- Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ - https://alopsis.gr -

Ο διωγμός τής Κυριακής (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Κθε τσο ρχεται στν πικαιρτητα διωγμς τς Κυριακς π τς κστοτε Κυβερνσεις, ποος γνεται μ διφορα προσχματα. Τοτη τν φορ τ πιβλλουν, λει, περισστερο π κθε προηγομενη, ο «γορς» στω «λογικ» τν «γορν»! διωγμς δν γνεται μνο στ Χρα μας, λλ παρατηρεται κα σ παγκσμιο ππεδο. Δν εναι φαινμενο σημεριν, λλ ξεκνησε π ττε πο ρστηκε ργα της ς ντολ το Θεο στν νθρωπο. Δν εναι μνο κοινωνικ θμα, λλ κα θμα καθαρ προσωπικ. να θμα πο μς φορ λους, σαφς δ κα τ νεολαα. πναντί τους ο Κυβερνσεις εχαν νκαθεν λκληρη τν κοινωνα. πως κα καθνας μας χει πναντ του τν φαρμογ τς σχετικς ντολς το Θεο. ραγε χουμε σκεφθε πσο σημαντικ εναι γι τν κοινωνα κα γι τν καθνα μας προσωπικ; χουμε ναλογισθε πς, κατ Θεν ξιοποησή της, μπορε κλλιστα ν μς νακουφσει π γχη, μελαγχολες, θλψεις, γωνες κα π τν καθημεριντητα, βελτινοντας τ μγιστα τν ζω μας μ τν γιασμ της; Λοιπν, ξζει ν δομε τ θμα, παρνοντας τ πργματα μ τν σειρ τους…

Κυριακ, μρα Κυρου

Ἡ Κυριακή, ὅπως λέει καὶ τὸ ὄνομὰ της, εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ ἡ ἀφιερωμένη στὸν Κύριο ἡμέρα. Αὐτὸ δὲν ἔγινε ἀπ’ τὸν ἄνθρωπο, δὲν εἶναι σὲ καμμία περίπτωση ἀνθρώπινος θεσμός, ἀλλὰ καθιερώθηκε ἀπ’ τὸν ἴδιο τὸν Θεὸ στὴ δημιουργία τοῦ κόσμου. Ἀπὸ τότε δέ, τηρεῖται μὲ εὐλάβεια ἀπ’ ὅλους τοὺς πιστοὺς Του καὶ ὅσους Τὸν σέβονται καὶ Τὸν ἀγαποῦν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες.

Μὴ ξεχνοῦμε πὼς μιὰ ἀπ’ τὶς δέκα ἐντολὲς ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο ἀναφέρεται σ’ αὐτὴ τὴν ἡμέρα, τὴν ἡμέρα δηλαδὴ ποὺ εἶναι ἀφιερωμένη στὸν Κύριο. Εἶναι συγκεκριμένα ἡ τετάρτη ἐντολὴ ἡ ὁποία ἀναφέρει: «ξ μρας ργ κα ποισεις πντα τ ργα σου, τ δ μρ τ βδμ Σββατ Κυρίῳ τ Θε σου» (ξοδ. κ 9-10). Δηλαδή, ἕξι ἡμέρες νὰ ἐργάζεσαι καὶ νὰ κάνεις ὅλα τὰ ἔργα σου, τὴν δὲ ἑβδόμη ἡμέρα θὰ ἔχεις σάββατα, δηλαδὴ ἀνάπαυση ἀφιερωμένη στὸν Κύριο καὶ Θεὸ σου.

Σὲ ἄλλο σημεῖο τῆς Βίβλου ἀναφέρεται τοῦτο: «Ελγησε Θες τν βδμη μρα κα τν καθαγασε, γιατ ατ τν μρα λοκλρωσε τ δημιουργα Του κα ναπαθηκε» (Γέν. β 3).

Γιὰ τοὺς Ἑβραίους ἡμέρα ἀφιερωμένη στὸν Θεὸ ἦταν τὸ Σάββατο, δηλαδὴ ἡ ἡμέρα τῆς ἀνάπαυσης τοῦ Δημιουργοῦ ἀπ’ τὴν ἑξαήμερη δημιουργία Του, γιὰ μᾶς τοὺς Χριστιανοὺς ὅμως, ἡ ἡμέρα ἡ ὁποία εἶναι ἀφιερωμένη στὸν Κύριο εἶναι ἡ Κυριακή, ἡ ἡμέρα τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς νίκης Του κατὰ τοῦ διαβόλου. Εἶναι ἡ ἡμέρα, ποὺ κατ’ ἐξοχὴν πρέπει νὰ εὐγνωμονοῦμε τὸν Κύριο, γιὰ ὅσα ἐργάσθηκε γιὰ τὴν σωτηρία μας. Εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς δοξολογίας τῆς ἀγάπης Του.

Κατ’ αὐτὸ τὸν τρόπο, ἡ ἀργία τοῦ Σαββάτου μετατέθηκε ἀπ’ τὴν Ἐκκλησία μας στὴν Κυριακή. Τὸ Σάββατο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν προτύπωση καὶ σύμβολο τῆς Κυριακῆς. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς μὲ τὴν κατὰ τὴν Κυριακὴ Ἀνάστασὴ Του ἔκανε τὴν «μιᾷ τῶν Σαββάτων» Κυριακή, δηλαδὴ ἡμέρα Κυρίου, ποὺ ὑπερέχει ἀπ’ τὸ Σάββατο, κατὰ τὸν γιο Γρηγριο τν Παλαμ, ὅσο ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ τελειότητα ἀπὸ τὴν σκιὰ καὶ τὸν τύπο.

