Τουρισμός; Ένας μεγάλος εχθρός (Π. Μ. Σωτήρχος)

Θερινές εμπειρίες και πικρά συμπεράσματα Αντιγράφω συνοπτικά μια συζή­τηση. Μιλούσαν δυο άνθρωποι για τον τουρισμό. Μόλις είχαν επι­στρέψει από τις θερινές διακοπές τους. Ιδού το νόημα των όσων έλεγαν, συμπυκνωμένα, χάριν συντο­μίας:
Ελληνικό καλοκαίρι. Δώρο του θεού. Ένα δώρο, πού οι άνθρωποι το τεντώνουν σε πολλούς μήνες. Χάριν του τουρισμού. Εμπειρίες γεμάτες πίκρα και απογοήτευση, θεσμοθέτηση της λατρείας του χρήματος. Το εύκολο κέρδος. Ή πονηρία να ξεγελάς τους άλλους με το τίποτα, για τα χρήματα και τε­λικά ξεγελιέσαι εσύ ο ίδιος και γί­νεσαι από θύτης θύμα…
Οδυνηρά τα συμπεράσματα από τις θερινές μαρτυρίες. Ποιος δεν ταλαιπωρήθηκε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπον, από το νόσημα του τουρισμού, πού είναι και αυτή μια παγίδα, όπου πέφτουν μέσα της άκριτα οι πολλοί. Λένε ότι πάνε για ξεκούραση. Όχι στο χωριό τους και τους συγγενείς τους, αλλά όπου νάναι, για να περάσουν ευχά­ριστα. Αυτό το «ευχάριστα» κρύβει πολλά. Όσοι όμως δεν αναζητούν αυτά τα πολλά, κουράζονται αντί να ξεκουραστούν και μετανιώνουν, πού έφυγαν από την κατοι­κία τους. Μακάριοι λένε, όσοι δεν μετακινούνται, αλλά μένουν αμε­τακίνητοι στις ρίζες τους, όπως τα δέντρα. Γιατί ή παγίδα του τουρι­σμού, πού παραπλανά μικρούς και μεγάλους, είναι ένα σαράκι αδη­φάγο, πού κατατρώγει την χώρα τους τελευταίους καιρούς. Κι εδώ είναι, πού φανερώνεται ή πνευμα­τική διάσταση του ζητήματος. Διότι έχει σοβαρές παρενέργειες και συνέπειες στην ψυχική και πνευ­ματική ζωή. Δεν φαίνονται στην αρχή τα καρκινώματα. Μοιάζει ρό­δινη η επιφάνεια. Είναι όμως μαύρο το βάθος αυτής της πραγματικότη­τας. Πολύ μαύρο…
Παντού έχει απλωθεί, σαν ψώρα, ή χρηματολατρία και το εύκολο κέρδος από τον τουρισμό. Τέτοια θεοποίηση του χρήματος ουδέποτε ξανάζησε ο τόπος μας. Βλέπεις χω­ριά και κυρίως νησιά να έχουν με­τατρέψει τα πάντα σε τουριστικές επιχειρήσεις. Στήνουν κέντρα πρόχειρα, ψευτοταβερνάκια και εστιατόρια και καφενεία ή χτίζουν ψευτοδωμάτια ή ασπρίζουν τα κοτέτσια τους ως δωμάτια, μόνο και μόνο να εκμεταλλευθούν την του­ριστική κίνηση, πού έχει γίνει μανία και μόδα και τρέλα και ψύχωση…
Αυτό το σαράκι του τουρισμού απλώνεται παντού και κατατρώγει τα πάντα ιερά και όσια, μόνο για λί­γες δεκάρες. Προσκύνημα επ’ αμοιβή. Και το χειρότερο προχωρεί συνέχεια μέσα στα μυαλά και στην συμπεριφορά της επαρχίας, όπου έγινε πλέον ο μεγάλος εχθρός και κίνδυνος. Σκοτώνει ο ίδιος το κα­λοκαίρι του και εισπράττει την δια­φθορά πάσης μορφής. Διότι εκτός της χρηματολατρίας, πού γίνεται ο μονός στόχος ζωής, αλλοιώνει το ήθος, τον ψυχισμό, την ζωή των γη­γενών, που γίνονται εισπρακτικές μηχανές και δίνουν την εντύπωση «ρομπότ». Παλαιότερα έλεγαν ότι με την ένωση με τους άλλους ευρωπαίους, θα καταντούσαμε γκαρ­σόνια των ξένων και μισθωτοί δού­λοι των αφεντάδων. Τώρα γίναμε κάτι χειρότερο: εθελόδουλοι…
Πολλές οι ακρότητες, πού μπο­ρεί να συνάντηση κανείς, κατά τους θερινούς αυτούς μήνες.
Όχι μόνο στην πρακτική πλευρά του τουρισμού, όπως οι άθλιες μετακι­νήσεις, με τις ταλαιπωρίες και τους κινδύνους, όχι μόνο με την φοβερή εκμετάλλευση και την αισχροκέρ­δεια ή την βρωμιά, την προχει­ρότητα και την ανεπάρκεια των μέ­σων διαβιώσεως και παραμονής στους τόπους παραθερισμού. Το πιο κρίσιμο είναι ο τρόπος διαβιώ­σεως, όπου εν ονόματι της ψυχα­γωγίας, της αναπαύσεως και της απολαύσεως, ανοίγονται οι «ασκοί του Αιόλου», όπου όμως δεν περι­κλείονται πλέον οι άνεμοι, αλλά τα ναρκωτικά, ή πορνεία, ή ομοφυλο­φιλία, ο άκρατος αλκοολισμός, τα ξενύχτια, οι αρρώστιες και κυρίως το κακό παράδειγμα, για τη νεο­λαία, πού θεωρεί όλα αυτά τα αίσχη ως «πολιτισμό»!…
Αυτή η ανάμειξη ανθρώπων και φυλών και γλωσσών και πεποιθήσε­ων και συμπεριφορών, οι λεγόμενοι «προοδευτικοί», πού θέλουν να κα­ταργήσουν την Παράδοση αυτού του τόπου, βλέπουν τον τουρισμό σαν μια μορφή προόδου και πολιτι­σμικής εξελίξεως (εξέλιξη είναι να απαρνείσαι τις αξίες και τα πιστεύματά σου; Εξέλιξη είναι, για ένα δέντρο να αποκοπή από τις ρίζες του και δεν είναι σίγουρος θάνα­τος;). Αντίθετα οι μυαλωμένοι οι παλαιοί, οι συντηρητικοί, όπως τους χαρακτηρίζουν οι αλαζονικοί εκσυγχρονιστές, θεωρούν τον του­ρισμό σαν «μέγα κακό και πρώτο». Βλέπουν ολοφάνερα την παρακμή και την κατάπτωση της ζωής στον τόπο μας, τις τελευταίες δεκαετίες, πού αναπτύχθηκε ο τουρισμός στην χώρα μας, με τον τίτλο της «τουριστικής βιομηχανίας». Και για την «τουριστική βιομηχανία» ξο­δεύτηκαν και ξοδεύονται πολλά δι­σεκατομμύρια (εκδηλώσεις, φεστι­βάλ, καζίνα, ειδικά έργα κλπ.), ενώ πρόκειται, για βιομηχανία εθνικής καταστροφής! Έτσι θα προκόψει η χώρα; Αυτός είναι ο περίφημος εκσυγχρονισμός;
Γέμισε ο τόπος από διάφορα «καλλιτεχνικά» και άλλα «φεστι­βάλ». Επιγέννημα και αυτό της κακής αντιλήψεως περί τουρισμού. Και δεν υπάρχει χωριό και ξερολάγκαδο, που να μη οργανώνει κά­θε καλοκαίρι κάποιο φεστιβάλ «πα­τάτας» ή «σαρδέλας» ή «μελιτζά­νας» κ.λ.π. και προβάλλονται ως με­γάλα γεγονότα από τα πανάθλια «Μαζικά Μέσα Ενημερώσεως»(!), πού εκθειάζουν, μαζί με τους μπουζουκοτραγουδιστές ή μισόγυμνους ροκάδες, τύπου Σάκη Ρουβά, όλα τα ανόητα και ανούσια αυτά πανηγύρια. Πρόκειται για αθλιότητες, πού γεννά ο τουρι­σμός.
Μερικοί άλλοι μάλιστα, κυρι­ευμένοι από αυτό το αρπακτικό τουριστικό πνεύμα του καλοκαι­ριού, φθάνουν σε τέτοιες ακρότη­τες, πού σε κάνουν να σταυροκοπιέσαι. Μεταφέρουν ακόμα και τους εορτασμούς Αγίων, για να οργανώσουν κάποια σχετική εκδή­λωση και να μαζέψουν χρήματα, λόγω της πολυάριθμης παρουσίας αργόσχολων τουριστών. Έτσι σε κάποιο νησί, μετέφεραν την εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος, από τις 12 Δεκεμβρίου, πού εορτάζεται η ετή­σια μνήμη του, στα τέλη του Ιουλί­ου και του Άγιου Γεωργίου από τις 23 Απριλίου μέσα στο καλοκαίρι!

