Στόν γαλανό καί ἀσυννέφιαστο οὐρανό
μιᾶς ὑπέροχης καλοκαιριάτικης ἡμέρας ὁ μεγαλόπρεπος ἥλιος ἀκολουθοῦσε τή
συνηθισμένη του πορεία. Ἄστραφταν οἱ χρυσοί σταυροί τοῦ πεντάτρουλου
μοναστηριακοῦ Καθολικοῦ, πού εἶναι ἀφιερωμένο στήν Παναγία Θεαρχική Τριάδα. Οἱ
ἀσημένιοι τροῦλοι του ἀντανακλοῦσαν ἐκτυφλωτικά τίς ἡλιαχτίδες. Ἡ σκιά τους
ἔδειχνε ὅτι πλησίαζε ἡ δέκατη ὥρα· θά ἄρχιζε, ὅπως πάντα, ἡ θεία Λειτουργία.
Ἀπό τόν μεγάλο δρόμο ἔρχονταν βιαστικά κι ἔμπαιναν στήν ἥσυχη μονή πολλοί
χριστιανοί –δέν θυμᾶμαι ἄν ἦταν Κυριακά ἤ γιορτή.
Διαβάστε ολόκληρο το πολυτονικό κείμενο πατώντας εδώ [1]