(Γαλ. α’ 11-19)
– Πού οφείλεται το παράδοξο, ο απ. Παύλος από την μια να κατέχει της ταπεινοφροσύνης την τελειότητα και από την άλλη να επαινεί και ν’ ανυψώνει τον εαυτό του με όσα λέγει στην σημερινή αποστολική περικοπή;
– Απορίας άξιον είναι επίσης το γεγονός ότι ο απ. Παύλος, διά της επιστολής του, θυμίζει στους Γαλάτες ότι η ευαγγελική διδασκαλία δεν είναι κατά άνθρωπον, αλλά υπέρ άνθρωπον. Μα πώς όμως τα υπέρ άνθρωπον, μπορεί να είναι ευπρόσδεκτα στους ανθρώπους; Ποίον εννοεί ως άνθρωπον ο απόστολος Παύλος;
– Ότι επιθυμούμε οι άνθρωποι (πλούτο, δόξα, ηδονή, δύναμη), οι νόμοι του Ευαγγελίου το εμποδίζουν. Πώς λοιπόν οι άνθρωποι δεν θα αποστραφούν το Ευαγγέλιο και δεν θα πέσουν σε απιστία; Πώς αφού ο άνθρωπος είναι σαρκικός, θα ακούσει το Ευαγγέλιο που κηρύττει διδασκαλία πνευματική; Και πώς δεν θα θεωρήσουν οι άνθρωποι τους νόμους του Ευαγγελίου υπέρτερους των δυνάμεών τους;
Διαβάστε ολόκληρο τον λόγο
από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", του Νικηφόρου
Θεοτόκη (τόμ. 2ος, σελ. 356 – Έκδοσις 1840), πατώντας εδώ [1]