Ἔτσι κάθε Κυριακὴ ἑορτάζουμε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Ἔχουμε ἕνα μικρὸ Πάσχα. Καὶ συγχρόνως προεορτάζουμε καὶ τὴν δικὴ μας Ἀνάσταση, ποὺ κατέστησε δυνατὴ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.

Ὁπότε ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ γενέθλια ἡμέρα τῆς σωτηρίας καὶ τῆς ἀναδημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου. Κατὰ τὸν γιο Γρηγριο τν Θεολγο «πως πρτη δημιουργα ρχισε τν μρα τς Κυριακς, τσι κα δετερη δημιουργα ρχισε πλι π τν Κυριακ». Αὐτὴ ἡ καινούργια Δημιουργία τοῦ Θεοῦ, λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, «εναι πι λαμπρ κα πι θαυμαστ π τν λαμπρ κα τν θαυμαστ πρτη δημιουργα», διότι ὁδηγεῖ στὴν οὐράνια κατάσταση.

Συνεπς κενοι πο δν τιμον τν μρα ατ το Κυρου δν λαχταρον οτε τν ορνια βασιλεα Του!

 

 

μεγλη σημασα της

Κι ἀπ’ αὐτὰ μόνο, προκύπτει ἡ μεγάλη σημασία τῆς Κυριακῆς. Ἀλλ’ ἂς σταθοῦμε σ᾽ αὐτὸ λίγο, ἀφοῦ ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡμέρα μοναδικὴ καὶ ξεχωριστὴ ἀπὸ τὶς ἄλλες.

ερς Χρυσστομος τονίζει τοῦτο: «Ατν τν μρα ρχσαμε ν ζομε ς πιστο. Γι ατ δν θ ταν λθος ν νομσει κανες τν Κυριακ γενθλιο μρα λκληρης τς νθρπινης φσης. Γιατ εμαστε χαμνοι κα βρεθκαμε, νεκρο πνευματικ κα ναζωογονηθκαμε, χθρο το Θεο κα συμφιλιωθκαμε». Κι ἀλλοῦ τονίζει πάλι πὼς τὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς «καταλθηκε θνατος, σβησε κατρα, ξαφανστηκε μαρτα, σπασαν ο Πλες τοῦ Ἅδη, γινε αχμλωτος διβολος, σταμτησε διαρκς πλεμος κι γινε συμφιλωση το Θεο μ τος νθρπους». Γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ μεγάλα δῶρα, ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ Κύριος κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς, καταλήγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, «πρπει ν ποδδουμε στν μρα ατ τν πνευματικ τιμ, πο τς ρμζει».

Ἔπειτα ἡ Κυριακὴ προσέλαβε ἀπ’ τὴν ἀρχὴ τὴν σημασία τῆς ἡμέρας ποὺ δηλώνει τὸ τέλος αὐτοῦ τοῦ κόσμου καὶ τὴν ἀρχὴ τοῦ κόσμου ποὺ ἔρχεται. Χάρη στὴν Κυριακή, κι ὅλες οἱ ἄλλες ἡμέρες τῆς ἑβδομάδας βρῆκαν τὸ νόημα καὶ τὴ σημασία τους. Ἔγιναν καιρὸς τοῦ Τέλους καὶ τῆς Ἀρχῆς.

Ἔτσι ἡ Κυριακή, κατὰ τὸν Μγα Βασλειο, φανερώνει «τν μρα πο δν τελεινει, πο δν βασιλεει λιος, τν μρα πο δν διαδχεται νχτα, τν αἰῶνα πο δν τελεινει κα δν γηρσκει… μρα τς Κυριακς τρα μν εναι εκνα το μλλοντος αἰῶνος, μετ δ, θ εναι διος μλλων αώνας».

 

Μὴ ξεχνοῦμε πὼς:

Νὰ γιατὶ ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡμέρα Κυρίου, ἡμέρα ξεχωριστὴ, ἡμέρα χαρᾶς. Ἡμέρα Ἀναστάσιμη, γι’ αὐτὸ καὶ ψάλλονται τροπάρια ἀναστάσιμα.

 

ξα της στ ζω μας

Ὅταν ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς τηρεῖται, ὅπως θέλει ὁ Θεὸς (θὰ τὸ δοῦμε αὐτὸ πιὸ κάτω), ὅταν τὴν ἀξιοποιοῦμε κατὰ Θεόν, τότε μπορεῖ νὰ μᾶς ἀναπτερώσει τὸ εἶναι, νὰ μᾶς ἀναγεννήσει τὴν ζωή, νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ ξεπεράσουμε τὰ προβλήματὰ μας. Ὁ π. Γεργιος Καψνης, Καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, γράφει:

« ναστσιμη χαρ τς Κυριακς μς βοηθε ν ξεπερνομε τν φβο κα τν πελπισα πο φρνει θνατς μας κα θνατος τν προσφιλν μας προσπων. ναστσιμη λπδα κα χαρ διαποτζει λη τ ζω μας. λπδα κα χαρ ατ μς βοηθον ν ντιμετωπζουμε λες τς δοκιμασες κα ντιξοτητες πο συναντομε τς πλοιπες μρες τς ζως μας».

Καὶ ἀκόμη:

 

« ερτητα τς Κυριακς καθιερθηκε, γι ν μς βοηθ ν διακρνουμε τν ερτητα λων τν μερν κα λης τς ζως μας. βεβλωση λοιπν τς Κυριακς μ τ ν τν καταστσουμε μι κοιν μρα σημανει βεβλωση λης τς ζως μας.

