ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΡΑΤΙΚΟ ΝΤΟΠΙΝΓΚ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

 

 

Το κρατικό πρόγραμμα ντόπινγκ της Ανατολικής Γερμανίας είναι το μεγαλύτερο έγκλημα στην ιστορία του αθλητισμού. 16 χρόνια μετά την αποκάλυψή του, οι αθλητές-πειραματόζωα δεν έχουν δικαιωθεί.

Οι αυτουργοί παραμένουν ατιμώρητοι. Και τα «χημικά» ρεκόρ διατηρούν την… εγκυρότητά τους.

Με την βοήθεια του Γερμανού καθηγητή Βέρνερ Φράνκε, που πρώτος έφερε την υπόθεση στο φως, το «Κ» (ένθετο περιοδικό της «Καθημερινής») ξανανοίγει τον φάκελο.

Είναι πιο επίκαιρος από ποτέ.

 

 

Όταν τον Νοέμβριο ο «χορός των τεράτων» χτύπησε την πόρτα της γερμανικής Δικαιοσύνης, οι Γερμανοί γύρισαν το βλέμμα τους αλλού. Έτσι κι αλλιώς, το κράτος της Ανατολικής Γερμανίας, για χάρη του οποίου έγιναν τα πιο απάνθρωπα επιστημονικά πειράματα στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού, δεν υπάρχει πια. Ποιος να νοιαστεί για τα χιλιάδες ανύποπτα (τις περισσότερες φορές) και ξεχασμένα σήμερα θύματα του προγράμματος «κρατικού» ντόπινγκ; Τα «τέρατα», οι περίπου 190 αθλητές που ανέβαζαν κάποτε την ανατολι­κογερμανική σημαία στον πιο ψηλό ιστό των ολυμπιακών σταδίων και που σήμερα πάσχουν από σοβαρότατες ασθένειες λόγω της χρήσης αναβολικών, αποφάσισαν να μηνύσουν τον φαρμακευτικό κολοσσό Jenapharm. Η -τότε κρατική, σήμερα εξαγορασθείσα από την Schering- εταιρεία, όχι μόνον παρήγαγε το διαβόητο αναβολικό Oral-Turinabol, αλλά στελέχη της μετείχαν και στα μυστικά συμβού­λια που αποφάσιζαν ποιος αθλητής θα έπαιρνε ποια ουσία. Η Jenapharm δεν διαψεύδει τα παραπάνω, αλλά επιμένει πως δεν φέ­ρει καμία ευθύνη: «Για όλα φταίει το κομμουνιστικό σύστημα», λένε οι εκπρόσωποί της σήμερα...

Η δίκη ίσως να μη γίνει ποτέ, αφού οι δύο πλευρές φαίνεται να φθάνουν σε συμβιβασμό. Το κάθε θύμα αναμένεται να λάβει γύρω στα 20.000 ευρώ - ήδη έχουν αποζημιωθεί με 2.000 έως 4.000 ευρώ ο καθένας και από το γερμανικό κράτος, έπειτα από νόμο που ψηφί­στηκε το 2002. Η λύση του συμβιβασμού μοιάζει ιδανική για όλους: για τις Jenapharm και Schering μια ήττα στα δικαστήρια θα ήταν ένα τεράστιο πλήγμα στο γόητρο, αλλά και στην πορεία των μετοχών τους στο χρηματιστήριο. Για τα θύματα που έχουν υποφέρει αφάντα­στα τόσο καιρό (όχι μόνο λόγω της υγείας τους, αλλά και λόγω της ε­χθρικής αντιμετώπισης που έχουν συναντήσει από τα media της χώ­ρας τους και τις αθλητικές ομοσπονδίες - λες και ήταν οι ίδιοι υπεύ­θυνοι για το σκάνδαλο), μια χρονοβόρα δίκη θα ήταν ίσως μια περιπέ­τεια που δεν θα άντεχαν. Τέλος, η Γερμανική Ολυμπιακή Επιτροπή (ΝΟΚ) θέλει όσο τίποτε άλλο να μείνει το όλο θέμα στο σκοτάδι. Γιατί αν ξυπνήσουν τα φαντάσματα του παρελθόντος, ίσως να πρέπει να απολογηθεί για πολύ περισσότερα απ' όσα εύκολα αποδεικνύονται από τα ντοκουμέντα της Στάζι που αποκάλυψε το 1990 ο δρ Βέρνερ Φράνκε και στα οποία στηρίζονται οι μηνυτές.

Σύμφωνα με τον δρα Φράνκε, «στη Γερμανία έχουμε μια παρά­δοση συγκάλυψης της Ιστορίας. Το ίδιο έγινε και με τα εγκλήματα του Γ' Ράιχ. Εξήντα χρόνια μετά, το μοναδικό βιβλίο που υπάρχει στη Γερμανία για τα εγκλήματα της Γκεστάπο είναι γραμμένο από έναν Καναδό επιστήμονα...». Μετά το 1990, προπονητές και επιστήμονες που αποδεδειγμένα μετείχαν στο πρόγραμμα «κρατικού» ντόπινγκ της ΛΓΔ προσλαμβάνονταν αμέσως από τις αθλητικές ομοσπονδίες της ενωμένης πλέον Γερμανίας...

Οι αποκαλύψεις του δρος Φράνκε προκάλεσαν σάλο, κυρίως με­τά την κυκλοφορία του βιβλίου που έγραψε η σύζυγος του, Μπριγκίτε Μπέρεντοκ, το 1991 με τον τίτλο «Ντόπινγκ - από την έρευνα στην α­πάτη». Η Μπέρεντοκ διέφυγε το 1958 από την Ανατολική Γερμανία στη Δυτική και ως πρώην αθλήτρια που είχε ζήσει από κοντά τον ε­φιάλτη του προγράμματος «κρατικού» ντόπινγκ αφιερώθηκε -μαζί με τον σύζυγο της- στη μάχη κατά των αναβολικών. «Εγώ δεν είμαι μόνο αυτός που το 1991 υπέβαλε μήνυση κατά των χορηγών αναβολικών», μας λέει ο δρ Φράνκε, «αλλά και αυτός που βοήθησε την αστυνομία του Βερολίνου για να συντάξει το δικόγραφο αγωγής. Καμία αθλητική ομοσπονδία δεν συνεισέφερε για τη διαλεύκανση των υποθέσεων, δεν έστειλε ποτέ εκπροσώπους στις δημόσιες δίκες, δεν διερεύνησε με βάση την αλήθεια τη δική της ιστορία...». Στην ουσία, πολέμησε μό­νος του υπέρ των θυμάτων απέναντι σε ένα σύστημα που έκανε το παν για να «σβήσει» τους πρώην πρωταθλητές από παντού (και να κρατήσει μόνο τα ρεκόρ τους και τα μετάλλια τους).

Μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις, ανάμεσα στα χιλιάδες θύματα (το ότι μόλις 190 έφθασαν ως το δικαστήριο δεν σημαίνει ότι ήταν μόνο αυτοί): Ο Αντρέας Κρίγκερ, που κάποτε ήταν... η Χάιντι Κρίγκερ, πρώτη στη σφαιροβολία στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του '86. Υποχρεώθηκε σε αλλαγή φύλου λόγω των αυξημένων αν­δρικών ορμονών που είχαν εισαχθεί στον οργανισμό της! Η Ρίκα Ράινις, κολυμβήτρια, που σε ηλικία 15 ετών κέρδισε τρία χρυσά μετάλ­λια στους Ολυμπιακούς της Μόσχας και που ήδη από τα 18 της αντι­μετώπιζε καρδιακά προβλήματα. «Το χειρότερο είναι ότι δεν ήξερα καν ότι αυτά που μου έδιναν ήταν αναβολικά. Κάθε φορά που ρωτού­σα τον προπονητή μου, μου έλεγε ότι ήταν βιταμίνες που έκαναν κα­λό την υγεία μου», λέει. Η σφαιροβόλος Μπίργκιτ Μπόσε, που δηλώ­νει σήμερα: «Μου εξήγησε μια φορά ένας γιατρός ότι αν εκείνος ή­ταν ΚΤΕΟ και εγώ αυτοκίνητο, τότε θα έπρεπε να μου βάλει μία σφραγίδα για να πάω στα παλιοσίδερα!» Στα 24 της έμαθε ότι ήταν βαριά άρρωστη: «Επισκέφτηκα ένα γυναικολόγο και μου είπε: "έχετε τα γεννητικά όργανα μιας εντεκάχρονης"...». Ο Γιούργκεν Γκρούντλερ, με δυλειτουργίες στο σύστημα των αδέ­νων: «Κάθομαι πάνω σε μια ωρολογιακή βόμβα, που χτυπάει, μου λένε οι γιατροί. Ειλικρινά, είχα σκεφτεί να βάλω τέλος στη ζωή μου.»

«Στο πόσοι πήραν αυτές τις ουσίες, είχαμε φτάσει στο αποκορύφωμα στα τέλη της δεκαε­τίας του '70», μας λέει ο δρ Φράνκε. «Σε σχέση με την εφαρμογή και την επιστημονική εκτέλεση υπήρχε άνοδος μέχρι τέλους, δηλαδή το 1989. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί, διότι δημοσιεύονταν ολοένα και περισσότερες επιστημονικές εργα­σίες.» Το πιο συγκλονιστικό στην όλη υπόθεση είναι ακριβώς αυτή η τελευταία του φράση: για τα πάντα υπάρχουν ντοκουμέντα. Δημοσιευμέ­νες επιστημονικές εργασίες που έμειναν στα αρχεία της Στάζι και που αναφέρονται διεξοδικά στο ποιος αθλητής έπαιρνε ποια ουσία, σε ποια ποσότητα και με τι αποτελέσματα.

Κι αν τα ονόματα αθλητών που αναφέραμε παραπάνω σας είναι κάπως άγνωστα, σημειώστε τα παρακάτω: Μαρίτα Κοχ, Χάικε Ντρέσλερ... Η πρώτη είναι ακόμη κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ στα 400 μ., η δεύτερη έχει κάνει το μεγαλύτερο άλμα όλων των εποχών στο μήκος (με 7.63 μ. αλλά και ευνοϊκό άνεμο, που σημαίνει ότι δεν με­τράει ως παγκόσμιο ρεκόρ), όπως και τα 6 από τα 10 μεγαλύτερα «νόμιμα» άλματα όλων των εποχών. Υπάρχει καταγεγραμμένο ακρι­βώς το τι ουσίες λάμβαναν. «Πώς μπορεί η ΙΑΑF να αναγνωρίζει ρε­κόρ, όταν αυτά βασίζονται σε εγκληματικές πράξεις, σύμφωνα με το Ανώτατο Γερμανικό Δικαστήριο;», αναρωτιέται ο δρ Φράνκε. «Γίνεται κλεπταποδόχος και προστάτης εγκληματιών!», συμπληρώνει, δίνο­ντας την αφορμή για μια τεράστια συζήτηση γύρω από το πώς αντιμε­τωπίζεται το ντόπινγκ σήμερα και το ποιος το προωθεί. Στις σελίδες που ακολουθούν θα διαβάσετε μια συγκλονιστική συζήτηση με τον δρα Φράνκε που μας αποκαλύπτει απίστευτες πτυχές του προγράμ­ματος «κρατικού» ντόπινγκ της Ανατολικής Γερμανίας και μας εξηγεί γιατί τόσα χρόνια μετά το σκάνδαλο όλοι οι ενδιαφερόμενοι συνεχί­ζουν να προσπαθούν να το συγκαλύψουν... Π.Χρ.

 

 

 

 

 

Δρ Βέρνερ Φράνκε*

 

Όσα ανακάλυψε το 1990 σε μια στρατιωτική ακαδημία της Αν. Γερμανίας έφεραν  στο φως το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία του αθλητισμού. 16 χρόνια μετά συνεχίζει να πολεμά μόνος όσους παριστάνουν τους ανήξερους για τα απάνθρωπα πειράματα.

 

«Το ρεκόρ της Κοχ έγινε με Turinabol. Γιατί ισχύει ακόμη;»

 

Συνέντευξη στον Ferry Batzoglou

 

 

 

Καθηγητά Φράνκε, έχετε πρόσφατα διευκρινί­σει ότι δεν είστε μαχητής στον αγώνα εναντίον του ντόπινγκ, αλλά «διαφωτιστής». Τι εννοείτε μ' αυτό;

Θεωρούσα πάντοτε ύψιστο καθή­κον του επιστήμονα να δεσμεύεται κά­θε στιγμή από την αλήθεια. Η επιστή­μη οφείλει να είναι χρήσιμη στον άνθρωπο. Τουλάχιστον δεν πρέπει να τον βλάπτει. Ο επιστήμονας έχει το προνόμιο της γνώσης. Κατά συνέπειαν, έχει και το καθήκον να ανακοινώ­νει τη γνώση του σ' αυτούς που ενδεχο­μένως τους αφορά. Δεν βρίσκω καθό­λου σωστό -μάλιστα το θεωρώ ανήθι­κο- τα εργαστήρια ελέγχου να δίνουν αναφορά στις αθλητικές ομοσπονδίες. Τα εργαστήρια ελέγχου ντόπινγκ πρέπει να λογοδοτούν, πρώτα απ' όλα, στην κοινή γνώμη... Αν οι νέοι είχαν επίγνωση της πραγματικής κατάστα­σης, τότε θα ασχολούνταν μεν με τον αθλητισμό, αλλά θα ήξεραν τι συμβαί­νει και δεν θα εντυπωσιάζονταν από εθνικές απαιτήσεις για μετάλλια. Όταν παρακολουθούμε αγώνες στην τηλεόραση και στο αγώνισμα των 400 μέ­τρων γυναικών εμφανίζεται ως παγκό­σμιο ρεκόρ το 47" 6. της Μαρίτα Κοχ, τότε πρέπει να γελάμε. Δεν είναι δυνα­τόν να το πάρουμε στα σοβαρά, από τη στιγμή που τώρα πια ξέρουμε ακριβώς πόσα μιλιγκράμ Oral - Turinabol πήρε για να το πετύχει!

 

Το 1990, λίγο μετά την επανένωση της Γερ­μανίας, βρήκατε στη στρατιωτική Ακαδημία του Bad Saarow στην Ανατολική Γερμανία ντοκουμέντα, τα οποία αποδείκνυαν την ύ­παρξη «κρατικού» ντόπινγκ...

Ντοκουμέντα που είχαν μεγάλη ση­μασία και από δικαστική άποψη. Διότι μεταξύ τους υπήρχαν και διδακτορικές διατριβές στις οποίες από το νόμο επι­συναπτόταν μια έ­νορκη διαβεβαίωση του συγγραφέ­ως ότι όλα όσα εμπεριέχονται, ανταποκρίνονται στην α­λήθεια. Οι διατριβές αυτές έχουν μεγάλη αξία για τη δικαστική αποδεικτική διαδικασία... Το παράδοξο ήταν ότι ο ει­σαγγελέας -και τα ΜΜΕ της Γερμανίας, όπως η Bild- κυνηγούσαν εμένα και τη γυναίκα μου! Τότε ρώτησα έναν ξένο συνάδελφο: «Τι πρέπει να κάνω; Το πράγμα γίνεται επικίνδυνο! Θέλουν να έχουν τα ντοκουμέντα...» Κι εκείνος μου απάντησε: «Η καλύτερη προστασία είναι να τα δημοσιεύσεις». Σήμερα βρίσκονται όλα στο Πανεπιστήμιο του Τέ­ξας και μπορεί κάποιος να έχει πρόσβα­ση σ' αυτά μέσω Internet.

 

Επί της ουσίας, τι απέδειξαν αυτά τα ντοκου­μέντα;

Επί της ουσίας, ξεκαθάρισαν με μιας πολλές υποθέσεις. Από τις αρχές της δε­καετίας του '70 το ντόπινγκ στην Ανα­τολική Γερμανία εξαπλώθηκε σχεδόν σε όλα τα αθλήματα. Στους αθλητές χορη­γούνταν στεροειδή αναβολικά και άλλα παρασκευάσματα. Σχετικά μ' αυτά, λοι­πόν, είχαν γραφεί επιστημονικές εργα­σίες που είχαν τα­ξινομηθεί ως μυστικές. Από αυ­τές προκύπτει ξε­κάθαρα πόσο λάμβανε ο καθένας και πώς επιδρούσαν οι ουσίες, θετικά -με την έννοια της αύξησης της απόδοσης- ή αρνητικά και ποιες ήταν οι βλαβερές συ­νέπειές τους. Όλα αυτά έχουν δημοσιευ­θεί στο βιβλίο της γυναίκας μου. Αναφέ­ρονται πολλά πειράματα που σήμερα στη Γερμανία ή σε πολλές άλλες χώρες δεν επιτρέπεται να κάνει κανείς ούτε σε ινδικά χοιρίδια ή κουνέλια. Γι' αυτά τα πειράματα έπρεπε να υποβάλουν αίτηση για ειδική άδεια. Μεταξύ των παρενερ­γειών αναφέρονται σοβαρές ασθένειες και καρκινοπάθειες, που τις έχω επίσης καταγράψει.

Κάτι που γίνεται επίσης σαφές από τα επιπλέον ντοκουμέντα που βρέθηκαν είναι ότι αθλητικοί παράγοντες, αθλητίατροι, αλλά και εκπρόσωποι της Jenapharm οι ο­ποίοι συμμετείχαν στις πρακτικές αυτές, ή­ταν όλοι τους, παράλληλα, και «άτυποι συ­νεργάτες» της Stasi και έγραφαν γι' αυτήν εκθέσεις όπου στρέφονταν εναντίον αυ­τών των πρακτικών! Αλλά έτσι είναι ο Γερ­μανός, αυτό το ξέρουμε και από το Γ' Ράιχ: όταν το κράτος το απαιτεί, συνεργεί και σε βρωμιές - παρ' όλο που είναι εναντίον.

 

Τι συνέβη μετά την κυκλοφορία του βιβλίου της συζύγου σας;

Διατάχθηκε η διενέργεια αστυνομικών και εισαγγελικών προκαταρτικών εξετά­σεων. Μέχρι στιγμής καταδικάστηκαν με­ρικές εκατοντάδες άτομα. Μερικοί με ποι­νές φυλάκισης. Δύο από τα άτομα αυτά, ο ανώτερος αθλητικός παράγοντας της Ανα­τολικής Γερμανίας Μάνφρεντ Εβαλντ και κάποιος δρ Ανσολντ, ο οποίος σήμερα ερ­γάζεται στο αθλητιατρικό τμήμα της αυ­στριακής εταιρείας που παράγει το ποτό «Red Bull», υπέβαλαν έφεση...

Ο γερμανικός νόμος περί φαρμάκων, πάντως, άλλαξε το 1998. Έτσι, τώρα πια η χορήγηση ανδρογενών ορμονών, και μάλι­στα σε κορίτσια και νέες γυναίκες, αποτε­λεί έγκλημα... Όλα αυτά είναι συνέπειες της αποκάλυψης του ζητήματος στην κοινή γνώμη, παρ' όλο που αρχικά ακόμη και το επανενωμένο γερμανικό κράτος ήταν ενα­ντίον! Σ' εμένα, προσωπικά, στήθηκαν ε­μπόδια: για παράδειγμα, υποχρεώθηκα να αποχωρήσω από μια επιστημονική επιτρο­πή ή -σε μια άλλη περίπτωση- με ανάγκα­σαν να λογοδοτήσω ως διευθυντής τμήμα­τος του Γερμανικού Κέντρου Ερευνών Καρκίνου, επειδή το χαρτί στο οποίο υπέ­βαλα τη μήνυση μέσω επιστολής εναντίον ενός προπονητή έφερε το λογότυπο του εν λόγω κέντρου! Το κρατίδιο του Baden-Wuerttemberg με κατηγόρησε γι' αυτό. Τουλάχιστον ο προπονητής -Σπίλκερ λέγε­ται- έχει καταδικασθεί για τη χορήγηση ου­σιών σε κοπέλες. Πλήρωσε πρόστιμο 12.000 μάρκων. Είναι λίγο, αλλά τουλάχι­στον καταδικάσθηκε. Βέβαια, παρ' όλο που ήταν πασίγνωστος στα δικαστήρια ως χορηγός αναβολικών και συνεπώς έχει δια­πράξει εγκλήματα, διευθύνει σήμερα στο Ερφουρτ ένα μεγάλο δικηγορικό γραφείο, είναι αντιπρόεδρος και -τι ειρωνεία- νομικός υπεύθυνος της αθλητικής ομοσπον­δίας του κρατιδίου της Θουριγγίας, καθώς και πρόεδρος στο αθλητικό σωματείο SC Erfurt!

Στο σημερινό γερμανικό σύστημα, αυ­τά τα εγκλήματα δεν αποτελούν κανένα ε­μπόδιο για καριέρα. Παρ' όλο που προς τα έξω δίνουμε πάντοτε την εντύπωση ότι εί­μαστε καθαροί, η αλήθεια είναι ότι συμβαί­νει το αντίθετο. Ναι μεν κάποιοι αθλητές κάπου κάπου τιμωρούνται, όμως, δεν έχου­με δει ακόμη κανένα Γερμανό γιατρό ή προπονητή στη φυλακή.

 

«ΝΤΟΠΑΡΟΝΤΑΝ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ!»

 

Μήπως είχε η Ανατολική Γερμανία κάποια ιδιαί­τερα χαρακτηριστικά που ως προς τις πρακτι­κές ντόπινγκ την διέκριναν από άλλα κράτη;

Ναι. Ο υψηλός αθλητισμός ήταν μάλ­λον το σπουδαιότερο εργαλείο εξωτερι­κής πολιτικής της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Γι' αυτό «άξιζε» τον κόπο να συμμετέχουν οι επιστήμονες, οι προπο­νητές και οι παράγοντες σ' αυτά τα εγκλή­ματα. Έχω ντοκουμέντα από το υπουργείο επιστημών της Ανατολικής Γερμανίας. Η ατυχία για πολλούς είναι ότι ως επιστήμο­νας έχω πρόσβαση σ' αυτά (γέλια)... Από αυτά προκύπτει ότι δόθηκαν εντολές σε συγκεκριμένα ερευνητικά κέντρα ή επιστήμονες να παράγουν ή να ερευνήσουν κάτι στο πλαίσιο του προγράμματος ντόπινγκ. Σ' αυτά τα προγράμματα έδωσαν συγκε­κριμένους κωδικούς όπως «14.25». Μεταξύ αυτών ήταν κι έ­να σχέδιο το 1988, ύψους 885.000 γερμανικών μάρκων. Μόνο για έ­ναν επιστήμονα! Απίστευτα χρήμα­τα για την Ανατολική Γερμανία...

Το άλλο χαρακτηριστικό -που το συναντάς πάντως κι αλλού- ήταν οι αθλητίατροι: δεν προσδιόριζαν τον εαυτό τους με βάση το πόσο πε­τυχημένοι ήταν στις διαγνώσεις τους ή στις θεραπείες, αλλά με βάση τα μετάλλια των αθλητών τους. Μπορούσαν που και που να ταξι­δεύουν στη Δύση, ως μέλη αθλητι­κών αποστολών, είχαν επίσης ένα μικρό κρυφό λογαριασμό. Αυτοί ή­ταν μια πολύ μικρή, κρυφή κάστα στο σοσιαλιστικό κράτος...

 

Πόσους αθλητές αφορούσαν αυτές οι πρακτικές ντόπινγκ;

Σχεδόν όλους! θα παραθέσω τον δρα Χέπνερ, τον ανώτατο υπεύθυνο: κάθε χρόνο προσετίθεντο στο πρόγραμμα σχεδόν 2.000 αθλητές. Αλλά έ­να πράγμα προκαλεί κατάπληξη: παρ' όλο που είχαν θιγεί τόσο πολλοί άνθρωποι και ήξεραν γι' αυτό προπονητές, παράγοντες, αθλητίατροι, η μυστικότητα λειτουργούσε εκπληκτικά. Ακόμα κι αυτοί που εγκατέ­λειψαν την Ανατολική Γερμανία για τη Δύ­ση δεν είπαν τίποτα... Κάποια στιγμή το περιοδικό «Stern» ήθελε να κάνει μια με­γάλη έρευνα για το ντόπινγκ στην Ανατολι­κή Γερμανία. Η Stasi το εμπόδισε...

 

Η Stasi εμπόδισε το «Stern»;

Ναι. Αυτοί είχαν παντού τους ανθρώ­πους τους που μπορούσαν να ασκούν επιρ­ροή και να το εμποδίσουν...

 

Γιατί η Jenapharm δεν θέλει να αποζημιώσει τα θύματα; Είναι οι αποζημιώσεις τόσο μεγάλος παράγοντας εξόδων; Ή κρύβεται κάτι άλλο πί­σω απ'αυτό;

Φυσικά. Βλέπει κανείς ως νομική επιτυχία το να μην υποχρεωθεί να πληρώσει. Είναι θέμα γοήτρου. Αλλά στον επιστημο­νικό κόσμο αυτό δεν πετυχαίνει. Διότι, ό­πως θα σας αποκαλύψω, θα αναγκαστώ τώρα να δημοσιεύσω ογκώδεις αναφορές προς τη Stasi τεσσάρων κορυφαίων επιστημονικών συνεργατών της Jenapharm! Τότε ο καθένας θα μπορεί να δει τι πραγμα­τικά συνέβη.

