1991 υπέβαλε μήνυση κατά των χορηγών αναβολικών»,
μας λέει ο δρ Φράνκε, «αλλά και αυτός που βοήθησε την αστυνομία του
Βερολίνου για να συντάξει το δικόγραφο αγωγής. Καμία αθλητική ομοσπονδία δεν
συνεισέφερε για τη διαλεύκανση των υποθέσεων, δεν έστειλε ποτέ εκπροσώπους στις
δημόσιες δίκες, δεν διερεύνησε με βάση την αλήθεια τη δική της ιστορία...».
Στην ουσία, πολέμησε μόνος του υπέρ των θυμάτων απέναντι σε ένα σύστημα που
έκανε το παν για να «σβήσει» τους πρώην πρωταθλητές από παντού (και να κρατήσει
μόνο τα ρεκόρ τους και τα μετάλλια τους).
Μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις, ανάμεσα στα
χιλιάδες θύματα (το ότι μόλις 190 έφθασαν ως το δικαστήριο δεν σημαίνει ότι
ήταν μόνο αυτοί): Ο Αντρέας Κρίγκερ, που κάποτε
ήταν... η Χάιντι Κρίγκερ,
πρώτη στη σφαιροβολία στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του '86. Υποχρεώθηκε σε
αλλαγή φύλου λόγω των αυξημένων ανδρικών ορμονών που είχαν εισαχθεί στον
οργανισμό της! Η Ρίκα Ράινις, κολυμβήτρια, που σε
ηλικία 15 ετών κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς της Μόσχας και
που ήδη από τα 18 της αντιμετώπιζε καρδιακά προβλήματα. «Το χειρότερο είναι ότι δεν ήξερα καν ότι αυτά που μου έδιναν ήταν
αναβολικά. Κάθε φορά που ρωτούσα τον προπονητή μου, μου έλεγε ότι ήταν
βιταμίνες που έκαναν καλό την υγεία μου», λέει. Η σφαιροβόλος Μπίργκιτ Μπόσε, που δηλώνει
σήμερα: «Μου εξήγησε μια φορά ένας
γιατρός ότι αν εκείνος ήταν ΚΤΕΟ και εγώ αυτοκίνητο,
τότε θα έπρεπε να μου βάλει μία σφραγίδα για να πάω στα παλιοσίδερα!» Στα
24 της έμαθε ότι ήταν βαριά άρρωστη: «Επισκέφτηκα
ένα γυναικολόγο και μου είπε: "έχετε τα γεννητικά όργανα μιας εντεκάχρονης"...».
Ο Γιούργκεν Γκρούντλερ, με δυλειτουργίες στο σύστημα των αδένων: «Κάθομαι πάνω σε μια
ωρολογιακή βόμβα, που χτυπάει, μου λένε οι γιατροί. Ειλικρινά, είχα σκεφτεί να
βάλω τέλος στη ζωή μου.»
«Στο πόσοι πήραν
αυτές τις ουσίες, είχαμε φτάσει στο αποκορύφωμα στα τέλη της δεκαετίας του '70»,
μας λέει ο δρ Φράνκε. «Σε σχέση με την εφαρμογή και την επιστημονική
εκτέλεση υπήρχε άνοδος μέχρι τέλους, δηλαδή το 1989. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί,
διότι δημοσιεύονταν ολοένα και περισσότερες επιστημονικές εργασίες.» Το
πιο συγκλονιστικό στην όλη υπόθεση είναι ακριβώς αυτή η τελευταία του φράση:
για τα πάντα υπάρχουν ντοκουμέντα. Δημοσιευμένες επιστημονικές εργασίες που
έμειναν στα αρχεία της Στάζι και που αναφέρονται
διεξοδικά στο ποιος αθλητής έπαιρνε ποια ουσία, σε ποια ποσότητα και με τι
αποτελέσματα.
Κι αν τα ονόματα αθλητών που αναφέραμε παραπάνω σας
είναι κάπως άγνωστα, σημειώστε τα παρακάτω: Μαρίτα
Κοχ, Χάικε Ντρέσλερ... Η πρώτη είναι ακόμη κάτοχος του παγκοσμίου
ρεκόρ στα 400 μ., η δεύτερη έχει κάνει το μεγαλύτερο άλμα όλων των εποχών στο
μήκος (με 7.63 μ. αλλά και ευνοϊκό άνεμο, που σημαίνει ότι δεν μετράει ως
παγκόσμιο ρεκόρ), όπως και τα 6 από τα 10 μεγαλύτερα «νόμιμα» άλματα όλων των
εποχών. Υπάρχει καταγεγραμμένο ακριβώς το τι ουσίες λάμβαναν. «Πώς μπορεί η ΙΑΑF
να αναγνωρίζει ρεκόρ, όταν αυτά βασίζονται σε εγκληματικές πράξεις, σύμφωνα με
το Ανώτατο Γερμανικό Δικαστήριο;», αναρωτιέται ο δρ
Φράνκε. «Γίνεται
κλεπταποδόχος και προστάτης εγκληματιών!», συμπληρώνει, δίνοντας την
αφορμή για μια τεράστια συζήτηση γύρω από το πώς αντιμετωπίζεται το ντόπινγκ
σήμερα και το ποιος το προωθεί. Στις σελίδες που ακολουθούν θα διαβάσετε μια
συγκλονιστική συζήτηση με τον δρα Φράνκε που μας
αποκαλύπτει απίστευτες πτυχές του προγράμματος «κρατικού» ντόπινγκ της
Ανατολικής Γερμανίας και μας εξηγεί γιατί τόσα χρόνια μετά το σκάνδαλο όλοι οι
ενδιαφερόμενοι συνεχίζουν να προσπαθούν να το συγκαλύψουν... Π.Χρ.