μεγαλτερη νγκη το σγχρονου νθρπου εναι ν βρε τ νημα τς πρξες του. Διαπρεπες ψυχολγοι μιλον γι τν κρση το σημερινο εημεροντος νθρπου πο εναι “κρση νοματος τς ζως”. Κθε μτρο πο κνει τ ζω μας περισστερο λιστικ κα λιγτερο πνευματικ πιτενει τν “κρση νοματος”, πο σημανει περισστερους πελπισμνους νθρπους, περισστερους ατοκτονοντες, περισστερους νους πο καταφεγουν στ ναρκωτικ, στν ναρχα, στν μηδενισμ, στν γκληματικτητα.

Τ νημα χει παρξη το νθρπου, ταν δν πρχει κτι ντερο π τ λικ, τ μταια, τ θνητ πο ν τν δικαινει;».

Ἀλλὰ τὸ μικρὸ αὐτὸ Πάσχα, ἡ Κυριακή, δὲν νοεῖται χωρὶς τὸν ἐκκλησιασμὸ καὶ τὴν Θεία Λατρεία. Δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἑορτασθεῖ διαφορετικά, ἂν θέλουμε αὐτὸ νὰ γίνει κατὰ Θεόν. Ἀπὸ ἐκεῖ ἀπορρέουν πλέον πλεῖστες ὠφέλειες, μοναδικές, ἄφθαστες, ποὺ δὲν ὑπάρχουν πουθενὰ ἀλλοῦ στὶς «χαρὲς» καὶ τὶς «ἀπολαύσεις» τοῦ κόσμου. Ἐπ’ αὐτοῦ ἔχουν γραφτεῖ πάρα πολλά, μέχρι καὶ ἡ ἐπιστήμη ἔρχεται στὶς ἡμέρες μας νὰ ἐπιβεβαιώσει τὰ μεγάλα ὀφέλη στὴ γαλήνευση τῆς ψυχῆς μας, τὰ ζοῦν δὲ ὅσοι ἐκκλησιάζονται καὶ μάλιστα τὶς Κυριακές.

Γράφει ὁ γιος ω. Χρυσστομος: «Τποτα δν κνει τσο περχαρη τ ζω μας, σο εχαρστηση πο ασθανμαστε στν κκλησα. Στν κκλησα διαφυλσσεται χαρ τν ετυχισμνων νθρπων, στν κκλησα βρσκεται πιθυμα τν πικραμνων, εχαρστηση τν λυπημνων, παρηγορι τν δυσ τυχισμνων, νπαυση τν κουρασμνων…».

 

γιος Μξιμος μολογητς τονίζει πὼς «μσα στ Να εναι παροσα ορτως Χρη το γου Πνεματος πντοτε, μ διατερο μως τρπο κατ τν ρα τς γας συνξεως κα κθε να π τος παρντες (νλογα μ τν δεκτικτητ του) τν μεταβλλει, τν μεταμορφνει κα πραγματικ τν ναπλθει πρς τ θεϊκτερο κα τν δηγε σ ,τι συμβολζουν τ μυστρια πο τελονται, στω κι ν διος δν ασθνεται, ἐὰν νκει στος νηπους κατ Χριστν».

γ. ω. Χρυσστομος, πάλι, λέει γι’ αὐτὸν ποὺ ἐκκλησιάστηκε τὴν Κυριακή, ὅτι:

Ἔτσι ἔγινε κυριολεκτικὰ ἄλλος ἄνθρωπος.

Πολὺ ὡραῖα εἶπαν: «Δν εναι μνο καθκον μας πναντι στν Θε τ ν πμε στν Κυριακ στν κκλησα, εναι τοτο κα νγκη τς ψυχς μας. Πηγανοντας στν κκλησα φελ τν αυτ μου κα τν ψυχ μου».

 

Ἔγραψε ὁ γ. Γρηγριος Θεολγος γιὰ τὴν μητέρα του: «Γιὰ κάθε λόγο καὶ κάθε πράξη σου ἦταν στήριγμὰ σου (μητέρα μου) ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου».

Καὶ ὁ λ. Παπαδιαμντης δὲν ἔγραψε τυχαῖα τοῦτο τὸν λόγο: «Κα πλι κνησα ν ρθω, Χριστ μου στν αλ Σου, ν σκψω στ κατφλια Σου τ τρισαγαπημνα, που μ πθο χρταγο τ λαχταρει ψυχ μου». Ἐπιβεβαίωσε ἔτσι τοῦτο τὸ ὑπέροχο: «Ἐν τῷ ναῷ ἑστῶτες τῆς δόξης Σου, ἐν οὐρανῷ ἑστάναι νομίζομεν…».

Ἡ ζωὴ σήμερα ἔγινε ἀγχώδης καὶ τυραννική. Ἡ Κυριακὴ ἔρχεται ὅσο ποτὲ ἄλλοτε γιὰ σωματικὴ καὶ ψυχικὴ ἀνάπαυση, μὰ καὶ γιὰ ἁγιασμὸ καὶ εὐλογία. Γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο εἶναι πηγὴ ἀνάπαυσης καὶ ἀνανέωσης.

Ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση στὴν προσπάθειὰ της νὰ χτυπήσει τὸν Χριστιανισμὸ κατήργησε τὴν Κυριακὴ ἀργία. Ὅρισε δὲ ὡς ἀργία, ὄχι τὴν ἕβδομη ἡμέρα ποὺ εἶχε ὁρίσει ὁ Θεός, ἀλλὰ τὴν δεκάτη ἡμέρα! Νόμισαν μάλιστα ὅτι μὲ ἐννέα ἡμέρες ἐργασίας θὰ εἶχαν μεγαλύτερη… παραγωγή! Νάτη ἡ πρώτη ἀποτύπωση τῆς… λογικῆς τῶν ἀγορῶν! Ἀναγκάστηκαν ὅμως σύντομα νὰ ἀναθεωρήσουν τὶς ἀπόψεις τους καὶ νὰ ἐπανέλθουν στὴν Κυριακή, γιατὶ διαπίστωσαν ὅτι δὲν ἀντέχει ὁ ὀργανισμὸς τοῦ ἀνθρώπου σὲ συνεχῆ ἐργασία ἐννέα ἡμερῶν, ἀλλὰ ἕξι!

Τέλος, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων, ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς συντελεῖ στὴ σύσφιξη τῆς οἰκογένειας καὶ τῆς ἀνακούφισης τῶν μελῶν της ἀπ’ τὴν ὅλη θαλπωρὴ της. Αὐτὸ εἶναι σημαντικότατο, ἰδιαίτερα σήμερα ποὺ ἡ οἰκογένεια δεινῶς δοκιμάζεται, ποὺ ὁ καθένας κλείνεται ἀπελπιστικὰ στὸν ἑαυτὸ του, τρέχει ἀσταμάτητα γιὰ τὶς δουλειὲς του, ἐργάζεται καὶ ἡ μητέρα, κι ὅλα τὰ σημερινὰ προβλήματα – τῆς νεολαίας τοὐλάχιστον – ἀπορρέουν ἀπ’ τὴν χαλάρωση ἢ καὶ τὴν διάλυση τῶν οἰκογενειακῶν δεσμῶν.

 

 

Πς καθιερώθηκε ς ργία;

Ἀπ’ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους, ἡ πολιτεία, σεβόμενη τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἱερότητα τῆς ἡμέρας, τὴν καθιέρωσε ὡς ἀργία.

Ἔτσι τὸ 321 μ.Χ. (καὶ συγκεκριμένα στὶς 3.7.321) ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος καθιερώνει μὲ νόμο τὴν Κυριακὴ ὡς ἀργία, ποὺ τηρεῖται πλέον ἔκτοτε μέχρι τίς ἡμέρες μας, δηλαδὴ 1700 χρόνια ὡς τώρα, παρὰ τὶς πολλὲς προσπάθειες, ποὺ ἔχουν γίνει κατὰ καιροὺς γιὰ τὴν κατάργησή της, ὅπως ἀμέσως θὰ δοῦμε πιὸ κάτω.

Ο προσπάθειες κατάργησής της

Οἱ διεθνεῖς ἔρευνες ἀποδεικνύουν ὅτι τὸ φαινόμενο ἀλλοτρίωσης τοῦ νοήματος τῆς Κυριακῆς δὲν εἶναι μόνο Ἑλληνικό, ἀλλὰ παγκόσμιο. Δὲν εἶναι μόνο σημερινό, ἀλλὰ ὑπάρχει ἀνέκαθεν στὴν κοινωνία. Εἶναι μία διαμάχη μεταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας, τοῦ φωτὸς μὲ τὸ σκοτάδι. Εἶναι ἕνας ἀγώνας τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων γιὰ τὴν κατάργηση τῆς Θείας ἐντολῆς, ὅπως γιὰ ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ἄλλωστε.

Οἱ ὡς τώρα προσπάθειες ποὺ ἔχουν γίνει κατὰ καιροὺς ἐναντίον τῆς Κυριακῆς ἀργίας μποροῦν νὰ χωριστοῦν στὶς ἑξῆς τρεῖς κατηγορίες:

Γιὰ τὴν δεύτερη περίπτωση ὑπάρχει ἡ ἑξῆς διακήρυξη τοῦ Ναπολέοντα (Ὀστάνδη 5 Μαΐου 1807): «Εμαι ξουσία… Κι χω τν πρόθεση ν διατάξω, τν Κυριακή, μόλις τελειώσει κκλησία, ν νοίγουν τ μαγαζι κα ν πηγαίνουν ο ργάτες στς δουλειές τους»! Πόσο … μοντέρνοι εἶναι οἱ σημερινοὶ Ὑπουργοὶ ὅταν δηλώνουν « Κυβέρνηση… δν θ φήσει κείνους πο πλ κα μόνο φοβονται τ καινούργιο, πολλς φορς χωρς κανένα λόγο, ν κρατήσουν τν χώρα στ παρελθόν…»;!

γιος Κοσμς Ατωλς στὰ μαῦρα χρόνια τῆς σκλαβιᾶς, εἶχε κάνει πολὺ μεγάλες προσπάθειες γιὰ τὴν τήρηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καὶ τὴν μετάθεση τῶν παζαριῶν ἀπ’ τὴν ἡμέρα αὐτὴ σὲ ἄλλες ἡμέρες τῆς ἑβδομάδας.