 

Ποιες συνέπειες για την υγεία είχαν οι ουσίες που χορηγούνταν στους αθλητές;

Η γυναίκα μου έχει παραθέσει στο βι­βλίο της τις βλάβες, όπως δηλώνονταν από τους ίδιους τους χορηγούς των αναβολι­κών: μυϊκό τέντωμα, μυϊκές κράμπες, γενι­κή αύξηση βάρους, διαταραχές κύκλου εμ­μήνου ρύσεως. Ακόμη, στεροειδή ακμή που ο δερματολόγος την αναγνωρίζει αμέ­σως, μεταβολές στη λίμπιντο, τάση σχημα­τισμού οιδημάτων. Σπανιότερα, βλάβες στο ήπαρ, έως καρκινώματα. Γνωστές α­θλήτριες, όπως η κολυμβήτρια Μέινεκε, εί­χαν πολλαπλά καρκινώματα του ήπατος. Κάτι που είναι συνηθισμένο και στους μποντιμπίλντερ. Παράδειγμα, ο «Mr Universe» Αντρέας Μούντζερ είχε είκοσι τέτοια καρκινώματα. Χωρίς μεταστάσεις. Σ' αυτόν όμως ήταν θανατηφόρα. Σχίζονται και προκαλείται εσωτερική αιμορραγία... Έτσι πέθανε. Τάφηκε κοντά στο Γκρατς της Αυστρίας. Ένα στεφάνι στον τάφο του ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον: «Ο φίλος σου, Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ».

 

Τι άλλο;

Ένας αθλητής του στίβου που πήρε με­τάλλιο το 1980 υπέφερε από ανώμαλο πολλαπλασιασμό ερυθρών αιμοσφαιρίων. Τις πιο σοβαρές, όμως, βλάβες τις υπέστη­σαν οι γυναίκες. Λέξη «κλειδί»: γυναικομαστοπάθεια. Οι εγχειρήσεις πραγματοποιούνταν κρυφά στο Βερολίνο. Ξέρω προσωπικά τους χειρουργούς. Οι δύο πιο σοβαρές βλάβες βγαίνουν τώρα σιγά σιγά στην επιφάνεια στη Δύση, στα γυμναστή­ρια: οι καρδιομυοπάθειες, δηλαδή αλλοιώσεις του μυοκαρδίου, βαριάς μορφής, με εμφράξεις. Μια μακάβρια ιστορία: Ο Ραλφ Ράιχενμπαχ, ένας σφαιροβόλος από το Βε­ρολίνο και δεύτερος σε Ευρωπαϊκό Πρω­τάθλημα, κόμπαζε σε μια τηλεοπτική εκ­πομπή: «Μα πού είναι οι νεκροί από ανα­βολικά; Μα πού είναι;» Τρεις εβδομάδες μετά ήταν νεκρός... Ούτε στα θεατρικά έρ­γα δεν συμβαίνουν αυτά. Η κάτοχος τριών χρυσών ολυμπιακών μεταλλίων στα 16 της, η Ρίκα Ράινις, είχε πάθει ήδη στα 18 της, ε­κτός των άλλων, και καρδιακές βλάβες και έπρεπε να σταματήσει την καριέρα της.

 

«ΟΙ ΔΡΑΣΤΕΣ ΒΡΗΚΑΝ ΝΕΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ»

 

Η Χάικε Ντρέσλερ έκανε αγωγή εναντίον της γυναίκας σας...

Και έχασε τη δίκη! Μέχρι τώρα υποβλή­θηκαν 26 αγωγές εναντίον εμού και της γυ­ναίκας μου. Η Ντρέσλερ, μετά τη νίκη της στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης το 1992, κατηγόρησε τη σύζυγο μου για ψέμα. Στο βιβλίο της έχει καταγραφεί επακριβώς τι ουσίες είχε πάρει. Ακριβώς η δόση σε μιλιγκράμ, το χρονικό διάστημα κ.λπ. Μετά έκανε ρεκόρ Γερμανίας στο άλμα εις μήκος με 7 μέτρα και 40 εκατοστά...

 

Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου (ΙΑΑF) δεν έ­κανε έλεγχο στους αθλητές;

Αμφιβολίες που προέκυπταν από την εικόνα των αθλητών υπήρχαν, ιδιαί­τερα στις γυναίκες, και σε αθλήματα ό­πως η σφαιροβολία. Ήξεραν ότι υπήρχε ντόπινγκ, ότι συμβαίνει στην προετοι­μασία και όχι στον αγώνα. Παρ' όλα αυ­τά, μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέ­μου, δεν πραγματοποιούσαν ελέγχους στην προπόνηση.

 

Γιατί;

Επειδή αυτοί οι έλεγχοι θα ήταν αποτε­λεσματικοί!

 

Θέλετε να πείτε...

Έλεγαν δικαιολογίες, όπως ότι είναι πολύ δύσκολο να εισέλθει κανείς στην Κί­να ή στο Καζακστάν ή στη Σοβιετική Ένω­ση. Αλλά αυτά ήταν σαθρά επιχειρήματα. Οι αθλητικές ομοσπονδίες είναι οι ίδιες κομμάτι αυτού του διεφθαρμένου συστή­ματος! Όχι μόνον η ομοσπονδία του μποξ, αλλά ακόμη και η ΙΑΑF. Στην ΙΑΑF τα ήξε­ραν όλα αυτά, αλλά για πολιτικούς λόγους επέτρεπαν να συμβαίνουν. Διεξάγονταν μερικοί έλεγχοι για τα μάτια του κόσμου. Οι δράστες ήταν παράλληλα ελεγκτές. Ένα παράδειγμα: Ο δρ Χέπνερ ήταν ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο στην επιτροπή ελέγχου ντόπινγκ της ΔΟΕ και ταυτόχρο­να ο ανώτατος φορέας αποφάσεων στην Ανατολική Γερμανία για το ποιος θα πάρει ποιες ουσίες!

 

Χώλαινε η Δύση σε σύγκριση με την Ανατολή στις πρακτικές ντόπινγκ;

Σε έκταση, ναι. Στη Δύση είχαμε ατομι­κό ντόπινγκ, στην Ανατολή κρατικά ελεγ­χόμενο. Γιατί οι Δυτικοί αθλητικοί παράγο­ντες δεν έκαναν τίποτε; Επειδή ήθελαν να εκλεγούν στα διεθνή αξιώματα. Γι' αυτό χρειάζονταν και τις ψήφους των κρατών του Ανατολικού Μπλοκ. Ο κ. Σάμαρανκ είναι ένα λαμπρό παράδειγμα!

 

Έχετε επικρίνει σφοδρότατα τη συμπεριφορά και των Δυτικογερμανών παραγόντων απέναντι στα θύματα αναβολικών και στους δράστες.

Πολύ νωρίς, μόλις εκδόθηκε το βιβλίο της γυναίκας μου το 1991, παρουσιάσαμε πολύ σημαντικά ντοκουμέντα στη Γερμα­νική Ομοσπονδία Στίβου. Αλλά ούτε εκεί­νη ούτε η Γερμανική Ομοσπονδία Κολύμ­βησης ούτε καμία γερμανική αθλητική ο­μοσπονδία δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για τα θύματα. Αντιθέτως, «ενδιαφέρθηκαν» για τους δράστες. Καταδικασμένοι βρέθηκαν στην επανενωμένη Γερμανία πάλι σε σημα­ντικές θέσεις.