Δρ Βέρνερ Φράνκε*
Όσα
ανακάλυψε το 1990 σε μια στρατιωτική ακαδημία της Αν. Γερμανίας έφεραν στο φως το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία
του αθλητισμού. 16 χρόνια μετά συνεχίζει να πολεμά μόνος όσους παριστάνουν τους
ανήξερους για τα απάνθρωπα πειράματα.
«Το
ρεκόρ της Κοχ έγινε με Turinabol.
Γιατί ισχύει ακόμη;»
Συνέντευξη στον Ferry Batzoglou
Καθηγητά Φράνκε,
έχετε πρόσφατα διευκρινίσει ότι δεν είστε μαχητής στον αγώνα εναντίον του
ντόπινγκ, αλλά «διαφωτιστής». Τι εννοείτε μ' αυτό;
Θεωρούσα πάντοτε ύψιστο καθήκον του επιστήμονα να
δεσμεύεται κάθε στιγμή από την αλήθεια. Η επιστήμη οφείλει να είναι χρήσιμη
στον άνθρωπο. Τουλάχιστον δεν πρέπει να τον βλάπτει. Ο επιστήμονας έχει το προνόμιο
της γνώσης. Κατά συνέπειαν, έχει και το καθήκον να
ανακοινώνει τη γνώση του σ' αυτούς που ενδεχομένως τους αφορά. Δεν βρίσκω
καθόλου σωστό -μάλιστα το θεωρώ ανήθικο- τα εργαστήρια ελέγχου να δίνουν
αναφορά στις αθλητικές ομοσπονδίες. Τα εργαστήρια ελέγχου ντόπινγκ πρέπει να
λογοδοτούν, πρώτα απ' όλα, στην κοινή γνώμη... Αν οι
νέοι είχαν επίγνωση της πραγματικής κατάστασης, τότε θα ασχολούνταν μεν με τον
αθλητισμό, αλλά θα ήξεραν τι συμβαίνει και δεν θα εντυπωσιάζονταν από εθνικές
απαιτήσεις για μετάλλια. Όταν παρακολουθούμε αγώνες στην τηλεόραση
και στο αγώνισμα των 400 μέτρων γυναικών εμφανίζεται ως παγκόσμιο ρεκόρ το
47" 6. της Μαρίτα Κοχ,
τότε πρέπει να γελάμε. Δεν είναι δυνατόν να το πάρουμε στα σοβαρά, από τη
στιγμή που τώρα πια ξέρουμε ακριβώς πόσα μιλιγκράμ Oral - Turinabol πήρε για να το
πετύχει!
Το 1990, λίγο μετά την επανένωση της Γερμανίας,
βρήκατε στη στρατιωτική Ακαδημία του Bad Saarow στην Ανατολική Γερμανία ντοκουμέντα, τα οποία
αποδείκνυαν την ύπαρξη «κρατικού» ντόπινγκ...
Ντοκουμέντα που είχαν μεγάλη σημασία και από
δικαστική άποψη. Διότι μεταξύ τους υπήρχαν και διδακτορικές διατριβές στις
οποίες από το νόμο επισυναπτόταν μια ένορκη διαβεβαίωση του συγγραφέως ότι
όλα όσα εμπεριέχονται, ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Οι διατριβές αυτές έχουν
μεγάλη αξία για τη δικαστική αποδεικτική διαδικασία... Το παράδοξο ήταν ότι ο
εισαγγελέας -και τα ΜΜΕ της Γερμανίας, όπως η Bild-
κυνηγούσαν εμένα και τη γυναίκα μου! Τότε ρώτησα έναν ξένο συνάδελφο: «Τι πρέπει να κάνω; Το πράγμα γίνεται
επικίνδυνο! Θέλουν να έχουν τα ντοκουμέντα...» Κι εκείνος μου απάντησε: «Η καλύτερη προστασία είναι να τα
δημοσιεύσεις». Σήμερα βρίσκονται όλα στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και μπορεί
κάποιος να έχει πρόσβαση σ' αυτά μέσω Internet.
Επί της ουσίας, τι απέδειξαν αυτά τα ντοκουμέντα;
Επί της ουσίας, ξεκαθάρισαν με μιας πολλές υποθέσεις.
Από τις αρχές της δεκαετίας του '70 το ντόπινγκ στην Ανατολική Γερμανία
εξαπλώθηκε σχεδόν σε όλα τα αθλήματα. Στους αθλητές χορηγούνταν στεροειδή
αναβολικά και άλλα παρασκευάσματα. Σχετικά μ' αυτά, λοιπόν, είχαν γραφεί
επιστημονικές εργασίες που είχαν ταξινομηθεί ως μυστικές. Από αυτές
προκύπτει ξεκάθαρα πόσο λάμβανε ο καθένας και πώς επιδρούσαν οι ουσίες, θετικά
-με την έννοια της αύξησης της απόδοσης- ή αρνητικά και ποιες ήταν οι βλαβερές
συνέπειές τους. Όλα αυτά έχουν δημοσιευθεί στο βιβλίο της γυναίκας μου. Αναφέρονται
πολλά πειράματα που σήμερα στη Γερμανία ή σε πολλές άλλες χώρες δεν επιτρέπεται
να κάνει κανείς ούτε σε ινδικά χοιρίδια ή κουνέλια. Γι' αυτά τα πειράματα
έπρεπε να υποβάλουν αίτηση για ειδική άδεια. Μεταξύ των παρενεργειών
αναφέρονται σοβαρές ασθένειες και καρκινοπάθειες, που
τις έχω επίσης καταγράψει.