Κατὰ τὴν Γαλλικὴ Ἐπανάσταση τοῦ 1789 εἶχαν καθιερώσει γιὰ ἕνα διάστημα τὴν «Ἁγία Δευτέρα» ὡς ἡμέρα ἀργίας, ἐκδηλώνοντας ἀνοιχτὰ τὰ ἀντιχριστιανικά τους αἰσθήματα! Τὸ ἴδιο ἐπιχειρεῖται νὰ γίνει «ἄτυπα» καὶ σήμερα, ἀφοῦ μὲ τὴν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ὅλα θὰ μετατεθοῦν ἀναγκαστικὰ στὴν…ἀργία τῆς «Ἁγίας Δευτέρας». Πόσο «μοντέρνο» εἶναι κι αὐτό;

Μὴ ξεχνᾶμε πὼς ἀκόμη καὶ σήμερα εἶναι καθιερωμένη, τουλάχιστον στὴν Χώρα μας, ἡ λειτουργία ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν καταστημάτων κατὰ τὴν τελευταία Κυριακή τοῦ ἔτους, καὶ σὲ πολλὲς ἐπαρχιακὲς πόλεις, ἰδιαίτερα δὲ τουριστικές, ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς ἔχει ἤδη πρὸ πολλοῦ καταργηθεῖ. Πέραν βέβαια τοῦ γεγονότος ὅτι ἀνέκαθεν οἱ δημοτικὲς καὶ βουλευτικὲς ἐκλογὲς γίνονται ὁπωσδήποτε τὴν Κυριακή(!), σὲ ἀντίθεση μὲ ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες ὅπως Ἀγγλία, Ἱσπανία καὶ Δανία. Σήμερα, πάντως, ἐξακολουθεῖ νὰ ἰσχύει ἡ Διεθνὴς Σύμβαση 106/75, ποὺ ἀπαγορεύει αὐστηρὰ τὴν ἐργασία τῶν ἐμπορικῶν ἐπιχειρήσεων τὶς Κυριακές. Τὴν σύμβαση αὐτὴ τὴν ἔχει κυρώσει καὶ ἡ Ἑλλάδα τὸ 1981. Τὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο ἔχει δώσει ἐντολὴ στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἐπιτροπὴ νὰ λάβει ὅλα τὰ ἀπαραίτητα μέτρα, προκειμένου νὰ διασφαλισθεῖ ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς, μὲ ἐξαίρεση ὁρισμένους τομεῖς (ὑγεία, ἑστίαση, μεταφορές, δημόσια τάξη, ἐθνικὴ ἀσφάλεια κλπ.).

Ἀπ’ τὸ 1992, ὅμως, οἱ πολυεθνικὲς ἔχουν ἀρχίσει μία μάχη στὴν Εὐρώπη, γιὰ τὴν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς. Ἂν καὶ αὐτὸ συνεπάγεται μεγάλο οἰκονομικὸ κόστος, αὐτοὶ προσδοκοῦν στὰ μεγάλα οἰκονομικὰ ὀφέλη, ποὺ θὰ προέλθουν ἀπ’ τὴν αὔξηση τοῦ ἀνταγωνισμοῦ καὶ τὸ κλείσιμο τῶν μικρῶν ἐπιχειρήσεων, ποὺ εἶναι ἀδύνατο ν’ ἀντέξουν. Ἀποτέλεσμα τῶν πιέσεων, ποὺ ἀσκοῦν εἶναι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση νὰ μελετᾶ αὐτὴ τὴν κατάργηση!

Στὰ ἐπιχειρήματα, περὶ ἀνταγωνιστικότητας, μείωση τῆς ἀνεργίας κ.λπ, ἀπάντησε ἀποστομωτικὰ ἡ Ἐθνικὴ Συνομοσπονδία Ἑλληνικοῦ Ἐμπορίου (ΕΣΣΕ), ἡ ὁποία ἀναφέρει πώς, ἀπὸ ἔρευνά της, ἡ λειτουργία τῶν καταστημάτων τὶς Κυριακὲς θὰ διογκώσει τὸ κόστος λειτουργίας τῶν ἐπιχειρήσεων κατὰ 1,82 δισ. Εὐρὼ (ἢ 25%) καὶ θὰ ὁδηγήσει σὲ ὁριστικὸ κλείσιμο χιλιάδες μικρὲς ἐπιχειρήσεις, ποὺ δὲν θὰ μπορέσουν νὰ ἀντέξουν τὸν ἀνταγωνισμό! Ἔτσι χωρὶς νὰ περιμένουν αὔξηση τοῦ τζίρου τους, θὰ ἔχουν μόνο αὔξηση τῶν ἐξόδων τους!

Ἐπιπλέον σύμφωνα μὲ τὴν Ὁμοσπονδία Ἰδιωτικῶν Ὑπαλλήλων, τὸ 80% τῶν ἐργαζομένων ἀπασχολεῖται στὶς μικρομεσαῖες ἐμπορικὲς ἐπιχειρήσεις. Συνεπῶς θὰ ἔχουμε αὔξηση καὶ ὄχι μείωση τῆς ἀνεργίας!

Ἄλλωστε τὰ καταστήματα σήμερα εἶναι ἀνοικτὰ 72 ὧρες τὴν ἑβδομάδα ποὺ ἀσφαλῶς καλύπτουν πλήρως τὶς ὅποιες καταναλωτικὲς ἀνάγκες. Ἐκτὸς καὶ «ἀνταγωνιστικότητα» ἐννοοῦν τὴν ἀνακατανομὴ τοῦ τζίρου ὑπὲρ τῶν πολυεθνικῶν σὲ βάρος τῶν μικρῶν ἐπιχειρήσεων!

