[1]
«Ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ τῆς καρδίας αὐτοῦ προσφέρει τὸ ἀγαθὸν» (Λουκ. στ’ 45). Αὐτὸς ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἀδελφὸς καὶ φίλος Ἰωάννης Νανᾶς. Ἦταν καρδιολόγος. Ἀλλ’ ἀνεδείχθη σοφὸς ἐπιστήμων, εὐεργέτης πολλῶν, ἐφευρέτης στὴν ἐπιστήμη του, διότι ὁ ἴδιος εἶχε πρῶτος δώσει τὴν καρδιά του στὸν Θεό. Κάποτε ἄκουσε τὴ θεϊκὴ κλῆσι γιὰ προσφορὰ τῆς καρδιᾶς: «Υἱέ μου, δός μοι σὴν καρδίαν» (Παροιμ. Κγ’ 26).
Καὶ ἔδωσε ὁλόψυχα τὴν καρδιά του, καὶ αὐτός, ὁ περίφημος κατόπιν καθηγητὴς τῆς καρδιολογίας, ὅπως ἐπίσης καὶ ἡ σύζυγός του Μαρία, καθηγήτρια καρδιολογίας καὶ αὐτή, ὅπως ἐπίσης καὶ ὁ ἰατρὸς ἀδελφός του Σεραφείμ, καθηγητὴς Πανεπιστημίου καὶ αὐτός. Τρίφωτος ἐπιστημονικὴ λυχνία, πού ρίχνει ἐρευνητικὸ φῶς στὴν Ἰατρικὴ ἐπιστήμη.
Προτοῦ ὁ μεταστάς ἀδελφός μας ἀσχοληθῆ μὲ τὴν καρδιολογία, εἶχε παραδώσει τὴ δική του καρδιὰ στὸν καρδιογνώστη Κύριο. Ἐκεῖνος εἶπε: «Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» (Ματθ. ζ´ 8).
Ἀγάπησε τὸν Χριστό. Καὶ μὲ τὴν καθοδήγησι τοῦ πρώτου του πνευματικοῦ, τοῦ σοφοῦ καὶ ἀκέραιου πατρὸς Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, ἀγωνιζόταν νὰ ἔχη καθαρὴ τὴν καρδιά του, νὰ κατοικῆ ὁ Χριστὸς στὴν καρδιά του, ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Ἐφεσ. γ’ 17) καὶ μὲ καθαρὴ καρδιὰ νὰ ἀγαπᾶ ὅλους «ἐκτενῶς» (Α’ Πέτρ. α´ 23).
Ὁ φίλος καὶ ἀδελφὸς ἐν Χριστῷ καθηγητὴς Ἰωάννης Νανᾶς γεννήθηκε τὸ 1947 στὴν Ἀγναντερή Λαρίσης. Γνήσιος σαρακατσάνος, μὲ ὀρθὴ σκέψι καὶ τίμια συμπεριφορά, μὲ εὐφυΐα καὶ ἐπιστημονικὴ διαύγεια, σπούδασε τὴν Ἰατρικὴ ἐπιστήμη. Δὲν εἶχε οὔτε κατὰ διάνοια πρόθεσι, ὅτι θὰ χρησιμοποιοῦσε τὴν Ἰατρικὴ ὡς βιοποριστικό, καὶ μάλιστα λίαν προσοδοφόρο, ἐπάγγελμα. Ἡ Ἰατρικὴ γιὰ τὸν καθηγητὴ Νανὰ ὑπῆρξε οὐράνιο κάλεσμα. Σὰν νὰ τοῦ εἶπε ὁ Ἰησοῦς Χριστός: «Ἔλα κοντά μου καί θά σέ κάνω διάκονο τοῦ πόνου τῶν ἀνθρώπων».
Διακόνησε τὴν ἐπιστήμη, καὶ κυρίως τὴν εἰδικότητα πού ἐπέλεξε. Πάνω ἀπό 480 εἶναι οἱ ἐρευνητικὲς δημοσιεύσεις του γιὰ τὴν καρδιολογία.
Διακόνησε χιλιάδες ἀσθενεῖς, εἴτε σὲ νοσκομεῖα, εἴτε στὰ ἰατρεῖα του. Πάντοτε μὲ σοβαρότητα, ὑπευθυνότητα, χαμόγελο, καὶ πρὸ παντὸς ἀπόλυτη πίστι στὸν Ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, ἀντιμετώπιζε περιστατικὰ καρδιοπαθῶν. Δὲν γνώριζε κόπο, καὶ ἀκόμα ὅταν περιπέτεια τῆς δικῆς του ὑγείας τὸν δυσκόλευε.
Διακόνησε εἰδικώτερα τούς ἀσθενεῖς μὲ καρδιακὴ ἀνεπάρκεια. Πρωτοπόρος στὸ θέμα μεταμοσχεύσεως καρδιᾶς, ἀλλά κυρίως στὸ θέμα τῆς τεχνητῆς καρδιᾶς. Σὲ συνεργασία μὲ συναδέλφους του ἀπό τὴν Ἀμερικὴ προχώρησε πολύ. Λίγα βήματα ἀπέμεναν ἀκόμα νὰ τεθῆ στὴ διάθεσι ἀσθενῶν μὲ βαρειὰ καρδιοπάθεια ἡ τεχνητὴ καρδιά, πού θὰ ἐμφυτεύεται δίπλα ἢ μέσα στὴν πάσχουσα καρδιὰ καὶ θὰ ἀναπληρώνη ἐν πολλοῖς τὴν ἀδυναμία τῆς φυσικῆς καρδιᾶς.
Διακόνησε καὶ μετὰ τὴ συνταξιοδότησί του, ὡς ὁμότιμος, πλῆθος ἀπόρων ἀσθενῶν. Τοὺς δεχόταν ὡρισμένες ὧρες καὶ ἡμέρες στὸ ἰατρεῖο του στὸ Γουδὶ ἐντελῶς δωρεάν.
Διακόνησε τὴν κόρη τοῦ Θεοῦ, ποῦ λέγεται ἐλεημοσύνη. Ἀθόρυβα καὶ μυστικὰ προσέφερε καὶ τὸν μισθό του ἀκόμα σὲ πενομένους ἀδελφούς.
Διακόνησε καὶ τὴν ἐξωτερικὴ ἱεραποστολή, ἰδίως τὰ μικρὰ παιδιά. Ἵδρυσε μαζὶ μὲ ἄλλους ἀδελφοὺς (ἀπό τὴν εὐρεῖα οἰκογένεια τοῦ μακαριστοῦ π. Ἐπιφανίου) τὸν φιλανθρωπικὸ Σύλλογο ΚΕΔΑΣ (Κέντρο Διεθνοῦς Ἀλληλεγγύης καὶ Συνεργασίας) πρὸς ἀνακούφισι τῶν μαύρων ἀδελφῶν μας, ἰδίως στὴν Οὐγκάντα καὶ τὴν Τανζανία.
Στὴν περιοχὴ τῆς Οὐγκάντας καί τῆς Μπουκόμπας, ὅπου καὶ ἡ ἕδρα τῆς ὁμωνύμου ὀρθοδόξου ἐπισκοπῆς, ἀνήγειρε ἡ ὑπό τούς ἀδελφοὺς Νανὰ ὁμάδα δύο Νοσοκομεῖα, σχολεῖα, ἀγροτικὰ ἰατρεῖα, ἀκόμα καὶ ἀρδευτικὰ ἔργα κατασκεύασε.
Διακόνησε κυρίως τὴν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Εὐκαίρως ἀκαίρως προέβαλλε τὴ μοναδικὴ πίστι,τὴ μοναδικὴ δύναμι, τὴ μοναδικὴ ἐπιστήμη, πού μόνο μὲ τὴ χάρι καὶ τὸ φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ ὑπηρετεῖ τὸν ἄνθρωπο.
Ὁ θάνατος τοῦ χριστιανοῦ γιατροῦ, τοῦ σπουδαίου Ἰωάννη Νανᾶ, κάνει τὸν κόσμο τοῦ Οὐρανοῦ πλουσιώτερο, ἀλλ᾽ ὁ δικός μας κόσμος γίνεται φτωχότερος. Ἕνας μαθητής του ἐξ ἀφορμῆς τοῦ τροχαίου, πού ὡδήγησε τὸν περίφημο γιατρὸ στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ, εἶπε:
«Μαζὶ μὲ τὸν Νανά, πεθαίνει κι ἕνας συγκεκριμένος τύπος γιατροῦ: ὁ γιατρὸς universalis, ὁ ἄνθρωπος ὁ ἀρρωστοκεντρικός, ὁ σπάνιος συνδυασμὸς κλινικοῦ καὶ ἐρευνητῆ, ὁ ἐγκόσμιος ἀσκητής, ὁ ὁλοκληρωτικὰ ἀφιερωμένος στὴν ἐπιστήμη καί τή διακονία, ὁ ἄνθρωπος στὸν ὁποῖο ζωὴ καὶ ἐργασία δὲν μποροῦν νά διαχωρισθουν».
Ἀγαπητέ μας γιατρέ, εἴμαστε σίγουροι, ὅτι ὁ πνευματικός σου καθοδηγητής, ὁ π. Ἐπιφάνιος, μαζὶ μὲ τοὺς ἀγγέλους χαμογέλασαν ὅταν ξαφνικὰ σὲ εἶδαν στὴν οὐράνια παρέα τους. Ὅπως ἐπίσης εἴμαστε σίγουροι, ὅτι ἡ γενναιόκαρδη σύζυγός σου Μαρία μὲ ἠρεμία καὶ ἀπόλυτη βεβαιότητα σὲ προπέμπει στὴν οἰκογένεια τῶν ἁγίων. Ἐμεῖς, «οἱ περιλειπόμενοι», δὲν θὰ ξεχάσουμε τὸν ἄριστο συνδυασμὸ Πίστεως καί Ἐπιστήμης, πού παρουσίαζε ἡ μοναδικότητα τῆς ἁγνῆς ἰατρικῆς φυσιογνωμίας σου.
Στὴν Ἀγναντερή γεννήθηκες. Καὶ τώρα ἀγναντεύεις τὸ κάλλος τῆς θείας ἀπεραντωσύνης, ἐκεῖ πού χτυπᾶ πολὺ πιὸ δυνατὰ ἡ καρδιὰ τοῦ Θεοῦ, πού λέγεται Ἀγάπη.
(Πηγή: aktines.blogspot.com [2])