Εάν θέλουμε η χώρα μας να γίνει διεθνές κέντρο ανωμάλων και διεστραμμένων γυναικών και ανδρών (πού όμως δεν είναι ούτε άνδρες ούτε γυναίκες) και μάλι­στα με τις ευλογίες και την συμ­παράσταση των αρχών (σημ. Βλέ­πε και δηλώσεις του νομάρχη Λέ­σβου, για την ίδρυση κέντρου, για «λεσβίες» στη Ερεσό της Λέσβου), τότε ας πάρουμε από­φαση ότι πλησιάζει το τέλος… Επειδή όμως πιστεύουμε ότι υ­πάρχουν ακόμα χιλιάδες ψυχές, πού «δεν έκλιναν γόνυ τω Βάαλ» και μένουν πιστοί στην Ορθόδοξη Παράδοση του Γένους, διατη­ρούμε την ελπίδα ότι το κακό δεν θα προχώρηση και κάποτε θα σταματήσει αυτό το προσκύνημα του χρήματος και του τουρισμού. Ζή Κύριος ο Θεός και θα βοηθήσει όσους θέλουν να εμποδίσουν αυ­τήν την κακή πορεία προς την ά­θεη ζωή…

Είπαν και άλλα πολλά οι δύο συνομιλητές, πού δεν χωρούν μέ­σα σε ένα σύντομο κείμενον εφη­μερίδος. Επιλέξαμε κάποια από αυτά, πού προσεγγίζουν το νοσηρό φαινόμενο του τουρισμού, το οποίον αξίζει να εξετάσουμε πρός αποφυγήν. Οι παππούδες μας, είπε ένας από τους δυο συνομιλητές, δεν έκαναν ποτέ τους τουρισμό. Σχεδόν δεν έφευγαν οι περισσότε­ροι από την περιοχή τους. Και ήταν καλύτεροι από εμάς. Εμείς, πού κάνουμε σήμερα τουρισμό, γιατί είμαστε χειρότεροι τους; Ποιος μπορεί να απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα;