Ένα από τα ωραιότερα τροπάρια της Εκκλησίας
μας, είναι και το τροπάριο που ψάλλεται κατά την εορτήν της Κοιμήσεως
της Θεοτόκου. «Εν τη γεννήσει την Παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον
κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε…». Είναι ωραίον, όχι μόνον διότι
περιέχει επιτυχέστατα συμπλέγματα ιδεών, λέξεων και φθόγγων που γεννούν
γνησίαν ποιητικήν συγκίνησιν , αλλά και διότι κατορθώνει εις ολίγας
φράσεις να συνοψίση την πίστιν και την πείραν της Εκκλησίας περί του
προσώπου και του έργου της Παναγίας εις την οικονομίαν της σωτηρίας και
την ζωήν του Σώματος του Χριστού.
Το τροπάριον αυτό ονομάζει την Παναγίαν «Μητέρα της Ζωής».
Ή, ακριβέστερον, διακυρήττει ότι η Θεοτόκος, μετά την κοίμησίν της, δεν
«κατέλιπε τον κόσμον» – δεν έπαυσε να εργάζεται και να είναι παρούσα εις
τον κόσμον ˙ αλλά μετέβη με όλην την ύπαρξίν της, ψυχή τε και σώματι,
προς την ζωήν, πλησίον του Θεού – διότι ήτο, είναι και θα είναι Μήτηρ
της Ζωής, «Μήτηρ υπάρχουσα της Ζωής». 1
Τι σημαίνει όμως ότι η Παναγία ήτο, είναι και θα είναι «Μήτηρ της Ζωής»;
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο πατώντας εδώ [1]