Εναι σαφς τι τυχν κατάργηση τς Κυριακς μ τίποτα δν βοηθ τ μπόριο οτε τν μπορικ κόσμο οτε κα τος ργαζομένους κα δν προσφέρει τίποτα στος καταναλωτές. Τ μόνο πο πιτυγχάνεται εναι κατάργηση τς ντολς το Θεο κα προσωπικ κα οκογενειακή μας ποδόμηση χάριν τν πολυεθνικν κα τς διεθνος τν «γορν» καλύτερα τς «διεθνος τν πονηρν», πο κρύβεται πίσω τους! Στὴν πολιτικὴ αὐτὴ εἶναι ἀντίθετοι οἱ πάντες. Τὸ σύνολο τῶν κομμάτων, τὸ σύνολο τῶν ἐμπορικῶν συλλόγων καὶ τῶν ἐπαγγελματικῶν ὀργανώσεων, τὸ σύνολο τῶν ἐργαζομένων, ἀλλὰ καὶ τὸ σύνολο τῶν καταναλωτῶν.

Ὡς καὶ τὸ Συμβούλιο Ἐπικρατείας τῆς Χώρας μας ἔχει ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ θέμα κι ἔχει ἀπαγορεύσει τὴ λειτουργία τῶν καταστημάτων τὶς Κυριακές.

Σύμφωνα μὲ μεγάλη ἔρευνα ποὺ ἔγινε στὴν Ε.Ε., προέκυψε πώς, 9 στοὺς 10, ποὺ δὲν ἀπασχολοῦνται τὴν Κυριακή, δὲν προτίθενται νὰ ἐργάζονται μελλοντικὰ τὴν ἡμέρα αὐτή. Γιὰ ὅσους ἐξ αὐτῶν ἤδη ἐργάζονται τὴν Κυριακή, ὁ λόγος γιὰ τὴν ἐπιλογὴ τους αὐτὴ ἦταν οἰκονομικὰ προβλήματα καὶ ὄχι ἐλαστικότητα. Ὁ κυριότερος λόγος γιὰ τὴν ἐπιλογὴ αὐτή, δηλαδὴ νὰ μὴ ἐργάζονται τὴν Κυριακή, ἦταν ἡ διατήρηση τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας.

Ἤδη, ὅπως διαβάσαμε, μπροστὰ στὴ μεγάλη ἀνάγκη νὰ ὑπάρχει μία ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας ἀφιερωμένη στὸ ἑαυτό μας, διαμορφώνεται ἕνα κίνημα τὸ ὁποῖο λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις στὸ ἐξωτερικό, ὡς μορφὴ ἀντίδρασης στὸν βομβαρδισμὸ τῆς τεχνολογίας. Κατὰ τὴν ἡμέρα αὐτὴ τῆς ἑβδομάδας κλείνουν κάθε μέσο ἠλεκτρονικῆς ἐπικοινωνίας ἀπὸ τοὺς ἠλεκτρονικοὺς ὑπολογιστὲς καὶ τὸ κινητό, μέχρι τὴν τηλεόραση καὶ τὸ ραδιόφωνο! Αὐτοὶ δὲν εἶναι ἀντίθετοι μὲ τὴν τεχνολογία, ἀλλὰ θέλουν νὰ ἠρεμήσουν κάποια ἡμέρα ἀπ’ ὅλα τὰ ἠλεκτρονικὰ μέσα ποὺ μᾶς καταβροχθίζουν τὴν κάθε ἐλεύθερη στιγμή μας!

Εναι ραγε ρθ «λογικ» τν «γορν»;

Ἀπερίφραστα τὸ λέμε. Ὄχι μόνο δὲν εἶναι ὀρθή, ἀλλ’ ἀντίθετα εἶναι διαβολική. Ναί! Γιατί ἡ ἐργασία τῆς Κυριακῆς ποτὲ της δὲν εἶναι εὐλογημένη. Ὁπότε ὄχι μόνο οἰκονομικὴ βελτίωση δὲν ἐπιτυγχάνεται, ἀλλὰ ἐπέρχεται μάλιστα καὶ κάθε οἰκονομικὴ δυσπραγία καὶ καταστροφή!

Ἔλεγε πολὺ χαρακτηριστικὰ ὁ γιος Κοσμς Ατωλός: «κενο τ κέρδος που γίνεται τν Κυριακν εναι φωρισμένο κα κατηραμένο, κα βάνετε φωτι κα κατάρα ες τ σπίτι σας κα χι ελογίαν. Κα σ θανατώνει Κύριος παράκαιρα τν γυναίκα σου τ παιδί σου τ ζον σου ψοφ λλον κακόν σο κάμνει. θεν δελφοί μου, δι ν μ πάθετε κανένα κακό, μήτε ψυχικόν, μήτε σωματικόν, γ σς συμβουλεύω ν φυλάγετε τν Κυριακήν, σν πού εναι φιερωμένη ες τν Θεν».

Ὑπερβολές; Καθόλου! Γιατί πρόκειται γιὰ τὶς συνέπειες ἀπὸ τὴν κατάργηση ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ. Ἐξάλλου εἶναι πλεῖστα τὰ παραδείγματα ποὺ ἔχει νὰ πεῖ ἀκόμη καὶ ὁ καθένας μας στὸ θέμα αὐτό…

 

Πς ν τιμομε τν μέρα ατή;

 

στόσο μάχη πο γίνεται νέκαθεν γι τν κατάργηση τς ργίας τς Κυριακς, ρχίζει π μέσα μας. Σ λους μας νεξαιρέτως, κα σ λα τ χρόνια τς ζως μας. Γιατί τν μετατρέψαμε κι ατ σ… διακοπές, πως τν ορτ τν Χριστουγέννων!

Γιατί δὲν εἶναι ὅτι τὴν μετατρέψαμε σὲ Σάββατο τῆς Π. Διαθήκης, σὲ ἡμέρα ξεκούρασης καὶ ξεγνοιασιᾶς μόνο, εἶναι ὅτι τὴν ἐμπορευματοποιήσαμε κιόλας, μετατρέποντάς την σὲ «δουλειὲς» (κοινῶς «μπίζνες»), σὲ ψώνια καὶ ἀγορές, σὲ διακοπές, σὲ ξενύχτια, σὲ γλέντια κ.λπ. Ὁπότε διωγμός, πρτος κα μεγαλύτερος, σφαλς ρχίζει πό μς. Κι αὐτὸς εἶναι ὁ χειρότερος. Ἐμεῖς εἴμαστε ἐκεῖνοι, ποὺ χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουμε καὶ πολύ, ρίχνουμε νερὸ στὸ μύλο τῆς «Ν. Ἐποχῆς» καὶ τῆς παγκοσμιοποίησης.

Ἡ Κυριακὴ εἶναι ἕνα μικρὸ Πάσχα, ὅπως εἴπαμε. Ἡμέρα χαρᾶς, ἡμέρα γιορτινή. Γι’ αὐτὸ πρέπει ὅλα νὰ εἶναι γιορτινὰ μέσα μας καὶ γύρω μας. Εἶναι ἡμέρα Κυρίου.

Ὡς τέτοια, λοιπόν, ἡμέρα ποὺ εἶναι, δὲν μπορεῖ νὰ μὴ ξεκινήσει ἀπ’ τὸν ἐκκλησιασμὸ καὶ τὴν Θεία Λειτουργία. Αὐτὸς εἶναι ὁ πρῶτος καὶ ὁ ὕψιστος τρόπος τιμῆς, ἀλλὰ καὶ ἀξιοποίησης τῆς Κυριακῆς μας.

 

κε κατ τν Θεία Λειτουργία εναι παρν Χριστός, πως κριβς κατ Κυριακ πισκεπτόταν τος μαθητς Του μετ τν νάσταση. «Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων (δηλαδὴ τὴν Κυριακὴ) καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ λέγει αὐτοῖς: Εἰρήνη ὑμῖν… Καὶ μεθ’ ἡμέρας ὀκτὼ (δηλαδὴ τὴν ἑπομένη Κυριακὴ) πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ’ αὐτῶν. Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν: Εἰρήνη ὑμῖν» (Ἰω. 20, 19-26)

Ἑρμηνεύοντας τὴν περικοπὴ αὐτὴ ὁ γιος Γρηγόριος Παλαμς λέει: «Βλέπετε τι Κυριακ συνέβησαν συνάθροιση τν μαθητν κα ρχομς το Κυρίου πρς ατούς; Διότι Κυριακ ταν, ταν γι πρώτη φορ λθε στ συνάθροισή τους κα στερα π κτ μέρες πάλι Κυριακ ρχεται στ σύναξή τους. κενες τς συνάξεις τν μαθητν εκονίζει διαρκς κκλησία το Χριστο μ τ ν πιτελε κυρίως κατ τν Κυριακ τς συνάξεις, που μες ο πίσκοποι εμαστε νάμεσά σας κα κηρύττουμε δημοσίως τ χρήσιμα γι τν σωτηρία κα δηγομε πρς τν εσέβεια κα τν εσεβ βίο».

Καὶ συνεχίζει μὲ τὰ ἑξῆς: «Κανένας λοιπν ν μ πουσιάζει π ατς τς ερς κα θεοπαράδοτες συνάξεις, ετε π ραθυμία, ετε π τν συνεχ σχολία μ τ γήινα, στε ν μ γκαταλειφθε δικαίως π τν Θε κι τσι πάθει κάτι παρόμοιο μ τν πόστολο Θωμ, πο δν λθε στν ρα του. Κι ν κόμη πνιγμένος π φροντίδες πουσιάσει μία φορά, ν νταποδώσει τν πομένη, φέρνοντας τν αυτό του στν κκλησία το Χριστο».

 

Οἱ παραδόσεις μας ἔχουν νὰ προσθέσουν καὶ ἄλλα πράγματα ἀκόμη, γιορτινὰ καθ’ ὅλα:

Ὅλα γίνονται στὴν κατεύθυνση νὰ ξεχωρίσει ἡ Κυριακὴ γιὰ τὴν ἰδιαιτερότητά της, ὅτι εἶναι ἡμέρα ἀνανέωσης, ἀνακούφισης ἀπ’ τὴν καθημερινότητα, ἡμέρα καθ’ ὅλα ἀφιερωμένη στὸν Κύριο.

Ἀκόμη καὶ ὅσοι κάνουν κάποια ἐκδρομή, μποροῦν νὰ τὴν κάνουν μετὰ τὸν ἐκκλησιασμό τους ἢ ἔστω, ξεκινώντας λίγο νωρίτερα, κατὰ τὴ διαδρομή τους.

Ατ μάχη πο εδαμε προηγουμένως μεταξύ τς καθιέρωσης κα τς κατάργησης τς ργίας τς Κυριακς, γίνεται χι μόνο γύρω μας, λλ κα μέσα μας. Σ λους μας νεξαιρέτως, κα σ λα τ χρόνια τς ζως μας.