Κάτι που γίνεται επίσης σαφές από τα επιπλέον
ντοκουμέντα που βρέθηκαν είναι ότι αθλητικοί παράγοντες, αθλητίατροι, αλλά και
εκπρόσωποι της Jenapharm οι οποίοι συμμετείχαν στις
πρακτικές αυτές, ήταν όλοι τους, παράλληλα, και «άτυποι συνεργάτες» της Stasi και έγραφαν γι' αυτήν εκθέσεις όπου στρέφονταν
εναντίον αυτών των πρακτικών! Αλλά έτσι είναι ο Γερμανός, αυτό το ξέρουμε και
από το Γ' Ράιχ: όταν το κράτος το απαιτεί, συνεργεί και σε βρωμιές - παρ' όλο
που είναι εναντίον.
Τι συνέβη μετά την κυκλοφορία του
βιβλίου της συζύγου σας;
Διατάχθηκε η διενέργεια αστυνομικών και εισαγγελικών
προκαταρτικών εξετάσεων. Μέχρι στιγμής καταδικάστηκαν μερικές εκατοντάδες
άτομα. Μερικοί με ποινές φυλάκισης. Δύο από τα άτομα αυτά, ο ανώτερος
αθλητικός παράγοντας της Ανατολικής Γερμανίας Μάνφρεντ
Εβαλντ και κάποιος δρ Ανσολντ, ο οποίος σήμερα εργάζεται στο αθλητιατρικό τμήμα
της αυστριακής εταιρείας που παράγει το ποτό «Red Bull», υπέβαλαν έφεση...
Ο γερμανικός νόμος περί φαρμάκων, πάντως, άλλαξε το
1998. Έτσι, τώρα πια η χορήγηση ανδρογενών ορμονών, και μάλιστα σε κορίτσια
και νέες γυναίκες, αποτελεί έγκλημα... Όλα αυτά είναι συνέπειες της αποκάλυψης
του ζητήματος στην κοινή γνώμη, παρ' όλο που αρχικά ακόμη και το επανενωμένο γερμανικό κράτος ήταν εναντίον! Σ' εμένα,
προσωπικά, στήθηκαν εμπόδια: για παράδειγμα, υποχρεώθηκα να αποχωρήσω από μια
επιστημονική επιτροπή ή -σε μια άλλη περίπτωση- με ανάγκασαν να λογοδοτήσω ως
διευθυντής τμήματος του Γερμανικού Κέντρου Ερευνών Καρκίνου, επειδή το χαρτί
στο οποίο υπέβαλα τη μήνυση μέσω επιστολής εναντίον ενός προπονητή έφερε το
λογότυπο του εν λόγω κέντρου! Το κρατίδιο του Baden-Wuerttemberg με κατηγόρησε γι' αυτό. Τουλάχιστον ο
προπονητής -Σπίλκερ λέγεται- έχει καταδικασθεί για
τη χορήγηση ουσιών σε κοπέλες. Πλήρωσε πρόστιμο 12.000 μάρκων. Είναι λίγο,
αλλά τουλάχιστον καταδικάσθηκε. Βέβαια, παρ' όλο που ήταν πασίγνωστος στα
δικαστήρια ως χορηγός αναβολικών και συνεπώς έχει διαπράξει εγκλήματα,
διευθύνει σήμερα στο Ερφουρτ ένα μεγάλο δικηγορικό
γραφείο, είναι αντιπρόεδρος και -τι ειρωνεία- νομικός υπεύθυνος της αθλητικής
ομοσπονδίας του κρατιδίου της Θουριγγίας, καθώς και πρόεδρος στο αθλητικό
σωματείο SC Erfurt!
Στο σημερινό γερμανικό σύστημα, αυτά τα εγκλήματα δεν
αποτελούν κανένα εμπόδιο για καριέρα. Παρ' όλο που προς τα έξω δίνουμε πάντοτε
την εντύπωση ότι είμαστε καθαροί, η αλήθεια είναι ότι συμβαίνει το αντίθετο. Ναι
μεν κάποιοι αθλητές κάπου κάπου τιμωρούνται, όμως,
δεν έχουμε δει ακόμη κανένα Γερμανό γιατρό ή προπονητή στη φυλακή.
«ΝΤΟΠΑΡΟΝΤΑΝ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ!»
Μήπως είχε η Ανατολική Γερμανία κάποια
ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που ως προς τις πρακτικές ντόπινγκ την διέκριναν από
άλλα κράτη;
Ναι. Ο υψηλός αθλητισμός ήταν μάλλον το
σπουδαιότερο εργαλείο εξωτερικής πολιτικής της Λαϊκής Δημοκρατίας της
Γερμανίας. Γι' αυτό «άξιζε» τον κόπο να συμμετέχουν οι επιστήμονες, οι προπονητές
και οι παράγοντες σ' αυτά τα εγκλήματα. Έχω ντοκουμέντα από το υπουργείο
επιστημών της Ανατολικής Γερμανίας. Η ατυχία για πολλούς είναι ότι ως επιστήμονας
έχω πρόσβαση σ' αυτά (γέλια)... Από αυτά προκύπτει ότι δόθηκαν εντολές σε
συγκεκριμένα ερευνητικά κέντρα ή επιστήμονες να παράγουν ή να ερευνήσουν κάτι
στο πλαίσιο του προγράμματος ντόπινγκ. Σ' αυτά τα προγράμματα έδωσαν συγκεκριμένους
κωδικούς όπως «14.25». Μεταξύ αυτών ήταν κι ένα σχέδιο το 1988, ύψους 885.000
γερμανικών μάρκων. Μόνο για έναν επιστήμονα! Απίστευτα χρήματα για την Ανατολική
Γερμανία...
Το άλλο χαρακτηριστικό -που το συναντάς πάντως κι
αλλού- ήταν οι αθλητίατροι: δεν προσδιόριζαν τον εαυτό τους με βάση το πόσο πετυχημένοι
ήταν στις διαγνώσεις τους ή στις θεραπείες, αλλά με βάση τα μετάλλια των
αθλητών τους. Μπορούσαν που και που να ταξιδεύουν στη Δύση, ως μέλη αθλητικών
αποστολών, είχαν επίσης ένα μικρό κρυφό λογαριασμό. Αυτοί ήταν μια πολύ μικρή,
κρυφή κάστα στο σοσιαλιστικό κράτος...