 

Για παράδειγμα...

Αρχιπροπονητές, όπως ο δρ Σούμπερτ, ο οποίος στην Ανατολική Γερμανία από το 1986 υπήρξε ανώτατος υπεύθυνος για το ντόπινγκ με το κωδικό όνομα «14.25» στους αθλητές των σύνθετων αγωνισμάτων και στους άλτες, ο ίδιος μετά την επανένω­ση, από το 1990 και έως τους Ολυμπια­κούς Αγώνες της Αθήνας, ήταν αρχιπροπονητής στη Γερμανική Ομοσπονδία Στίβου! Τα θύματα -από την άλλη- περιθωριο­ποιήθηκαν. Σε επετειακές συναντήσεις των συμμετεχόντων σε Ολυμπιακούς Αγώ­νες, για παράδειγμα, μετά 20 χρόνια, δεν προσκλήθηκαν αυτοί ακριβώς οι αθλητές που είχαν καταθέσει την αλήθεια στο δικα­στήριο. Θύματα δέχονταν δημοσίως κατηγορίες, τους ταλαιπωρούσαν και μέχρι σή­μερα οι αθλητικές ομοσπονδίες τους επιτί­θενται σαν να είναι εχθροί...

 

 

 

«Στους ελέγχους ντόπινγκ πιάνονται μόνον οι ηλίθιοι!»

 

Δεν είναι μόνο η πρώην Ανατολική Γερμανία που έζησε τον εφιάλτη του ντόπινγκ. Σήμερα οι απαγορευμένες ουσίες αποτελούν το σημαντικότερο πρόβλημα του πρωταθλητισμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Ζητήσαμε από τον δρα Φράνκε να μας περιγράψει το τοπίο...

 

 

Στη Γερμανία, μετά το αθλητικό ναυάγιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ξέσπασε μια σφοδρή συζήτηση. Προκλή­θηκε η εντύπωση ότι αυτό ήταν μια λογική συνέπεια, γιατί στη Γερμανία η καταπολέ­μηση του ντόπινγκ είναι -σε σύγκριση με το εξωτερικό- υποδειγματική. Είσαστε της ί­διας άποψης;

Όχι, φυσικά. Είναι μύθος ότι γίνο­νται περισσότεροι έλεγχοι. Ειδικά στο εξωτερικό, όπου οι αθλητές πηγαί­νουν για προετοιμασία, διεξάγονται ολοένα και λιγότεροι έλεγχοι γιατί «κο­στίζει πολύ». Οι αθλητές της Ανατολι­κής Γερμανίας έκαναν ό,τι έκαναν το χειμώνα στην Κούβα και στη Συρία. Σήμερα συμβαίνει το ίδιο στη Νότιο Αφρική, στην Καλιφόρνια, στην Κύπρο... Αν κάποιος δεν ελέγχει εκεί, τό­τε είναι καλύτερα να το αφήσει τελεί­ως. Οι έλεγχοι κατά τη διάρκεια των α­γώνων που διεξάγει η ΙΑΑF έχουν νόη­μα μόνο για τις διεγερτικές ουσίες που δρουν άμεσα. Αν δεν γίνονται αιφνι­διαστικοί έλεγχοι σε απροσδόκητα μέ­ρη, τότε δεν μπορεί να πιαστεί κανείς. Το 1993 ή το 1994 διεξήχθη το Πα­γκόσμιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης στη Ρώμη. Οι Κινέζες θριάμβευσαν. Δύο μήνες μετά, έλαβαν χώρα οι Ασια­τικοί Αγώνες στη Χιροσίμα και οι Ιά­πωνες ελεγκτές παρακάλεσαν τον κα­θηγητή Ντόνικε από την Κολωνία να διεξάγει αυτός τους ελέγχους. Τι έκα­νε, λοιπόν, ο Ντόνικε; Μόλις προ­σγειώνονταν τα αεροπλάνα με τους α­θλητές στο αεροδρόμιο, τους έβαζε να δώσουν δείγματα ούρων σε μια αίθου­σα του αεροδρομίου! Όχι μετά, στο Ολυμπιακό Χωριό, κατά τη διάρκεια των αγώνων, αλλά από νωρίς, όταν βρίσκονταν ακόμη στη φάση προετοι­μασίας. Οι Κινέζες έβγαιναν σωρηδόν θετικές στους ελέγχους doping. Αυτοί είναι έξυπνοι έλεγχοι!

 

Είναι όσοι ντοπάρουν πάντα ένα βήμα μπροστά από τους ελεγκτές;

Όταν οι ελεγκτές κατά του ντόπιν­γκ είναι οι ίδιοι πρόσωπα εξαρτημένα από το αθλητικό σύστημα, δεν είναι τραγελαφικό και αστείο αυτό; Το αθλητικό σύστημα θέλει να ελέγξει τον εαυτό του και πληρώνει κόσμο για να το κάνει. Δεν θα πληρώσουν όμως και άτομα που θα τους βλάψουν, που θα μπορούσαν να επιφέρουν μια κατα­στροφή! Είναι το υπάρχον σύστημα ελέγχου του ντόπινγκ αποτελεσματικό; Ποιος προκάλεσε 63 ποινικές δίκες σε ένα και μοναδικό αθλητικό γεγονός, τον Γύρο της Γαλλίας το '98; Η υπηρε­σία δίωξης κοινού εγκλήματος. Το σκάνδαλο Balco ξετυλίχθηκε από έναν εφοριακό υπάλληλο των ΗΠΑ ονόμα­τι Τζεφ Νοβίτσκι. Στην Ιταλία στον «Giro d' Italia», όλες τις ανακαλύψεις τις έκαναν η αστυνομία και οι τελωνει­ακές αρχές... Οι κρατικοί ελεγκτές εί­ναι πολύ καλύτεροι από τους αθλητικοπαραγοντίσκους που είναι εξαρτη­μένοι από το δικό τους σύστημα!

