οικολογία

Οικολογία και μοναχισμός (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, προηγούμενος I. Μ. Ιβήρων Αγ. Όρους)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία στο Διορθόδοξο Συνέδριο επί της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, Κρήτη 1991. Διαβάστε περισσότερα »

Μεγάλη Τεσσαρακοστή και καταναλωτική κοινωνία (Κάλλιστος Ware, Μητροπολίτης Διοκλείας)

Για τη χριστιανική κοινότητα, Ανατολική και Δυτική, η περίοδος της Σαρακοστής -οι εφτά εβδομάδες πριν από το Πάσχα- θεωρείται παραδοσιακά ως η σπουδαιότερη περίοδος του εκκλησιαστικού έτους. Είναι ο καιρός, μία περίοδος απόφασης και ευκαιρίας, μια ξεχωρι­στή περίοδος. Για ποιον όμως λόγο ξεχωριστή; Πώς μπορούμε, ζώντας στη σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία, να κατανοήσουμε το σκοπό τής «Μεγάλης Τεσσαρακοστής» ή της «Μεγάλης Νηστείας», όπως την αποκαλούμε εμείς οι Ορθόδοξοι; Τι σχέση έχει αυτή η μεγάλη νηστεία, αν υπάρχει βέβαια κάποια σχέση, με την οικολογική κρίση που όλοι μας αντιμετωπίζουμε σήμερα; Διαβάστε περισσότερα »

Aγγίζοντας έναν “έξυπνο” κόσμο… (Γιώργος Ρακκάς, πολιτικός επιστήμονας και διδάκτορας κοινωνιολογίας)

Επειδή μιλάμε για οικολογικό ζήτημα, ενεργειακή κρίση και τα τοιαύτα: Διαβάστε περισσότερα »

Η Ορθόδοξη Οικολογία (Κωνσταντίνος Γανωτής)

Η πρόοδος του κόσμου κατά τη σύγχρονη κοινωνική φιλοσοφία είναι η προϊοντοποίηση της φύσης, αυτό που το ονόμασαν και αειφορία. Ο κόσμος βλέπει προς ένα ιδανικό, που κάνει τα πάντα να δίνουν προϊόντα χρήσιμα στους ανθρώπους με την έννοια της συγκεκριμένης χρησιμότητας σε αγαθά καινούργια που με την όψη τους και το σχήμα τους να μην προδίδουν οπωσδήποτε τη φυσική τους προέλευση. Η γυμνή εικόνα της πρωτογενούς φυσικής κατάστασης των βιομηχανικών προϊόντων αποτελεί δείγμα αδυναμίας του σύγχρονου ανθρώπου να υποτάξει και να μεταποιήσει τη φύση και γι’ αυτό προδίδει καθυστέρηση. Διαβάστε περισσότερα »

Η Ορθόδοξη θεώρηση για την οικολογία και το περιβάλλον (Κων/νος Γ. Κωνσταντακόπουλος, βιολόγος – περιβαλλοντολόγος)

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ἡ περίοδος μετὰ τὸν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μπορεῖ νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς κοσμογονική. Ἡ ἀνάπτυξη τῆς βιομηχανίας ἔφθασε σὲ ὕψη ἀσύλληπτα καὶ ἰλιγγιώδη. Οἱ ἐπιστήμονες ποὺ γνωρίζουν τὴ νομοτέλεια αὐτῆς τῆς καινούργιας, τῆς βιομηχανικῆς κοινωνίας καὶ ποὺ καθορίζουν τὴν πορεία της, ὀνομάζονται τεχνοκράτες. Στὸν χῶρο τῆς ἱστορίας τοῦ πνεύματος οἱ τεχνοκράτες ἀποτελοῦν τὸν ἀντίποδα τῶν ἀνθρώπων τοῦ πνεύματος. Γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ πνεύματος κέντρο κάθε ἀνθρώπινης δραστηριότητας πρέπει νὰ εἶναι ὁ ἄνθρωπος καὶ ἡ εὐτυχία του. Ὅ,τι δὲν συντελεῖ στὴν πνευματικὴ τελειοποίηση τοῦ ἀνθρώπου, ὅ,τι ἀντιβαίνει στὴν ἀνθρωπιά, ὅ,τι ἀπανθρωπίζει τὸν ἄνθρωπο, πρέπει νὰ τίθεται στὸ περιθώριο. Γιὰ τοὺς τεχνοκράτες ἀντιθέτως ἡ τεχνικὴ πρόοδος καθ’ ἑαυτήν, ἡ τελειοποίηση τῶν μέσων παραγωγῆς ἀποτελεῖ τὸν ὕψιστο στόχο. Δεν ἐνδιαφέρει ἡ τελειοποίηση τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ ἡ τελειοποίηση τῆς μηχανῆς. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος γίνεται ὑπηρέτης καὶ ἐξάρτημα τῆς μηχανῆς, ζεῖ καὶ μοχθεῖ καὶ ἐργάζεται, γιὰ νὰ παράγονται ὁλοένα καὶ τελειότερες μηχανές. Ἡ ἐσωτερικὴ ἰσορροπία τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ψυχικὴ εὐφορία, ἡ ἐλευθερία του δὲν λαμβάνονται καθόλου ὑπ’ ὄψιν.

Ἀποτέλεσμα αὐτοῦ τοῦ μοντέλου ζωῆς καὶ ἀνάπτυξης εἶναι καὶ ἡ ὀνομαζόμενη Οἰκολογικὴ Κρίση ἢ Περιβαλλοντικὴ Καταστροφή. Διαβάστε περισσότερα »