Οι παρακάτω σκέψεις εκφράζουν την ποιμαντική αγωνία της τοπικής Εκκλησίας, απευθύνονται δε στα μέλη της, γιατί τα εκτός αυτής ρυθμίζουν την ζωή τους από μόνοι τους.
Η Εκκλησία θέλει όλοι οι άνθρωποι να γίνουν μέλη του Σώματος του Χριστού, αλλά δεν βιάζει κανένα και ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του.
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές μας δίνει ένα «προοδευτικό» βήμα που κάνει ο νομοθέτης, ως να είναι λελυμένα όλα τα προβλήματα της χώρας μας και αυτό μόνο που έμεινε να ρυθμίσει, είναι το συμβολαιογραφικό «Σύμφωνο Συμβίωσης».
Δεν πρέπει ο νομοθέτης να υποτιμά την νοημοσύνη μας γιατί το νομοσχέδιο αυτό απώτερο σκοπό έχει να νομιμοποιήσει αφύσικες σχέσεις.
Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι το «Σύμφωνο Συμβίωσης» θα αλλάξει ριζικά τη μορφή της συζυγίας και της οικογένειας.
Ποια είναι η μαρτυρία της Εκκλησίας απέναντι σ’ αυτές τις αλλαγές;
Συχνά χρησιμοποιούμε τον όρο «θρησκευτικός γάμος» αντί του ορθού «εκκλησιαστικός γάμος». Θρησκευτικός είναι ο γάμος που γίνεται με ένα θρησκευτικό τελετουργικό. Εκκλησιαστικός είναι ο γάμος εκείνος που γίνεται στην προοπτική της εκκλησιοποίησης των πάντων, στην ατμόσφαιρα του μυστηρίου που είναι «μέγα εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν», κατά τον Απ. Παύλο. Ό,τι μένει έξω από το σώμα της Εκκλησίας είναι φθαρτό, πεθαίνει όταν πεθάνουν οι συντελεστές του. Η Εκκλησία επιθυμεί την αφθαρτοποίηση του γάμου και το μπόλιασμα του στην πηγή της Ζωής, τον Χριστό.
Αν μπορούσαμε να ξαναβρούμε τη θεολογία του γάμου και να την κηρύξουμε στον κόσμο θα αποκαλύπταμε την μεγάλη «αμαρτία» του νέου νομοσχεδίου. Ρυθμίζοντας κυρίως τα οικονομικά και τα κληρονομικά του ζευγαριού το «Σύμφωνο Συμβίωσης» έρχεται να αποκαλύψει ότι δεν είναι πλέον ο άνθρωπος μέτρον των χρημάτων, αλλά το χρήμα μέτρον του ανθρώπου. Τελικά η μεγάλη «αμαρτία» του «Συμφώνου συμβίωσης» είναι ότι «συρρικνώνει» τον άν8ρωπο αφαιρώντας του τα συναισθήματα, τις προσδοκίες τον ψυχισμό, την αγάπη, με άλλα λόγια όλα εκείνα που τον κάνουν άνθρωπο. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο θα πρέπει να κηρύξουμε και πάλι το αληθινό νόημα του γάμου που δεν είναι τα στολίσματα και η εμφάνιση, που πολλές φορές είναι ασυμβίβαστα με τον ιερό χώρο του Ιερού Ναού, αλλά η ιερότητα των σχέσεων που απορρέουν από τη μοναδικότητα του ανθρωπίνου προσώπου.
Διάπυρος προς Κύριον ευχέτης
Ο Μητροπολίτης Ξάνθης και Περιθεωρίου Παντελεήμων
(Πηγή: Εβδομαδιαία Εφημερίδα Ξάνθης “Ακρίτας”, 14/4/2008)
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Περί του «Συμφώνου Ελεύθερης Συμβίωσης» [1] (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)