 

Τι γνώσεις αποκτήσατε από τη δίκη της Balco;

Είδαμε στο σκάνδαλο Balco θαυμάσια τι μπορεί να προκαλέσει ένα σύ­στημα ειδικών. Οι λεγόμενοι «γκουρού». Ένας απ' αυτούς, ο Πάτρικ Αρνολντ από το Ιλινόις, είναι για πρώ­τη φορά κατηγορούμενος. Υπάρχουν και μερικοί άλλοι. Αυτοί λένε: «Πάρτε αυτό και αυτό. Αυτό δεν μπορούν να το βρουν». Η πιο καταστροφική πρόταση την οποία έχω ποτέ διαβάσει, βρίσκεται στην επικοινωνία με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ανάμεσα στον επικεφα­λής της Balco, Βίκτορ Κόντε και σε α­θλητές. Ο Κόντε γράφει: «Έχω κάποι­ον που βρίσκεται μέσα στο εργαστήριο ελέγχου ντόπινγκ και αυτό το πρόσω­πο βεβαιώνει πως μπορούμε να συνεχί­σουμε με την άνεση μας». Συμπέρασμα: Έχουμε προφανώς πολύ καλά πληρωμένες δραστηριότητες πρακτό­ρων στα εργαστήρια ελέγχου ντόπινγκ. Είναι τόσο καλά συντονισμένοι όσο το οργανωμένο έγκλημα...

 

Και ποιος πιάνεται στους ελέγχους ντό­πινγκ;

Ή ένας ηλίθιος ή ένας άτυχος. Σε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες διά­γνωσης των ΗΠΑ, την Quest Diagnostics, εργάζεται ένας χημικός με το όνομα Βίκτορ Ούραλετς, ο οποίος ήρθε από ένα εργαστήριο ελέγχου της Μόσχας (γελάει). Η Quest Diagnostics αναλύει τις τιμές επιτεστοστερόνης. Για ποιο λόγο; Μόνο για να διαφεύ­γουν τους ελέγχους ντόπινγκ κάποιοι αθλητές. Στο κατηγορητήριο της υπό­θεσης Balco η εταιρεία αναφέρεται σε πολλές σελίδες για επιταγές πληρωμής στο όνομά της...

 

 

«ΟΙ ΚΙΝΕΖΟΙ ΞΑΝΑΘΥΜΗΘΗΚΑΝ ΤΗ ΧΗΜΕΙΑ ΤΟΥ '70»

 

Πού παράγονται σήμερα απαγορευμένες ουσίες;

Δύο χώρες κυριαρχούν στην παρα­γωγή ουσιών ντόπινγκ: τα κράτη της παλιάς Σοβιετικής Ένωσης -αυτό είναι ήδη από το 1993 ξεκάθαρο- και η Κίνα. Χημικές ενώσεις που είχαν εξα­φανισθεί από τις αρχές της δεκαετίας του '70, τώρα ξαφνικά εμφανίζονται πάλι στις κινεζικές δημοσιεύσεις. Οι έλεγχοι ντόπινγκ διεξάγονται βάσει ε­νός καταλόγου απαγορευμένων ου­σιών. Χρειαζόμαστε, όμως, ανοιχτούς ελέγχους, για να ψάξουμε και για ά­γνωστες ουσίες.

 

Πρέπει να τιμωρούνται ορισμένοι αθλητές ακόμη και χωρίς θετικά αποτελέσματα σε ελέγχους ντόπινγκ;

Αν έχει κανείς μια απόδειξη που να στέκεται δικαστικά, δηλαδή, «έχω δει κάτι, αυτός έχει κάνει τούτο και τούτο», τότε φυσικά ναι. Εγώ περι­μένω πολύ περισσότερα από τακτι­κές δίκες παρά από αθλητικές ιστο­ρίες που εξαρτώνται από ελέγχους ντόπινγκ. Είναι ανεπαρκείς, γι' αυτό και οι ποινές είναι ανεπαρκείς. Μήπως σήμερα οι απαγορευμένες ουσίες είναι λιγότερο βλαβερές απ' ό,τι στη δεκα­ετία του '60;

Τότε ίσως χορηγούσαν υπερβολική δόση ή δεν ήξεραν πως να χρησιμοποι­ήσουν τα αναβολικά. Το παγκόσμιο ρεκόρ γυναικών στη σφαιροβολία εί­ναι στα 22,85 μέτρα. Σήμερα ρίχνουν το πολύ 21 μέτρα. Οι επιδόσεις έπεσαν πάρα πολύ. Συνεπώς, χρειάζονται λι­γότερα αναβολικά στεροειδή για μερι­κά πράγματα. Όταν εμφανίστηκε το Εpο, υπήρχαν αρχικά πάνω από μια ντουζίνα θάνατοι. Τώρα πια, είναι γνω­στό πόση δόση πρέπει να χορηγηθεί...

 

Ποιες δυνατότητες συγκάλυψης έχουν οι αθλητές;

Χώνουν ένα σωληνάκι με ξένα ού­ρα στον πρωκτό και μετά με ένα λάστι­χο, το οποίο το κολλάνε στην κάτω πλευρά του πέους τους αφήνουν τα ού­ρα να ρέουν. Αυτή είναι η «ουγγρική παραλλαγή». Από την άλλη υπάρχει το «κλασικό γερμανικό κόλπο». Σε μια ανθοδέσμη κρύβουν κολπικά προφυλακτικά με ξένα ούρα. Αυτά η αθλήτρια τα εισάγει γρήγορα στον κόλπο και μπορεί να τα σκίσει. Γι' αυτόν το λόγο μερικές δρομείς μικρών αποστάσεων έχουν τόσο μακριά νύχια. Ακόμα και εισαγωγή ξένων ούρων μέσω της ουρή­θρας είναι δυνατή και συνηθισμένη. Στους άνδρες προξενεί πόνο, γι' αυτό και χρησιμοποιούν συχνά ένα τοπικό αναισθητικό. Θέλουμε τα παιδιά μας να τα στείλουμε σ' ένα τέτοιον αθλητι­σμό όπου αυτές είναι οι μέθοδοι που ο­δηγούν στη νίκη; Σε άλλες χώρες, όπως στις ΗΠΑ, είναι συνηθισμένο να χορη­γούνται στους νέους αυξητικές ορμό­νες μόνο και μόνο για να τα καταφέ­ρουν στην ποδοσφαιρική ομάδα του Λυκείου. Και μετά, απορεί κανείς που τριγυρνάνε άνθρωποι με παπούτσια νούμερο 52, με κάτω σιαγόνα-καρυοθραύστη και σιδεράκια...

 

 

«ΓΕΛΑΩ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΩ ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΤV»

 

Είναι ο υψηλός αθλητισμός σήμερα μια δια­στροφή του αθλητισμού;

Ναι, όπως διεξάγεται δημοσίως και όπως γίνεται αντιληπτός. Λέω σε ό­λους τους νέους: «Ασχοληθείτε με τον αθλητισμό, ασχοληθείτε και με τον πρωταθλητισμό, αλλά κάνετε το γνωρίζοντας» . Ασχολούμαι με το τάδε άθλημα, γιατί μου αρέσει και όχι γιατί πι­στεύω ότι υπάρχει ευγενής άμιλλα. Οχι, δεν υπάρχει ευγενής άμιλλα!

 

Εσείς γελάτε με τις τηλεοπτικές μεταδό­σεις, οι θεατές, όμως, πανηγυρίζουν. Τι ρό­λο παίζουν τα ΜΜΕ;

Τα μέσα παίζουν σε όλες τις χώρες ένα ρόλο αποβλάκωσης. Έχουν συμφέ­ροντα. Θέλουν υψηλά νούμερα τηλεθέασης και έχουν συμβόλαια με τους διορ­γανωτές των αθλητικών γεγονότων. Το γερμανικό δημόσιο έχει μετοχές στην Deutsche Telecom και αυτή έχει μια ο­μάδα ποδηλασίας με το ίδιο όνομα. Αυ­τή η ομάδα ποδηλασίας έχει, με τη σειρά της, ένα συμβόλαιο με την ΑRD, τη δη­μόσια τηλεόραση... Το σύστημα είναι διεφθαρμένο. Οφείλω να διαπιστώσω ως Γερμανός στη Γερμανία: η μέχρι τώ­ρα ευρωπαϊκή ενοποίηση οδήγησε σε μια «βαλκανοποίηση» της Κεντρικής Ευρώπης. Έχουμε κορεσθεί από τη δια­φθορά. Αυτή είναι μια καινούργια ε­μπειρία (γελάει). Πρέπει κατ' αρχάς να το χωνέψουμε. Η κοινή γνώμη αποβλα­κώνεται σκόπιμα και παγκοσμίως.

 

Αποτελούν οι πρωταθλητές ακόμα πρότυπα;

Μερικοί ίσως ναι, αλλά δεν ξέρου­με πια ποιος ακριβώς είναι πρότυπο. Στο στίβο, στις κολυμβήτριες της Ανα­τολικής Γερμανίας, στην άρση βαρών ή στο αμερικανικό ποδόσφαιρο και στην ποδηλασία, εκεί μόνο που αναφέρεται το όνομα του αθλητή και ξεσπάω σε γέ­λια. Όταν οι ποδηλάτες στο Γύρο της Γαλλίας βρίσκονται στη μέση της δια­δρομής, δηλαδή στις Άλπεις, τότε δεν έχουν πια αποθέματα Εpο (σ.σ. ουσία που αυξάνει τα ερυθρά αιμοσφαίρια). Έρχονται λοιπόν οι σύζυγοί τους με τα αυτοκίνητα τους στο βουνό για να τους ανεφοδιάσουν. Το γαλλικό τελωνείο βρίσκει τις ουσίες στα πορτ-παγκάζ των αυτοκινήτων των γυναικών τους...

 

Θα 'πρεπε να καταργηθούν τα παγκόσμια ρεκόρ;

Αν ήμαστε σίγουροι ότι το επόμενο παγκόσμιο ρεκόρ θα ήταν καθαρό, τό­τε ίσως ναι. Αυτό γίνεται μόνο αν έχεις ένα κατά 99% σίγουρο σύστημα ελέγ­χου. Δεν υπάρχει, όμως, επειδή πολιτι­κά δεν «πρέπει» να υπάρχει.

 

Προειδοποιείτε για τις συνέπειες της κατανάλωσης αναβολικών και στον μαζι­κό αθλητισμό;

Υπάρχει το ντόπινγκ στο μπόντι μπίλντινγκ σε υπερβολικά υψηλές δό­σεις με τεράστιες παρενέργειες. Είναι τόσο αηδιαστικό, που απορεί κανείς πώς τέτοιου είδους αγώνες μεταδίδονται από την τηλεόραση. Ο Σβαρτσενέγκερ έπαθε σχεδόν έκρηξη επιθετι­κότητας, όταν τον πλησίασε ένα τηλε­οπτικό συνεργείο του BBC. Ασύστολη χρήση αναβολικών μπορεί να οδηγή­σει σε πραγματικές εκρήξεις θυμού...

 

Γράφετε και σατιρικά κείμενα. Σε όλες αυ­τές τις καταστάσεις βοηθάει το γέλιο;

Μόνο έτσι. Το γερμανικό κράτος είχε χρηματοδοτήσει με 300.000 μάρ­κα ένα σχέδιο για να αυξήσει την επίδο­ση των κολυμβητών στους Ολυμπια­κούς Αγώνες του 1976 στο Μόντρεαλ. Όχι ντόπινγκ. Ξέρετε τι ήταν; Τους έ­βαλε με τρόμπα αέρα στον πισινό, για να βελτιώσουν την κολυμβητική τους κατάσταση. 300.000 μάρκα για μια τέ­τοια βλακεία!

 

 

 

(*) Ο καθηγητής δρ Βέρνερ Φράνκε είναι ένας από τους πιο γνωστούς και πετυχημένους κυτταρικούς και μοριακούς βιολόγους της Γερμανίας και ένας από τους Γερμανούς φυσικούς επιστήμονες που παρατίθεται με ιδιαίτερη συχνότητα στην ειδική επιστημονική βιβλιογραφία. Άλλωστε, αυτό αποδεικνύουν τα πολυάριθμα αξιώματα, οι βραβεύσεις και οι τιμητικές διακρίσεις που έχει λάβει.

            Γεννήθηκε στις 31 Ιανουαρίου του 1940 στο Πάντερμπορν της Βεστφαλίας. Σπούδασε Βιολογία, Χημεία και Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης και το 1973 εκλέχθηκε καθηγητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Ταυτόχρονα ανέλαβε τη διεύθυνση του Ινστιτούτου Κυτταρικής Βιολογίας στο φημισμένο Γερμανικό Κέντρο Έρευνας Καρκίνου (DKFZ) της Χαϊδελβέργης. Στις θέσεις αυτές παραμένει έως σήμερα. Κατά την αξιολόγηση των ερευνητικών ιδρυμάτων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας από το Επιστημονικό Συμβούλιο το 1990, διαπίστωσε ότι εκεί ακόμα διαφυλάσσονταν κάποια ντοκουμέντα που αφορούσαν άκρως ανήθικα πειράματα και πρακτικές στον αθλητισμό. Κατάφερε να του δοθούν για επεξεργασία τα ντοκουμέντα αυτά, πάνω στα οποία βασίστηκε και το βιβλίο της συζύγου του Μπριγκίτε Μπέρεντοκ.

 

 

 

 

«Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ»