σταύρωση

Μ. Παρασκευή: Για τον Σταυρό (Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός)

1. – Ὁλοκληρώθηκε λοιπόν ὁ ἀγώνας μας τῆς νηστείας καί τελείωσε στό Σταυρό. Καί ποῦ ἔπρεπε νά καταλήξει τό τέλος τῆς νίκης, ἄν ὄχι στό τρόπαιο τοῦ Χριστοῦ; Γιατί ὁ Σταυρός εἶναι τό τρόπαιο τοῦ Χριστοῦ, πού ἔγινε βέβαια μιά φορά, ἀλλά τρέπει πάντοτε σέ φυγή τούς δαίμονες. Πράγματι, ποῦ εἶναι τά εἴδωλα καί οἱ μάταιοι φόνοι τῶν ζώων; Ποῦ εἶναι οἱ ναοί καί ἡ φωτιά τῆς δυσσέβειας; Σβήστηκαν ὅλα ἀπό ἕνα Ἅγιο Αἷμα καί γκρεμίστηκαν, καί μένει ὁ Σταυρός πολυδύναμη δύναμη, ἀόρατο βέλος, ἄυλο φάρμακο, παυσίπονο πλῆγμα, δόξα γεμάτη ὄνειδος. Διαβάστε περισσότερα »

Αρχιερεύς και θύμα (π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ)

Στην προς Εβραίους επιστολή το λυτρωτικό έργο του Κυρίου μας απεικονίζεται σαν το έργο της διακονίας του Μεγάλου Αρχιερέως. Ο Χριστός έρχεται στον κόσμο για να εκτελέση τη βουλή του Θεού. Εν αγίω Πνεύματι προσφέρει τον εαυτό του στον Θεό, προσφέρει το αίμα του εις άφεσιν ανθρωπίνων αμαρτιών, όλο το έργο του συντελείται μέσα στο Πάθος. Δια του αίματός του, του αίματος της Καινής Διαθήκης, εισέρχεται εις τους ουρανούς, εισέρχεται εις τα Άγια των Αγίων πίσω από το καταπέτασμα. Μετά την προσφορά του θανάτου στρέφεται με δόξα και τιμή και κάθεται στα δεξιά του Πατρός για πάντα. Η προσφορά της θυσίας αρχίζει στη γη, ενώ η ολοκλήρωσίς της στους ουρανούς, όπου ο Χριστός παρουσίασε και μας παρουσιάζει ακόμη ενώπιον του Θεού, σαν αιώνιος Αρχιερεύς. «Αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών», σαν ο Απόστολος και Αρχιερεύς της ομολογίας μας, σαν λειτουργός της αληθινής σκηνής και του πραγματικού θείου θυσιαστηρίου. Κοντολογής σαν Μεσίτης της Καινής Διαθήκης. Ο θάνατος του Χριστού ανεκάλυψε την αιώνια Ζωή, εφανέρωσε «τις δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος». Εν τω αίματι του Ιησού αποκαλύφθηκε η καινή και ζώσα οδός, σ’ εκείνο το αιώνιο Σάββατο, όταν ο Θεός αναπαύθηκε από τα μεγάλα του έργα.

Επομένως, ο θάνατος στον Σταυρό είναι μια προσφορά θυσίας.

Διαβάστε περισσότερα »

Ο Σταυρός του Χριστού, το προ αιώνων μυστήριο (Αρχιμ. Ζαχαρίας Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας)

Βρισκόμαστε στην καρδιά του μεγάλου μυστηρίου της ευσεβείας, του μυστηρίου τού Σταυρού, ενός μυστηρίου που κρύβει δόξα και που αποκαλύπτεται με δόξα. Η αΐδιος σοφία και η θαυμαστή Βουλή τού Θεού το συνέλαβαν με ακατανόητο ύψος και ανεξερεύνητο βάθος «προ χρόνων αιωνίων» [1]. Παρέμενε «σεσιγημένον» [2] και «αποκεκρυμμένον από των αιώνων» [3] στους κόλπους της Τριαδικής Θεότητας. Αποκαλύφθηκε με σκιώδη και αμυδρό τρόπο στους τύπους και τις προφητικές προεικονίσεις της Παλαιάς Διαθήκης. Εξηγήθηκε όμως με τρόπο ακριβή, σαφή και περίτρανο, όταν ήλθε το «πλήρωμα των καιρών» [4], η ένσαρκος παρουσία του Μονογενούς και συνάναρχου με τον Πατέρα Υιού του Θεού. Το μυστήριο αυτό περιέχει το φιλάγαθο σχέδιο του Θεού για τη δημιουργία τού κόσμου. Είναι η υπόθεση του Ευαγγελίου τού Χριστού για τη σωτηρία των ανθρώπων, και τελικά η εμπνέουσα δύναμη για την ατελεύτητη δοξολογία των ουρανών προς τον Σωτήρα και ευεργέτη Κύριο. Η αποκάλυψη λέει ότι, «ούτως ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν Αυτού τον Μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις Αυτον μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον» [5]. Αλλά και ο Υιός την ίδια αγάπη έχει για τον κόσμο. Δέχεται τον Σταυρό εκούσια και ελεύθερα ως εντολή και φανερώνει την άμωμη αγάπη Του ήδη από τη στιγμή τής εισόδου Του στην οικουμένη: «Ιδού ήκω… του ποιήσαι, ο Θεός, το θέλημά Σου» [6]. Διαβάστε περισσότερα »

Όταν ο Κύριος ήταν πάνω στον Σταυρό (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

ΜΕΛΕΤΗ ΛΑ’

Όταν ο Κύριος ήταν πάνω στον Σταυρό, στον οποίον

Α’. Υπέφερε πάρα πολύ ως προς το σώμα.

Β’. Υπέφερε πάρα πολύ ως προς την ψυχή.

Γ’. Μας άφησε ως διδασκαλία του τους επτά λόγους του.

Διαβάστε περισσότερα »

Ο σταυρωθείς και Αναστάς Κύριος η μόνη αλήθεια (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος της Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Καθώς ο Κύριος πορεύε­ται στο εκούσιο Πάθος για μας και για την σωτηρία μας, οδηγείται και ενώπιον του Πιλάτου για ανάκρισι και τελική έγκρισι της θανατικής ποινής, που του επέβαλε το Συνέδριο των Ιουδαίων. Ο Πιλάτος, άνθρωπος με φιλοσοφικές αναζητή­σεις, όταν άκουσε από τον Κύριο ότι η βασιλεία Του δεν είναι εκ του κόσμου τούτου και ότι ήλθε να μαρτυρήση «τη αληθεία», δη­λαδή να φανερώση την αλήθεια, ερώτησε: «Τι εστίν αλήθεια» (Ιωάν. ιη’ 38). Δεν περίμενε την απάντησι, προφανώς, γιατί ήξερε ότι κανένας φιλόσο­φος δεν μπόρεσε να δώση ικανοποιητική απάντησι. Πολλώ μάλλον δεν περίμε­νε την απάντησι από ένα υπόδουλο στους Ρωμαίους Εβραίο, που οι συμπατριώται του τον έκριναν ένοχο θανάτου. Αλλά και ο Ιησούς παρότι πολλές φο­ρές ωμίλησε για την απο­στολή Του να φέρη στον κόσμο την Αλήθεια, δεν απήντησε στον Πιλάτο. Ο Πιλάτος δεν έλαβε απά­ντησι, γιατί δεν ερώτησε σωστά. Εάν ερωτούσε όχι «τι εστίν αλήθεια» αλλά «τίς εστίν Αλήθεια», θα ελάμβανε την απάντησι: «Εγώ ειμί η Αλήθεια» (Ιω­άν. ιδ΄ 6).

Διαβάστε περισσότερα »