Δεν γνωρίζω πολλά πράγματα σχετικά με το διάλογο θεολόγων και μαρξιστών, διότι εδώ, στο Άγιον Όρος, δεν έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθούμε όσα γράφονται και λέγονται στον κόσμο και συνεπώς δεν μπορώ να πω πού οφείλεται η τάσις για ένα διερευνητικό διάλογο μεταξύ τους.
Από μερικούς όμως μαρξιστές που περνούν απ’ εδώ, μου δίνεται η εντύπωση ότι ο διάλογος με την Εκκλησία φαίνεται να εκφράζει κάποια βαθυτέρα πνευματική τους αναζήτηση και ανησυχία.
Εάν ο διάλογος δεν εκφράζει κάτι τέτοιο, αλλά απλώς μία πολιτική σκοπιμότητα, νομίζω ότι θα οδηγήσει σ’ ένα νέο αδιέξοδο. Νομίζω ότι οι Έλληνες έχουμε πάθει φοβερή ζημιά. Αγνοούμε την Ορθοδοξία, όπως την εκφράζουν οι πατέρες της Εκκλησίας. Οι δυτικές επιδράσεις, όχι μόνο σε μαρξιστές, αλλά και σε θεολόγους και στην όλη πορεία του νεοελληνισμού, μας απεμάκρυναν από την παράδοση του ορθοδόξου λαού μας, μέσα στην οποία πιστεύω ότι βρίσκει τη σωστή και αληθινή ανθρώπινη πίστη, όχι μόνο των κοινωνικών του προβλημάτων, αλλά και των βαθυτάτων υπαρξιακών του αναγκών.
Προσωπικά πιστεύω ότι εάν μαρξιστές και μη μαρξιστές δεν μαθητεύσουμε με ταπείνωση, δηλαδή χωρίς την αυτάρκεια και έπαρση του ανθρώπου που νομίζει ότι γνωρίζει και τα μπορεί όλα στην παράδοση αυτή, δεν θα μπορέσουμε να εύρουμε την όντως ανάταση και την όντως ελευθερία.
Διάλογος μαρξιστών και θεολόγων σ’ ένα επίπεδο ιδεολογικό, νομίζω ότι είναι ήδη καταδικασμένος. Χρειάζεται να υψωθούμε σ’ ένα άλλο επίπεδο, όπου πνέει ένας άλλος άνεμος και υπάρχει μια άλλη αίσθηση και ελευθερία.
Στο Άγιο Όρος, ο διάλογος γίνεται ήδη σιωπηλά…
(Πηγή: Από το βιβλίο «Μαρξιστές και Ορθοδοξία: Διάλογος ή διαμάχη;», Πέτρος Μακρής)