Ἔτσι ὁ μεγάλος ἐχθρός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ διάβολος, κάνει τὰ πάντα, γιὰ νὰ καταργήσουμε τὴν Κυριακὴ ἀπ’ τὴ ζωή μας, νὰ μᾶς ἀποξενώσει ἀπ’ τὰ μεγάλα νοήματά της, νὰ τὴν κάνει ὅπως εἶναι ὅλες οἱ ἄλλες. Θέλει τὴ ζωὴ μας ἐπίπεδη, ἀνούσια, βαλτωμένη! Νὰ μὴ ὑπάρχει ὄχι μόνο ἡμέρα ἀλλὰ οὔτε καὶ λεπτὸ ἀφιερωμένο στὸν Κύριο! Ἡ ἀφιέρωση νὰ γίνει στὴ λατρεία τοῦ Ἑρμῆ, τοῦ Βάκχου, τῆς Ἀφροδίτης καὶ τῶν ἄλλων «θεοτήτων», ἀλλ’ ὄχι στὸν Ἀληθινὸ Θεό!

Δὲν εἶναι τυχαῖος ὁ ἀτελείωτος ὕπνος τοῦ πρωινοῦ τῆς Κυριακῆς, ποὺ πηγαίνει νὰ καλύψει τὸ κενὸ ἀπ’ τὰ ξενύχτια καὶ τὶς διασκεδάσεις τοῦ Σαββάτου ἢ τὴν μεταμεσονύχτια παρακολούθηση τῆς τηλεόρασης, τῶν ὑπολογιστῶν καὶ τοῦ διαδικτύου!

Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ (ποὺ δὲν εἶναι ἄλλωστε ὁ μόνος) πηγαίνουμε νὰ ἑορτάσουμε διαφορετικὰ καὶ ὁπωσδήποτε ὄχι κατὰ Θεό, τὴν Κυριακή. Στὸ σημεῖο αὐτὸ δὲν διαφέρουμε καὶ πολὺ ἀπ’ τοὺς… εἰδωλολάτρες.

Εἶναι ἑπόμενο ἡ Κυριακὴ πλέον νὰ εἶναι μία ἡμέρα ἀνούσια, χαμένη, βαρετή, ὅπως τὴν ἀποκαλοῦν ὅσοι ζοῦν κατ’ αὐτὸ τὸν τρόπο.

Εἶναι φοβερό, ἡ ἡμέρα τῆς Κυριακῆς νὰ μεταβληθεῖ ἀπὸ μᾶς γιὰ μᾶς σὲ ἡμέρα πλήξης καὶ ἀνίας, ἡμέρα ψυχικῆς κόπωσης, ἡμέρα ἄδεια, ἡμέρα θανάτου πνευματικοῦ καὶ σωματικοῦ!

Ν τονίσουμε κόμη κα τοτο: ργία τς Κυριακς δν πρέπει ν νοεται ς πραξία, λλ ς νασχόληση μ τ σπουδαιότερο ργο τς ζως μας, πο εναι δια μας σωτηρία. Εναι τελικ κατ ξοχν μέρα το γιασμο μας.

 

Κι εἶναι πολὺ λυπηρό, στὴν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ἀλλὰ καὶ στὴν ἀλλοτρίωση τοῦ πνεύματός της, νὰ πρωτοστατοῦν οἱ νέοι. Ἀπ’ τὴ μία μὲ τὶς διασκεδάσεις τοῦ Σαββατοκύριακου καὶ ἀπ’ τὴν ἄλλη μὲ τί «συστηματική», γιὰ νὰ μὴ ποῦμε καὶ «ἐπιδεικτικὴ» ἀπουσία τους ἀπ’ τὸν ἐκκλησιασμὸ τῆς Κυριακῆς. Δὲν παύουν ὅμως νὰ ἔχουν κάποια σοβαρὰ ἐλαφρυντικά, ὅπως εἶναι ἡ ἄγνοια τῆς σημασίας καὶ τῆς ἀξίας αὐτῆς τῆς ἡμέρας, καθὼς καὶ τὸ ὅτι καλοῦνται νὰ εἶναι ὑπόδειγμα σὲ κάτι ποὺ δὲν ἔχουν παράδειγμα!

γιος Κοσμς Ατωλς ἔλεγε: «Νὰ ὁρμηνεύετε τὰ παιδιά σας νὰ πηγαίνουν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν νὰ εὐλογοῦνται, διὰ νὰ ζήσουν καὶ νὰ προκόψουν. Ὅποιος ὀκνεύει νὰ πηγαίνει εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, θέλει νὰ πνιγεῖ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες, καθὼς ἐπνίγησαν καὶ εἰς στὸν κατακλυσμόν».

 

Συμπέρασμα

Ἡ Κυριακὴ δὲν εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Ἀνάστασης τοῦ Κυρίου μας μόνον, ἀλλὰ καὶ (γι’ αὐτὸ) ἡ ἡμέρα τῆς προσωπικῆς μας συνάντησης μὲ τὸν Ἀναστάντα Κύριο. Ὁπότε τὴν ἡμέρα αὐτὴ δὲν ἐργαζόμαστε, δὲν ψωνίζουμε, δὲν ἐμπορευόμαστε (δίνοντας ἢ παίρνοντας). Δὲν ἁμαρτάνουμε. Ἀντίθετα, στοχαζόμαστε κι ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ξεκουραζόμαστε ψυχικὰ καὶ σωματικά.

Δίνουμε νόημα καὶ σκοπὸ στὴ ζωή μας. Ἀνεφοδιαζόμαστε στὴν πορεία μας γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Ναί, αὐτὴ εἶναι ἡ Κυριακή!…

(Πηγή: Εκτενή αποσπάσματα από άρθρο στον «Ορθόδοξο Τύπο» της 25ης Ιανουαρίου, της 1ης Φεβρουαρίου και της 8ης Φεβρουαρίου 2013)

Διαβάστε τις αντιδράσεις Μητροπολιτών για το ζήτημα της κατάργησης της αργίας της Κυριακής, πατώντας εδώ [1]