Πόσους αθλητές αφορούσαν αυτές οι
πρακτικές ντόπινγκ;
Σχεδόν όλους! θα παραθέσω τον δρα Χέπνερ,
τον ανώτατο υπεύθυνο: κάθε χρόνο προσετίθεντο στο
πρόγραμμα σχεδόν 2.000 αθλητές. Αλλά ένα πράγμα προκαλεί κατάπληξη: παρ' όλο
που είχαν θιγεί τόσο πολλοί άνθρωποι και ήξεραν γι' αυτό προπονητές,
παράγοντες, αθλητίατροι, η μυστικότητα λειτουργούσε εκπληκτικά. Ακόμα κι αυτοί
που εγκατέλειψαν την Ανατολική Γερμανία για τη Δύση δεν είπαν τίποτα...
Κάποια στιγμή το περιοδικό «Stern» ήθελε να κάνει μια
μεγάλη έρευνα για το ντόπινγκ στην Ανατολική Γερμανία. Η Stasi
το εμπόδισε...
Η Stasi εμπόδισε
το «Stern»;
Ναι. Αυτοί είχαν παντού τους ανθρώπους τους που
μπορούσαν να ασκούν επιρροή και να το εμποδίσουν...
Γιατί η Jenapharm
δεν θέλει να αποζημιώσει τα θύματα; Είναι οι αποζημιώσεις τόσο μεγάλος
παράγοντας εξόδων; Ή κρύβεται κάτι άλλο πίσω απ'αυτό;
Φυσικά. Βλέπει κανείς ως νομική επιτυχία το να μην
υποχρεωθεί να πληρώσει. Είναι θέμα γοήτρου. Αλλά στον επιστημονικό κόσμο αυτό
δεν πετυχαίνει. Διότι, όπως θα σας αποκαλύψω, θα αναγκαστώ τώρα να δημοσιεύσω
ογκώδεις αναφορές προς τη Stasi τεσσάρων κορυφαίων
επιστημονικών συνεργατών της Jenapharm! Τότε ο
καθένας θα μπορεί να δει τι πραγματικά συνέβη.
Ποιες συνέπειες για την υγεία είχαν οι
ουσίες που χορηγούνταν στους αθλητές;
Η γυναίκα μου έχει παραθέσει στο βιβλίο της τις
βλάβες, όπως δηλώνονταν από τους ίδιους τους χορηγούς των αναβολικών: μυϊκό
τέντωμα, μυϊκές κράμπες, γενική αύξηση βάρους, διαταραχές κύκλου εμμήνου
ρύσεως. Ακόμη, στεροειδή ακμή που ο δερματολόγος την αναγνωρίζει αμέσως, μεταβολές
στη λίμπιντο, τάση σχηματισμού οιδημάτων. Σπανιότερα, βλάβες στο ήπαρ, έως
καρκινώματα. Γνωστές αθλήτριες, όπως η κολυμβήτρια Μέινεκε,
είχαν πολλαπλά καρκινώματα του ήπατος. Κάτι που είναι συνηθισμένο και στους μποντιμπίλντερ. Παράδειγμα, ο «Mr
Universe» Αντρέας Μούντζερ
είχε είκοσι τέτοια καρκινώματα. Χωρίς μεταστάσεις. Σ' αυτόν όμως ήταν
θανατηφόρα. Σχίζονται και προκαλείται εσωτερική αιμορραγία... Έτσι πέθανε. Τάφηκε κοντά στο Γκρατς της
Αυστρίας. Ένα στεφάνι στον τάφο του ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον: «Ο φίλος σου, Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ».
Τι άλλο;
Ένας αθλητής του στίβου που πήρε μετάλλιο το 1980
υπέφερε από ανώμαλο πολλαπλασιασμό ερυθρών αιμοσφαιρίων. Τις πιο σοβαρές, όμως,
βλάβες τις υπέστησαν οι γυναίκες. Λέξη «κλειδί»: γυναικομαστοπάθεια.
Οι εγχειρήσεις πραγματοποιούνταν κρυφά στο Βερολίνο. Ξέρω προσωπικά τους
χειρουργούς. Οι δύο πιο σοβαρές βλάβες βγαίνουν τώρα σιγά σιγά
στην επιφάνεια στη Δύση, στα γυμναστήρια: οι καρδιομυοπάθειες,
δηλαδή αλλοιώσεις του μυοκαρδίου, βαριάς μορφής, με εμφράξεις. Μια μακάβρια
ιστορία: Ο Ραλφ Ράιχενμπαχ,
ένας σφαιροβόλος από το Βερολίνο και δεύτερος σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα,
κόμπαζε σε μια τηλεοπτική εκπομπή: «Μα πού είναι οι νεκροί από αναβολικά; Μα
πού είναι;» Τρεις εβδομάδες μετά ήταν νεκρός... Ούτε στα θεατρικά έργα δεν
συμβαίνουν αυτά. Η κάτοχος τριών χρυσών ολυμπιακών μεταλλίων στα 16 της,
η Ρίκα Ράινις, είχε πάθει ήδη στα 18 της, εκτός των
άλλων, και καρδιακές βλάβες και έπρεπε να σταματήσει την καριέρα της.
«ΟΙ
ΔΡΑΣΤΕΣ ΒΡΗΚΑΝ ΝΕΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ»
Η Χάικε Ντρέσλερ έκανε αγωγή εναντίον της γυναίκας σας...
Και έχασε τη δίκη! Μέχρι τώρα υποβλήθηκαν 26 αγωγές
εναντίον εμού και της γυναίκας μου. Η Ντρέσλερ,
μετά τη νίκη της στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης το 1992, κατηγόρησε τη σύζυγο
μου για ψέμα. Στο βιβλίο της έχει καταγραφεί επακριβώς τι ουσίες είχε πάρει.
Ακριβώς η δόση σε μιλιγκράμ, το χρονικό διάστημα
κ.λπ. Μετά έκανε ρεκόρ Γερμανίας στο άλμα εις μήκος με 7 μέτρα και 40
εκατοστά...
Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου (ΙΑΑF) δεν έκανε έλεγχο στους αθλητές;
Αμφιβολίες που προέκυπταν από την εικόνα των αθλητών
υπήρχαν, ιδιαίτερα στις γυναίκες, και σε αθλήματα όπως η σφαιροβολία. Ήξεραν
ότι υπήρχε ντόπινγκ, ότι συμβαίνει στην προετοιμασία και όχι στον αγώνα. Παρ'
όλα αυτά, μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, δεν πραγματοποιούσαν ελέγχους
στην προπόνηση.
Γιατί;
Επειδή αυτοί οι έλεγχοι θα ήταν αποτελεσματικοί!
Θέλετε να πείτε...
Έλεγαν δικαιολογίες, όπως ότι είναι πολύ δύσκολο να
εισέλθει κανείς στην Κίνα ή στο Καζακστάν ή στη Σοβιετική Ένωση. Αλλά αυτά
ήταν σαθρά επιχειρήματα. Οι αθλητικές ομοσπονδίες είναι οι ίδιες κομμάτι αυτού
του διεφθαρμένου συστήματος! Όχι μόνον η ομοσπονδία του μποξ, αλλά ακόμη και η
ΙΑΑF. Στην ΙΑΑF τα ήξεραν
όλα αυτά, αλλά για πολιτικούς λόγους επέτρεπαν να συμβαίνουν. Διεξάγονταν
μερικοί έλεγχοι για τα μάτια του κόσμου. Οι δράστες ήταν παράλληλα ελεγκτές. Ένα
παράδειγμα: Ο δρ Χέπνερ
ήταν ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο στην επιτροπή ελέγχου ντόπινγκ της ΔΟΕ και ταυτόχρονα ο ανώτατος φορέας αποφάσεων στην Ανατολική
Γερμανία για το ποιος θα πάρει ποιες ουσίες!
Χώλαινε η Δύση σε σύγκριση με την
Ανατολή στις πρακτικές ντόπινγκ;
Σε έκταση, ναι. Στη Δύση είχαμε ατομικό ντόπινγκ,
στην Ανατολή κρατικά ελεγχόμενο. Γιατί οι Δυτικοί αθλητικοί παράγοντες δεν
έκαναν τίποτε; Επειδή ήθελαν να εκλεγούν στα διεθνή αξιώματα. Γι' αυτό
χρειάζονταν και τις ψήφους των κρατών του Ανατολικού Μπλοκ. Ο κ. Σάμαρανκ είναι ένα λαμπρό παράδειγμα!
Έχετε επικρίνει σφοδρότατα τη
συμπεριφορά και των Δυτικογερμανών παραγόντων απέναντι στα θύματα αναβολικών
και στους δράστες.
Πολύ νωρίς, μόλις εκδόθηκε το βιβλίο της γυναίκας μου
το 1991, παρουσιάσαμε πολύ σημαντικά ντοκουμέντα στη Γερμανική Ομοσπονδία
Στίβου. Αλλά ούτε εκείνη ούτε η Γερμανική Ομοσπονδία Κολύμβησης ούτε καμία
γερμανική αθλητική ομοσπονδία δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για τα θύματα. Αντιθέτως,
«ενδιαφέρθηκαν» για τους δράστες. Καταδικασμένοι βρέθηκαν στην επανενωμένη Γερμανία πάλι σε σημαντικές θέσεις.
Για παράδειγμα...
Αρχιπροπονητές, όπως ο δρ Σούμπερτ, ο
οποίος στην Ανατολική Γερμανία από το 1986 υπήρξε ανώτατος υπεύθυνος για το
ντόπινγκ με το κωδικό όνομα «14.25» στους αθλητές των σύνθετων αγωνισμάτων και
στους άλτες, ο ίδιος μετά την επανένωση, από το 1990 και έως τους Ολυμπιακούς
Αγώνες της Αθήνας, ήταν αρχιπροπονητής στη Γερμανική
Ομοσπονδία Στίβου! Τα θύματα -από την άλλη- περιθωριοποιήθηκαν. Σε επετειακές συναντήσεις των συμμετεχόντων σε Ολυμπιακούς Αγώνες,
για παράδειγμα, μετά 20 χρόνια, δεν προσκλήθηκαν αυτοί ακριβώς οι αθλητές που
είχαν καταθέσει την αλήθεια στο δικαστήριο. Θύματα δέχονταν δημοσίως κατηγορίες,
τους ταλαιπωρούσαν και μέχρι σήμερα οι αθλητικές ομοσπονδίες τους επιτίθενται
σαν να είναι εχθροί...
«Στους ελέγχους ντόπινγκ πιάνονται μόνον
οι ηλίθιοι!»
Δεν
είναι μόνο η πρώην Ανατολική Γερμανία που έζησε τον εφιάλτη του ντόπινγκ.
Σήμερα οι απαγορευμένες ουσίες αποτελούν το σημαντικότερο πρόβλημα του
πρωταθλητισμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Ζητήσαμε από τον δρα Φράνκε
να μας περιγράψει το τοπίο...
Στη Γερμανία, μετά το αθλητικό ναυάγιο
στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ξέσπασε μια σφοδρή συζήτηση. Προκλήθηκε η
εντύπωση ότι αυτό ήταν μια λογική συνέπεια, γιατί στη Γερμανία η καταπολέμηση
του ντόπινγκ είναι -σε σύγκριση με το εξωτερικό- υποδειγματική. Είσαστε της ίδιας
άποψης;
Όχι, φυσικά. Είναι μύθος ότι γίνονται περισσότεροι
έλεγχοι. Ειδικά στο εξωτερικό, όπου οι αθλητές πηγαίνουν για προετοιμασία,
διεξάγονται ολοένα και λιγότεροι έλεγχοι γιατί «κοστίζει πολύ». Οι αθλητές της
Ανατολικής Γερμανίας έκαναν ό,τι έκαναν το χειμώνα στην Κούβα και στη Συρία.
Σήμερα συμβαίνει το ίδιο στη Νότιο Αφρική, στην Καλιφόρνια, στην Κύπρο... Αν
κάποιος δεν ελέγχει εκεί, τότε είναι καλύτερα να το αφήσει τελείως. Οι
έλεγχοι κατά τη διάρκεια των αγώνων που διεξάγει η ΙΑΑF
έχουν νόημα μόνο για τις διεγερτικές ουσίες που δρουν άμεσα. Αν δεν γίνονται
αιφνιδιαστικοί έλεγχοι σε απροσδόκητα μέρη, τότε δεν μπορεί να πιαστεί
κανείς. Το 1993 ή το 1994 διεξήχθη το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης στη
Ρώμη. Οι Κινέζες θριάμβευσαν. Δύο μήνες μετά, έλαβαν χώρα οι Ασιατικοί Αγώνες
στη Χιροσίμα και οι Ιάπωνες ελεγκτές παρακάλεσαν τον καθηγητή Ντόνικε από την Κολωνία να διεξάγει αυτός τους ελέγχους. Τι
έκανε, λοιπόν, ο Ντόνικε; Μόλις προσγειώνονταν τα
αεροπλάνα με τους αθλητές στο αεροδρόμιο, τους έβαζε να δώσουν δείγματα ούρων
σε μια αίθουσα του αεροδρομίου! Όχι μετά, στο Ολυμπιακό Χωριό, κατά τη
διάρκεια των αγώνων, αλλά από νωρίς, όταν βρίσκονταν ακόμη στη φάση προετοιμασίας.
Οι Κινέζες έβγαιναν σωρηδόν θετικές στους ελέγχους doping.
Αυτοί είναι έξυπνοι έλεγχοι!
Είναι όσοι ντοπάρουν πάντα ένα βήμα
μπροστά από τους ελεγκτές;
Όταν οι ελεγκτές κατά του ντόπινγκ είναι οι ίδιοι
πρόσωπα εξαρτημένα από το αθλητικό σύστημα, δεν είναι τραγελαφικό και αστείο
αυτό; Το αθλητικό σύστημα θέλει να ελέγξει τον εαυτό του και πληρώνει κόσμο για
να το κάνει. Δεν θα πληρώσουν όμως και άτομα που θα τους βλάψουν, που θα
μπορούσαν να επιφέρουν μια καταστροφή! Είναι το υπάρχον σύστημα ελέγχου του
ντόπινγκ αποτελεσματικό; Ποιος προκάλεσε 63 ποινικές δίκες σε ένα και μοναδικό
αθλητικό γεγονός, τον Γύρο της Γαλλίας το '98; Η υπηρεσία δίωξης κοινού
εγκλήματος. Το σκάνδαλο Balco ξετυλίχθηκε από έναν
εφοριακό υπάλληλο των ΗΠΑ ονόματι Τζεφ Νοβίτσκι. Στην Ιταλία στον «Giro d' Italia»,
όλες τις ανακαλύψεις τις έκαναν η αστυνομία και οι τελωνειακές αρχές... Οι
κρατικοί ελεγκτές είναι πολύ καλύτεροι από τους αθλητικοπαραγοντίσκους
που είναι εξαρτημένοι από το δικό τους σύστημα!
Τι γνώσεις αποκτήσατε από τη δίκη της Balco;
Είδαμε στο σκάνδαλο Balco
θαυμάσια τι μπορεί να προκαλέσει ένα σύστημα ειδικών. Οι λεγόμενοι «γκουρού». Ένας απ' αυτούς, ο Πάτρικ
Αρνολντ από το Ιλινόις,
είναι για πρώτη φορά κατηγορούμενος. Υπάρχουν και μερικοί άλλοι. Αυτοί λένε: «Πάρτε αυτό και αυτό. Αυτό δεν μπορούν να το
βρουν». Η πιο καταστροφική πρόταση την οποία έχω ποτέ διαβάσει, βρίσκεται
στην επικοινωνία με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ανάμεσα στον επικεφαλής της Balco, Βίκτορ Κόντε
και σε αθλητές. Ο Κόντε γράφει: «Έχω κάποιον που βρίσκεται μέσα στο
εργαστήριο ελέγχου ντόπινγκ και αυτό το πρόσωπο βεβαιώνει πως μπορούμε να
συνεχίσουμε με την άνεση μας». Συμπέρασμα: Έχουμε προφανώς πολύ
καλά πληρωμένες δραστηριότητες πρακτόρων στα εργαστήρια ελέγχου ντόπινγκ.
Είναι τόσο καλά συντονισμένοι όσο το οργανωμένο έγκλημα...
Και ποιος πιάνεται στους ελέγχους ντόπινγκ;
Ή ένας ηλίθιος ή ένας άτυχος. Σε μία από τις
μεγαλύτερες εταιρείες διάγνωσης των ΗΠΑ, την Quest Diagnostics, εργάζεται ένας
χημικός με το όνομα Βίκτορ Ούραλετς,
ο οποίος ήρθε από ένα εργαστήριο ελέγχου της Μόσχας (γελάει). Η Quest Diagnostics αναλύει τις
τιμές επιτεστοστερόνης. Για ποιο λόγο; Μόνο για να
διαφεύγουν τους ελέγχους ντόπινγκ κάποιοι αθλητές. Στο κατηγορητήριο της υπόθεσης
Balco η εταιρεία αναφέρεται σε πολλές σελίδες για
επιταγές πληρωμής στο όνομά της...
«ΟΙ
ΚΙΝΕΖΟΙ ΞΑΝΑΘΥΜΗΘΗΚΑΝ ΤΗ ΧΗΜΕΙΑ ΤΟΥ '70»
Πού παράγονται σήμερα απαγορευμένες
ουσίες;
Δύο χώρες κυριαρχούν στην παραγωγή ουσιών ντόπινγκ:
τα κράτη της παλιάς Σοβιετικής Ένωσης -αυτό είναι ήδη από το 1993 ξεκάθαρο- και
η Κίνα. Χημικές ενώσεις που είχαν εξαφανισθεί από τις αρχές της δεκαετίας του
'70, τώρα ξαφνικά εμφανίζονται πάλι στις κινεζικές δημοσιεύσεις. Οι έλεγχοι
ντόπινγκ διεξάγονται βάσει ενός καταλόγου απαγορευμένων ουσιών. Χρειαζόμαστε,
όμως, ανοιχτούς ελέγχους, για να ψάξουμε και για άγνωστες ουσίες.
Πρέπει να τιμωρούνται ορισμένοι αθλητές
ακόμη και χωρίς θετικά αποτελέσματα σε ελέγχους ντόπινγκ;
Αν έχει κανείς μια απόδειξη που να στέκεται δικαστικά,
δηλαδή, «έχω δει κάτι, αυτός έχει κάνει τούτο και τούτο», τότε φυσικά ναι. Εγώ
περιμένω πολύ περισσότερα από τακτικές δίκες παρά από αθλητικές ιστορίες που
εξαρτώνται από ελέγχους ντόπινγκ. Είναι ανεπαρκείς, γι' αυτό και οι ποινές
είναι ανεπαρκείς. Μήπως σήμερα οι απαγορευμένες ουσίες είναι λιγότερο βλαβερές
απ' ό,τι στη δεκαετία του '60;
Τότε ίσως χορηγούσαν υπερβολική δόση ή δεν ήξεραν πως
να χρησιμοποιήσουν τα αναβολικά. Το παγκόσμιο ρεκόρ γυναικών στη σφαιροβολία
είναι στα 22,85 μέτρα. Σήμερα ρίχνουν το πολύ 21 μέτρα. Οι επιδόσεις έπεσαν
πάρα πολύ. Συνεπώς, χρειάζονται λιγότερα αναβολικά στεροειδή για μερικά
πράγματα. Όταν εμφανίστηκε το Εpο, υπήρχαν αρχικά
πάνω από μια ντουζίνα θάνατοι. Τώρα πια, είναι γνωστό πόση δόση πρέπει να
χορηγηθεί...
Ποιες δυνατότητες συγκάλυψης έχουν οι
αθλητές;
Χώνουν ένα σωληνάκι με ξένα ούρα στον πρωκτό και μετά
με ένα λάστιχο, το οποίο το κολλάνε στην κάτω πλευρά του πέους τους αφήνουν τα
ούρα να ρέουν. Αυτή είναι η «ουγγρική παραλλαγή». Από την άλλη υπάρχει το
«κλασικό γερμανικό κόλπο». Σε μια ανθοδέσμη κρύβουν κολπικά προφυλακτικά με
ξένα ούρα. Αυτά η αθλήτρια τα εισάγει γρήγορα στον κόλπο και μπορεί να τα
σκίσει. Γι' αυτόν το λόγο μερικές δρομείς μικρών αποστάσεων έχουν τόσο μακριά
νύχια. Ακόμα και εισαγωγή ξένων ούρων μέσω της ουρήθρας είναι δυνατή και
συνηθισμένη. Στους άνδρες προξενεί πόνο, γι' αυτό και χρησιμοποιούν συχνά ένα
τοπικό αναισθητικό. Θέλουμε τα παιδιά μας να τα στείλουμε σ' ένα τέτοιον αθλητισμό
όπου αυτές είναι οι μέθοδοι που οδηγούν στη νίκη; Σε άλλες χώρες,
όπως στις ΗΠΑ, είναι συνηθισμένο να χορηγούνται
στους νέους αυξητικές ορμόνες μόνο και μόνο για να τα καταφέρουν στην
ποδοσφαιρική ομάδα του Λυκείου. Και μετά, απορεί κανείς που τριγυρνάνε άνθρωποι
με παπούτσια νούμερο 52, με κάτω σιαγόνα-καρυοθραύστη και σιδεράκια...
«ΓΕΛΑΩ
ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΩ ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΤV»
Είναι ο υψηλός αθλητισμός σήμερα μια διαστροφή
του αθλητισμού;
Ναι, όπως διεξάγεται δημοσίως και όπως γίνεται
αντιληπτός. Λέω σε όλους τους νέους: «Ασχοληθείτε
με τον αθλητισμό, ασχοληθείτε και με τον πρωταθλητισμό, αλλά κάνετε το γνωρίζοντας»
. Ασχολούμαι με το τάδε άθλημα, γιατί μου αρέσει και
όχι γιατί πιστεύω ότι υπάρχει ευγενής άμιλλα. Οχι,
δεν υπάρχει ευγενής άμιλλα!
Εσείς γελάτε με τις τηλεοπτικές μεταδόσεις,
οι θεατές, όμως, πανηγυρίζουν. Τι ρόλο παίζουν τα ΜΜΕ;
Τα μέσα παίζουν σε όλες τις χώρες ένα ρόλο
αποβλάκωσης. Έχουν συμφέροντα. Θέλουν υψηλά νούμερα τηλεθέασης και έχουν
συμβόλαια με τους διοργανωτές των αθλητικών γεγονότων. Το γερμανικό δημόσιο έχει μετοχές στην Deutsche Telecom και αυτή έχει
μια ομάδα ποδηλασίας με το ίδιο όνομα. Αυτή η ομάδα ποδηλασίας έχει, με τη
σειρά της, ένα συμβόλαιο με την ΑRD, τη δημόσια
τηλεόραση... Το σύστημα είναι διεφθαρμένο. Οφείλω να διαπιστώσω ως Γερμανός στη
Γερμανία: η μέχρι τώρα ευρωπαϊκή ενοποίηση οδήγησε σε μια «βαλκανοποίηση»
της Κεντρικής Ευρώπης. Έχουμε κορεσθεί από τη διαφθορά.
Αυτή είναι μια καινούργια εμπειρία (γελάει). Πρέπει κατ' αρχάς να το
χωνέψουμε. Η κοινή γνώμη αποβλακώνεται σκόπιμα και παγκοσμίως.
Αποτελούν οι πρωταθλητές ακόμα πρότυπα;
Μερικοί ίσως ναι, αλλά δεν ξέρουμε πια ποιος ακριβώς
είναι πρότυπο. Στο στίβο, στις κολυμβήτριες της Ανατολικής Γερμανίας, στην
άρση βαρών ή στο αμερικανικό ποδόσφαιρο και στην ποδηλασία, εκεί μόνο που
αναφέρεται το όνομα του αθλητή και ξεσπάω σε γέλια. Όταν οι ποδηλάτες στο Γύρο
της Γαλλίας βρίσκονται στη μέση της διαδρομής, δηλαδή στις Άλπεις, τότε δεν
έχουν πια αποθέματα Εpο (σ.σ.
ουσία που αυξάνει τα ερυθρά αιμοσφαίρια). Έρχονται λοιπόν οι σύζυγοί τους με τα
αυτοκίνητα τους στο βουνό για να τους ανεφοδιάσουν. Το γαλλικό τελωνείο βρίσκει
τις ουσίες στα πορτ-παγκάζ
των αυτοκινήτων των γυναικών τους...
Θα 'πρεπε να καταργηθούν τα παγκόσμια
ρεκόρ;
Αν ήμαστε σίγουροι ότι το επόμενο παγκόσμιο ρεκόρ θα
ήταν καθαρό, τότε ίσως ναι. Αυτό γίνεται μόνο αν έχεις ένα κατά 99% σίγουρο
σύστημα ελέγχου. Δεν υπάρχει, όμως, επειδή πολιτικά δεν «πρέπει» να υπάρχει.
Προειδοποιείτε για τις συνέπειες της
κατανάλωσης αναβολικών και στον μαζικό αθλητισμό;
Υπάρχει το ντόπινγκ στο μπόντι
μπίλντινγκ σε υπερβολικά υψηλές δόσεις με τεράστιες
παρενέργειες. Είναι τόσο αηδιαστικό, που απορεί κανείς πώς τέτοιου είδους αγώνες
μεταδίδονται από την τηλεόραση. Ο Σβαρτσενέγκερ έπαθε σχεδόν έκρηξη επιθετικότητας, όταν τον
πλησίασε ένα τηλεοπτικό συνεργείο του BBC. Ασύστολη
χρήση αναβολικών μπορεί να οδηγήσει σε πραγματικές εκρήξεις θυμού...
Γράφετε και σατιρικά κείμενα. Σε όλες αυτές
τις καταστάσεις βοηθάει το γέλιο;
Μόνο
έτσι. Το γερμανικό κράτος είχε χρηματοδοτήσει με 300.000 μάρκα ένα σχέδιο για
να αυξήσει την επίδοση των κολυμβητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976 στο
Μόντρεαλ. Όχι ντόπινγκ. Ξέρετε τι ήταν; Τους έβαλε με τρόμπα αέρα στον πισινό,
για να βελτιώσουν την κολυμβητική τους κατάσταση. 300.000 μάρκα για μια τέτοια
βλακεία!
(*) Ο καθηγητής δρ Βέρνερ Φράνκε είναι ένας από τους πιο γνωστούς και πετυχημένους
κυτταρικούς και μοριακούς βιολόγους της Γερμανίας και ένας από τους Γερμανούς
φυσικούς επιστήμονες που παρατίθεται με ιδιαίτερη συχνότητα στην ειδική
επιστημονική βιβλιογραφία. Άλλωστε, αυτό αποδεικνύουν τα πολυάριθμα αξιώματα,
οι βραβεύσεις και οι τιμητικές διακρίσεις που έχει λάβει.
Γεννήθηκε στις 31 Ιανουαρίου του
1940 στο Πάντερμπορν της Βεστφαλίας. Σπούδασε
Βιολογία, Χημεία και Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης και το 1973
εκλέχθηκε καθηγητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Ταυτόχρονα ανέλαβε τη διεύθυνση του
Ινστιτούτου Κυτταρικής Βιολογίας στο φημισμένο Γερμανικό Κέντρο Έρευνας
Καρκίνου (DKFZ) της
Χαϊδελβέργης. Στις θέσεις αυτές παραμένει έως σήμερα. Κατά την αξιολόγηση των
ερευνητικών ιδρυμάτων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας από το Επιστημονικό
Συμβούλιο το 1990, διαπίστωσε ότι εκεί ακόμα διαφυλάσσονταν κάποια ντοκουμέντα
που αφορούσαν άκρως ανήθικα πειράματα και πρακτικές στον αθλητισμό. Κατάφερε να
του δοθούν για επεξεργασία τα ντοκουμέντα αυτά, πάνω στα οποία βασίστηκε και το
βιβλίο της συζύγου του Μπριγκίτε Μπέρεντοκ.